The king of War

บทที่ 174 สั่นคลอนไปทั้งตัว



บทที่ 174 สั่นคลอนไปทั้งตัว

“ปัง! ”

ร่างของจวง ฝานล้มลงไปกับพื้นเลย ใบหน้ายังคงเป็นความ ผ่อนคลายจากภัยพิบัติที่รอดมาได้เมื่อตะกี้นี้

รูม่านตาของเมิ่งชวนและหงสู่หดตัวลง นัยน์ตาเต็มไปด้วย ความหวาดกลัว

ระหว่างที่ยกมือขึ้น ใช้ปากกาด้ามหนึ่ง สังหารจวงผ่านที่อยู่ ไกลออกไปกว่าสิบเมตร เป็นพลังแห่งผีสางเทวดาเลย

ไม่เพียงแค่เพิ่งชวนและหงผู้ที่ตกใจจนอึ้งไปเลยเท่านั้น แม้แต่

ผู้แข็งแกร่งที่สวมใส่ชุดดำทั้ง 12 คน ล้วนแต่มีใบหน้าที่เหลือเชื่อ

ทั้งนั้น

หลังจากที่หยางเฉินสะบัดปากกาเซ็นชื่อลอยออกมา ก็เดิน ก้าวออกไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

จนกระทั่งหายวับไปจากเส้นสายตาของเมิ่งชวนและพวก พวก เขาถึงจะโล่งใจ ได้พักหายใจกันเฮือกใหญ่ แผ่นหลังของแต่ละ คนล้วนแต่มีเหงื่อไหลชุ่มฉ่ำ

“คุณชายชวน ไอ้หมอนี่มีบัตรทองดำ และก็ยังมีพละกำลังที่ แข็งแกร่งเช่นนี้ ต่อไปอย่าได้อาจที่จะไปยั่วแหย่นะครับ”

หงฝูพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เพิ่งชวนมองไปยังจวงปู่ฝานที่นอนตายตาไม่หลับ ที่นอนอยู่ ข้างๆ นัยน์ตาก็เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ พูดกัดฟันด้วยความ เกลียดชังว่า : “แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน จะหลบการ โจมตีด้วยอาวุธปืนได้งั้นเหรอ?

เห็นเพิ่งชวนมีท่าทางที่โหดเหี้ยม หงฝูเข้าใจ เกรงว่าไม่นาน เท่าไหร่ เพิ่งชวนจะต้องตายโดยไร้ที่ฝังกลบแน่

หงสามารถกลายมาเป็นผู้รับผิดชอบของสมาคมประมูลเมิ่งจื้ เดิมทีก็ได้รับความสำคัญจากตระกูลเพิ่งอยู่แล้ว และก็เคยเจอผู้ แข็งแกร่งที่แท้จริงมามากมาย และหยางเฉิน เป็นผู้ชายเพียงคน เดียวที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว

อีกทางฝั่งหนึ่ง หยางเฉินไปออกมาจากคลับหลงเถิงแล้ว เขาเพิ่งจะออกมา กวนเจิ้งซานและซูซาน แล้วก็เซี่ยเหอก็รีบ

เดินเข้ามาต้อนรับ

“หยางเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”

“หยางเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”

เซี่ยเหอและซูซานผู้หญิงสองคน แทบจะเอ่ยถามคำถาม เดียวกัน ในเวลาเดียวกันออกมา

ผู้หญิงทั้งสองคนมองหน้าซึ่งกันและกัน ทันใดนั้นใบหน้าก็เกิด สีแดงระเรื่อขึ้นมา

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย : “ฉันก็เดินออกมาได้ดีๆแล้วไม่ใช่เห รอ? จะเป็นอะไรได้เหรอ? ”
พูดจบ หยางเฉินก็มองไปยังเซี่ยเหออีกครั้ง : “คุณวางใจได้

นับตั้งแต่วันนี้ไป จวงผ่านจะไม่มารบกวนคุณอีกแล้ว” เซี่ยเหอกลับว่าไม่เข้าใจความหมายแฝงของคำพูดของ หยางเฉิน แต่กวนเจิ้งซานและซูซานกลับรู้สึกถึงอะไรได้บาง

อย่าง

ในใจของทั้งสองคนแอบที่จะตกใจ ดูเหมือนว่า จวงผ่านจะ ตายแล้ว และยังอยู่ภายใต้การล้อมโจมตีของผู้แข็งแกร่งจำนวน มากมายของตระกูลเพิ่งด้วย

“พี่เฉิน! ”

ในเวลานี้ หวงอู่ที่ขับรถมาส่งหยางเฉิน ก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว

“พี่เฉิน เดิมทีผมก็อยากจะเดินเข้าไปข้างในกับพี่ด้วย ใครจะ ไปรู้ว่าจะโดนคนกั้นไว้ที่หน้าประตู ไม่ให้ผมเข้าไป

หวงอู่พูดอธิบายด้วยใบหน้าที่ขมขื่น สำหรับเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้นข้างใน เขาไม่รู้อะไรเลย

หยางเฉินพยักหน้า พูดสั่ง : “นายไปส่งเซี่ยเหอที่โรงพยาบาล ก่อนนะ”

หลังจากที่หวงขับรถพาเซี่ยเหออกไปแล้ว หยางเฉินก็มองมา ที่ซูซานอีกครั้ง พูดถาม : “คุณล่ะ? กลับบ้านยังไง? ”

ถึงแม้ว่าซูซานอยากจะให้หยางเฉินไปส่งเขา แต่ว่าก็รู้ดีว่า หยางเฉินมีเรื่องที่จะต้องคุยกับกวนเจิ้งซาน เพราะงั้นจึงพูดว่า “พ่อของฉันได้จัดบอดี้การ์ดมาให้ฉันแล้ว เขาไปส่งฉันก็ได้แล้วงั้นฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน! ”

“คุณหยาง ตอนนี้คุณจะไปที่ไหน? ผมไปส่งคุณ! “กวนเจิ้ง ซานเอ่ยปากถาม

“ไปที่ตระกูลกวนก่อน” หยางเฉินเอ่ยปากพูด

หลังจากสามนาทีผ่านไป ตระกูลกวน หยางเฉินนั่งที่ตำแหน่งสูงสุด กวนเจิ้งซานนั่งข้างๆอย่าง ระมัดระวัง ทั้งคฤหาสน์ มีเพียงแค่เขาสองคน

“เรื่องของคืนนี้ คุณคิดว่ายังไง? ”

เฉินหยางเอ่ยถามทันที

กวนเจิ้งซานอึ้งไปครู่หนึ่ง และเขาก็เข้าใจความหมายของ หยางเฉินอย่างรวดเร็ว พูดถาม : “ความหมายของคุณหยางก็คือ เรื่องของสมาคมประมูลเพิ่งจี้? ”

เฉินหยางพยักหน้า

“พูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ ทั้งเมืองเจียงผิง ตระกูลเมิ่งใน วงการการประมูลนี้ เป็นที่หนึ่ง ส่วนเรื่องของการประมูลสาว งามของสมาคมประมูลเพิ่งจากที่ฉันรู้มา น่าจะมีมากว่า 7-8ปี แล้ว”

เจ้าบ้านกวนกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

หยางเฉินขมวดคิ้ว: “แน่ใจว่า 7-8 ปี?” เจ้าบ้านกวนพยักหน้า: “แน่ใจว่าไม่เกิน 10 ปี ฉันจำได้ดี ไม่กี่ปีหลังจากที่ฉันเพิ่งอายุ 60 ปี สมาคมประมูลเมิ่งดำเนินการ อย่างเป็นทางการ

หยางเฉินเงียบทันที เดิมทีเขาคิดว่าคนที่จัดส่งสาวๆ ให้ตระกูล เว่ยก็คือตระกูลเมิ่ง ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ใช่เลย

สุดท้ายธุรกิจนี้ของตระกูลเว่ย ก็ได้ดำเนินธุรกิจมายาวนานก ว่า 20 ปี และตระกูลเมิ่งเพิ่งเริ่มทำเรื่องนี้ได้ 7-8 ปีก่อน

หยางเฉินมีลางสังหรณ์อย่างหนึ่ง แม้ว่าไม่ใช่ตระกูลเพิ่งที่จัด ส่งสาวๆ ให้ตระกูลเว่ย แต่ที่มาของสาวๆของตระกูลเมิ่งและตระ กูลเว่ย ก็น่าจะมาจากองค์กรเดียวกัน

“หวงเหอบาธของตระกูลเว่ย สาวๆไม่ได้มีการกำหนดเวลามา เรื่องนี้คุณก็น่าจะรู้แล้วสิ?” จู่ ๆ หยางเฉินก็ถามขึ้นมา

เจ้าบ้านกวนพูดอย่างรวดเร็ว: “เป็นเพราะตระกูลเว่ยกระทำสิ่ง ไม่ดีแบบนี้ ถึงจะทำให้ตระกูลเจริญขึ้นอย่างรวดเร็ว

“งั้นระหว่างตระกูลเว่ยและตระกูลเมิ่ง มีความสัมพันธ์กัน อย่างไร?” หยางเฉินถาม

เขามักจะรู้สึกว่าระหว่างสองครอบครัวนี้มีความสัมพันธ์กันนิด หน่อย แต่วันนี้ที่สมาคมประมูลเมิ่งขึ้นอกจากเว่ยหมิงเยวคนนี้ที่ ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน ก็ไม่มีใครเข้าร่วมเลยสักคนเดียว

กวนเจิ้งซานถามด้วยความสงสัย: “คุณหยาง คุณคงไม่สงสัย ว่าตระกูลเพิ่งจัดส่งสาวๆ ให้ตระกูลเว่ยหรอกนะ?”

“ทําไม? เป็นไปไม่ได้เหรอ?” หยางเฉินถามด้วยความสงสัย
เจ้าบ้านกวนพยักหน้า พูดอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า: “พูดตาม ตรง ตระกูลเว่ยและตระกูลเมิ่ง อันที่จริงก็ยังมีบุญคุณความแค้น กันอยู่ ภรรยาของอดีตหัวหน้าตระกูลเว่ย เป็นผู้หญิงของตระกูล เพิ่ง”

“เดิมทีตระกูลเพิ่งต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ไปแต่งงานกับมหา เศรษฐีในเมืองเยนตู ผลสุดท้ายผู้หญิงคนนี้หนีไปกับอดีตหัวหน้า ตระกูลเว่ย เพราะเรื่องนี้ ตระกูลเพิ่งโกรธจึงได้ตัดความสัมพันธ์ กับผู้หญิงคนนี้”

“แม้ว่าตระกูลเว่ยจะแข็งแกร่งขึ้นในภายหลัง แต่ก็ไม่เกี่ยวข้อง อะไรกับตระกูลเมิ่งเลยแม้แต่น้อย

เมื่อได้ยินเจ้าบ้านกวนพูด หยางเฉินถึงได้เข้าใจ มิน่าล่ะที่ตระ

กูลเว่ยส่งเฉพาะรุ่นเด็กเข้าร่วมในการประมูลนี้ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้

นี่เอง

“คุณหยาง วันนี้คุณลงมือกับเพิ่งชวน เรื่องนี้ เกรงว่าตระกูล

เพิ่งจะไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราว

กวนเจิ้งซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หยางเฉินยิ้มอย่างเหยียดหยาม: “ถ้าตระกูลเพิ่งต้องการหาย ไป ก็รีบเข้ามา!”

เมื่อเห็นว่าหยางเฉินไม่ได้สนใจตระกูลเพิ่งเลย ในใจของกวน เจิ้งานกลับรู้สิกขึ้นมาก

ยังไงซะตอนนี้ทั้งตระกูลกวน ต่างยอมอยู่ใต้อำนาจของหยางเฉิน มีเพียงเขาที่แข็งแกร่งกว่า อนาคตของตระกูลกวนถึงจะ รุ่งโรจน์

“เคยคิดไหมว่า หากกลายเป็นเจ้าแห่งวงการคนเดียวของ เจียงโจว ก็เทียบได้กับมหาเศรษฐีในเมืองเอกประจำมณฑล

หยางเฉินจู่ๆก็ถามขึ้น

กวนเจิ้งซานจู่ๆก็รู้สึกว่าลมหายใจของเขาขึ้น เขารู้ว่าหยาง เฉินไม่ได้ล้อเล่นกับเขา

“เคย! ถ้าคุณหยางยินดีที่จะสนับสนุนตระกูลกวน ทั้งเจียงโจว จะกลัวอะไร?”

กวนเจิ้งซานลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หน้าตาตื่นเต้น

“แต่หากอาศัยจากเส้นสนกลในของตระกูลกวนในตอนนี้ ยัง

อีกไกล!

หยางเฉินพูดอย่างไม่เกรงใจ

กวนเจิ้งซานก็ไม่กล้าพูดอะไร เขารู้ว่าหยางเฉินมีบางอย่างที่ ยังพูดไม่จบ

หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง หยางเฉินก็พูดขึ้น : “นายเลือกสิบ หนุ่มที่แข็งแกร่งและภักดีที่สุด จากตระกูลกวนมา ต้องการคนที่ อายุไม่เกิน 30 ปี พรุ่งนี้ ฉันจะส่งคนมาทำการฝึกอบรมคนเหล่า นี้หน่อย”

คิดถึงความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉิน หัวใจที่ตื่นเต้นของกวนเจิ้งซาน กำลังจะกระโดดออกมาจากปากของเขา รีบตอบว่า: “ครับ คุณหยาง!”

ยกมือขึ้น ดูเวลา หยางเฉินกล่าวว่า “ฉันต้องไปแล้ว!”

“คุณหยาง ผมให้คนไปส่งคุณกลับ!” กวนเจิ้งซานรีบกล่าว

ไม่นาน มีชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นในคฤหาสน์ เมื่อเขาเห็น หยางเฉิน อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ