The king of War

บทที่ 426 ไม่มีสิทธิ์ถือรองเท้า



บทที่ 426 ไม่มีสิทธิ์ถือรองเท้า

เมื่อเสียงของจูกว่างจื๊อดังขึ้น ผู้นำของตระกูลร่ำรวยในเมือง หนันยัง ก็ลุกขึ้นทีละคน และแสดงความยินดียกย่องกิตติศักดิ์ หัวหน้าสํานักหลง

เสียงของผู้นำตระกูลร่ำรวยเหล่านี้ ดังไปทั่วงาน ราวกับคลื่น

ทุกคนตกตะลึงมาก และไม่มีใครคิดว่าตระกูลจูจะเริ่มสละ ตำแหน่งราชาแห่งหนันยังออกมาก่อน

“เหอะๆ~”

หนิวเกนหุยยิ้มอย่างประชดประชัน จากนั้นหรี่ตาพูดว่า “มัน แปลกจริงๆ ที่นักบวชลัทธิเต๋าอยากจะเป็นราชาของทั้งสอง เมือง”

“แต่ว่า ฉันอยากรู้มากว่าแน่ใจเหรอว่าเอาชนะฉันได้?”

เสียงหนิวเกนหุยจบลง ก็มีออร่าอันทรงพลัง ออกมาจากตัว

เขา

ทันใดนั้น ลมกระโชกแรงพัดผ่านหน้างาน ผู้คนนับไม่ถ้วนก็ ร้องออกมา

หัวหน้าสํานักหลงยังคงพูดอย่างเฉยเมย “จริงๆฉันจดจ่ออยู่ กับการบำเพ็ญธรรม และไม่ได้ตั้งใจจะก้าวเข้ามาในโลก แต่ว่า สมาคมบูโดมันยโสโอหัง ฆ่าศิษย์น้องของฉัน และทำลายความสงบสุขของโลก สุดท้ายฉันถึงออกมา นี่คือสิ่งที่ทุกคนคาดหวัง!

“เป็นสิ่งที่ทุกคนคาดหวัง!”

หนิวเกนหุยหัวเราะและพูดว่า “คุณสามารถพูดความ ทะเยอทะยานออกมาได้อย่างสวยงาม แถมยังพูดออกมาจาก ปากนักบวชลัทธิเต๋าป่าเถื่อน หน้าไม่อายเลยจริงๆ!”

“ในเมื่อคุณบอกว่า การออกมาเป็นสิ่งที่ทุกคนหวัง ถ้าฉันฆ่า

คุณไป มันจะกลายเป็นทำให้ทุกคนโศกเศร้าแล้วสิ?”

หลังจากหนิวเกนหุยพูดจบ ก็พุ่งเข้าไปหาหัวหน้าสำนักหลง ก่อน “หัวหน้าสํานักหลง รับหมัดฉันไปก่อน!”

ขณะที่หนิวเกนหุยขยับ หัวหน้าสำนักหลงก็ขยับเช่นกัน

“เคล้ง!”

พื้นใต้เท้าหัวหน้าสำนักหลง แตกสลายในทันที ราวกับภาพ

ติดตา

“ปัง! ปัง! ปัง!”

ทุกคนเห็นแค่หัวหน้าสำนักหลง และหนิวเป็นหุยเคลื่อนไหว จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินการปะทะกันอย่างดุเดือดกับเนื้อหนังซึ่ง ไม่มีที่สิ้นสุด

ทุกคนตกตะลึง การต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งชั้นนำสองคนนั้น ยอดเยี่ยมมาก ทำให้ผู้คนได้รับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมและ ความเพลิดเพลินทางสายตา และเพลินจนลืม
“นี่ก็คือความแข็งแกร่งของสมาคมบูโด ผู้แข็งแกร่งอันดับเก้า เหรอ?”

หัวหน้าสํานักหลงพูดอย่างเย็นชา ขณะโจมตีหนิวเกนหุย

สีหนาของหนิวเกนหุยยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่มุมปากเกิด ความขี้เล่นและพูดเยาะเย้ย “สำหรับขยะจอมปลอมแบบคุณ ฉัน ออกมาสู้ก็เพียงพอแล้ว”

ทั้งสองคนสามารถพูดคุยกันได้ในขณะต่อสู้ ซึ่งยิ่งทำให้ทุก คนตกตะลึง

เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้เพิ่งเริ่ม และไม่มีใครระเบิดพลังอย่าง เต็มที่ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่มีเวลาพูดหรอก

“แข็งแกร่ง! แข็งแกร่งเกินไป! คาดว่ามีหลายๆคน จะไม่เคย เห็นการต่อสู้ระดับนี้ ไปตลอดชีวิตเลยแหละ?”

หวางหนึ่งที่อยู่ข้างๆหยางเฉิน กำหมัดแน่น ดวงตาของเขา

เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

หลัวหยวนหยวนยิ้มอย่างเหยียดหยาม: “นายต้องขอบคุณฉัน นะ ถ้าไม่ใช่ฉัน นายจะไม่มีทางเห็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ทั้ง ชีวิตของนาย”

“พวกเขายังอ่อนแอเกินไป หากราชาเจียงผึ้งสุดที่รักของฉัน ไปสู้ แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกัน ก็เทียบไม่ได้กับนิ้วเดียวของ ราชาเจียงผิง”

สวลี่บูชาราชาเจียงผิงจนถึงขีดสุดแล้ว ในการต่อสู้ระหว่างหัวหน้าสํานักหลงกับหนิวเกนหุย ทั้งสองทำได้ดีมาก แต่ในใจ ของเธอมีเพียงราชาเจียงฝั่งคนเดียวเท่านั้น

สีหน้าหยางเฉินดูลำบากใจ เขาไม่นึกเลยว่า เขาจะยังมีแฟน คลับที่คลั่งไคล้ขนาดนี้

แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นคนโง่ ราชาเจียงผิงตัวจริงนั่งอยู่ข้างๆ เธอ

แต่เธอไม่รู้ แต่กลับพูดค่าประชดประชัน

“เสี่ยวเตี่ย เธอคิดว่าสองคนบนเวทีนั้น ใครจะชนะ?”

ในฝูงชน ม่านถามทันที

เย่เสี่ยวเตี๋ยส่ายหัวและพูดอย่างเหยียดหยาม ไม่ว่าใครจะ ชนะ พวกเขาก็ไม่มีทางสู้เขาได้ แม้แต่ถือรองเท้าให้เขา พวกเขา

ก็ไม่มีสิทธิ์พอ!” สีหน้าเย่ม่านดูลาบากใจ “นอกจากเขา คิดว่าในใจของเธอ ต่อให้มีคนดีๆ ก็ไม่อาจเข้าตาเธอได้สินะ?”

เย่เสี่ยวเตี้ยพยักหน้าหนักแน่นแล้วพูดอย่างหงุดหงิด “คุณป้า ราชาเจียงสิ่งที่คุณพูดถึง จะออกมาไหม? มันน่าเบื่อมาก!!

เย่เสี่ยวเตี้ย ซึ่งเคยเห็นฉากการต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่านี้ จะ สนใจการต่อสู้ระดับนี้ได้อย่างไร?

“ราชาเจียงผึ้ง เขาจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน!! เย่ม่านทําหน้าจริงจัง

เธอไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนเยเสี่ยวเตี้ย หนิวเกนหุยกับหัวหน้าสำนักหลงที่กำลังต่อสู้อยู่นั้น ประสิทธิภาพการต่อสู้ที่พวก เขาแสดงให้เห็นนั้น เหนือจินตนาการของเธอ

ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ แม้ว่าจะอยู่ในตระกูลเย่ ก็ถือได้ว่าอยู่ อันดับหนึ่งในห้า

และเธอ ได้ให้ความหวังทั้งหมดกับราชาเจียงผิงแล้ว

ในการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นหนิวเกนหุยจะชนะ หรือหัวหน้า สํานักหลงชนะ สําหรับราชาเจียงผิงแล้ว มันเป็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลัง มาก

ราชาเจียงผึ้ง เขาสามารถชนะได้หรือไม่?

ทั้งสองคนบนเวที แสดงพลังที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง และ ผู้ชมรอบข้างก็ตกตะลึงมานานแล้ว

“เจ้าบ้านหาน ตอนนี้รู้ว่าหัวหน้าสำนักหลงแข็งแกร่งแค่ไหน

แล้วสินะ?”

ล่างเวที ทางหนันยัง จูกว่างจื้อมองหานเดี่ยวเทียนด้วยท่าทาง ขี้เล่น

หานเยี่ยวเทียนหัวเราะเยาะ “ฉันยอมรับว่าหัวหน้าสำนักหลง แข็งแกร่งมาก แต่ถึงแม้เขาจะแข็งแกร่ง แต่ในสายตาของคุณ หยาง มันคือมดทั้งนั้น

ทั้งๆที่เป็นเทพสงครามผู้ชนะชายแดนเหนือ จะพ่ายแพ้ให้กับผู้ แข็งแกร่งระดับนี้ได้อย่างไร?
หานเซียวเทียนไม่เคยสงสัยในตัวหยางเฉิน

“เจ้าบ้านหาน คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ได้ล้อเล่นกับฉัน คุณหยาง ที่คุณว่านั้น เกรงว่าเขาคงกลัวไปแล้ว”

จูกว่างจื้อพูดติดตลกว่า “ฉันแนะนำนะ รีบแสดงความคิด เห็นดีกว่านะ มิฉะนั้น พอหัวหน้าสำนักหลงชนะ มันจะเป็นวันตาย ของพวกคุณ!”

“รอเขาสามารถเอาชนะหนิวเกนหุยให้ได้ก่อน คุณค่อยไม้ นะ!”หานเซียวเทียนตอบอย่างเย็นชา

ทั้งงานเดือดดาล การต่อสู้บนเวทีน่าตื่นเต้นมาก พวกเขาแทบ ไม่อยากกะพริบตา เสียงโห่ร้องดังก้องไปทั่วงาน

“ถ้าคุณมีความแข็งแกร่งเพียงเท่านี้ ฉันก็คงจะผิดหวังมาก” หนิวเกนหุยบนเวที หลังจากหัวหน้าสำนักหลงกลับ ดวงตา ของเขาเต็มไปด้วยความขี้เล่น

ในที่สุด ความสงบบนใบหน้าหัวหน้าสำนักหลง ก็หายไปและ แทนที่ด้วยความเครียด

เดิมที เขาคิดว่าเขาสามารถเอาชนะหนิวเป็นหุยได้อย่าง ง่ายดาย แต่เขาไม่นึกเลยว่าพลังการต่อสู้ของคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่ง นาดนี้

พลังการต่อสู้ของเขาแทบจะระเบิดจนสุดขีดแล้ว

ในทางกลับกัน หนิวเกนหุยดูเหมือนจะไม่ได้ทุ่มทั้งหมด
“วางมาดใหญ่โต ในเมื่อคุณอยากตาย ฉันจะให้คุณได้เห็น

สภาพที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน”

จู่ๆหัวหน้าสำนักหลงก็พูดอย่างโมโห

ในเวลาเดียวกันกับเสียงที่จบลง เขาได้พุ่งเข้าไปหาหนิวเป็น หย และชกออกไปอย่างแรง “ตาย!”

นี่เป็นการโจมตีเต็มรูปแบบของเขา และหากไม่สามารถโจมตี หนิวเกนหุยอย่างแรงได้ เขาก็จะไม่มีโอกาสใด ๆ

“คุณบอกว่าฉันวางมาดใหญ่โต งั้นฉันจะให้คุณรู้ถึงช่องว่าง

ระหว่างคุณกับฉัน!”

หนิวเกนหุยทำหน้าหยิ่ง ราวกับว่าเป็นการโจมตีของหัวหน้า สํานักหลง แต่กําปั้นขวาของเขา กำแน่นแล้ว หรี่ตามองหัวหน้า สำนักหลงที่วิ่งมา

“ตายซะเถอะ!”

หัวหน้าสำนักหลงตะโกนเสียงดัง เขารวบรวมกำลังทั้งหมด ด้วยหมัดและต่อยมันอย่างแรง

“ฮ่าฮ่า ในที่สุดหัวหน้าสำนักหลงก็จะระเบิดแล้ว ไอ้ขยะของ สมาคมบูโด ตายซะเถอะ!”

จูกว่างจื้อมีความสุขมาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาด หวัง ราวกับว่าเขาได้เห็นฉากที่หนิวเกนหุยถูกหัวหน้าสำนักหลง ฆ่าแล้ว
แต่ในขณะนี้ หนิวเกนหุยที่ยืนนิ่งอยู่นิ่งๆ มาตลอด ขยับตัวเล็ก น้อย และหลบการโจมตีที่รุนแรงของหัวหน้าสำนักหลง จากมุมที่ เฉียบแหลมอย่างยิ่ง

“แย่แล้ว!”

วินาทีที่หมดลงมา ความรู้สึกถึงวิกฤตก็เกิดขึ้น หัวหน้าสํานัก หลงก็ตกใจ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ