The king of War

บทที่ 379 คุณกำลังรนหาที่ตาย



บทที่ 379 คุณกำลังรนหาที่ตาย

“หนิงจี้หยวน แกห้ามเสียมารยาทกับคุณหยางนะ!” กวนเจิ้ง ซึ่งพูดออกมาด้วยความโมโห

เฉนชิงไห่ก็รีบพูดเสริมขึ้นมาว่า “ไอ้หมาหนิง การที่แกกล้าไม่

ให้เกียรติคุณหยางแบบนี้ นี่แกกำลังรนหาที่ตายสินะ!”

“ใครที่กล้าไม่ให้เกียรติคุณหยาง มันคนนั้นก็คือศัตรูของ ตระกูลซูของฉัน!” ซูเฉิงอู่ก็พูดออกมาเหมือนกัน

สามตระกูลเศรษฐีก้าวออกมาช่วยเหลือหยางเฉินอย่างต่อ เนื่อง ภาพนี้ทำให้ทุกคนต่างช็อกไปตามๆ กัน

“ชายหนุ่มคนนี้ เป็นใครมาจากไหนกันแน่? ถึงทำให้ผู้นำของ

สามตระกูลเศรษฐีเรียกเขาว่าคุณหยางแบบนี้?”

“เฉินซิงไห่นั้นเป็นถึงผู้นำตระกูลของตระกูลอันดับหนึ่งที่รอง จากสามตระกูลใหญ่แห่งเมืองเอก แม้แต่เขายังเรียกหนุ่มคนนั้น ว่าคุณหยาง!”

“หรือจะบอกว่า เขานั้นมาจากเมืองเยนอย่างนั้นเหรอ?” ผู้คนมากมายต่างตื่นตกใจ

หนิงหยวนได้ขออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณหยางอย่าง นั้นเหรอ?

“พวกแกทุกคน ยังไงก็เป็นตระกูลสูงสุดของมณฑลเจียงผิง แต่กลับไปเรียกไอ้หนูที่อายุยี่สิบกว่าว่าคุณหยาง มันไม่ดูน่าขันไป หน่อยเหรอ?”

“กะอีแค่เด็กเหลือขอคนเดียว มีสิทธิ์ที่จะมายุ่งเกี่ยวเรื่องของ

มณฑลเจียงผิงด้วยเหรอ?”

เสียงของหนิงจี้หยวนดังขึ้นเรื่อยๆ คำสุดท้ายที่พูดออกมานั้น ได้กลายเป็นการตะคอกใส่หยางเฉินไปแล้ว

หวงจงที่นั่งอยู่ตรงที่ประธาน หรี่ตาสองข้างลง และทนไม่ไหว จนต้องออกหน้าแล้วเหรอ?

ในจังหวะที่หนิงเฉิงหมู่เห็นหยางเฉินก้าวออกมานั้น รูม่านตา ก็ได้หดเล็กลง

โดยเฉพาะตอนนี้ได้เห็นว่ามีตระกูลระดับสูงมากมายออกหน้า แทนแบบนี้ ยิ่งทำให้เขาตกใจอย่างถึงที่สุด

“ผมรู้แล้วว่าคนที่ฆ่าเฝิงอี้ฉันมันเป็นใคร!

หนิงเฉิงหมู่พูดออกมาด้วยความตกใจ

ก่อนหน้านี้เขาได้สันนิษฐานถึงหยางเฉินแล้ว แค่เขายังไม่ อยากที่จะยอมรับความจริงข้อนี้เท่านั้น

มาตอนนี้ ศพของเฝิงอี้ฉันได้เข้าไปอยู่ในท้ายรถของเขา มี คลิปเป็นหลักฐาน ในเมื่อเรื่องมันถูกเปิดเผยออกมาแล้ว ก็ไม่มี เหตุผลอะไรให้เขาต้องปิดบังอีก

“มันเป็นใคร?”
หนิงจี้หยวนถาม

หนิงเฉิงหมู่ยกมือขึ้นมาชี้ไปที่หยางเฉิน แล้วพูดออกมาอย่าง โกรธเกรี้ยวว่า “คนที่ฆ่าหนิงเฉิงหมู่ (น่าจะเป็นเฝิงอี้ฉินนะครับ) ก็คือมัน!”

เฝิงฉวนพูดด้วยความโมโห “ภายในคลิป ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าแก ต้องการเอาศพของลูกชายฉันไปทำลาย หลักฐานมันก็ชัดเจนอยู่

แล้ว แกยังคิดจะโยนความผิดให้คนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ?”

“ผู้นำเฝิง ผมสาบาน ว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริง!

หนิงเฉิงหยูพูดออกมาด้วยความร้อนรน “เมื่อคืน ในงานวัน เกิดของทานเฟยเฟย ไอ้หมอนี่แหละได้มีเรื่องอย่างรุนแรงกับเป็ งฉิน หลายคนที่อยู่ในงานต่างก็เห็นกับตา

“หลังจากนั้น เฝิงอี้ฉันก็บอกผมว่า จะไปสั่งสอนไอ้หมอนี้ แต่ ใครจะไปคิด ว่าครั้งต่อไปที่ผมเจอเขา เขาก็เข้าไปอยู่ในท้ายรถ ของผมแล้ว”

“ผมกลัวผู้นำเพิ่งจะเข้าใจผิด เมื่อไม่มีทางเลือก ถึงได้สั่งลูก

น้องให้เอาศพไปทำลาย

หนิงเฉิงหยู่ได้พูดทุกอย่างที่ตัวเองออกมาจนหมด

ดูจากท่าทางที่ร้อนรนของเขา มันไม่เหมือนคนที่กำลังโกหก เลย

“ผู้นำเฝิง หนิงเฉิงหยู่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจนแล้ว เขาเองก็ กลัวคุณจะเข้าใจผิด ถึงคิดที่จะเอาศพไปทำลาย
“เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้มันมีปัญหาใหญ่อยู่ ผู้นำเปิงไม่รู้สึกเอะใจ บ้างเหรอว่า ทำไมตอนที่หนิงเฉิงหมู่สั่งคนให้เอาศพไปทำลาย นั้นถึงได้ถูกถ่ายไว้พอดี?”

“ผมอยากให้ผู้นำเพิ่งไตร่ตรองดีๆ อีกครั้ง ทางที่ดีอย่าได้ถูก คนอื่นหลอก ใช้เลยนะ!

หนิงจี้หยวนพูดออกมา ท่าทางและน้ำเสียงก็ดูอ่อนลงมาก เฝึงฉวนขมวดคิ้ว สองตาไปหยุดอยู่ที่หยางเฉิน “ทำไม? สงสัยผมอย่างนั้นเหรอ?”

หยางเฉินมองเผิงฉวนอย่างล้อเลียนแล้วถามออกไป

สําหรับหยางเฉินนั้น เฝิงฉวนก็มองไม่ออกเหมือนกัน แต่ในตัว ของชายหนุ่มคนนี้ กลับทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันอันมหาศาล

“เฝิงอี้ฉินถูกไอ้สารเลวนี่ฆ่าตายจริงๆ ยังคิดจะแถอะไรอีก? หนิงเฉิงหมู่ตะโกนออกมาด้วความโมโห “น่ารำคาญ! (คำนี้ไม่มั่นใจว่าแปลถูกมั้ยนะครับ) ”

พอเสียงของหยางเฉินเงียบลง เขาก็ลุกขึ้นมาทันที หรี่ตาแล้ว จ้องไปที่หนิงเฉิงหมู่ “ฆ่าคนตายก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต! ในเมื่อ ตระกูลหนึ่งไม่ยอมให้คำอธิบายกับตระกูลเส็ง งั้นผมจะมาช่วย ตระกูลเส็งจัดการเอง!”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าตระกูลหนึ่งเพียงลำพัง ทีละก้าวทีละก้าว ทางด้านของตระกูลหนึ่ง ตระกูลที่เป็นญาติสิบกว่าตระกูลกับผู้แข็งแกร่ง ตอนนี้ต่างก็กำลังจ้องมองหยางเฉินด้วยหน้าที่ล้อ เลียนอยู่

“คนที่ฆ่าคือแก แล้วแก

งอีก?หนิงเฉิงหมู่ด้วยหน้าที่เยาะเย้ย เขาในนี้ แววตาเดียว แต่กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น

การหนิงหยวนมาเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนพาแข็งแกร่งระดับสูงสุดของตระกูล

ในความคิดเขาหยางเฉินแค่กำลังเข้าใน

หนิง หยวนจ้องมองหยางเฉินด้วยสีหน้าที่สนุกสนาน ไม่ว่า

เขามองไม่ออกเลยหยางเฉินนั้นพิเศษตรงไหน

“รนที่ตาย!

เห็นหยางเฉันกำลังจะถึงตัวหนิงเฉิงหยู่แล้ว

ในตอนเอง ชายวัยกลางคนรองเท้าคน หนึ่งหายตัวจากจุดอยู่ แล้วพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน

นั่นมันหลิวชิงยอดฝีมืออันดับหนึ่งของตระกูลหนึ่ง!

หนึ่งในสามยอดฝีมือแข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเพิ่งกับตระกูลหานยังสู้ไม่ได้เลย”

แม้แต่หลิวตระกูลหนึ่งยังส่งมา เห็นอีกเดียวชายหนุ่มคนถูกฆ่าแล้วแน่

พอเห็นต่างก็ทำหน้าตกใจกันใหญ่

การเคลื่อนไหวของหลิวชิงนั้นมาก ของหนิงหยวนอยู่เลย แต่วินาทีต่อมาปรากฏตัวอยู่

ตรงหน้าของหยางแล้ว

ระยะทางสิบกว่าเมตร เขาสามารถมาแทบพริบตา แค่คิดก็แล้วคนตรงนั้นตกใจกันขนาดไหน

พลังงานอันมหาศาลได้ระเบิดออกมาอย่างกะทันหัน หลิวชิง หมัด

เห็นเพียงหยางเฉินแขนขึ้นมาข้างหนึ่งอย่างรีบร้อน

นิ้วทั้งกางออก

“ตูม!

กําปั้นของชิง ถูกหยางเฉินจับไว้ในเดียว คลื่นพลังอันรุนแรงแผ่ออกไปรอบทิศครั้งแล้วครั้งเล่า โดย

ทั้งสองอยู่ยืนอยู่ตรงกลาง

จากคลื่นพลังอันรุนแรงแผ่มานั้น ทำให้ข้าวของบางอย่างที่อยู่ตรงหน้าของพวกสมาชิกตระกูลบางคนแถวถูกวัดปลิว

“อะไร?
“ไอ้หนุ่มนั่นมันสามารถรับการโจมตีนี้ได้!” “นี่มันเป็นไปได้ยังไง! ฉันต้องตาฝาดไปแน่ๆ!

“อีกฝ่ายเป็นถึงหลิวซิงเลยนะ! เป็นผู้แข็งแกร่งที่ยืนอยู่บนจุด สูงสุดของมณฑลเจียงผึ้งจริงๆ หมัดที่โจมตีได้รุนแรงขนาดนั้น แล้วมันจะถูกวัยรุ่นคนหนึ่งหยุดเอาไว้ได้ยังไง?

ทุกๆ คนต่างตื่นตกใจ บางคนถึงขั้นไม่ยอมเชื่อในความจริงที่ เกิดขึ้น

หนิงจี้หยวนลุกพรวดขึ้นมาทันที สายตามีแต่ความตกใจ

หลิวชิงนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน เขาต่างหากที่รู้ดีที่สุด ซึ่งก็คือ

ยอดฝีมือที่ยิ่งใหญ่มาก แต่การโจมตีในครั้งนี้ กลับถูกหยุดเอา ไว้ได้ การโจมตีในครั้งนี้ ราวกับซัดเข้าไปในสำลี แต่ไม่ใช่บนตัว

ของหยางเฉิน

คนที่รู้ถึงความสามารถของหยางเฉินอยู่แล้วอย่างตระกูลเฉิน ตระกูลกวนและคนอื่นๆ นั้น ต่างก็ทำหน้าตื่นเต้นกันทั้งนั้น

ในที่สุด ก็ได้เห็นความสามารถอันยิ่งใหญ่ของหยางเฉินอีก ครั้ง?

คนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งกิตติมาศักดิ์ และไม่เคยพูดอะไรเลยอย่าง หวงจง ตอนนี้ แววตาก็ได้เคร่งขรึมลงไป สีหน้าก็ได้แสดงความ ตกใจออกมาอย่างหนักเหมือนกัน
ลูกชายที่ถูกตระกูลอวี่เหวินทอดทิ้งคนนี้ ได้เติบโตถึงขนาดนี้ แล้วจริงๆ เหรอ?

มาตอนนี้ เขาเชื่อแล้ว!

ทั้งที่อายุยังน้อย ก็สามารถแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ บรรดาคน รุ่นเดียวกัน ในเมืองเยน ก็ยากที่จะหาใครเทียบได้

“คุณมีแรงแค่นี้เองเหรอ?”

มุมปากของหยางเฉินค่อยๆ แย้มขึ้น แย้มขึ้นมาเป็นเส้นโค้งที่ ล้อเลียน

“ไอ้หนู อย่าได้ใจนักเลย!”

ส่วนลึก ในแววตาของหลิวชิงก็เคร่งขรึมขึ้นมาเหมือนกัน เขา พูดพร้อมกับกัดฟันว่า “ฉันยอมรับว่าดูถูกแกเกินไปหน่อยแต่ว่า มันจะยังไงล่ะ? เพราะสุดท้ายแล้วแกก็ต้องตายอยู่ในน้ำมือของ ฉันอยู่ดี!”

ทันทีที่พูดจบ กําปั้นอีกข้างของเขา ก็ถูกซัดมาที่หยางเฉินอีก ครั้ง

“บ! ตบ! ตบ!”

การโจมตีของหลิวชิงนั้นรุนแรงมาก ทุกครั้งที่โจมตีลงไป ต่าง ก็แฝงด้วยออร่าที่รุนแรงอย่างถึงที่สุด

เศรษฐีบางคนที่อยู่ใกล้พวกเขา ถึงขั้นรู้สึกถึงพลังอันมหาศาล ทุกครั้งที่หลิวชิงทำการโจมตีเลย แต่ทว่า ต่อให้การโจมตีของหลิวชิงจะเร็วสักแค่ไหน ก็ไม่อาจเข้าถึงร่างกายของหยางเฉินได้ เลย

ส่วนหยางเฉินนั้น กลับไม่ได้เอี้ยวตัวหลบอะไรมากมาย ทุก ครั้งที่การโจมตีของหลิวชิงจะเข้าถึงตัวเขา เขาก็สามารถหลบมัน ได้อย่างง่ายดาย

สีหน้าของหนิงจี้หยวนดูแย่ขึ้นเรื่อยๆ คนที่เป็นถึงยอดฝีมือ อันดับหนึ่งของตระกูลเขา กลับไม่สามารถแตะต้องร่างกายของ ชายหนุ่มคนหนึ่งได้เลย

สําหรับเขาแล้ว มันถึงเป็นความอับอายเลย!

“หนิงจี้หยวน นี่นะเหรอยอดฝีมืออันดับหนึ่งของตระกูลแก?”

“แม้แต่ร่างกายของคุณหยางยังแตะต้องไม่ได้ นี่มันเศษสวะ

ชัดๆ!”

“ยังมีหน้ามาพูดอีกว่าตระกูลหนึ่งของแกมียอดฝีมือที่แกร่งยิ่ง กว่า?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ