บทที่13 พาพี่สะใภ้ไป

“เธอทําอะไร?”

ฉันเห็นว่าไปห้ามไม่ทัน จึงทําได้แค่ตะโกนออกไป

“นิโคะ!”

เสี้ยวเลี้ยวกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกแล้ว ตะโกนแล้ววิ่งเข้าไปหาฉัน

เด็กหนุ่มเห็นว่าผู้ปกครองมา จะยังกล้าผลักเสี้ยวเลี้ยวได้ยังไง กัน? หันหลังแล้วก็วิ่งหนีไป

แต่ว่าเขารีบเกินไป เพิ่งหันหลังแล้วลื่นล้มลง “พรีม”

หลังจากที่เด็กหนุ่มหกล้ม ร้องไห้เสียงดัง ก็ดึงดูดสายตาของ

ทุกคน

เสี้ยวเสียวเองก็ร้องไห้งอแง ทั้งร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วยว่า “หนูไม่ใช่เด็กกำพร้า หนูมีคุณพ่อ

ฉันกอดเสี้ยวเลี้ยวไว้แน่น ดวงตาแดง สองมือค่อยๆลูบ หลังปลอบใจเสี้ยวเสี้ยว “เสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่เด็กกำพร้า เสี้ยวเสี้ยว ก็มีพ่อ” เอง

“เสียวดง!”
ชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งวิ่งเข้ามา เห็นลูกสาวหกล้มก็เอ็นดู “ลูกน้อยไม่ร้องนะ ใครรังแกลูก แม่สั่งสอนมันให้เอง

“แม่ครับ เธอผลักผม ผมล้มเจ็บมากเลยครับ!

เด็กหนุ่มร้องไห้ แล้วก็ฉันเสี้ยวเลี้ยว

ฉันเองก็โมโห เธอเห็นว่าเด็กหนุ่มจะผลักเสี้ยวเสี้ยวด้วยตา ตัวเอง แต่เด็กหนุ่มไม่ระวังกลับล้มลงซะเอง แต่ตอนนี้ดันมาโทษ

กัน

เธอยังไม่ทันได้ระเบิด แม่ของเด็กหนุ่มก็ไม่แยกถูกผิดพุ่งเข้า มาด่าเธอ “เด็กบ้านเธอไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ไม่มีการศึกษาสัก นิด แม้แต่ลูกของฉันยังกล้าตี รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร?

เสียวเสี้ยวอธิบายด้วยสีหน้าน้อยใจ “หนูไม่ได้ตีเขา แต่เขาจะ ตีหนูต่างหาก แล้วยังด่าว่าหนูเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อด้วย

“ที่แท้ก็เป็นเด็กที่ไม่มีคนสั่งสอนจริงๆด้วย ผู้ใหญ่บ้านเธอไม่ สั่งสอนเธอ งั้นฉันสั่งสอนเธอเอง

แม่ของเด็กหนุ่มพูดแล้วก็เดินไปหาเสี้ยวเสียว คิดจะลงไม้ลง มือจริงๆ

ฉันโมโหขึ้นมาทันที แล้วปกป้องเสี้ยวเลี้ยวไว้ด้านหลัง หน้าตาเธอเหมือนพร้อมลงมือตลอดเวลา “เธอกล้าแตะก็ลองดู!”

“ผู้ปกครองทั้งสองคะ อย่าลงไม้ลงมือกันนะคะ!

คุณครูก็รับรู้ถึงเหตุการณ์ฝั่งนี้แล้วก็รีบเข้ามาห้ามปราม
แต่ว่าสายไปแล้ว แม่ของเด็กหนุ่มเดินไปหาฉัน ยื่นมือจะ ทำร้ายไปที่หน้าของเธอ “ดูสิว่าฉันจะฉีกหน้าแกยังไง!

ฉันมีฉายาเป็นถึงพริกขี้หนูของตระกูลฉิน จะปล่อยให้ยัยแก่ นี่ทําร้ายได้ยังไงกัน?

อีกฝ่ายยังไม่ทันแตะต้องเธอ เธอก็ยกเท้าถีบออกไปก่อน

“โอ๊ย! ”

แม่ของเด็กหนุ่มถูกรองเท้าส้นสูงถีบเข้าที่ท้อง ร้องโอดครวญ อย่างเจ็บปวด แล้วก็พูดกับพ่อของเด็กหนุ่มว่า “นายจะดูฉันถูก ทำร้ายอยู่อย่างนี้หรอ?”

ชายวัยกลางคนที่เห็นฉันครั้งแรกก็ตกตะลึง แต่ว่าตอนนี้ ภรรยาของตัวเองถูกทำร้าย เขาก็ไม่ทันได้สนใจสาวสวยแล้ว พุ่ง เข้าไปเหวี่ยงฝ่ามือ

ทุกคนรอบข้างถึงกับตกใจ ไม่คิดว่าลูกผู้ชายคนหนึ่งจะกล้า ลงมือต่อหน้าผู้คนแบบนี้

“น้าคะ!” เห็นน้าตัวเองกำลังจะโดนทำร้าย เสี้ยวเลี้ยวตะโกน แล้วก็กำลังจะวิ่งไป

ฉันตกใจ จะหลบก็คงไม่ทันแล้ว สองตามองดูฝ่ามือที่ใกล้ เข้ามาของอีกฝ่าย เธอรีบหลับตา

แต่ในตอนนี้ อยู่ๆก็มีร่างของคนๆหนึ่งเข้ามาจับข้อมือของชายวัยกลางคนไว้ใต้ทัน

“อ๊าก!”

ความเจ็บปวดที่ข้อมือทำให้ชายวัยกลางคนร้องออกมา

ฉันได้ยินเสียงร้องครวญคราง จึงลืมตาขึ้นมองก็เห็นแผ่น หลังกว้างบังไว้ตรงหน้าเธอ

“พ่อจ๋า!”

เสี้ยวเลี้ยวเพียงแค่เห็นแผ่นหลังก็จคุณพ่อได้แล้ว จึงตะโกน

นอย่างดีใจ

หยางเฉินไม่ได้ปล่อยมือ แต่กลับพูดว่า “ปิดตาของเสี้ยวเสี้ยว

ได้ยินเสียงของหยางเฉิน ฉันย์ถึงรู้ว่าใครที่มาช่วยตัวเองไว้

เธอรีบตอบ “อ้อ” แล้วก็ปิดตาของเสี้ยวเลี้ยวไว้

“รีบปล่อยฉันนะ !”

ชายวัยกลางคนเจ็บปวดจนหน้าแดง มองหยางเฉินแล้วพูด อย่างโมโห “แกรู้มั้ยว่าฉันเป็น…..

เขายังไม่ทันพูดอวดเบ่งจนจบ ที่ท้องก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ หนักหน่วง จากนั้นร่างกายเขาก็เหมือนกับลูกบอลที่ลอยออกไป แล้วก็ล้มลงกับพื้นอย่างหนัก

ไว้
สถานการณ์เงียบกริบ ทุกคนอึ้งตะลึง

ฉันเห็นภาพตรงหน้า หยางเฉินกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ น้ำหนักประมาณ 80 กิโลกระเด่นไปไกลมาก

ใบหน้าที่สวยงามของเธอถึงกับตื่นกลัว

“พ่อจ๋า! พ่อมาได้ยังไง?

เสี้ยวเสี้ยวแกะมือของฉันออก แล้วพุ่งเข้าหาหยางเฉินด้วย ใบหน้ามีความสุข

อุ้มลูกสาวขึ้นมา ใบหน้าหยางเฉินเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “แน่นอนว่าต้องมารับเลี้ยวเลี้ยวกลับบ้าน!

เมื่อกี้ที่เห็นหยางเงินถีบชายวัยกลางคนกระเด็น ต่อมาก็เห็น หยางเฉินที่อ่อนโยน ในตอนนี้ ฉันถึงกับถามตัวเองว่า นี่ยังเป็น พี่เขยขยะที่ทุกคนดูถูกคนนั้นอยู่จริงหรอ?

“เสี่ยวตง นายเห็นรึยัง? ฉันไม่ใช่เด็กกำพร้า ฉันมีคุณพ่อ เขา ก็คือคุณพ่อของฉัน!”

อยู่ๆเสี้ยวเสี้ยวก็มองไปที่เด็กหนุ่มแล้วก็พูดอย่างภูมิใจ

เด็กหนุ่มร้องไห้เสียงดัง เมื่อเขาเห็นพ่อของเสี้ยวเสียวกับพ่อ ตัวเองจนกระเด็นด้วยตาตัวเอง ภาพนี้กลายเป็นความทรงจำที่ ฝังใจของเด็กหนุ่ม

หยางเฉินได้ยินคำพูดของลูกสาว ในใจมีความรู้สึกแย่ที่พูด ไม่ออก การมีครอบครัวที่สมบูรณ์กลับกลายเป็นความหวังของเสี้ยวเสี้ยว เพียงแค่ได้เจอพ่อก็ทำให้เธอมีความสุขได้มากขนาด

ฉันก็เพิ่งเห็นเสี้ยวเสี้ยวมีความสุขมากขนาดนี้เป็นครั้งแรก ขยี้ดวงตาที่เริ่มแดงก่ำ ในใจแอบถอนหายใจเบาๆ

“ไอ้หนุ่ม แกกล้าทําร้ายฉัน แกรอไว้เลย!”

สักพักชายวัยกลางคนก็ลุกขึ้นยืน ในสายตามีความโมโหอยู่ เต็มเปี่ยม แล้วก็โทรออกไปสายหนึ่ง

“ผู้ปกครองทั้งสองคะ เด็กๆก็แค่แกล้งกัน พวกคุณอย่าง ปัญหากันเลยค่ะ แบบนี้จะมีผลกระทบที่ไม่ดีต่อเด็กนะคะ” ผ.อ.ของโรงเรียนอนุบาลก็ออกมาเกลี้ยกล่อม

เขาพูดด้วยใบหน้าอวดเก่งว่า “ผ.อ.หลิน คุณอย่าเสียเวลาพูด เลย ผมจางกว่างคนของตระกูลจาง แต่กลับถูกชายหนุ่มที่ไหนก็ ไม่รู้ทําร้าย ถ้าไม่รู้หน้ากลับมา มีข่าวลือแพร่ออกไป ผมจะเอา หน้าไปไว้ที่ไหนกัน?

สีหน้าฉันแย่มาก เธอกระซิบข้างหูหยางเฉินเบาๆว่า “เขา เป็นคนของตระกูลจาง นายรีบพาเสียวเลี้ยวกลับไป ฉันเป็นผู้ หญิง เขาทําอะไรฉันไม่ได้หรอก”

หยางเฉินมองดูฉินอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะ มีด้านที่ดีแบบนี้อยู่ด้วย แต่ว่าก็สายไปแล้ว

ตอนนี้รถตู้ Jinbei สามคันขับมาจอดหน้าประตูโรงเรียน อนุบาลอย่างเร่งรีบ มีชายหนุ่มร่างใหญ่ลงมาจากรถคันละ 5-6
“ใครทำร้ายพี่กว่างของฉัน? โผล่หน้ามาเดี๋ยวนี้!

ชายหนุ่มคนแรกตะโกนอย่างโมโห

เสียวเสี้ยวตกใจกลัวจนตัวสั่น สองแขนกอดคอของหยางเงิน

แน่น

ทันใดนั้นความโมโหก็พุ่งขึ้นในตัวหยางเฉิน บรรยากาศรอบ ตัวเหมือนจะเย็นลง ฉันถึงกับตัวสั่นนิดหน่อย มองชายหนุ่มข้าง กายอย่างตื่นกลัว

“เสียวเสี้ยว ไม่ต้องกลัวนะ มีคุณพ่อปกป้อง ใครก็ทำร้ายหนู ไม่ได้”หยางเฉินพูดด้วยใบหน้าอ่อนโยน

คําพูดหยางเฉินมีผลมาก เลี้ยวเลี้ยวไม่กลัวสักนิดแล้ว ดวงตา กลมโตเป็นประกาย “พ่อจ๋า จริงหรอคะ?”

“คุณพ่อไม่เคยโกหก!

หยางเฉินใบหน้าหนักแน่น พูดจบ ก็มองไปที่ฉิน “เธอพา เสี้ยวเลี้ยวกลับไปก่อน เรื่องที่นี่ฉันจัดการเอง

“พ่อจ๋า หนูไม่แยกจากพ่อนะ!

เลี้ยวเสี้ยวได้ยินคำพูดของพ่อ ก็ร้อนรนทันที สองแขนกอด แน่นกว่าเดิม น้ำเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้

“พี่เฉินครับ พี่พาพี่สะใภ้กลับไปก่อนเลยครับ!

ไม่รู้ว่าขายแกร่งคนหนึ่งมาโผล่ที่ข้างกายของหยางเงินตั้งแต่เมื่อไหร่

ได้ยินคำพูดของหม่าชาว หยางเฉินขมวดคิ้ว นายใช้ตาข้าง ไหนมองถึงเห็นว่าเธอเป็นพี่สะใภ้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ