บทที่113 ช่างกล้านัก

หยางเสียงหมิง โอหัง ต่อให้กิจการของตระกูลทั้งหมดกำลัง เผชิญกับวิกฤต แต่ก็ยังคงหยิ่งผยองได้เหมือนเดิม

เฉียนเปียวมองหยางเซี่ยงหนึ่งอย่างไร้ความรู้สึก เพียงแต่รู้สึก เศร้าแทนกบในกะลาอย่างตระกูลหยาง พวกเขาไม่รู้เสียด้วยซ้ำ ว่าคนที่ตัวเองทำผิดด้วยนั้น เป็นใคร

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ขอให้ตระกูลหยางอยู่รอดฝั่ง ข้าน้อยลา ก่อน! ”

เฉียนเปียวยกมือกล่าว สำหรับบุญคุณที่ช่วยชีวิตของตระกูล หยาง ได้ทดแทนหลายเท่าแล้ว จากนี้ไปความเป็นความตายของ คนตระกูลหยาง จะไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองอีกต่อไป

หยางเซี่ยงหมิงหลับตาลง ด้วยสายตาอาฆาต

เห็นเพียงเขาโบกมือ ยอดฝีมือกว่าสิบคนของตระกูลหยาง ขวางหน้าประตูทันใด

เฉียนเปียวขมวดคิ้ว หัวไปมองหยางเซี่ยงหมิง ” ผู้นำตระกูล หยาง หมายความว่าไง?

” ตระกูลหยางของฉันเป็นที่ๆแกจะมาก็มา จะไปก็ไปงั้น หรือ?

หยางเซี่ยงหมิงหน้าตาดุดัน กล่าวอย่างไม่ไยดี ” ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน แปดปีก่อน แกได้ตายไปแล้ว ในเมื่อฉันช่วยชีวิตแก ไม่ว่าแกจะจัดการเรื่องของตระกูลหยางมากมายเท่าไหร่ แต่ชีวิต แกก็ยังเป็นของฉัน ”

เฉียนเปียวคิดพิจารณา ” ผู้นำตระกูลหยาง ไม่คิดจะจากกัน ดีๆแล้วใช่มั้ย?

สําหรับตระกูลหยาง นอกจากเฉียนเปียวจะทดแทนบุญคุณ แล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกอื่นใดอีก

หยางเซี่ยงหมิงกล่าวอย่างเลือดเย็น ” ตอนนี้ฉันมีสองทางให้ แกเลือก ทางแรก แกอยู่ที่ตระกูลหยางต่อไป ฉันไม่มีทางทำไม่ดี กับแก ทางที่สอง ทั้งชีวิตของแกไวที่ตระกูลหยาง ”

” ผู้นำตระกูลหยาง คุณน่าจะเข้าใจ แค่ตระกูลหยาง กักผมไว้ ไม่ได้หรอกนะ ”

เฉียนเปียวกล่าวอย่างสงบ ด้วยสีหน้าไม่หวาดกลัวใดๆ หยางเชียงหมิงเยาะเย้ย “บนโลกนี้ ไม่ว่าใครจะฝีมือดีขนาด ไหน ก็ต้านทานกระสุนปืนไม่ได้! ”

เมื่อเขาพูดจบ ยอดฝีมือตระกูลหยางสิบคนที่ล้อมเฉียนเปียว ไว้ หยิบปืนที่ซ่อนอยู่ในชุดสูทออกมา

ราวกับรอคําสั่งของหยางเซี่ยงหมิง ก็จะปลิดชีพเฉียนเปียวใน

ทันใด

เมื่อเรียนเปียวเห็นดังนี้ หน้าตาเคร่งเครีดขึ้นไปอีก แม้เขาจะรู้ ถึงความร้ายกาจของหยางเซี่ยงหมิง แต่ยังไงก็ไม่คาดคิดว่าตนทำเพื่อตระกูลหยางมากมายขนาดนี้ วันนี้อยากจากกันด้วยดี ตระกูลหยางกลับทำกับเขาแบบนี้

เป็นครั้งแรก ที่เขารู้สึกอาฆาตอย่างแรงกล้าต่อตระกูลหยาง ” ไอ้เนรคุณ ผู้นำฆ่ามันไปเลยก็จบ จะให้มันเลือกอีกทำไม?

คิดว่าตัวเองมีฝีมือนิดหน่อย แล้วจะมองข้ามตระกูลหยาง ของเราได้? รนหาที่ตายจริงๆ

” ก็แค่สุนัขรับใช้ของตระกูลหยางของฉัน ยังคิดจะกัดเจ้าของ อีก ไอ้แกว่งเท้าหาเสี้ยน

คนของตระกูลหยาง ด่าเฉียนเปียวไม่หยุด หนึ่งในนี้ ถึงขั้น หลายคน ล้วนเคยได้รับการช่วยชีวิตจากเฉียนเปียวมาแล้วทั้ง นั้น แต่ในตอนนี้ กลับไม่มีแม้แต่คนเดียวออกหน้าแทนเขา แต่ กลับดูถูกเหยียดหยามเขาอีก

เฉียนเปียวหน้าตาเฉยชา กล่าวอย่างสงบ ” หลายปีมานี้ ผม เฉียนเปียวทำเรื่องร้ายๆมามากมายตลอดเวลาที่อยู่กับคุณ แปด ปีก่อน ผมต้องตายแล้ว นี่มีชีวิตเพิ่มมาอีกแปดปี ผมได้กำไรแล้ว สําหรับผม ความตายน่ากลัวที่ไหนกัน?

เมื่อพูดจบ เขาอ้าแขนออก ” ในเมื่อให้ผมเลือก งั้นผมเลือก ข้อสอง ตาย!

ขณะนี้ เขาไม่มีความกลัวแต่อย่างใด และไม่เสียใจเลยแม้แต่ น้อย หลายปีมานี้เขาผ่านอะไรมามาก แต่ความจริงมีเขาเองเท่านั้นที่รู้ ความเจ็บปวดในใจ มันทุกข์ทรมานเหลือเกิน สำหรับ เขา มีแค่ความตายเท่านั้นที่จะปลดพันธะได้จริงๆ

เดิมทีหยางเซี่ยงหมิงแค่อยากบีบให้เฉียนเปียวทำเพื่อตระกูล หยางต่อไป แต่ไม่คิดว่าเขาไม่อยากอยู่แล้วเสียด้วยซ้ำ เลือกที่จะ ตายสถานเดียว

“เฉียนเปียว แก่ยังวัยรุ่น ยังมีเวลาอีกมาก เพียงแค่อยู่กับ ตระกูลหยาง ไม่มีอะไรที่แกไม่ได้ แล้วทำไมต้องเลือกที่จะตาย เล่า?”

หยางเซี่ยงหมิงไม่เต็มใจ อยากจะพูดโน้มน้าวเฉียนเปียว

ถ้าก่อนหน้าที่ยังไม่เจอหม่าชาว บางทีเขาอาจเลือกที่จะอยู่ที่ ตระกูลหยาง ตอนนี้รู้แล้วว่าเขายังมีชีวิตอยู่ แล้วเขายังมีหน้ามี ชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?

“ผู้นำตระกูลหยาง ผมตัดสินใจแล้ว ไม่ปล่อยผมไป ก็ฆ่าผม เสีย” เฉียนเปียวกล่าวอย่างสงบ

เฉียนเปียว ในตอนนี้ ยโสโอหัง ไม่มีอะไรต้องคิด เพียงแค่ ร้องขอความตายสถานเดียว

แม้แต่หยางเซี่ยงหมิง ยังตกใจ ไม่เข้าใจจริงๆ เฉียนเปียวที่ ฟังคําสั่งเขามาโดยตลอด ทำไมจู่ๆถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาด

เขารับรู้ได้ ว่าเฉียนเปียวอยากตายจริงๆๆ

ในเมื่อแกเลือกที่จะตาย งั้นฉันจะสนองให้
จู่ๆหยางเซี่ยงหมิงถอนหายใจๆยาวๆ ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้ เลย

ยังไงความรุ่งเรืองของตระกูลหยาง ครึ่งหนึ่งเป็นความ สามารถที่มาจากเฉียนเปียว

แต่ก็เพราะความยิ่งใหญ่ของเฉียนเปียว จึงทำให้เขาพัฒนา

ตระกูลได้อย่างค่าเริบเสืบสาน และทำผิดต่อคนหมู่มาก

ถ้าเรื่องที่เฉียนเปียวจากไปแพร่สะพัดออกไป ผู้มีอำนาจ มากมายจะต้องมาล้างแค้นตระกูลหยาง

ดังนั้น ไม่ว่าจะยังไง เขาปล่อยเฉียนเปียวไปไม่ได้ ถ้าเฉียน เปียวตาย เพียงแค่ขาวไม่ถูกเผยแพร่ออกไป คู่แค้นเหล่านั้นก็ ไม่มีทางบ่มบ่ามแน่นอน

ในขณะเดียวกันนี้ รถเปิดประตูสีดำคันหนึ่งค่อยๆจอดที่หน้า

ประตูตระกูลหยาง

วัยรุ่นสองคนลงมาจากรถ หนึ่งในนั้นเป็นชายร่างกายกำยำ

ถือร่มคันหนึ่ง กันฝนให้กับวัยรุ่นคนนั้น

ตระกูลหยาง ครึกครื้นจริงๆ!

หยางเซี่ยงหมิงกำลังจะสั่งการ เสียงสัพยอกดังขึ้นทันใด จาก นั้นเห็นวัยรุ่นสองคน คนหนึ่งนำหน้าคนหนึ่งตามหลังปรากฏกาย

ทุกคนของตระกูลหยางต่างมองไปที่สองคนนั้น
ตอนที่เฉียนเปียวเห็นสองคนนั้น ได้หน้าถอดสี เพราะรู้จักชาย ที่กำลังกางร่มคนนั้น เขาเพิ่งเจอเมื่อไม่นานมานี้ นั่นคือหม่าชาว

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่เคยมีฉายาว่าคิงค่ำมืด ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ วัยรุ่นคนนี้ ที่กำลังกางร่มให้ชายวัยรุ่นอีกคนอยู่

ทันใดนั้น ในหัวของเฉียนเปียวนึกถึงคนนั้นที่หม่าชาวได้พูด

ถึงก่อนหน้านี้

หยางเฉินเข้าร่วมแดนเหนือเมื่อห้าปีที่แล้ว แต่เฉียนเปียวเมื่อ แปดปีที่แล้วก็ได้ออกจากแดนเหนือแล้ว ดังนั้นจึงเป็นครั้งแรกที่ ทั้งสองเจอกัน

หยางเฉินดูๆแล้ววัยรุ่นมาก รูปร่างได้สัดส่วนมาก เมื่อเทียบ กับหม่าชาว ไม่เหมือนยอดฝีมือเลยแม้แต่น้อย

เหมือนกับนักปราชญ์ ที่ขณะนี้ได้ยิ้มมุมปาก เดินมาอย่าง สบาย บนร่างกายไม่มีกลิ่นอายของพลัง แต่กลับทำให้เนียน เปียวรู้สึกเหมือนมีกดวิญญาณเอาไว้

เฉียนเปียวหายใจไม่ค่อยออก รู้สึกเหมือนอยากสลบ เขารู้ วัย รุ่นที่อยู่ข้างหน้าเขาคนนี้ จะต้องเป็นรักษาดินแดนเหนือที่ดำรง ตำแหน่งอยู่ในปัจจุบันแน่นอน

ไม่ว่าเขาจะมีพลังหรือไม่มี ก็ยังคงเผชิญหน้ากับปืนสิบกว่า กระบอกได้อย่างสงบ อีกทั้งผู้แข็งแกร่งที่อยู่ด้านหลังเขา ได้ ยืนยันการคาดเดาทั้งหมดแล้ว

” แกเป็นใคร?
หยางเสียงหมิงขมวดคิ้ว เขาไม่รู้รับถึงความผิดปกติที่อยู่บน ตัวของวัยรุ่นทั้งสองคนนี้แต่อย่างใด

เดิมทีที่ติดต่อกับหยางเฉิน มีเพียงหยางเวย นี่เป็นครั้งแรกที่ เขาเจอหยางเฉิน

” คุณปู่ มันคือลูกเขยแต่งเข้าบ้านหญิงที่ขึ้นชื่อของเจียง โจว ห้าปีก่อน เขามีอะไรกับหญิงสาวคนนั้นที่เป็นประธานสาวสวยขึ้น ชื่ออันดับหนึ่งเจียงโจว ดังนั้นจึงได้มีชื่อเสียงที่เจียงโจว ”

สาววัยรุ่นคนหนึ่งข้างๆหยางเซี่ยงหมิง กล่าวอย่างประชด ประชันขึ้นมา ขณะเดียวกันสายตาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง อย่างมาก

หญิงคนนี้คือหยางหลิ่วน้องสาวแท้ๆของหยางเวย สามีของ เธอหวังเย็นจูน เมื่อก่อนเคยไประรานฉันที่เยี่ยนเงินกรุ๊ป หลัง จากที่ฉินหยางแจ้งให้ตระกูลหยางทราบแล้ว เพื่อศักดิ์ศรี ตระกูล หยางจึงบีบให้เธอหย่ากับหวังเป็นจูน

เธอมองว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นต้องโทษหยางเฉิน เพียง แต่เธอไม่รู้ตัวตนของหยางเฉิน แต่หยางเซี่ยงหมิงกลับรู้ดีอย่าง มาก

หลังจากที่รู้ว่าวัยรุ่นที่อยู่ตรงหน้าคือหยางเฉินแล้วนั้น หยางเซ ยงหมิงก็สายตาอาฆาต ” ที่แท้ก็แกกล้านักนะ! แกทำร้าย 11 หลานฉัน แล้วยังกล้ามาที่ตระกูลหยางของฉันอีก! “