บทที่ 440 เริ่มการประมูล

ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน ผู้หญิงสวยก็มักจะเป็นที่ดึงดูดความสนใจ ของผู้คนอยู่ดี

และการปรากฏตัวของเย่เสี่ยวเตี้ยสามารถดึงดูดสายตาของ ผู้คนส่วนมากภายในโถงงานประมูล

ถึงขนาดที่ผู้หญิงบางคนก็เกิดความรู้สึกต้อยต่ำขึ้นมา

หยางเฉินเหลืองมองเยเสี่ยวเตี้ยเพียงพริบตา พลางเอ่ย ปากพูดอย่างเฉยชา : “ผมไม่ชอบคนตระกูลเ

เพียงคำพูดเดียว ทำให้มือน้อยๆ ของเยเสี่ยวเตี๋ยที่กำลังเอื้อม ออกมาถึงกับชะงักกลางอากาศ

เป็นเพราะเม่าน หยางเฉินจึงไม่มีความรู้สึกดีกับตระกูลเย

หญิงสาวแสนสวยไร้ที่ติตรงหน้านี้ ถึงแม่จะไม่ลงรอยกับเย่ ม่านอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็เป็นเพราะมีชื่อของตระกูลเยี่ห้อย หน้า จึงทำให้หยางเฉินไม่รู้สึกชื่นชอบ

ถึงอย่างนั้นเย่เสี่ยวเตี้ยก็ไม่ได้รู้สึกเขินอาย เธอยิ้มพลางซักมือ กลับ ก่อนจะนั่งลงข้างไหยางเฉิน แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณ หยาง คุณเข้าใจตระกูลเปผิดแล้วค่ะ!

หยางเฉินกระตุกเสื้อนั่งยืดหลังตรง สายตาจ้องไปข้างหน้าไม่ วอกแวก พร้อมตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย : “เข้าใจผิดหรือเปล่าไม่จําเป็นต้องพูด ที่แน่ๆ ก็คือไม่ชอบ

เย่เสี่ยวเตี๋ยส่ายหน้า จ้องมองไปยังใบหน้าด้านข้างของหยาง เฉินอย่างจริงจัง “คุณหยาง คุณไม่ควรเอาความไม่พอใจใน ตัวเข่ม่าน มาเหมารวมกับคนตระกูลเย แบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับ ตระกูลเย่เลยสักนิด!!

ในที่สุดหยางเฉินก็ยอมหันไปมองเยเสี่ยวเตี้ย ทว่าในแวว

ตากลับเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด

จะต้องเป็นเรื่องระหว่างสองสิ่งที่มีความเหลื่อมล้ำทางอำนาจ ถึงจะมีการไม่พอใจ และใครทำสิ่งที่ไม่ยุติธรรมต่อใครเท่านั้น

หรือจะพูดว่าความหมายของเยเสี่ยวเตี้ยก็คือตระกูลเยอัน ใหญ่โตมีอำนาจที่ไม่ทัดเทียมกับหยางเฉิน

ซึ่งเมื่อเป็นอย่างนี้เธอจึงไม่หวังให้หยางเฉินเกลียดชังตระกูล

เย่ เพียงเพราะแต่เม่านคนเดียว

“บอกตามตรงนะคะ ก่อนที่จะเดินทางมาเจียงโจวครั้งนี้ ผู้นำ ตระกูลเย่ หรือก็คือคุณปู่ของฉัน เขาได้กำชับกับคุณป้าเป็นพิเศษ เลยว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าไปมีความบาดหมางกับราชา เจียงผิงเด็ดขาด”

“แต่คุณป้า กลับเพราะผลประโยชน์ส่วนตัวไปสร้างความไม่ พอใจแก่คุณหยาง”

“ซึ่งเมื่อพูดไปแล้ว ก็มีเพียงแค่เข่ม่านคนเดียวที่มีความ บาดหมางกับคุณ เพราะอย่างไรเสียความตั้งใจเดิมที่ของตระกูลเคือการสร้างพันธมิตรที่ดีกับคุณ

เย่เสี่ยวเตี๋ยยิ้มจางๆ : “ดังนั้นฉันจึงอยากจะบอกว่าการที่ คุณหยางเกลียดชังตระกูลเย่ เป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรม ”

ต้องยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้มีความหลัก แหลมอย่างมาก เพียงคำพูดไม่กี่คำก็สามารถลดความไม่พอใจ ของหยางเฉินที่มีต่อเธอได้แล้ว

เพราะถึงอย่างไรสิ่งที่เธอพูดก็คือความจริง

ความไม่พอใจของหยางเฉินที่มีต่อตระกูลเย่ เกิดมาจากเย่ ม่านผู้หญิงใจร้ายคนนี้

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเม่านหวังหาประโยชน์จากตัวฉินซี มีหรือ ที่หยางเฉินจะเกลียดชังเธอ ?

และไม่จําเป็นต้องให้ใครมาบอก หยางเฉินจะเป็นฝ่ายรุกไป

สร้างพันธมิตรกับตระกูลเยเสียด้วยซ้ำ

เขาอยากจะลงหลักปักฐานในเมืองเยี่ยนตู โดยที่ไม่ต้องยืม อำนาจจากชายแดนเหนือ แต่การไม่ได้แรงสนับสนุนใดๆ เลยก็ ถือว่าเป็นเรื่องยาก

ซึ่งถ้าหากสามารถได้รับการสนับสนุนจาก ตระกูลเย่ นี่ถือเป็น เรื่องที่ดีสําหรับเขาเลยทีเดียว

ในชายแดนเหนือ ตอนที่ต่อสู้กับศัตรูภายนอก ยังพอจะ สามารถใช้แผนการและอำนาจเบ็ดเสร็จได้ แต่เมื่ออยู่ด้านนอก เขตชายแดนเหนือ กลับเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม
ทันใดนั้นหยางเฉินก็ยิ้มขึ้นมาพลางถาม : “คุณชื่ออะไร?

“เย่เสี่ยวเตี้ย!

ในใจของเย่เสี่ยวเตี้ยเกิดความตื้นตันขึ้นมาไม่น้อยกว่า ภายในแววตากลับมีความผิดหวังอยู่ด้วยเล็กน้อย

เพราะเห็นได้ชัดเลยว่าหยางเฉินลืมเธอไปแล้ว

เมื่อหนึ่งปีก่อน ในตอนที่เธอเกือบจะถูกล่วงละเมิดจากโจร สลัด หยางเฉินก็เหมือนตกลงมาจากฟ้า ในตอนที่เธอถูกช่วย เหลือ ทำให้เธอตกหลุมรักหยางเฉินตั้งแต่แรกพบทันที

หลังจากที่ช่วยเธอ ตัวเธอนั้นยังไม่ทันได้พูดอะไรกับหยางเฉิน เลย หยางเฉินก็แยกทางไปแล้ว

ไม่ง่ายเลยกว่าจะตามหาหยางเฉินจนพบ แต่กลับคิดไม่ถึงเลย

ว่าเขาจะแต่งงานแล้ว

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เยเสี่ยวเตี้ยก็ยังคงไม่คิดจะยอมแพ้

“เย่เสี่ยวเตี้ย ชื่อเพราะที่นี่! ” หยางเฉินยิ้ม

เมื่อพูดจบ เขาก็ดึงสายตากลับไปมองด้านหน้า

ส่วนคนที่ฉลาดหลักแหลมอย่างเย่เสี่ยวเตี้ยก็เกิดความปีติขึ้น มาในใจทันที

ถึงแม้หยางเฉินจะพูดเพียงประโยคเดียว แต่กลับทำให้เธอ มองเห็นความหวัง ความหวังที่สามารถทำให้เธอได้เข้าใกล้กับ หยางเฉิน และยังเป็นความหวังของตระกูลเที่หาได้ยากอีกด้วย
ในฐานะผู้หญิงของตระกูลเย่ การมีอยู่ของคนที่เป็นผู้แข็งแกร่ง ระดับนี้อย่างหยางเฉิน ถือเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งในทุกตระกูล สิ่งนี้เย่เสี่ยวเตี๋ยเข้าใจเป็นอย่างดี

ตอนนี้เธอรู้สึกโชคดีขึ้นมาทันทีที่ผู้นำ ตระกูลเย่ไม่ได้มีความ หลักแหลมและอำนาจดั่งผู้นำในตระกูลใหญ่คนอื่นๆ

แล้วคนอย่างหยางเฉิน ก็เป็นพวกที่ชอบใช้ไม้อ่อนมากกว่า

เสียด้วย !

ทางด้านหวงเจิ้งที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะรู้จักเย่เสี่ยวเตี๋ ยอยู่แล้ว แววตาของเขาในตอนนี้จึงเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด

เขาเคยสืบรู้มาว่าเขียนเฉินกรุ๊ปเป็นสิ่งที่สำคัญต่อหยางเฉิน เป็นอย่างมาก เขาถึงได้ใช้ผลประโยชน์ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมา ข่มขู่หยางเฉินเพื่อให้ยอมจำนนต่อตระกูลหวง

แต่เขาไม่คิดเลยว่าคน ตระกูลเยจะเข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้ด้วย เมื่อเป็นแบบนี้ทำให้เขารู้สึกมีแรงกดดันเพิ่มากขึ้นไปอีก “ที่พึ่งของนาย ยังมีตระกูลเยด้วยงั้นหรอ? ” หวงเจิ้งพึมพำเบาๆ

ถึงแม้เขาจะเคยสืบเรื่องของหยางเฉินมา แต่กลับใช้ประโยชน์ ได้มากนัก

และแล้วก็ถึงเวลาสิบโมงตรง พลางการประมูลก็เริ่มขึ้น การประมูลในวันนี้คือที่ดินจำนวนหนึ่งของเมืองเจียงโจว
แต่เป้าหมายของหยางเฉินมีเพียงที่ดินติดแม่น้ำผืนนั้นเท่านั้น สำหรับที่อื่นๆ นั้นเขาไม่ได้มีความสนใจเลยแม้แต่น้อย

เหล่ามหาเศรษฐีที่กำลังกังวลเรื่องที่หยางเฉินจะเข้าร่วมการ ประมูลที่ดิน เมื่อได้เห็นว่าหยางเฉินได้เป็นเฉยมาหลายที่แล้ว พวกเขาต่างก็ถอนหายใจโล่งอกออกมา

การประมูลเป็นไปอย่างดุเดือด และการเสนอลุกขึ้นเสนอราคา

ในห้องโถงก็เกิดขึ้นอย่างไม่รู้จักจบ

“ต่อไป พวกเราจะเปิดประมูลป้ายทะเบียน 2019-C-125 ที่ดินตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออกของแม่น้ำเหล่าหลง มีพื้นที่ ทั้งหมด 4258 ตารางเมตร ราคาประมูลเริ่มต้นที่ 108ล้าน หยวน”

“การประมูลในรอบนี้ เริ่มแล้วครับ!!

กรรมการการประมูลคือนักประมูลชายวัยกลางสวมแว่นขอบ ทองคนหนึ่ง หลังจากที่เสียงของเขาสิ้นสุดลง การประมูลก็ได้เริ่ม ขึ้น

ครั้งนี้ก็เป็นเหมือนกับการประมูลทุกรอบที่ผ่านมา การประมูล คึกคักเป็นอย่างมาก เพียงไม่นานก็มีคนเสนอราคาขึ้น “120ล้านหยวน!

“150ล้านหยวน! ”

180ล้านหยวน! ”
230ล้านหยวน! ”

เมื่อการเสนอราคาเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ผู้ที่เข้าประมูลก็ยิ่งลดน้อย ลงไปด้วย เพียงไม่นานก็เหลือเพียงแค่สองคนที่ยังคงประมูลต่อ เท่านั้น

240ล้านหยวน! ” เมื่อมีคนเสนอราคาขึ้น

อีกฝ่ายที่เมื่อได้ยินเสียงเสนอราคาก็ถึงกับแสดงสีหน้าผิดหวัง เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาต้องยอมแพ้การประมูลแล้ว

“240ล้วนหยวน ครั้งที่หนึ่ง

“240ล้าน! ”

240ล้านหยวน…….

ในตอนที่กรรมการการประมูลกำลังจะยกค้อนขึ้นเพื่อขานร้อง ในครั้งที่สาม จู่ๆ เสียงของชายหนุ่มก็ดังขึ้น : 250ล้าน หยวน!

เมื่อได้ยินเสียงนั้น สายตาของทุกคนก็ถูกดึงดูดมารวมกัน โดย ทันที

ชายวัยกลางคนที่กำลังจะชนะการประมูล เดิมทีมีสีหน้าที่ไม่ พอใจ แต่เมื่อเขาหันไปเห็นว่าคนที่เสนอประมูลราคาคือหยาง เฉิน สีหน้าก็หมองลงอย่างทันควัน

“ที่แท้คุณเฉินก็ถูกใจที่ดินผืนนี้ด้วย งั้นผมหวางซองก็ขอยอมแพ้แล้วกัน! ”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยรอยยิ้มอย่างรวดเร็ว

ในเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่สามารถเป็นคู่แข่งกับหยางเฉินได้ อย่าง นั้นก็ยอมแพ้เสียเองดีกว่า เพราะไม่แน่อาจจะสามารถทำความ รู้จักกับหยางเฉินได้

สาเหตุที่หยางเฉินต้องรอให้การประมูลใกล้จบ นั่นเพราะว่า เขาไม่ต้องการให้ตัวเองเป็นคนที่ทำลายการประมูลในครั้งนี้

“ยินดีกับคุณหยางด้วย ที่สามารถครอบครองที่ดินริมแม่น้ำ

เหล่าหลง!

“ยินดีด้วยครับคุณหยาง! ”

“ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเหล่าหลงก็เป็นอสังหาริมทรัพย์ ของคุณหยางอยู่แล้ว ทางฝั่งตะวันออกก็คงจะต้องเป็นของคุณ หยางเท่านั้นถึงจะเหมาะสมที่สุด

ในตอนนี้ เหล่ามหาเศรษฐีต่างก็เริ่มเปิดปากสนทนากัน

“500ล้านหยวน! ”

และในขณะที่ทุกคนกำลังแสดงความยินดีกับการชนะประมูล ของหยางเฉินอยู่นั้น แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นมาขัดกับ สถานการณ์

แล้วในทันที ใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความตกใจ ก่อน จะเหลียวมองไปยังคนที่เสนอราคาด้วยความเหลือเชื่อ
ในงานนี้ ยังมีใครที่ไม่รู้จักฐานะของหยางเฉินอีกงั้นหรือ?

เขาถึงกับเข้าร่วมการประมูลแล้ว นี่ยังมีใครกล้ามาแย่งกับเขา อีก ไม่กลัวว่าจะไปขัดแย้งกับคุณหยางเลยอย่างนั้นหรอ ?

เดิมที 250ล้านหยวนก็สามารถครอบครองที่ดินผืนนี้ได้แล้ว แต่เพียงเพราะคำพูดเดียว ราคาก็พุ่งเป็นเท่าตัวในทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ