บทที่ 303 มาเยือนตระกูลเว่ยอีกครั้ง

“สมาคมบูโด เดิมทำตัวธรรมดาและลึกลับ เหมือนกับเหยี่ยว ในความมืด อันตรายอย่างมาก ดังนั้นจึงถูกคนทั่วไปมองข้าม ไป

“ว่ากันว่าตระกูลเว่ยและสมาคมบูโด มีธุรกิจที่เปิดเผยไม่ได้ บางอย่างกัน!”

หานเยี่ยวเทียนกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม ถึงแม้จะเป็นเขา แต่ตอนที่พูดถึงสมาคมบูโด ยังเต็มไปด้วยความกลัวแล้ว

หยางเฉินเองก็คาดไม่ถึง แม้แต่หานเซียวเทียนคนประเภทนี้ ยังหวาดกลัวสมาคมบูโด

“ถ้าสมาคมบูโดเลือกทำตัวธรรมดาต่อไปอีก บางทีผมอาจจะ

ทําเป็นปิดตาข้างหนึ่งหลับตาข้างหนึ่งได้ แต่ถ้ากล้าวางแผนมา ยุ่งกับผมเข้า งั้นก็ไม่มีความจำเป็นจะมีตัวตนแล้ว!” หยางเฉินเอ่ยปากบอกกะทันหัน เสียงที่เผด็จการไร้ที่เปรียบ

นั้น ราวกับเสียงฟ้าผ่าฉับพลัน ระเบิดดังอยู่ข้างหูหานเดี่ยวเทียน

หานเซียวเทียนอึ้งอยู่ตั้งนาน จากนั้นถึงหัวเราะอย่างขมขื่น พลางส่ายหน้า “ดูแล้วเป็นฉันแก่เกินไป อนาคต สุดท้ายเป็นของ พวกนายคนรุ่นใหม่!”

ถ้าเป็นก่อนหน้าวันนี้ หยางเฉินพูดมาแบบนี้ บางทีหานเดี่ยว เทียนคงวิจารณ์ตำหนิว่าหยางเฉินไม่มองการณ์ไกล
แต่เมื่อสักครู่ที่ตระกูลมิ่ง หลังมองเห็นความแข็งแรงและการ แสดงออกของหยางเฉิน และได้ยินค่าพูดนี้ของหยางเฉินอีก กลับไม่มีความโอหังสักนิดเดียว

หยางเฉินมีสิทธิ์พูดคำพูดนั้น

“บุญคุณในวันนี้ ผมจำไว้แล้ว ถ้าวันหลังเจ้าบ้านหานมีตรง ไหนใช้งานผมได้ ขอให้เอ่ยปากทันทีครับ!!

ทันใดนั้นหยางเฉินทำมือคำนับแล้วพูดขึ้น

จากก่อนหน้านี้ที่เมืองโจวเฉิง จนถึงที่ตระกูลเพิ่งในวันนี้ การก ระทำทุกอย่างของทานเซียวเทียน ล้วนทำให้หยางเฉินมีความ รู้สึกดีมาก

คนแบบนี้ คุ้มค่าให้หยางเฉินเคารพนบนอบ หานเยี่ยวเทียนหัวเราะเสียงดังฟังชัดระดับหนึ่ง “ฉันทำพวกนี้ เทียบกับบุญคุณที่นายช่วยชีวิตไว้ ถือว่าเป็นอะไรกัน?

พูดจบ หานเซียวเทียนก็พาทานเฟยเฟยกลับไป

หานเฟยเฟยโบกมือให้หยางเฉินแล้ว “พี่หยาง บ๊ายบาย

“คุณหยางครับ ตอนนี้พวกเราต้องไปตระกูลเว่ยเหรอครับ?” รอให้หานเซียวเทียนพวกเขาออกไป เฉินชิงไห่ก็เดินเข้ามา

เอ่ยปากถาม หยางเฉินหรี่ตา ส่ายหน้า “นายกลับเมือง โจวเฉิง เรื่อง ในวันนี้ห้ามเปิดเผยแม้แต่น้อย!”
“ครับ!

เฉินชิงไห่รีบรับปากทันที

ไม่นานเฉินซึ่งได้ก็พาคนกลับไปแล้ว

หวังเฉียงขับรถให้หยางเฉินด้วยตนเอง เห็นหยางเฉินนั่งอยู่ ด้านหลัง จึงเอ่ยปากถาม “คุณหยางครับ ตอนนี้จะไปที่ไหน ครับ?”

หยางเฉินหรี่ดวงตา เอ่ยปากทันใด “ตระกูลเว่ย!”

ได้ยินหยางเฉินบอกจะไปตระกูลเวีย ทันใดนั้นหวังเฉียง ฮึกเหิมอย่างมาก

แม้แต่ตระกูลเพิ่งแห่งเมืองเอก ยังจัดการหยางเฉินไม่ได้ ตระ กูลเว่ยกระจอกๆ ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉินแน่นอน

“คุณหยางครับ ตระกูลเว่ยตระกูลเดียว เดิมที่ไม่ต้องให้ท่าน

ลงมือด้วยตัวเอง มอบให้เมืองคิงกับตระกูลกวนก็พอครับ”

หวังเฉียงขับรถไปด้วย เอ่ยปากบอกไปด้วย

หยางเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย “เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ใหญ่ โตมากแล้ว เรื่องที่เหลือ ฉันจัดการเอง”

ตระกูลเว่ยเล็กๆ หยางเฉินไม่ได้เห็นอยู่ในสายตาหรอก แต่ เพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่จำเป็น หยางเฉินจึงได้แต่ไป เยือนเองตามลำพัง

พอได้ยินดังนั้น ภายในใจหวังเฉียงแอบตกใจ
“วันหลังยังมีโอกาสให้พวกนายได้แสดงฝีมือกัน แต่ไม่ใช่ ตอนนี้!”

ไม่รอให้เขาพูดอะไร หยางเฉินพูดต่อไปอีกว่า “หากพวกนาย ไปตระกูลเพิ่งวันนี้ เกรงว่าคงถูกคนจ้องไว้เรียบร้อยแล้ว วันหลัง ทำอะไร ยังต้องระวังหน่อย ถ้าเจอปัญหาที่ไม่มีทางจัดการ รีบ บอกให้ฉันรู้ตั้งแต่แรก!

หวังเฉียงรีบรับปาก “ครับ คุณหยาง!!

จากเมืองเอกถึงเมืองเจียงโจว ระยะทางขับรถเพียงสี่สิบนาที พอเข้าสู่ดินแดนเมืองเจียงโจว หยางเฉินมุ่งตรงไปทางตระกูล เว่ยตามลำพัง

เมืองเจียงโจว ตระกูลเว่ย

ภายในห้องประชุมที่กว้างใหญ่ เวลานี้มีญาติพี่น้องตระกูลเวีย นั่งกันเต็ม

เว่ยเฉิงโจวผู้นำของตระกูลเว่ย นั่งอยู่ตำแหน่งของหัวหน้า หลัก

เวลานี้ บนหน้าของเขามีความรู้สึกหนาวเหน็บแถบหนึ่ง มอง ทางผู้คนอย่างเย็นชา จากนั้นตะโกนด้วยความโมโห “พวกสวะ กลุ่มหนึ่ง ตระกูลเว่ยของฉันส่งผู้แข็งแกร่งออกไปมากขนาดนั้น นึกไม่ถึงไม่มีทางจับตัวหยางเฉินกลับมาได้ แต่กลับทำให้เขาหนี ไปแล้ว!”

สําหรับเว่ยเฉิงโจวนั้น เป็นเพราะหยางเฉินหวาดกลัวการแก้แค้นของตระกูลเว่ย ดังนั้นจึงหนีออกจากเมืองเจียงโจว

ทุกคนล้วนเงียบกริบกันหมดเนื่องจากหวาดกลัว รอคอยเว่ย เฉิงโจวระเบิดอารมณ์

ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงคนเดียวที่เวลานี้ในใจไม่สงบอยู่

บ้าง

“เว่ยเงิน แกกําลังคิดอะไร?”

ตอนที่เว่ยเงินหวาดกลัวไม่สบายใจอยู่ เว่ยเฉิง โจวมองทาง เขากะทันหันแล้วถามขึ้น

เว่ยเชินรีบลุกขึ้นตอบว่า “ผู้นำครับ ผมคิดว่าเขาไม่มีความ จําเป็นต้องหนีออกจากเมืองเจียง โจวครับ”

ที่ตระกูลเว่ย สถานการณ์เป็นทางการใดๆ ลูกหลานของผู้นำ

ต้องเรียกเว่ยเฉิงโจวว่าผู้นำทั้งหมด

“หมายความว่าอะไร?”

เว่ยเฉิงโจวขมวดคิ้วถาม

“ผู้นำครับ ผมกับหยางเฉินเคยติดต่อกัน เขาเป็นแบบไหนกัน ผมรู้ชัดเจนดีครับ!”

เว่ยเชินพูดจาด้วยท่าทางเคร่งขรึม “เท่าที่ผมรู้มา ฝีมือของเขา แกร่งมากครับ ว่ากันว่าข้างตัวของเขายังมีผู้แข็งแกร่งที่ชื่อเฉียน เปียว ต่อให้เป็นยอดฝีมือแกร่งสุดของพวกเราตระกูลเว่ย ยังไม่ แน่ใจว่าจะเป็นคู่แข่งของเฉียนเปียวได้ครับ
“เป็นคนแบบนี้ เขาจะหนีออกจากเมืองเจียง โจวได้อย่างไร

กัน?”

“ผมคิดว่าพวกเราน่าจะขอร้องทางสมาคมบูโด ให้ส่งผู้

แข็งแกร่งมาช่วยสนับสนุนครับ! ถ้าพูดว่าทั้งตระกูลเว่ย ภายในใจใครหวาดผวาที่สุด นั่นคง

เป็นเว่ยเชิน

ความสามารถของหยางเฉินแกร่งมากแค่ไหน เขาเคยรับรู้มา ตั้งนานแล้ว แม้แต่บอดี้การ์ดที่แกร่งสุดข้างกายของตนเอง ยาม อยู่ต่อหน้าหยางเฉิน โดนทีเดียวก็แพ้ไปเลย

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเฉียนเปียวอีกคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาส่งคนไปดักโจมตีหยางเฉิน คาดไม่ถึง พบว่าเขาอยากไปตระกูลเมิ่งแห่งเมืองเอก

ขอโทษนะ คนคนหนึ่งที่กล้าไปเยือนตระกูลเพิ่งด้วยตนเอง จะ หวาดกลัวตระกูลเว่ยได้อย่างไรกัน?

เว่ยเงินรู้ดีมากว่าหยางเฉินไปตระกูลเพิ่งเพื่ออะไร ถ้าเกิดเขา สามารถรอดกลับมาจากตระกูลเพิ่งได้ จุดมุ่งหมายต่อไปก็คือ ตระกูลเว่ย

“น้องสาม นายใจฝือกลัวมีเรื่องตั้งแต่เมื่อไรกัน?

เว่ยเสียงพึ่งพูดจบลง ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็พูดเสียดสีขึ้น ทันที “ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงกระจอกๆ คนหนึ่ง ถึงขั้นพวก เราต้องขอความช่วยเหลือจากสมาคมบูโด?”
“ถึงตอนนั้น สมาคมบูโดจะมองพวกเราตระกูลเวยแบบไหน กัน? จะคิดว่าพวกเราไม่มีความสามารถที่จะร่วมงานกับพวกเขา ต่อไปอีกหรือเปล่า?”

“ไข่แล้ว น้องสาม ฉันยังได้ยินมาว่านายเสียหวงเหอบายไป แล้ว? จนตอนนี้ ยังเอากลับคืนมาไม่ได้?”

สีหน้าของเว่ยเงินดูแย่อย่างมาก เขามองคนคนนั้นที่พูดด้วย สายตาเย็นชา เอ่ยปากบอกนิ่งๆ “พี่ใหญ่ พี่ถามผมมารวดเดียว มากขนาดนี้ สรุปจะให้ผมตอบคำถามอันไหนของพี่ก่อนล่ะ?”

เมื่อสักครู่ชายวัยกลางคนที่พูดนั้น ก็คือลูกชายคนโตของเวีย เฉิงโจว ชื่อว่าเว่ยหู

ปัจจุบันนี้เว่ยเสียงตายไป รุ่นที่สองของตระกูลเวีย มีเพียงเวีย หูและเว่ยเงิน เพื่อแย่งชิงสิทธิ์ในอำนาจ ทั้งสองคนแอบต่อสู้กัน มาตั้งนานแล้ว

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เว่ยหูไม่สนใจจะเหยียบย่ำเว่ยเงิน สักหน่อย

“ฉันคิดว่าคำถามแต่ละอันที่ฉันถาม สำคัญมากทั้งหมด นาย สามารถตอบมาได้แล้ว” เว่ยหูยิ้มกริ่มบอกไป

“อะไรนะ แม้แต่หวงเหอบาธ แกยังทำหลุดมือไป? สรุปมัน

เรื่องอะไรกัน?”

คาดไม่ถึงเว่ยเฉิงโจวจะได้ยินเข้า ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยน ยกใหญ่ ตวาดใส่เว่ยเป็นขึ้นมา
เรื่องนี้เว่ยเงินปิดมาโดยตลอด ปัจจุบันนี้ในที่สุดก็ปิดไม่มิด แล้ว ยังถูกเว่ยหูพูดขึ้นต่อหน้าสาธารณชน

คนอื่นๆ ของตระกูลเว่ยต่างมองทางเวยเป็น รอคอยคำอธิบาย

ของเขา

เว่ยเซ็นมองเว่ยหูด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง จากนั้นชายตา มองไปทางเว่ยเฉิงโจว พูดว่า “ผู้นำครับ ผมกำลังจะบอกเรื่องนี้ อยู่ ความจริงหวงเหอบาธก็ถูกหยางเฉินใช้กลอุบายซื้อไปครับ

“ผมเคยเสียเปรียบให้กับหยางเฉินมาก่อนมามาก และรู้ว่า ข้างกายเขามียอดฝีมือคุ้มครอง ดังนั้นถึงเสนอแนะ ให้ขอการ สนับสนุนจากสมาคมบูโดครับ”

“สำหรับหยางเฉิน บางทีพวกคุณยังไม่รู้จักดี แต่เฉียนเปียวชื่อ นี้ ผมคิดว่าคนที่นั่งในนี้ น่าจะรู้จักกันหมดมั้ง?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ