บทที่ 423 กลัวจนหนีไปแล้ว

“เธอหมายความว่าไง?”

หวางหย่งขมวดคิ้ว หลัวหยวนหยวนเป็นแฟนของเขา เขาไม่ กล้าเถียง

แต่สวลี่เป็นแค่เพื่อนสนิทของหลัวหยวนหยวน เขาจึงไม่กลัว เธอเหมือนหลวหยวนหยวน ดังนั้น หวางหย่งจึงถามด้วยสีหน้า ไม่พอใจ

“ในงานต่อสู้ครั้งนี้ ผู้จัดงานจึงนำตั๋วฟรี 100 ใบเพื่อเป็นกลไก ในการประชาสัมพันธ์ เพื่อดึงดูดผู้ชม”

“บนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของสนามกีฬาเมือง ขอแค่เข้า ร่วมการจับฉลาก ก็จะมีโอกาสได้ตัว”

“ดูสภาพที่ยากจนนี้สิ เว้นแต่จะจับฉลากได้ตัว ไม่อย่างนั้น เขา

จะเข้ามาในสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร?”

สวลี่ไม่เชื่อว่าหยางเฉินสามารถเข้ามาในงานต่อสู้ได้ เพราะ ความสามารถของเขาเอง สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยการประชด

สีหน้าของหวางหย่งดูแย่มาก แต่หยางเฉินในอดีต ได้ทิ้ง ความประทับใจที่ลบไม่ออกให้กับเขา ลึกๆ ในใจเขา ก็ไม่เชื่อว่า หยางเฉินสามารถซื้อตั๋วเข้าชมงานต่อสู้ได้จริงๆ

“สวลี่ พอได้แล้ว!”
จู่ๆ หลัวหยวนหยวนก็พูดขึ้น และมองไปที่หวางหย่งอย่างเป็น ชา ราวกับว่าเธอยังโกรธที่หว่างหญิงอยากจะให้ตัวหยางเฉิน ที่ ประตูอยู่

“ทะเลาะกับคนแบบนี้ ไม่รู้สึกขายหน้ารึไง?”

หลวหยวนหยวนเก็บสายตา มองไปยังศูนย์กลางของงาน มอง ผู้คนที่ร่ำรวยนั่งรอบๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง

เมื่อสกุลได้ยินแบบนี้ เธอก็ไม่สนใจหวางหย่งแล้วจริงๆ และ มองไปรอบ ๆ เวทีด้วยท่าทางเคลิ้ม “เมื่อไหร่ ฉันจะมีสิทธิ์นั่งตรง นั้นกันนะ!”

“ด้วยรูปลักษณ์ของเธอ ไม่ช้าก็เร็ว เธอก็จะแต่งงานกับ ตระกูลที่ร่ำรวย ถึงตอนนั้นเธอจะสามารถนั่งตรงนั้นได้อย่าง แน่นอน!”

หลัวหยวนหยวนพูดยกยอ

ดวงตาของสวลี่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และแกว่งกำปั้นชมพู เล็กๆ ดวงตาของเปล่งประกาย: “ฉันตกหลุมรักราชาเจียงผิง ใน ชีวิตนี้ ฉันจะแต่งงานกับเขาเท่านั้น!

“ลี่ลี่ ฉันจะให้กำลังใจเธอ! เธอจะต้องประสบความสำเร็จได้ อย่างแน่นอน!”หลัวหยวนหยวน ให้กำลังใจเพื่อนสนิท

หยางเฉินอดไม่ได้ เกือบจะหัวเราะ

เขากำลังคิดว่า สมมุติเดี่ยว หลัวหยวนหยวนกับสวรู้ว่า ไอ้ ยาจกในสายตาของพวกเธอก็คือราชาเจียงผึ้ง พวกเธอจะรู้สึกอย่างไร?

“ไอ้ยาจก นายยิ้มอะไร?”

หลัวหยวนหยวน บังเอิญเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหยางเฉิน และเธอก็โกรธมากทันที “นายคิดว่านายได้นั่งตรงนี้เพราะดวง จริงๆ แล้วจะสามารถเทียบกับตระกูลผู้ดีที่ได้ตัวด้วยความ สามารถตัวเองอย่างพวกเราเหรอ?”

“นายกล้าหัวเราะเยาะฉันเหรอ? !”

สกุลีก็โกรธเช่นกัน ตาคู่แทบจะไฟลุก กัดฟันพูดว่า “ฝากไว้ ก่อนเถอะ รอฉันได้รู้จับกับราชาเจียงผิงก่อน ฉันจะไม่มีวันปล่อย นายไปแน่นอน!”

“ดูสิ นายคบเพื่อนเหี้ยอะไร ไม่ได้เรื่องเลย แล้วยังหัวเราะเยาะ คนอื่นอีก!”หลวหยวนหยวนลงความโกรธทั้งหมดไปที่หว่างหญิง

สีหน้าของหวางหย่งดูแย่มาก แต่เมื่อคิดถึงน้องสาวของเขา

เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทนกับมัน

เมื่อมองไปที่สีหน้าโกรธของเพื่อน หยางเฉินก็รู้สึกอึดอัดมาก แต่ทุกคนก็มีทางเลือกของตัวเอง ในเมื่อหวางหย่งเลือกหลั หยวนหยวนแล้ว เขาก็จะไม่ยุ่งด้วย

แน่นอน ถ้าหวางหย่งอยากต่อต้าน หยางเฉินก็จะช่วย เพราะ ตอนนั้นหวางหย่งได้ดูแลตัวเองอยู่มาก

“คนจากสมาคมบูโด มาแล้ว!”
ในขณะนี้ ฝูงชนเกิดความโกลาหลอย่างกะทันหัน และสายตา ของผู้คนนับไม่ถ้วน มองไปที่กลุ่มคนพร้อมกัน

หลัวหยวนหยวนกับสกุลีก็ไม่สนใจแล้ว สีหน้าของพวกเธอเต็ม ไปด้วยความตื่นเต้น

“นั่นคือหัวหน้าสาขาของเจียงผึ้ง ฉือเจียง!”

“ยังมีหมายเลขสองสาขาของเจียงผิง เสนาธิการหลี่หนาน!!

“พวกคุณไม่ได้สังเกตหรือว่าฉือเจียงกับหลี่หนาน ต่างก็อยู่ ข้างหลังคนวัยกลางคน?”

คึกคักไปทั่วทั้งสถานที่ และในไม่ช้าก็มีคนรู้ตัว ขนาดฉือเจียง หัวหน้าสาขา ยังเดินตามชายวัยกลางคนเลย

ตัวตนของชายวัยกลางคน ยังดึงดูดการคาดเดาของทุกคน คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือหนิวเกนหุยที่รู้จักในนามท่านเก้า ซึ่ง

มาจากสำนักงานใหญ่ของสมาคมบูโด อยู่ในอันดับที่เก้า

“คือเขาจริงๆด้วย!”

หานเซียวเทียนพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม ในวิดีโอก่อนหน้านี้ที่ เกี่ยวกับการทําลายล้างของตระกูลเว่ย ก็คือชายวัยกลางคนคน

แต่ว่า จนถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้เลยว่า ชายวัยกลางคนนี้คือใคร อยู่ในสมาคมบูโด

“คนที่จะออกรบของสมาคมบูโด คือเขาแน่นอน”
เฉินชิงไห่มองหานเซียวเทียนที่อยู่ข้างๆ และถามว่า “เจ้าบ้าน หาน ตระกูลทานสามารถจัดการผู้ชายคนนี้ได้หรือไม่?

หานเดี่ยวเทียนไม่ได้พูดอะไร แต่มองไปที่ชายวัยกลางคนสวม กางเกงรัดรูปสีดำข้างเขา แล้วถามว่า “นายคิดว่าไง?” เมื่อชายชุดด่าเห็นหนิวเป็นหุย ใบหน้าของเขาก็ดูไม่เป็น

ธรรมชาติเล็กน้อย จากรูปลักษณ์ของคู่ต่อสู้เขารู้สึกว่ามีเจตนา

ฆ่าที่รุนแรงมาก

“แข็งแกร่งมาก!!

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายชุดดำถึงตอบกลับมาสามคำ แล้วพูด ว่า “เจ้าบ้านทาน ไม่ต้องกังวล ในเมื่อผมอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ว่าศัตรูจะ แข็งแกร่งเพียงใด ผมก็จะทำทุกอย่าง!”

แม้ว่าชายชุดด่าไม่ได้พูดตรงๆว่าจะชนะหรือไม่ แต่คำพูดของ เขา ทำให้หัวใจของทานเซี่ยวเทียนจมลงสู่ก้นบึง

คนอื่นอาจไม่รู้จักตัวตนของชายชุดดำ แต่เขารู้ดี ชายชุดดำเป็นนักฆ่าที่สามารถติดอันดับโลกได้ และมีผู้ แข็งแกร่งจํานวนนับไม่ถ้วน ที่เสียชีวิตในมือของเขา

ส่วนชื่อของเขานั้นไม่มีใครรู้ ในแวดวงนักฆ่า เขาชื่อว่าเหย

เจ๋อ

เพื่อเชิญเหยเจ๋อมาช่วยตระกูลหานเล่น หานเดี่ยวเทียนจ่ายราคามหาศาล
“พยายามให้ดีที่สุดก็ได้!” จู่ๆหานเซียวเทียนก็พูดขึ้น

ถ้าไม่สามารถแก้ไขได้จริง ๆ ยังมีหยางเฉินอยู่ไม่ใช่เหรอ?

ภายใต้สายตาของทุกคน หนิวเกนหุยพาผู้คนไปนั่ง และการ จ้องมองที่เย็นชา ก็ตกลงสู่ตระกูลที่ร่ำรวยในเจียงผึ้งโดยตรง ราวกับว่าเขากําลังมองหาใครสักคน

ในไม่ช้า คิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อย

เพราะเขาไม่พบหยางเฉินในฝูงชน

เขาให้สาขาเจียงผึ้งจัดงานต่อสู้ในครั้งนี้ นอกจากจะควบคุม ทั้งสองเมืองแล้ว เขายังต้องการล้างแค้นให้น้องของเขาอีกด้วย เขาอยู่ที่นี่ แต่ศัตรูกลับไม่อยู่

“เจ้าบ้านหาน ทำไมคุณหยาง ผู้ที่พวกคุณนับถือในฐานะราชา

เจียงผิงถึงไม่มาล่ะ?”

ฉือเจียงเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความหยอกล้อ และพูดอย่างประชดประชันว่า “เป็นไปได้ ไหมว่า คุณหยางที่เจียงผิงภูมิใจ ไม่กล้าเข้าร่วมงานต่อสู้นี้ เขา กลัวจนไปแล้วเหรอ?”

เมื่อฉือเจียงพูดคำเหล่านี้ออกมา ผู้ชมก็โกลาหล

บรรดาหัวหน้าตระกูลผู้มั่งคั่งของเจียงสิ่งต่างก็ดูโกรธจัด เมื่อกี้เห็นผู้แข็งแกร่งที่ได้รับเชิญจากตระกูลของหนุนยัง คือหัวหน้าสำนักหลงของสำนักมังกรเสือ ผู้แข็งแกร่งที่ได้เชิญจาก ตระกูลที่มั่งคั่งรายใหญ่ต่างพากันหวาดกลัว

พูดได้ว่าหยางเฉินเป็นความหวังเดียวในสายตาของตระกูล

ใหญ่ทั้งเจียงผิง ตอนนี้ ความหวังเดียวของพวกเขา ถูกฉือเจียงดูถูกในที่

สาธารณะ พวกเขาจะไม่โกรธได้อย่างไร?

“ฉันก็ว่าทำไมไม่เห็นคุณหยาง ที่แท้ก็กลัวจนหนีไปแล้ว”

ในเวลานี้ ในทางของตระกูลที่ร่ำรวยในหนันยัง จู่ๆก็มีเสียง ประชดประชันดังขึ้น

“หัวหน้าสาขาฉือ คุณคงจะลืมว่า ในวันนั้นเรื่องที่คุณหยางพูด ว่า”ไสหัวไปซะ” คุณก็กลัวจนพาคนออกจากเจียงผึ้งอย่าง รวดเร็วแล้วสินะ?

หานเซียวเทียนเหล่มองฉือเจียง คำพูดของเขาเต็มไปด้วยการ

ยั่วยุ

ในเมื่อแกไม่ไว้หน้า แล้วทำไมฉันต้องยอมแกด้วย?

หลังจากนั้น สายตาของหานเดี่ยวเทียน ก็จ้องไปทางตระกูลที่ ร่ำรวยของหนันยัง ที่กว่างจื้อ “เจ้าบ้านได้ดีมักหลงลืมตัวจริงๆ ไม่กี่วันก่อน ถ้าไม่ใช่คุณหยางช่วยตระกูลจัดการผู้แข็งแกร่ง ของสมาคมบูโด เกรงว่าตระกูล คงฉิบหายวายวอดแล้วสินะ?”

“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าใครให้ความกล้ากับคุณ ที่มาดูถูกคุณ หยาง?”