บทที่ 513 หนูท้องแล้วค่ะ

ด้วยว่า นี่คือการยิงกระสุนนัดเดียวได้นกสองตัว ไม่ว่าจะเป็น หยางเฉินหรือเย่ชัง ใครจะเป็นฝ่ายชนะ ผู้ที่ได้ประโยชน์สุดท้าย ก็คือตัวเขา

“คุณพ่อ ท่านจะทำอะไรค่ะ? ”

ในช่วงวิกฤตเหมือนชีวิตแขวนบนเส้นด้ายนี้ เงาสวยอรชรร่าง หนึ่ง ขวางเข้ามาหน้าหยางเฉินในทันใด จ้องเยีชังถามเสียงดัง ด้วยความโกรธ

“เสี่ยวเตี๋ย!”

เห็นเป็นเสี่ยวเตี้ย เยยังหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ตวาดไปว่า “แก ถอยไปให้พ้น!

เย่เสี่ยวเตี้ยขบกรามแน่น ตาทั้งคู่แดง น้ำตาใสกลิ้งอยู่บริเวณขอบตา

หล่อนจ้องตาเขม็งที่เย่ชัง กัดฟันพูดไปว่า “คุณพ่อ ท่านฆ่าเขา ไม่ได้!”

คนอื่นอาจจะไม่รู้แจ้งชัดถึงความเก่งกาจของหยางเฉิน แต่ หญิงสาวคนที่เคยได้รับการช่วยเหลือจากหยางเฉิน หล่อนย่อมรู้ อย่างแน่ชัด

ชายหนุ่มที่สามารถช่วยหล่อนให้รอดพ้นจากโจรสลัดหลายสิบคนที่มีปืนกลอยู่ในมือ มีหรือจะปล่อยให้ปืนในมือเพียง กระบอกเดียวของเยยังทำร้ายได้?

หล่อนจําเป็นต้องเข้าห้าม และเป็นการช่วยชีวิตพ่อของตัวเอง ในขณะเดียวกัน

ที่จริงหยางเฉินกำลังจะลงมือแล้ว แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นที่เ เสี่ยวเตี้ยอ้าแขนทั้งสองออกขวางอยู่ข้างหน้าตัวเขา ใจของเขา สะท้านวาบอย่างรุนแรง

ในปีนั้น ตอนที่เขากับคุณแม่ถูกขับออกจากตระกูลอวี่เหวิน ไล่ ให้ออกพ้นไปจากเยี่ยน คุณแม่ของเขาก็อยู่ในสภาพเหมือ นกับเย่เสี่ยวเตี้ย ในขณะนี้ กางแขนออกทั้งสอง ปกป้องให้ตัวเขา อยู่ข้างหลังของหล่อน

เหตุการณ์เมื่อครู่นี้ เย่ชังก็ได้ค่อย ๆ ขยับนิ้วแล้ว เพียงใช้แรง อีกนิดเดียว ก็จะทำให้นกสับทำงานแล้ว

ในห้วงวิกฤตอันตรายขนาดนี้ เย่เสี่ยวเตี้ยปรากฏตัวมาอย่าง ไม่สะทกสะท้าน ใช้ร่างอันบอบบางของตัวเอง เข้ามาปิดป้อง ขวางทางปีน

จะให้ไม่ประทับใจ นั่นคงไม่ใช่ละ

ถึงแม้ไม่รู้ได้ว่า เย่เสี่ยวเตี้ยผ่าอันตรายเข้ามาขวางทางกระสุน เพื่อช่วยชีวิตเขาเพื่ออะไร แต่ก็ยอมรับได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ อย่าง น้อยก็ได้ทำให้หยางเฉินรู้สึกไปในทางที่ดี

ต่อให้ว่าต้องฆ่าล้างตระกูลเย่ให้หมด เขาก็จะไม่ลงมือทำกับผู้หญิงคนนี้เป็นเด็ดขาด

“ต่อหน้าต่อตาข้า มันบังอาจให้คนของมันฆ่านประธาน บริษัทการบันเทิงจิ้งอาน อีกทั้งทำร้ายรองเจ้าสำนัก โรงยิมศิลปะ การต่อสู้หงเหยียนจนสาหัส ยิ่งไปกว่านั้นยังถล่มสองครักษ์ของ ข้าจนยับ! ”

เย่ยังพูดด้วยสีหน้าโกรธแค้น “มีแต่ต้องฆ่ามันให้ตายคามือ จึงจะกู้ศักดิ์ศรีเอาหน้าตระกูลเยีของขากลับคืนมาได้ แกหลีก ออกไปให้พ้น วันนี้ มันต้องตาย!”

“คุณพ่อ เสี่ยวเตี้ยตั้งแต่เล็กจนโตป่านนี้ ไม่เคยขอร้องอะไร จากคุณพ่อเลย วันนี้ ถือว่าให้หนูขอท่านเถอะ อย่าฆ่าเขาเลย ได้ ไหมคะ?

ตาทั้งคู่ของเยเสี่ยวเตี้ยแดงก่ำ พูดเสียงสะอื้น แววตาเต็มด้วย การเว้าวอน

ตั้งแต่รู้ข่าวหยางเฉินแต่งงานแล้ว และยังมีลูกสาวน่ารักคน

หนึ่ง หล่อนก็รู้สึกเหมือนหัวใจแหลกสลายแล้ว

หล่อนเคยพยายามเด็ดขาดที่จะลืมหยางเฉิน แต่ทุกครั้งที่ ตั้งใจ ก็อดไม่ได้ให้ต้องคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเกาะในครั้ง นั้น ภาพต่าง ๆ ก็กลับลอยเด่นชัดมาให้เห็นในสมอง

นี้จึงไม่เพียงทำให้ลืมหยางเฉินไม่ได้ กลับยิ่งตอกย้ำความ คิดถึงหนักลงไปอีก

กลับเป็นว่าผู้ชายคนที่เก็บฝังลึกในตัวของหล่อนคนนี้ ตอนมาเผชิญหน้ากับข้างหนึ่ง

ทั้งสองฝ่าย ต่างเป็นผู้ชายหล่อนรักเป็นที่สุด ว่าจะ ต้องถูกทำร้าย สำหรับหล่อนแล้ว ล้วนแต่เป็นความกระทบ กระแทกที่สุด

ฉะนั้นในตอนที่เยี่กำลังจะลั่นไกใส่หยางเฉินนั้น หล่อน ไม่ลังเลแต่น้อย กระโดดเอาตัวเองขวางพร้อมกระสุน

ปืนแทนหยางเฉิน

สําหรับหล่อนเอง หล่อนยอมที่จะตายเอง แต่จะยอมให้ ผู้ชายที่หล่อนมากทั้งสองต้องห้ำหั่นเอง

“ถอยเลย

ให้หัวใจ

หยางเฉินของเย่ชังนั้นจริงจังขนาดนี้ ร้ายยังประกาศว่า

พร้อมฆ่าเธอด้วยกัน

แม้กระทั่งแท้ ของตัวเองยังไร้ใจขนาดนี้ มิเล่าตัวหล่อนเองอยู่ในบ้านตระกูลนั้นฐานะอะไรกับเขาเลย

“ถ้าบอกว่า หนูท้องเป็นหลานชายของท่าน หนูมั้ย?

เย่เสี่ยวเตี๋ยขบจริงจัง
“แกว่าอะไรนะ?

มือของเยี่ยังที่ถือปืนอยู่ สั่นสะท้านพื้นที่หนึ่ง สีหน้างุนงง ขณะเดียวกัน ในนัยน์ตาทั้งคู่ ยังส่อเห็นแววตื่นเต้นดีใจ

ในตระกูลเย ผู้หญิงอยู่ในฐานะที่ต่ำมาก แต่ถ้าหากว่าผู้หญิง คนนั้นตั้งครรภ์เป็นผู้ชาย นั้นจะกลายเป็นอีกคนละเรื่องทีเดียว

“หนูท้องแล้วค่ะ!

เย่เสี่ยวเตี้ยกัดฟันพูดไปว่า “ได้ไปตรวจยืนยันแล้ว เป็น ลูกชาย!

“ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ…..

เยยังดีใจบ้าขึ้นมาทันที แหงนหน้าหัวเราะดังลั่น

พักใหญ่ ตากร้าวแข็งทั้งคู่จ้องมองเยเสี่ยวเตี้ย ตะคอกถามไป “เป็นลูกใคร?

“ของเขาคะ! ”

ในความตกตะลึงของคนทั้งหมด เย่เสียวเตี้ยเดินเบียดเข้าไป ข้างกายหยางเฉิน มองหยางเฉินอย่างอ่อนหวานแล้วพูด

คำพูดของเย่าเสี่ยวเตี๋ยหลุดออกจากปาก ทำเอาทั้งบริเวณตก ตะลึง

เย่ยังอ้าปากค้าง ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี แม้ตัวหยางเฉินเอง ก็ยังมีน ตัวเรากับผู้หญิงคนนี้ไม่เคยได้มีอะไรกันเลย จะมีลูกด้วยกันได้ยังไง?

เพียงครู่เดียว เขาก็เข้าใจแจ่มแจ้งของสาเหตุ เจ้าเด็กผู้หญิง โง่คนนี้ ตั้งใจจะช่วยตัวเรา จึงได้ยอมสละความเป็นพรหมจรรย์ ของชื่อเสียงตัวเอง

เยาวซวงที่ยืนอยู่ข้างเย่ชัง สีหน้าตื่นตกใจ เขาก็เคยรู้อยู่ เช่ เสี่ยวเตี๋ยเคยถูกเย่ม่านพาไปเจียงโจว เพื่อจะไปแต่งงานกับ หยางเฉิน

ส่วนในเรื่องราวรายละเอียดของเขาทั้งสองจะเกิดอะไรขึ้น เขา ไม่เคยได้รู้เรื่อง

มาตอนนี้ เย่เสี่ยวเตี๋ยจู่ ๆ กระโดดออกมาขวางทางกระสุนปืน ให้หยางเฉิน แล้วยังบอกว่ามีท้องเป็นลูกชายกับหยางเฉิน เขา ไม่ติดใจสงสัยเลย

สีหน้าของเยาวซวงดูไม่ได้เป็นอย่างหนัก จากพลังฝีมือของ หยางเฉินที่สำแดงออกมาให้เห็นตอนนี้ หากแม้นมาเป็นเขยตระ กูลเย่ การขึ้นดำรงในตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของเยอง ก็จะ มั่นคงดั่งขุนเขาไถซาน

แล้วตัวเขาจะมีโอกาสอะไรได้อีก?

คิดได้มาถึงนี่ จิตใจภายในให้เร่าร้อนหงุดหงิด “เธอท้องแล้ว? เป็นลูกชายด้วย! แต่เด็กคนนี้ เป็นลูกของไอ้

หมอนี่? ” เย่ชังยื่นมือชี้ไปที่หยางเฉิน ถามไปทั้งใบหน้าที่มีแต่แววฉงน
แม้กระทั่งว่าได้วางปืนลงเมื่อไหร่ยังไม่รู้สึก

ท่าทางเย่เสี่ยวเตี๋ยแสดงออกอย่างเขินอาย ยืนเคล้าคลออยู่ เคียงข้างหยางเฉิน ออกเสียงมาในสําคอว่า “อือม์”

มาขณะนี้ เย่ซึ่งก็เป็นที่แน่ใจว่า เย่เสี่ยวเตี้ยมีลูกชายอยู่ใน ท้องกับหยางเฉิน แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ที่หยางเฉินก่อขึ้นในวัน นี้ เขาก็ยังให้รู้สึกโกรธอยู่เป็นอย่างมาก

แต่ทว่ามาคิดลึก ๆ อีกที เขาก็เริ่มเห็นได้ว่าเป็นโอกาสของ การลงเอยที่ดีได้

ดูหยางเฉินที่มีหม่าชาวที่เป็นถึงยอดฝีมือแดนบ้านจิ้นยืนอยู่ ข้างตัว ถ้าได้มาเป็นลูกเขยของตัวเอง สำหรับเขาแล้ว ก็เท่ากับ เสือติดปีก

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เราเองใยต้องยืนกรานจะฆ่าหยางเฉิ นอีก?

แต่ในขณะนั้นเอง หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้นมาในทันใด พูดด้วย เสียงเยือกว่า “คุณสาวเย่ โปรดกรุณาระวังคำพูดด้วย! ผมได้ เคยไปมีสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งกับคุณเมื่อไหร่กัน? อีกอย่างคือ ลูกสาวผมก็อายุห้าขวบแล้ว ผมจะไปมีลูกกับคุณได้ยังไงกัน? พอพูดคำนี้ออกไป คนที่อยู่ต่างตะลึงงันกันไปทั้งหมด

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตระกูลเยวันนี้ ทำให้แต่ละคนรู้สึก เหมือนกับมีของให้กินเป็นระลอกไม่รู้จบ เย่เสี่ยวเตี้ยก็ยิ่งมึนไปหนัก หล่อนเองตั้งใจจะช่วยหยางเฉินหยางเฉินทำไมกลับพูดออกมาให้เป็นอย่างนี้ไปได้?

ต่อให้หยางเฉินจะมีพลังฝีมือเก่งกล้าอีกแค่ไหน ที่นี่มันบ้าน ตระกูลเย่ ในตระกูลเยก็มีสุดยอดฝีมืออีกเป็นจำนวนมาก

สองแขนย่อมยากที่จะสู้มือ หยางเฉินจะรอดชีวิตออกไปได้ หรือไม่ ก็ยังเป็นปัญหาอยู่ “ไอ้เด็กน้อย แกนี่คิดจะกินเสร็จเช็ดเกลี้ยง แล้วคิดจะเบี้ยวได้

หรือไง? ”

ซึมเซ่อไปพักหนึ่งผ่านไป เย่ชังรีบดึงเอาสติกลับมา พูดออกไป อย่างเกรี้ยวกราด

ลูกสาวของเขาเอง รักนวลสงวนตัวยิ่งกว่าอะไร ตัวเขาเองนั้นรู้ ดีกว่าใคร

เย่เสี่ยวเตี้ยลองพูดออกไปต่อหน้าธารกำนัลอย่างนี้ ว่ามีท้อง กับหยางเฉิน มันต้องเป็นเรื่องจริงอย่างเด็ดขาด

อีกทั้งสายตาของเยเสี่ยวเตี๋ยที่มองหยางเฉินนั้น ชัดแจ๋วเห็น ได้ว่าเต็มไปด้วยความรัก ตัวเขาเป็นพ่อ ไหนเลยจะดูไม่ออก