บทที่258 ถูกหลอก ใช้แล้ว

“ทำไมกัน? ผู้นำเงินคิดจะฆ่าผมแล้วเหรอ?”

หยางเฉินมองทางเฉินซิงไห่พลางถามหยอกเย้าขึ้น

หัวใจเฉินชิงไห่เต้นรัวแบบบ้าคลั่งอยู่เช่นกัน ในสายตา พยายามดิ้นรนเต็มที่ ส่วนในใจยังขัดแย้งกันอยู่ว่าจะฆ่าหรือไม่ ฆ่า

ถ้าฆ่าหยางเฉินแล้ว ตระกูลหานคงต้องไม่ปล่อยตระกูลเฉินไป เป็นอันขาด

แต่ถ้าไม่ฆ่า ขอเพียงได้รับการอภัยของหยางเฉินมาได้ ตระกูล เฉินยังมีความเป็นไปได้ที่จะอยู่รอด

ภายใต้การเปรียบเทียบดู เหมือนจะทำได้เพียงเลือกไม่ฆ่า

แล้ว

“พ่อครับ ฆ่าเขาเลย จะได้แก้แค้นให้อิงจวิ้นซะที!”

เฉินเท้ากัดฟันบอกไป

เป็นเจ้าหน้าตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น โดยเฉพาะสำหรับ เขานั้น การตายของเฉินอิงจวน ก็คือหยางเฉินเป็นคนทำทั้งหมด

ลัวปิงมองทางเดินเท้าอย่างเย็นชา พูดแบบไม่เกรงใจเลยสัก นิด “ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เฉินซิงไม่ถือว่าเป็นบุคคลระดับแนวหน้า ของเมืองโจวเฉิง แต่กลับมีลูกชายโง่เขลาแบบนายได้ซะงั้น ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าของตระกูลเฉินจริงๆ เลย!!

“นายว่าอะไรนะ?

ชั่วขณะนั้นเฉินเห้าระเบิดความโกรธออกมา

“หุบปาก!”

เฉินซิงไห่ตะโกนอย่างโมโห ลูกชายของเขาเป็นคนประเภท ไหน เขารู้ดีมาก

ถึงแม้ค่าพูดของลั่วปิงจะฟังไม่เข้าหูไปหน่อย แต่ความจริงก็ เป็นเช่นนี้

เห็นเฉินชิงไห่หงุดหงิด เฉินเท้าจึงรีบหุบปากทันที ในสายตา กลับเต็มไปด้วยความเกลียดอันรุนแรง

“นึกไม่ถึงว่านายจะกล้ามาที่ตระกูลเฉินของฉัน!

เฉินชิงไห่มองทางหยางเฉินแล้วพูดขึ้น

นับวันเขายิ่งรู้สึกว่าหยางเฉินไม่ธรรมดา สามารถทำให้ทั่วปิง และซูเฉิงอู่บุคคลชั้นนำแบบนี้ปกป้องสุดแรงได้ โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งยังอยู่ต่อหน้าของตงเฟิงด้วย ย่อมไม่ธรรมดาเป็นแน่

สําหรับความสัมพันธ์ของหยางเฉินและหานเดี่ยวเทียน ถูกเขา เพิกเฉยไปโดยอัตโนมัติ

สำหรับเขานั้น หยางเฉินแค่ช่วยชีวิตของหานเดี่ยวเทียน โดย บังเอิญเท่านั้น อีกไม่นานเท่าไร หานเดี่ยวเทียนคงลืมเลือนไปว่า ยังมีหยางเฉินคนแบบนี้อยู่ด้วย
เวลานี้หยางเฉินและกั่วปิงทั้งสองคนมาที่ตระกูลเฉิน ต้องเป็น เพราะมีคนหนุนหลังอยู่แน่

ในที่สุดเฉินซิงไห่จึงตัดสินใจได้ ไม่ลงมือ จากนั้นพูดสั่งยอด ฝีมือของตระกูลเฉินที่อยู่รอบด้านว่า “พวกแกถอยไปให้หมด!

เฉินเท้าตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน กำลังอยากจะขัดขวาง ก็ถูกเฉิน ชิงไห่สั่งการว่า “แกก็ไสหัวออกไปด้วยเหมือนกัน!”

เฉินเท้าถลึงตาใส่หยางเฉินอย่างแรงที่หนึ่ง แล้วออกไปแบบ หงอยเหงาเศร้าซึม

ชั่วพริบตาเดียว ภายในห้องรับแขกที่กว้างใหญ่เหลือเพียง หยางเฉินกับลั่วปิง ยังมีเฉินซิงไห่ และศพอีกคนเท่านั้น

“ประธานลั่วกับคุณหยางมาเยี่ยมผมที่ตระกูลเฉินกะทันหัน น่า

จะมีธุระอะไรมาคุยมั้ง?

เฉินชิงไห่มองทางทั้งสองคนด้วยหน้าตาไร้ซึ่งอารมณ์ น้ำเสียง ไม่ถ่อมตัวไม่โอหัง

ถึงแม้ว่าหยางเฉินจะพูดมาประโยคหนึ่ง มีความเป็นไปได้ว่า อาจให้ตระกูลหานออกหน้าแทน พังตระกูลเฉินจนพินาศ แต่เฉิน ชิงไห่ก็ยังคงไม่แสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าหยางเฉิน

“ประธานลั่ว คุณมาพูดแล้วกัน!”

หยางเฉินนั่งอยู่ตรงข้ามกับเฉินซิงไห่
สั่งปิงกลับ เพียงแค่ยืนอยู่ข้างกายของเขา จากตรงนี้ สามารถมองออกว่าวปิงต้องฟังคำสั่งของหยางเฉินถึงจะกระทำ การ

รายละเอียดอันนี้ ทําให้ในใจของเฉินซิงไห้ตื่นตกใจเต็มที่

“ครับ!”

ลั่วปิงตอบรับอย่างเคารพนอบน้อม จากนั้นถึงมองทางเฉินซิง ให้ “เฉินซิงไห่ นายควรจะรู้สึกโชคดี ถ้าไม่ใช่คุณหยาง เกรงว่า ตระกูลเฉินคงพังพินาศไปแล้ว

“เหอะ!”

เฉินซิงไห่พูดอย่างเย็นชา “มีอะไรก็พูดมาตรงๆ ฉันรำคาญ พวกชอบพูดอ้อมค้อม!!

ลั่วปิงหน้าตาไร้ความรู้สึกมองเขาไปที่หนึ่ง “เฉินซิงไห่ ถ้าให้ โอกาสขึ้นเป็นตระกูลใหญ่ชั้นหนึ่งเดียวของเมืองโจวเฉิงแก่ นาย นายจะยินดีเอาหรือเปล่า?”

เฉินซิงไฟตะลึงอยู่ตั้งนาน ถึงได้สติเข้ามา ส่งเสียงหัวเราะเยาะ “ลั่วปิง นายเห็นฉันเฉินซิงไห่คนนี้เป็นไอ้โง่หรือไง? ต่อให้มี โอกาสแบบนี้จริง นายจะใจดีให้ฉันเหรอ?”

“เฉินชิงไห่ นายอย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ขอเพียงคุณหยางพูด มาคำเดียว ก็ทำให้ตระกูลเฉินของนายพังพินาศได้!”

ลั่วปิงโกรธอยู่บ้าง พูดจาเย็นชา “ตอนนี้นายมีเพียงสองทาง เลือก ฉันช่วยเหลือนาย ทำให้ตระกูลหยวนพังทลาย! หรือไม่งั้นตระกูลเฉินก็พังพินาศ!

“นายหมายความว่าอะไร?”

จากคําพูดของลั่วปิง เฉินซิงไม่รู้สึกถึงความผิดปกตินิดหน่อย

เขารู้ถึงสถานการณ์ที่ตระกูลเฉินเผชิญอยู่ในปัจจุบันนี้ดีมาก ถ้าหยางเฉินอยากกำจัดตระกูลเฉินจริง ตระกูลเฉินย่อมไม่มีแรง ต้านทานสักนิด

แต่ลั่วปิงกลับบอกว่าจะช่วยเหลือเขาทำลายตระกูลหยวน

“คนฆ่าหลานชายนายที่แท้จริงคือตระกูลหยวน! ส่วนนักฆ่าคน นี้ คือคนที่ตระกูลหยวนส่งมา

ลั่วปิงยื่นมือชี้ไปยังศพที่ใส่ชุดสีดำทั้งตัวนั้น ก่อนจะพูดจาแบบ เฉยชา

ชั่วขณะนั้นสีหน้าเฉินซึ่งไม่เปลี่ยนไปยกใหญ่ “เป็นไปไม่ได้!”

“สิ่งที่ควรพูดก็พูดแล้ว อยากเลือกยังไง นั่นเป็นเรื่องของนาย คุณหยางให้เวลานายครุ่นคิดแค่ครึ่งวัน วันนี้ก่อนตะวันตกดิน ถ้านายยังไม่ได้ตอบกลับมา งั้นคุณหยางจะถือว่านายเลือกทาง ตายแล้ว!”

ลั่วปิงพูดจบ ลุกขึ้นยืน มองทางหยางเฉิน “คุณหยางครับ พวก เราไปกันหรือยังครับ?”

“มีอีกหน่อย ฉันต้องการเสริมสักนิด ต่อให้นายเลือกทางที่ หนึ่ง ก็ทำได้เพียงจัดการทุกอย่างของเมือง โจวเฉิงแทนฉันเท่านั้น แต่ไม่ใช่ให้ตระกูลเฉินของนายควบคุมทุกอย่าง

หยางเฉินลุกขึ้นมาแบบเชื่องช้า ดวงตาที่เย็นเฉียบจ้องเฉินซิง ไห่ “อย่าพยายามหักหลังนั้นเป็นอันขาด ก่อนหน้านี้ไม่นาน มี ตระกูลหนึ่งที่เมืองโจวเฉิง หายไปจากเมืองโจวเฉิง ในชั่วข้ามคืน เดียว!”

“รู้หรือเปล่าว่าทำไม? เพราะพวกเขาเลือกที่จะหักหลังไง! พูดจบ หยางเฉินก็หมุนตัวออกไป

ลั่วปิงมองเฉินซิงไห่และพูดว่า “นายเป็นคนฉลาด บางเรื่องน่า จะสามารถเข้าใจได้ ถ้าตระกูลเฉินและตระกูลซูเกี่ยวดองกันจริง ตำแหน่งของตระกูลเฉินที่เมืองโจวเฉิงจะสูงขึ้นอีกครั้ง สถานการณ์แบบนี้ คนที่ไม่ยินยอมเห็นมากที่สุดคือใครล่ะ?”

ลั่วปิงทิ้งคำพูดแบบนี้เอาไว้ จากนั้นถึงตามหยางเดินออกไป ติดๆ

หน้าเฉินซิงไห่เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ จ้องภาพเบื้องหลัง ของหยางเฉินที่จากไปตาไม่กะพริบ

ในช่วงเวลานี้ มีเพียงตระกูลเดียวที่พังทลายลงไปในชั่วข้าม คืน นั่นก็คือตระกูลหยางแห่งเมืองโจวเฉิง

เรื่องนี้ เดิมคือปัญหาที่คาราคาซังกันอยู่ คนเมืองโจวเฉิงไม่รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้เพียงว่าเฉียนเปียวออกไปจากตระกูลหยาง ต่อ มาศัตรูที่ตระกูลหยางเคยล่วงเกินไว้ ต่างมาหาถึงที่แล้ว

ถ้าไม่ใช่ความฉลาดปราดเปรียวของหยางเซี่ยงหมิง เกรงว่าตระกูลหยางดง โดนประหารชั่วโคตรไปแล้ว

ตระกูลหยางเป็นตระกูลระดับหนึ่งของเมืองโจวเฉิง แต่สำหรับ

ตระกูลใหญ่โตแต่ละที่ของเมือง โจวเฉิง เทียบกับตระกูลเฉินและ ตระกูลหยวนแล้ว ความน่าเกรงขามของพวกเขายังยิ่งใหญ่กว่า เพราะตระกูลหยางมีเฉียนเปียว ทหารที่กล้าหาญผู้ซึ่งสามารถ

ขึ้นสู่ระดับหัวหน้าได้อย่างง่ายดาย

เมื่อคืนนี้ที่ร้านอาหารเป่ยหยวนซุน เนียนเปียวปรากฏตัวแล้ว โดยเฉพาะยังมีท่าที่เคารพนบน้อมต่อหยางเฉินที่สุด

ทุกอย่างนี้แสดงให้เห็นว่าที่ตระกูลหยางแห่งเมืองโจวเฉิงฟัง ทลายลง ก็คือหยางเฉันเป็นคนทำ ยังมีคำพูดพวกนั้นที่ทั่วปิงเพิ่งพูดเมื่อสักครู่ ควรค่าให้คิด

อย่างลึกซึ้ง

ตั้งแต่ตระกูลเฉินและตระกูลซูเปิดเผยเรื่องที่จะเกี่ยวดองกัน ออกไป เฉินอิงจนเคยเจอการลอบสังหารมาหลายครั้งมาก ตอนนี้มาคิดๆ ดูแล้ว ที่เมืองโจวเฉิง มีเพียงตระกูลหยวนที่เทียบ เคียงเสมอกันกับตระกูลเฉิน และไม่ยินยอมเห็นการเกี่ยวดอง ของตระกูลเฉินและตระกูลซูเกิดขึ้น

พอพูดเช่นนี้ มีความเป็นไปได้ว่าตระกูลหยวนจะลอบสังหารเฉิ นอิงจวิ้น

จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงระลึกได้ว่าตนเองทำเรื่องที่โง่เขลาไป มากแค่ไหน
“พ่อครับ พ่อไม่เป็นอะไรนะครับ?”

เวลานี้เฉินเท้าวิ่งเข้ามาแล้ว ท่าทางประหม่ามองเฉินซึ่งไม่อยู่

เฉินชิงไห่พูดแบบหน้าตาเคร่งขรึม “รีบเรียกรวมญาติพี่น้อง ตระกูลเฉิน ฉันมีธุระด่วนต้องหารือ

“พ่อครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วหรือเปล่าครับ?

เฉินเท้าถามอย่างสงสัย

“ไสหัวไป!”

เฉินชิงไห่ตวาดใส่

ลูกชายคนนี้ นับวันยิ่งทำให้เขาไม่ปลื้มใจเอาเสียเลย เฉินเห้ารีบวิ่งออกไปทันที

อีกด้านหนึ่ง ลั่วปิงที่กำลังขับรถ เอ่ยปากถามว่า “ท่าน ประธานครับ เฉินซิงไห่จะเชื่อพวกเราเหรอครับ?”

“เชื่อแล้วยังไง? ไม่เชื่อแล้วยังไง?”

หยางเฉินหลับตาพักผ่อน เอ่ยปากพูดนิ่งๆ

ชั่วขณะนั้นลั่วปิงตะลึง ไม่นานก็ตอบสนองเข้ามาแล้ว

สำหรับหยางเฉินแล้ว ตระกูลเฉินไม่สลักสำคัญ เป็นเพียงแค่ เครื่องมือที่ช่วยเขาจัดการเมืองโจวเฉิงเท่านั้นเอง

ถ้าตระกูลเฉินอยากวอนหาที่ตายเองจริงๆ กำจัดทิ้งก็จบ เพียง แต่ว่าเขาต้องการหาคนที่สามารถดูแลเมือง โจวเฉิงเท่านั้น
“ฉันยอมให้คนอื่นมาท้าทายได้ แต่ไม่มีทางยอมให้คนอื่นมา หลอกใช้ได้!”

ทันใดนั้นหยางเฉินลืมตาทั้งคู่ขึ้น แรงอาฆาตแค้นที่รุนแรง แวบผ่านไป “กล้าหลอก ใช้ฉัน ตระกูลหยวน จําเป็นต้องตาย!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ