บทที่ 9 เป็นเกียรติของผมอย่างยิ่ง

ได้ยินคําพูดของประธานลั่ว ร่างกายของทุกคนก็แข็งที่อ

ประธานถั่วเป็นผู้จัดการใหญ่ เป็นหัวหน้าที่ใหญ่ที่สุดของ สาขาแล้ว คนที่จะถูกเขาเรียกอย่างนี้ได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือท่านประธานของบริษัท

คิดถึงที่เมื่อกี้ตัวเองเกือบจะลงมือ ใบหน้าของหัวหน้าจางก็

หมองหม่น

“พริบ” เขาคุกเข่าลงที่พื้นใกล้เท้าหยางเฉิน แล้วรีบพูดขอร้อง “ท่านประธานครับ ผมมีตาหามีแววไม่ มองคนอื่นต่ำต้อย ท่าน เป็นคนสูงส่งต้องใจกว้างได้โปรดปล่อยผมไปสักครั้งเถอะครับ!

ประธานถั่วยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ที่ได้รับข่าวว่าท่าน ประธานจะเข้ามาบริษัท เขาก็รีบมา แต่คิดไม่ถึงว่าหยางเฉินจะ ยืนอยู่ตรงหน้าบริษัทแล้ว และดูเหมือนจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับ ลูกน้องด้วย

“เกิดอะไรขึ้น?”ประธานล้วถามด้วยความโมโห

กว่าเขาจะได้เป็นผู้จัดการใหญ่ นั้นต้องเสียสละไปไม่น้อย วัน นี้สาขาย่อยเพิ่งจะก่อตั้งขึ้น ลูกน้องของตัวเองก็มามีปัญหากับ ท่านประธาน จึงโมโหขึ้นมาในทันที

ใบหน้าหยางเฉินเย็นชา “เป็นคนสูงส่งต้องใจกว้าง? ถ้า หากว่าฉันไม่ปล่อยนายไป ฉันก็จะกลายเป็นคนต่ำต้อยงั้นสิ
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน หัวหน้างางตกใจแทบจะฉี่ราด เกือบจะร้องไห้แล้ว “ท่านประธานครับ ผมไม่ได้หมายความว่า อย่างนั้น ผมรู้สึกผิดไปแล้วจริงๆครับ ได้โปรดให้โอกาสผมสัก ครั้งเถอะครับ

หยางเฉินตะโกนคำหนึ่ง “ไปให้พ้น

ประสบการณ์การเป็นทหารห้าปีมานี้ หยางเฉินเรียนรู้มาแล้ว ว่า เมื่อทําผิดก็จําเป็นต้องได้รับบทลงโทษ

ตามตำแหน่งของเขาแล้ว ไม่จําเป็นต้องไปคิดแค้นอะไรกับ รปภ. แต่ว่าเยียนเฉินกรุ๊ปเป็นเพียงสิ่งเดียวที่แม่ของเขาเหลือไว้ ให้บนโลก ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถมาทําลายภาพลักษณ์ของมัน ได้

หัวหน้าจางยังอยากจะขอร้อง แต่ประธานล้วก็เตะเขาออก แล้วพูดว่า “โยนมันออกไปเดี๋ยวนี้!

ลั่วปิงนอบน้อมถ่อมตนมาก ข่าวลือเกี่ยวกับหยางเฉิน เขาก็

พอรู้มาบ้าง

ทั้งสองเดินเข้าไปในบริษัท ทุกคนมองดูหยางเฉินอย่างตก ตะลึง ประธานลั่วที่สูงส่งในสายตาของพวกเขา ตอนนี้กลับโค้ง นับเล็กน้อยและเดินตามหลังของหยางเงิน

พวกเขารู้มาแต่แรกแล้วว่าท่านประธานของเยี่ยนเงินกรุ๊ปจะ มาบริษัท แล้วดูท่าทางระมัดระวังของทั่วถึง ตำแหน่งของหยาง เงินจึงปรากฏให้ทุกคนได้รู้
“ประธาน วเพิ่งมาเจียงโจว ก็มีตระกูลชั้นสูงมากมายมา เยี่ยมเยียน ตอนนี้กลับเดินตามหลังชายหนุ่มคนหนึ่ง ช่างน่า เหลือเชื่อจริงๆ

“ไร้สาระ ฐานะของประธานลั่ว ถึงแม้จะเป็นคนรวยอันดับหนึ่ง ของเจียง โจวมาก็ไม่ได้รับการต้อนรับอย่างนี้ ชายหนุ่มคนนี้จะ ต้องเป็นท่านประธานแน่ๆ!

“ท่านประธานจะหนุ่มเกินไปแล้วมั้ง? ใจฉันจะละลายแล้ว

การปรากฏตัวของหยางเฉิน ทำให้เกิดการซุบซิบนินทาขึ้น

” เธอรีบดู คนที่ประธานถั่วเดินตาม ใช่หยางเฉันรึเปล่า?

เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนการสมัครงานแล้วเพิ่งมากถึงห้องโถง ขุน เถียนก็เห็นแผ่นหลังของหยางเฉิน สีหน้าก็ตกตะลึงในทันที

เมื่อฉันมองไป หยางเฉินก็เดินหายไปยังสุดทางเดินแล้ว

“เธอก็พูดแล้วว่าเป็นคนที่ประธานถั่วเดินตาม เธอคิดว่าจะเป็น ไอ้ขยะไร้ประโยชน์คนนั้นงั้นหรอ?” ฉันพูดขึ้นอย่างขบขัน

ซุนเทียนทุบหน้าผาก “ฉันเบลอไปแล้วแน่ๆ คนที่ประธานชั่วจะ ต้อนรับอย่างนี้ได้จะต้องเป็นท่านประธานของบริษัทที่จะมาในวัน นี้แน่นอน”

ชั้นบนสุดของบริษัท ด้านในห้อง ทำงานที่หรูหรา

หยางเฉินนั่งลงที่โซฟาอย่างสบายๆ หลับตาแล้วก็ไม่พูดอะไร ประธานล้วยืนอยู่ข้างๆ อย่างระมัดระวัง “ท่านประธานครับท่านมาถึงนี้ จะต้องมีเรื่องอะไรที่จะสั่งแน่นอน ท่านเชิญสั่งมาได้ เลยครับ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน”

“รอก่อน!”

หยางเฉินตอบกลับนิ่งๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก และก็ยังหลับตา

อยู่เหมือนเดิม

เวลาผ่านไปทีละวิทีละนาที หยางเฉินก็ยังหลับตาอยู่ หยางเ นที่เป็นแบบนี้ทำให้ลั่วปิงรู้สึกกดดันเป็นมาก เหงื่อค่อยๆผุดมา บนหน้าผาก ในใจรู้สึกไม่สงบสุข ท่านประธานพูดว่ารอก่อน กําลังรอใคร มหรอ? คงไม่ใช่ว่าท่านประธานไปเจออะไรเข้า หรอกใช่มั้ย?

ในขณะที่ทั่วถึงกำลังกังวล ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก เขา กำลังจะต่อว่า ก็เห็นคนๆนั้นเดินไปหาหยางเฉินแล้วยื่นเอกสาร ฉบับหนึ่งให้ “เฉินครับ สิ่งที่ต้องการครับ

จนถึงตอนนี้หยางเฉินถึงจะเปิดตา เปิดดูเอกสาร สีหน้าค่อยๆ มืดมนลงเรื่อยๆ

ในใจวปิงร้อนรนมาก สายตามองดูเอกสารฉบับนั้นไม่ห่าง อยู่ๆ ในใจก็มีความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้น

“พิบ!”

หยางเฉิน โยนเอกสารใส่ตัวของลัวปิงอย่างแรง “อ่านออก

มองดูหยางเฉินที่อยู่ๆก็ระเบิดอารมณ์โมโห ถั่วปังถึงกับตัวสั่นอย่างอดไม่ได้ รีบเก็บเอกสารขึ้นมาจากบนพื้น

วันที่ 5 เดือน 6 โรงแรมจีนขอหยวน รับสินบน……..

ลั่วปืนอ่านเพียงแค่ประโยคเดียวก็หยุด จะกล้าอ่านต่อได้ยังไง

กัน?

ในเอกสาร เป็นหลักฐานความผิดตั้งแต่ที่เขามาดำรงตำแหน่ง ผู้จัดการใหญ่ในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน ที่ทำให้เขากลัวมากที่สุดก็ คือ แม้แต่เวลาและสถานที่ที่ทำผิดก็มีอยู่อย่างละเอียด ถึงแม้จะ แก้ตัว ก็ไม่สามารถทําได้

หยางเฉินระเบิดอารมณ์ “อ่านต่อไป!

ลั่วปิงตกใจกลัวจนตัวสั่น “พริบ” คุกเข่าลงข้างเท้าหยางเฉิน “ท่านประธานครับ ผมผิดไปแล้ว ไม่กล้าทำอีกแล้วครับ ได้โปรด ให้โอกาสผมสักครั้ง…….

ลัวปิง ในตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา เขาเริ่มจากพนักงาน ตำแหน่งที่ต่ำที่สุดของบริษัท กว่าจะมาถึงจุดนี้ ไม่ง่ายเลยสักนิด สิบกว่าปีที่อยู่ในบริษัท เขาทำตามกฎระเบียบตลอด ไม่เคยรับ สินบน จนกระทั่งสาขาหลักให้เขามาดำรงตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ ที่สาขาเจียงโจว คนใหญ่คนโตนับไม่ถ้วนเข้ามาทำดีกับเขา สุดท้ายเขาก็ทนสิ่งล่อลวงไม่ไหว จึงแอบรับของขวัญเป็นการ ส่วนตัวไว้ไม่น้อย

“พี่เฉินครับ จะฆ่าดีมั้ยครับ?

ในขณะที่ทั่วปิงกำลังกังวลว่าจะได้เป็นผู้จัดการใหญ่ต่อไปมั้ยหม่าชาวกลับพูดคำนีขึ้น ทำให้เขาตกใจจนเกือบจะเป็นลม

แน่นอนว่าหมาชาวไม่ได้ล้อเล่น เขารู้ ดีว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมี ความหมายต่อหยางเงินมากแค่ไหน ลั่วปิงรับสินบน ก็แสดงว่า เขาทำสิ่งที่มีผลเสียต่อบริษัทเพื่อพวกเดียวกัน ช่างใจกล้าจริงๆ

ก! ตึก! ตึก!

หยางเฉินไม่พูดอะไร ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ เหมือนกับสัญญาณ ที่กำลังเร่งความตาย

ลั่วปิงนั้นไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัว แม้แต่แรงจะขอให้ยกโทษให้

ไม่มี

“เห็นแก่ที่นายทำผิดครั้งแรก ฉันสามารถให้โอกาสนายสัก ครั้ง แต่จําไว้ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าทำผิดอีก สินบนพวกนั้นที่ นายรับมา ก็ถือจะว่าเป็นเงินที่นายซื้อชีวิตไว้ล่วงหน้าละกัน หยางเฉินหรี่ตาพูด จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินจากไป

ลั่วปีงนั้นเต็มไปด้วยความดีใจที่รอดชีวิต แล้วก็รีบรับประกัน กับแผ่นหลังของหยางเฉิน “ขอบคุณครับท่านประธาน ผมรับรอง ว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแน่นอนครับ”

ตอนแรกเขาคิดว่าจะถูกส่งไปกินข้าวคุกแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลย ว่า หยางเฉินจะยอมให้โอกาสเขา ในใจรู้สึกขอบคุณเป็นอย่าง มาก แล้วสาบานในใจว่า จะต้องช่วยหยางเฉินทำงานให้ดีที่สุด

เดินตามหยางเงินมาจนถึงนอกบริษัท หม่าชาวถึงได้ถาม อย่างไม่เข้าใจว่า “พี่เงินครับ ทำไมพี่ยังเก็บมันไว้ล่ะ?”
“ฉันเพิ่งกลับมา ในมือมีคนที่ใช้งานได้ไม่เยอะ ให้มันหายไป นั้นง่าย แต่หาผู้จัดการใหญ่คนหนึ่งที่รู้จักเขียนเฉินกรุ๊ปเป็นอย่าง น้นยาก”

หยางเฉินตอบกลับประโยคหนึ่ง แล้วก็พูดต่อว่า “เยี่ยนเฉินก รุ๊ปถูกตระกูลอวี่เหวินยึดไปนานหลายปี พวกผู้บริหารของบริษัท ต่าง ก็ถูกฝึกฝนจากตระกูลอวี่เหวิน นอกจากว่าตอนนี้ฉันจะ เปลี่ยนทุกคนทิ้ง แต่ถ้าทำแบบนี้จริงๆ บริษัทคงจะล้มเพราะฉัน แล้วละ ถ้าจะเปลี่ยนจริงๆ ก็ต้องไม่ใช่ตอนนี้ เรื่องนี้ ไม่ควร จัดการด้วยความใจร้อน

“ผมเข้าใจแล้วครับ พี่เฉินตั้งใจจะเลี้ยงพวกเขาให้เป็นคน สนิทของตัวเอง เมื่อรอถึงเวลาที่เหมาะ ค่อยจัดการเปลี่ยนที เดียวให้สาขาหลักกระอักเลือด”

ถึงแม้หม่าซาวจะชอบการต่อสู้ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ ไม่นานก็ เข้าใจถึงความตั้งใจของหยางเฉิน “พี่เฉินมีหลักฐานที่ทั่วถึงท ผิดอยู่ในมือแล้วแท้ๆ และในตอนที่เขากำลังจะพังทลาย พี่เฉินก็ ให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขาจะต้องสำนึกบุญคุณแน่นอน แล้วก็ ทํางานให้บริษัทอย่างตั้งใจ

“ถ้าหลังจากนี้ทั่วปิงทำงานให้บริษัทอย่างถูกกฎระเบียบ และ มีความสามารถจริงๆ พี่เฉินก็จะให้ตำแหน่งที่ดีขึ้นกับเขา แน่นอน”

หยางเฉินมองดูหม่าชาวด้วยสีหน้าซับซ้อน แล้วก็ถอนหายใจ เบาๆ “ตามความสามารถของนายแล้วถ้าอยู่ที่ชายแดนเหนืออนาคตคงจะอีกยาวไกล มาตามอยู่กับฉัน น่าเสียดายจริงๆ!

หม่าชาวยืนตรงด้วยจิตใต้สำนึกแล้วพูดด้วยใบหน้าจริงจัง “สำหรับชายแดนเหนือแล้ว พี่เฉินนั้นเป็นเทพ ถ้าหากไม่มีพี่เฉิน ผมคงจะตายมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว สามารถอยู่ข้างกายพี่เฉินได้นั้น เป็นเกียรติของผมอย่างยิ่ง

หยางเฉินไม่ได้พูดอะไรอีก เพิ่งเดินไม่กี่ก้าว อยู่ๆก็หยุดแล้ว พูดขึ้นว่า “สืบเรื่องหนึ่ง ให้ฉันหน่อย ห้าปีก่อน ใครกันแน่ที่เป็น คนลอบทําร้ายฉันกับฉินซี

ทันใดนั้น ความน่ากลัวก็แพร่ออกมาจากตัวหยางเฉิน สายตา เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม