บทที่7 ความอ่อนโยนของชายหนุ่มเลือดเย็น

หยางเงินกำลังจะอธิบาย ฉันก็ว่า “นายหุบปากเดี๋ยวนี้!

“แม่จ๋า หนูหิวแล้ว!”

เสียงของฉันเสี้ยวเสี้ยวดังขึ้นถูกจังหวะพอดี

ได้ยินว่าลูกสาวหัวแล้ว ฉันก็มองไปยังคุณพ่อฉิน “พ่อคะ กิน ข้าวกันเถอะ!”

คุณพ่อฉินชื่อว่า ฉันต้าหญิง เนื่องจากไม่มีความสามารถอะไร

จึงมีตำแหน่งที่ต่ำต้อยในตระกูลฉิน แต่ว่าฉันมีความสามารถ โดดเด่น จึงได้รับความสำคัญจากผู้นำตระกูลฉิน พูดได้ว่าสภาพฐานะทางบ้านตอนนี้ได้ก็เพราะพึ่งพาฉัน ดัง

นั้น ในบ้าน ตำแหน่งในบ้านของฉันซีสูงมาก มีเพียงแค่เรื่อง

แต่งงานเท่านั้นที่คุณพ่อคุณแม่ฉันแข็งกร้าว

เพราะรถของซูเฉิงอู่ที่รวยอันดับหนึ่งของเจียงโจวมาปรากฏ แล้วยังให้ของขวัญเยอะแยะ หวังเจี้ยนก็ไม่กล้าอวดเบ่งอีก จึงหา เรื่องขอตัวกลับทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าวด้วยซ้ำ

ห้าโมงเย็น ญาติพี่น้องกลับหมดแล้ว คุณแม่ฉันโจวซุย มอง ไปที่ฉันแล้วพูดว่า “ยี แกพาเสี้ยวเลี้ยวกลับห้องก่อน

ฉันรู้ว่าโจวซุ่ยจะพูดคุยกับพี่เขยไร้ประโยชน์ของตัวเอง แล้ว มองไปที่หยางเฉินอย่างสมน้ำหน้า จากนั้นก็พาฉันเสี้ยวเสียวออกมา เสียวเสียวไปเล่นซ่อนแอบกับน้ากัน

ถึงแม้ว่าฉันเสี้ยวเดี๋ยวจะอยากอยู่กับพ่อ แต่เมื่อได้ยินน้าบอก ว่าจะเล่นกับตัวเอง ก็จับมือน้าแล้วเดินออกไป

ในห้องนั่งเล่นเหลือแค่ จินต้าหย่ง โจวซุ่ย ฉินซีและหยาง

“หยางเฉิน ในเมื่อนายกลับมาแล้ว เรื่องบางเรื่อง พวกเราก็ ควรจะต้องคุยกันให้เข้าใจ” โจวซุ่ยพูดขึ้น และไม่ได้พูดด้วยน้ำ เสียงจิกกัดเหมือนตอนที่เพิ่งเจอหยางเฉินแล้ว

หยางเฉินพยักหน้า พูดอย่างเคารพว่า “แม่ครับ มีเรื่องอะไรก็ พูดได้เลยครับ”

โจวซู่ซุ่ยถึงได้พูดต่อว่า “นายก็รู้ ห้าปีก่อน นายและเสี่ยวถูก ลอบทําร้าย ถึงได้มีเรื่องแต่งงานขึ้น ระหว่างพวกนายไม่ได้มี ความรู้สึกต่อกันมาก่อน เพิ่งแต่งงาน นายก็ไปไม่ลา หลายปีมานี้ เสี่ยว เป็นทั้งพ่อและแม่ ลำบากมากแค่ไหนและต้องแบกรับคำ นินทามากมายแค่ไหน นายก็ไม่รู้ รวมทั้งชานเรือกรุ๊ปที่เธอก่อตั้ง มาเองกับมือ ก็ถูกตระกูลมาแย่งชิงไป และทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะ นายทั้งนั้น

ในใจหยางเฉินเจ็บปวด เขารู้ว่าเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องที่โจว ซุยแต่งขึ้น แต่มันคือความจริง

เขาจากไปห้าปี โดยเฉพาะในระหว่างที่ฉันตั้งท้อง ก็รับรู้ได้ ว่ามีค่าแย่ๆ พูดสือเกี่ยวกับเธอเยอะมากแค่ไหน
ดวงตาฉัน แดง ฟันที่ขาวสะอาดกัดริมฝีปากแน่น

“แม่ครับ สิ่งที่แม่พูดมาทั้งหมด ผมเข้าใจทั้งนั้น แต่ว่าแม่ สบายใจได้ กลับมาครั้งนี้ ก็เพื่อมาชดเชยให้กับเดี่ยวและเสียว เสี้ยว หลังจากวันนี้ผมจะไม่ทำให้พวกท่านผิดหวังอีก

หยางเงินใบหน้าจริงจัง คำพูดเต็มไปด้วยความจริงใจ เขา ไม่รู้ว่าสามารถพูดอะไรได้ ทำได้แค่แสดงออกถึงความจริงใจ ของเขา

“นายยังกล้าพูดถึงอนาคตกับพวกฉันอีก?”

ในตอนนี้ฉันต้าหย่งเด้งตัวลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความ โมโห “แกคิดว่าลูกสาวฉันเป็นสินค้าหรอ? อยากได้ก็เอา ไม่ อยากได้ก็ทิ้ง?”

ฉินต้าหย่งพูดแล้วก็ชี้ไปที่ทรัพย์สินที่วางอยู่บนโต๊ะ “นายสิ เพื่อที่จะได้แต่งงานกับลูกสาวฉัน ให้อะไรมาบ้าง? นายก็แค่ขยะ ที่ไม่มีอะไรเลย คิดว่าตัวเองไปเป็นทหารมาห้าปีก็จะทำให้ ลูกสาวฉันมีความสุขได้? ลูกสาวฉันถูกนายทำให้เสียเวลามาห้า ปีแล้ว พรุ่งนี้เช้า พวกนายไปทำเรื่องหย่าซะ

ใบหน้าหยางเฉินมีแต่ความเศร้า ไม่ว่าพ่อตาแม่ยายจะด่าว่า เขายังไง ก็สมควรทั้งนั้น คิดถึงสิ่งที่ฉันต้องแบกรับไว้เองมา หลายปี ในใจก็ยิ่งเจ็บปวดกว่าเดิม

ห้าปีก่อนที่เขาต้องจากไป ก็เพราะว่าไม่เหมาะสมกับฉินซี มี เพียงแค่เกณฑ์ทหารเท่านั้น เขาถึงจะสามารถพุ่งออกไปเจอสิ่งที่ เหมาะสมกับเขา และเขาจะได้เหมาะสมกับฉินซี แต่เขากลับไม่รู้ว่าเพียงแค่ครั้งเดียว จินซีกตั้งท้องแล้ว

ใบหน้าจิ๋นซีเต็มไปด้วยน้ำตา หลายปีมานี้ที่แบกรับไว้เอง ทําให้เธอกลายเป็นคนที่เข้มแข็งมาก ถึงแม้น้ำตาจะไหลอาบ แก้ม แต่ก็ไม่ยอมให้ตัวเองมีเสียงเล็ดลอดออกไป

เห็นท่าทางที่เจ็บปวดขนาดนี้ของฉัน ในใจหยางเฉินก็ยิ่ง

รู้สึกแย่

วันนี้ ถ้าฉัน อยากได้ดาวบนท้องฟ้า เขาก็จะหาวิธีเอามาให้ ได้ แต่ว่า ฉินซีจะยอมรับมั้ย?

จนถึงตอนนี้ เขาถึงจะรู้ว่า ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เป็นแค่เขาที่ คิดไปเอง จริงๆแล้วเขาชอบเธอตั้งแต่ก่อนห้าปีที่แล้ว เพียงแต่ ฉันไม่เคยมองดูเขา แม้ว่าจะถูกคนลอบทำร้าย ทำให้มีการ แต่งงานกับเขา ถึงแม้ว่าจะแต่งงานเพื่อชื่อเสียงของตระกูล แต่ก็ อย่างที่ฉันต้าหย่งพูด ระหว่างพวกเขานั้นไม่มีความรู้สึกต่อกันมา ก่อน

หยางเฉินกลับคิดไปเองว่า ขอแค่เพียงเขาเหมาะสมกับฉัน

จะทำให้เธอมีความสุขได้

ในตอนนี้ เขาถึงจะรู้ว่า เขาคิดผิดไปแล้ว!

ผิดมาห้าปีเต็มๆ!

พริบ!

อยู่ๆหยางเฉินก็ลุกขึ้น หันไปทางฉินตาหย่งและโจวซุ่ยแล้ว คุกเข่าลง เสียงกระทบพื้นดังมาก เหมือนกับว่าทั้งห้องสั่นสะเทือนตามไปด้วย

“พ่อตาแม่ยายครับ ได้โปรดรับการเคารพของหยางเฉินด้วย ครับ!”สีหน้าของหยางเงินแสดงออกถึงความจริงจัง

พริบ!

หน้าผากเขาก้มลงไปชนกับพื้นกระเบื้องหินอ่อนอย่างหนัก

“หยางเฉิน นายกำลังทำอะไร?

เห็นเลือดที่ออกบนหน้าผากของหยางเฉิน โจว ยก็ตกใจพูด

“นายอย่าหวังว่าจะใช้การทําร้ายตัวเองมายื้อให้ฉิน ยกโทษ

ให้นะ”

ฉินต้าหย่งเองก็ตกใจ แล้วก็มองไปยังฉินซีที่น้ำตาอาบแก้ม

“เสี่ยว แกอย่าถูกแผนทำร้ายร่างกายของมันหลอกเด็ดขาดนะ ขยะแบบนี้ ไม่ต้องยกโทษให้มันทั้งชีวิต

พริบ!

หยางเฉินทำเหมือนกับไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น แล้วก็ทำความเคา รพหนักๆอีกหนึ่งที

“หยางเฉินขอเคารพอีกครั้ง ขอบคุณที่หลายปีมานี้ ทั้งสอง ท่านดูแลฉินซีและเสี้ยวเสี้ยวครับ”

แล้วก็ทำความเคารพอีกครั้ง!

ห้าปีมานี้ หยางเห็นไม่สามารถทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีทําให้เสี่ยวต้องเจอกับคำนินทามากมาย ทำให้เสี้ยวเสียวไม่มี พ่อตั้งแต่เด็ก ผมผิดต่อพ่อตาแม่ยาย และยิ่งผิดต่อเกี่ยวกับ

เสี้ยวเสียว!”

พริบ! พริบ! พริบ!

ทุกครั้งที่เขาก้มหัวเคารพนั้นใช้แรงหนักเสมอ เหมือนกับว่ามี แต่แบบนี้ถึงจะช่วยลดความเจ็บปวดในใจเขาได้

เคารพสิบครั้งในรวดเดียว หน้าผากของหยางเฉินเลือดไหล

ไม่หยุด

ฉินซีที่อยู่ข้างๆก็น้ำตาไหลอาบแก้ม

ในที่สุดหยางเฉินก็ยืนขึ้น ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกโล่งขึ้นเยอะ เดินไปยังตรงหน้าของฉันที่หลบหน้าร้องไห้ แล้วก็พูดขึ้นว่า “เสี่ยว เราหย่ากันเถอะ!