บทที่ 94 ฉินซีตื่นรู้

ฉินเฟยไม่ได้อยากจะฆ่าฉัน แต่อยากจะเอาตัวฉันมาเป็นตัว ประกันเพื่อหนีไป

มีเพียงหนีออกไปจากที่นี่ เขาถึงจะมีโอกาสหายอดฝีมือมา รับมือกับหยางเฉิน

“พระวังด้วย!”

มุมที่ฉันอยู่ ก็สามารถเห็นทุกอย่างได้พอดี แล้วก็ตะโกนออก

มา

หยางเฉินก็ไม่คิดเลยว่า ฉันเฟยจะกล้าใช้มีดไปจับตัวฉินซี

ล็อกไว้

“ฟี้ว! ”

มีดของฉันเฟยก็ไปปักที่หน้าอกของหยางเฉิน โลหิตก็ค่อยๆ ไหลออกมาราวกับดอกกุหลาบกำลังแย้มบานอยู่บนหน้าอก หยางเฉิน ไม่นานก็แดงเถือกไปทั้งเสื้อของหยางเฉิน

เวลาก็เหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ทุกคนล้วนนิ่งอึ้งหน้านิ่งไปกัน

หมด

ส่วนฉินเฟย ก็มีใบหน้าตกใจ จริงอยู่ว่าเขาอยากได้ชีวิตของ หยางเฉิน แต่ก็รู้ดีว่าตนเองไม่มีคู่ต่อสู้ของหยางเฉิน แต่ไม่คิด เลยว่า ในช่วงความวุ่นวาย จะแทงหยางเฉินเข้าไปอย่างจัง
“หยางเฉิน! ”

“พี่เขยค่ะ!

ฉินซีและฉันก็แทบจะตะโกนออกมาพร้อมกัน ฉันพุ่งเข้ามา อย่างกับลม

ฉินเฟยก็ตั้งสติมาได้ช้าๆ แล้วก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งว่า “หยาง เฉิน ในที่สุดถึงก็มีวันนี้ ฮ่าๆๆ”

สายตของหยางเฉินก็แหลมคมขึ้นมาในทันใด “ทำชั่วไว้ไม่

สมควรมีชีวิตอยู่

พอสิ้นเสียง หยางเฉินก็เตะขาออกไป ฉันเฟยก็ลอยออกไป กลางอากาศแล้วตกลงไปในโลงศพอย่างแรง เหมือนกับบอดี้ การ์ดที่เขาจ้างมา

ด้วยพลังของหยางเฉิน เมื่อตอนที่เท้าสัมผัสกับตัวของฉันเฟย นั้น ฉินเฟยก็สลบไปเสียตั้งแต่ตอนนั้น

จากนั้นหยางเฉินก็ดึงมีดที่หน้าอกออกมา แล้วโยนทิ้งที่พื้น

อาการบาดเจ็บระดับนี้ สำหรับเขาแล้ว มันเล็กน้อยมาก เมื่อ ก่อนตอนที่อยู่ชายแดนเหนือ เกือบจะทิ้งชีวิตไว้ที่สงครามหลาย ครั้ง ร่างกายของเขาล้วนเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

“หยางเฉิน เดี๋ยวฉันจะพาไปส่งโรงพยาบาล” ฉันเห็นเสื้อ ของหยางเฉินแดงเถือกไปหมด เธอกอดน้ำตาไหลไม่ได้

ฉันก็ร้องไห้น้ำตาอาบแก้มเหมือนกัน พูดโดยไม่รอให้หยางเฉินห้ามเลยว่า “พี่คะ เดี๋ยวหนูรีบไปสตาทรถรอเลย พี่พยุงพี่เขย มาเลยค่ะ”

พูดจบ ฉันก็วิ่งไปสตาทรถ

ในตอนที่หยางเฉินกำลังโมโหกับตระกูลฉินนั้น ในใจกลับมี ความอบอุ่น ไม่ว่าจะเป็นฉันซีหรือว่าฉัน ตอนนี้ก็กำลังวุ่นวาย กัน มันช่างดีกว่ายาแก้ปวดหลายเท่า

“เสี่ยวซี ไม่ต้องกังวลแบบนี้ก็ได้ แผลเล็กน้อยแค่นี้ ไม่เป็นไร หรอก” หยางเฉินปลอบใจ

“หยุดพูดไปเลย! ” ฉินน้ำตาไหลอาบหน้า แล้วก็ไปทาง หยางเฉิน “คุณไม่ต้องพูดเลย เก็บแรงไว้ไปโรงพยาบาล

หยางเฉันรู้ว่าฉันเป็นห่วง ในใจนอกจากจะทำอะไรไม่ได้แล้ว

ก็ยังมีความซาบซึ้ง ในตอนนี้หม่าชาวก็เข้ามา พอเห็นสีหน้าของ

หยางเฉิน ก็รู้ได้ว่าแผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรมาก

“เรื่องที่เหลือก็ให้คุณจัดการด้วยแล้วกัน เดี๋ยวสักพักผมจะไป หาคุณที่บ้านตระกูลฉิน” หยางเฉินสั่งการออกไป แล้วก็ถูกฉินซี ค่อยๆ พยุงขึ้นรถไปอย่างระวัง

ระหว่างทาง ฉินยีเหยียบคันเร่งจนมิด ไม่นานก็มาถึงโรง พยาบาล

สาวสวยพยุงหยางเฉินซ้ายขวา มีคนไม่น้อยมองหยางเฉิน

ด้วยความอิจฉา

หลังจากรอหมอดูอาการของหยางเฉินแล้ว ก็พูดว่า “แค่บาดเจ็บภายนอก พวกคุณไม่ต้องตื่นตกใจไปครับ!

“บาดเจ็บภายนอกงั้นหรือ? เป็นไปได้อย่างไรกัน? เขาถูกแทง มานะ เลือดไหลเลอะเสื้อไปหมด” ฉินซีและฉันก็ไม่พอใจ คิดว่า หมอพูดมั่วซั่ว

ในโรงพยาบาล สิ่งที่หมอไม่ชอบที่สุดก็คือ การถามเอาเรื่อง ก็เป็นดังนั้นจริง ฉินซีไปถามหมออย่างเอาเรื่อง ทำให้หมอพูด อย่างไม่พอใจว่า “ถ้าไม่เชื่อผม พวกคุณก็ไปถามหมอคนอื่น อย่ามาทำให้คนไข้คนอื่นเสียเวลา

สองสาวก็กำลังจะเอาความต่อ หยางเฉินก็รีบมาห้ามไว้ “ผม ไม่เป็นอะไรจริงๆ ฉันเฟยเอามีดมาบาดผิวหนังผมเท่านั้นเอง ก็ เลยมีเลือดไหลเยอะ

เขาพูดไป แล้วก็เปิดแผลให้สองสาวดูด้วยตาตัวเอง เมื่อครู พยาบาลได้ทำแผลให้เขาแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงรอยแผลบางๆ จากมีดบาด

พอเห็นดังนั้น ฉินซีกับฉันก็ทำหน้าไม่เชื่อ

“เป็นไปได้อย่างไร? ก็เห็นมากับตา ว่ามีดมันแทงเข้าไปมิด ด้ามเลย” ฉินซีถามอย่างตกใจ

หยางเฉินก็ยิ้มๆ “พวกคุณมองผิดไปแล้วล่ะ ฉันเฟยมันแทง เข้าไปในเสื้อจนมิดด้ามจริง แต่จริงๆ แล้วปลายมีดบาดเข้าเนื้อ ผมเท่านั้นเอง”

สองสาวก็ยังตั้งสติกลับมาไม่ได้อยู่นาน รู้สึกว่าเหมือนหยางเฉินจะมีอะไรปิดบังพวกเธออยู่

พอกลับมาที่บ้าน พวกคนงานรื้อบ้านกับคนส่งโลงศพก็กลับ ไปกันหมดแล้ว เหลือเพียงความพังทลายของบ้านไว้

มุมหนึ่งของบ้านเดี่ยวถูกขุดไปออกไป ถึงแม้จะยังเข้าอยู่ได้ แต่ก็มีความอันตรายมาก

“พวกคุณกลับไปทำงานที่บริษัทก่อน เดี๋ยวผมจะไปบ้าน ตระกูลฉินเสียหน่อย”

หลังจากหยางเฉินลงรถ ก็พูดขึ้น

“หยางเฉิน ปล่อยตระกูลฉินไปได้ไหม?” ฉันเอ่ยขึ้นมา

สิ่งที่ตระกูลฉินทำอย่าง ล้วนทำร้ายจิตใจของเธอ แต่เธอก็โต มาในตระกูลฉิน ก็ยังมีความรู้สึกดีกับตระกูลตนเองอยู่บ้าง

“พี่ ตระกูลฉินทำกับเราขนาดนี้ พี่ยังไปขอร้องแทนพวกมันอีก หรือคะ?”

อารมณ์ของฉันร้อนขึ้นมาอย่างมาก เมื่อคืน เสี้ยวเดี๋ยวก็ เกือบหายตัวไป วันนี้หยางเฉินก็ถูกพวกมันร้ายจนแทบตาย พี่ยัง จะมีความรู้สึกดีๆ ให้กับทางตระกูลเราอีกหรือคะ?”

ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตนเองพูดหลุดปากไป ใบหน้ามีแต่ความ โมโห

เป็นดังนั้น พอฉันได้ยินประโยคนั้น ก็หน้าซีดขึ้นมา เธอนึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืนนี้หยางเฉินกับเสี้ยวเลี้ยวกลับบ้านมาดึกดื่น แล้วเลี้ยวเสี้ยวก็ไปอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง

นอกจากนี้ ก็คือสิ่งที่ฉันพยายามช่วยอธิบายแทนหยางเฉิน

ทั้งหมดนี้มันบอกได้ว่า เมื่อคืนนี้เสี้ยวเสียวได้รับอันตราย แต่ หยางเฉินกับฉินยีปิดบังตนเองไว้

“เสี่ยว เธอว่าเมื่อคืนนี้ฉันเกลือบหายตัวไปงั้นหรือ? มันเกิด เรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” ฉินซีจ้องมองฉินยี

พอถูกฉันถามเข้าแบบนี้ ฉันก็หน้าเสีย แล้วก็รู้ตัวว่าตนเอง

พูดหลุดออกไป

“เมื่อคืนเสี้ยวเสียวเกือบหายตัวไปหรือ? หนูไม่ได้พูดนี่คะ! พี่ ฟังผิดไปหรือเปล่า?” ฉันรีบกลบเกลื่อน

ฉินซีตาแดงทั้งสองข้าง ส่ายหัวพูดว่า “เสี่ยว แต่เด็กเธอก็ โกหก ใครไม่เป็น ทุกครั้งที่โกหกใคร สายตาก็จะมองไปมองมา บอกพี่มา ว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ฉันยังอยากจะกลบเกลื่อนต่อไป หยางเฉินก็พูดขึ้น “เสี่ยวยี ในเมื่อเสี่ยวรู้เรื่องแล้ว ก็บอกความจริงเธอไปเถอะ!

มาว่า

พอได้ยินหยางเฉินพูด ฉันก็ถอนหายใจ แล้วเล่าเรื่องเมื่อคืน

ทั้งหมด ให้ฉินซีฟัง

เมื่อฉินซีรู้เรื่องว่าฟางเยวมาหลอกเสี้ยวเสียวไปจากโรงเรียน ใบหน้าก็โมโหมาก

แล้วก็เรื่องที่ฉันถูกบังคับให้ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคนมากมายฉินซีก็โมโหอย่างมาก

“แล้วเรื่องราวหลังจากนั้นล่ะ?” ฉันพยายามกลั้นความโมโห ของตนเอง

ฉันก็ไม่มั่นใจ ได้แต่มองหยางเฉิน

หยางเฉินก็เล่าช่วงหลัง ที่ตามกวนเสเพิ่งไปที่บ้านพักหลัง หนึ่ง แล้วเจอเสี้ยวเสี้ยวที่ถูกขังกวนเสเพิ่งกักขังไว้

เพียงแต่เรื่องที่ฟางเยวถูกคนนำตัวไป ไม่ได้เล่าออกมา

จนถึงตอนนี้ ฉินซีถึงรู้ว่าเมื่อคืนวานเกิดเรื่องมากมายแบบนี้ ส่วนตนเองกลับไปเข้าใจผิดว่าหยางเฉินไปมีผู้หญิงอื่น ในใจก็ โทษตนเอง

“พี่คะ ตอนนี้พี่รู้เข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าทำไมวันนี้พี่เขยถึงจะฆ่า ไอ้ฉันเฟยนั่นให้ได้? เขาไม่อยากให้เกิดแบบนี้ขึ้นอีก” ฉันพูด อย่างตั้งใจ

พูดจบ เธอก็มองหยางเฉินด้วยใบหน้ากังวล “พี่เขยคะ หนูรู้ว่า พี่เก่งมาก และอยากจะฆ่าฉันเฟย แต่ฆ่าคนมันผิดกฎหมาย พี่ก็ ไว้ชีวิตฉินเฟยเสียเถอะ ถือสะว่าทำเพื่อพี่ฉินซีและเสี้ยวเสี้ยวนะ คะ ส่วนตระกูลฉิน พี่จะทำอย่างไร หนูก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ

“ก่อนหน้าฉันโง่เอง เห็นได้ชัดว่าทางตระกูลฮุบเอาทุกอย่าง ของฉันไป แถมยังไล่พวกเราออกจากตระกูลอีกด้วย ฉันก็ยังโง่

ไปมีความรู้สึกดีกับพวกนั้นอีก ฉันผิดเอง ตอนนี้ฉินซีก็มองหยางเฉิน สีหน้าก็จริงจังมาก “หยางเฉินเรื่องที่เหลือ คุณก็จัดการไปเลยเถอ! ขอเพียงไม่ฆ่าคน ไม่ว่าจะ ทำอย่างไร ฉันจะเป็นกำลังใจให้คุณเอง!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ