บทที่ 86 การดูถูกของเทพ

“เขามาทำอะไรกันแน่?” ในหัวของผู้คนไม่น้อยที่มีความคิด แบบนี้ขึ้นมา

ภายใต้สายตาของทุกคนที่จับจ้อง หยางเฉินก็ค่อยๆ เงยหน้า ขึ้น สายตาก็จ้องมองไปยังกวนเจิ้งซานอย่างนิ่งๆ

แววตาของกวนเจิ้งซานก็เป็นประกายร้ายๆ ขึ้นมาในทันใด วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเขา แต่กลับมีคนกล้ามาก่อความ วุ่นวายอีก

เรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงก่อนหน้านี้ เขาก็รู้บ้างเพียงเล็กน้อย แต่เพื่อที่จะให้งานเลี้ยงวันเกิดดำเนินต่อไปได้ ต่อให้ตนเองจะไม่ พอใจที่หลานตนเองถูกทำร้าย เขาก็เลือกที่จะกดเรื่องนี้ให้เงียบ ไว้ก่อน

แต่ที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ ในตอนที่งานเลี้ยงดำเนินมาในช่วง เวลาสำคัญ กลับถูกตระกูลหวังมาทำให้เสียเรื่อง

“ที่แท้บัตรเชิญของคุณ ได้มาจากการแย่งมาจริงๆ ด้วย” กวน เสวซงยิ้มเย็น เดิมที่ยังนึกว่าบัตรเชิญของหยางเฉินได้มาจาก ช่องทางอื่น

เพราะถึงอย่างไร ทุกปีก็จะมีคนแบบนี้ เพื่อที่จะได้เห็นความยิ่ง ใหญ่ในงานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลกวน ไม่เสียดายเงินทอง มากมาย ที่ต้องไปจ่ายเพื่อให้ได้บัตรเชิญมา
ถ้าหากว่าบัตรเชิญของหยางเฉินได้มาโดยวิธีปกติ ก็แล้วกัน ไป แต่นี่ไม่ใช่ กลับเป็นการไปแย่งคนอื่นมา แบบนี้ล่ะก็ จะ จัดการกับหยางเฉิน ก็ง่ายขึ้นเยอะเลย

“ไอ้หนู เอ็งไปใครกันแน่?” ในที่สุดกวนเจิ้งซานก็เอ่ยปากขึ้น มา

ยังไม่ทัน ให้หยางเฉินตอบ หวังเจี้ยนก็พูดเสียงดังว่า “เจ้าบ้าน กวนครับ เขาเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลฉินครับ 5ปีก่อนไป ร่วมหลับนอนกับฉินซี หญิงผู้มีฉายาท่านประธานสาวสวยอันดับ หนึ่งแห่งเจียงโจว ไอ้หมอนี่หลายปีก่อนเคยเป็นทหาร เพิ่งได้ กลับออกมา”

สายตาทั้งคู่ของหวังเจี้ยนก็เต็มไปด้วยความดุร้าย เขาสนใจ มาก เมื่อครู่ที่เขาเข้ามาพร้อมกับหวังหงเย่นั้น ก็พาคนเก่งๆ ประจำตระกูลมาด้วย ตอนนี้ก็ให้รออยู่ที่หน้าประตูตระกูลกวน

ขอเพียงหยางเฉินก้าวเข้ามาในตระกูลกวนก้าวเดียว ก็จะรุมตี เขาให้พิการไปเลย แต่ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้ตระกูลกวนก็จับจ้อง หยางเฉินเหมือนกัน

“หวังเจี้ยน หุบปากไป! ”

หวังหงเยก็เห็นสายตาของกวนเจิ้งซานว่าไม่พอใจ ก็เลยรีบ วาดไป

“งานเลี้ยงวันเกิดของเจ้าบ้านกวน ทำไมถึงได้เชิญพวกตัว ตลกพวกนี้มามากมาย? คนไม่รู้ ก็อาจจะนึกว่าตระกูลกวนเป็น ร้านรับซื้อของเก่า ขยะอะไรก็รับมาหมด
คำพูดของหยางเฉินก็ราวกับสายฟ้า ที่ฟาดลงไปในฝูงชน

ทุกคนในเหตุการณ์ก็อึ้งกันไปหมด!

คำพูดของเขาดูเหมือนจะเป็นการดูถูกหวังเจี้ยน แต่ก็นับรวม เอาตระกูลกวนไปด้วย ถึงได้เปรียบเปรยว่าตระกูลกวนเป็นร้าน รับซื้อของเก่า

ที่ตระกูลกวน ใครมาดูถูกผู้นำของตระกูลกวน มันช่างเป็นการ โอหังมาก

สายตาของคนนับไม่ถ้วน ก็มองมาที่ตัวของหยางเฉิน

เห็นเขาลุกขึ้นยืนตัวตรง มั่นคงดั่งขุนเขา แล้วเดินไปยังฝั่งของ กวนเจิ้งซาน

บนใบหน้าที่สงบนิ่งของกวนเจิ้งซาน ในที่สุดก็เริ่มมีอารมณ์

โกรธขึ้นมา

หลังจากที่ตระกูลกวนอยู่ในอันดับ4ตระกูลแห่งเจียงโจว ไม่ เคยมีใครมาดูถูกเขาต่อหน้าแบบนี้มาก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงใน งานเลี้ยงวันเกิดแบบนี้

ต่อให้เป็นตระกูลอื่นๆ ในตระกูลแห่งเจียงโจว ก็ไม่มีใคร กล้าพูดแบบนี้ แต่ตัวละครเล็กๆ อย่างหยางเฉิน กลับออกมากล้า ท้าทายตนเองได้

“หยางเฉิน เอ็งจะทำอะไร? นี่มันเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเจ้า บ้านกวน เอ็งจะมาเสียมารยาทไม่ได้! ” พอหวังเจี้ยนเห็นหยาง เฉินเดินไปทางกวนเจิ้งซาน ก็มีสีหน้า โมโหขึ้นมา
เพื่อที่จะแสดงความภักดี เขาถึงกลับมายืนขวางไว้ตรงหน้า กวนเจิ้งซาน แล้วพูดโอ้อวดว่า “เจ้าบ้านกวนวางใจเถอะครับ มี ผมอยู่ ไอ้หมอนี่ไม่กล้าทำอะไรคุณได้หรอกครับ

ความคิดของเขามันง่ายมาก คิดว่าหยางเฉันคงไม่มีทางเดิน ไปตรงหน้าของกวนเจิ้งซานแน่ คงจะต้องถูกยอดฝีมือของตระกูล กวนจัดการไปเสียก่อน ตอนนี้เขามาขวางไว้ตรงหน้ากวนเจิ้งซาน ไม่เพียงจะไม่ถูกหยางเฉินทำร้ายร่างกายได้ แถมยังได้สร้างผล งานต่อหน้ากวนเจิ้งซานด้วย

ใบหน้าของแขกผู้มีเกียรติทุกคน ก็เริ่มสนใจกันขึ้นมา พวก เขาเพิ่งเห็นด้วยตาตนเอง ว่าหยางเฉินหักข้อมือของฉันเฟยได้ อย่างง่ายดาย แม้แต่กวนเสวซึ่งก็ไม่ไว้หน้า

กับแค่หวังเจี้ยนคนเดียว แถมตอนนี้ยังเป็นตัวตลกตัวหนึ่ง

หยางเฉินจะมองอยู่ในสายตาสั้นหรือ?

สายตาของแต่ละคนก็รอลุ้นไปตามกัน

“ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเอ็งนั้นอวดเก่งดี? หรือไม่มองใครอยู่ใน สายตาดี?”

ตอนนี้กวนเสว่างก็เดินออกมา ข้างกายเขายังมีบอดี้การ์ดสวม ชุดสูทอยู่ด้านหลังอีก2คน

หยางเฉินก็ทําตายหรี่ลงเล็กน้อย แล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย “แล้วทำไมจะกล้าไม่ได้ล่ะ?”

สายตาของทุกคนก็อึ้งไปตามกัน ถ้าหากว่าก่อนหน้านี้ที่ไปต่อยตีฉินเฟยและกวนเสวซงเป็นการอวดเก่ง แล้วที่ทำอยู่ตอนนี้ จะอธิบายว่าอย่างไรกันแน่?

คนฉลาดก็จะมองออก ว่าตระกูลกวนมีคนเก่งมากมาย และได้ ออกมาอยู่รอบกายของกวนเจิ้งซานแล้ว แค่สั่งการ หยางเฉินก็ จะถูกควบคุมตัวไว้

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็น และยังคงอวดดีต่อไป

กวนเสวซงก็โมโหจนต้องหัวเราะออกมา “แค่ลูกเขยที่แต่งเขา ตระกูลต่ำต้อยคนหนึ่ง แถมยังเป็นตัวไร้ประโยชน์ที่ถูกขับออก จากตระกูล เอ็งมีดีอะไรถึงไม่มีความเกรงกลัว?

ตอนที่เขากำลังพูดนั้น หยางเฉินก็ได้เดินมาตรงหน้าเขาแล้ว บอดี้การ์ดก็เตรียมขึ้นหน้าไป เพื่อที่จะป้องกันกวนเสวซงไว้ ด้านหลัง

แต่ในตอนนี้ หยางเฉินก็ขยับเท้า และก็ผ่านช่องว่างระหว่าง บอดี้การ์ด2คนนั้นไปอย่างรวดเร็ว

“ผัวะ!

ภายใต้สายตาของทุกคนนั้น กวนเสว่างถูกฝ่ามือตบที่หน้าจน กระเด็นลอยไป แถมในอากาศยังมีฟันกรามหลุดลอยออกมา ซึ่

“โครม เสียงดังขึ้น ตัวของเขาร่วงลงที่โต๊ะใกล้อย่างแรง จน เป็นเสียงโครมคราม ถ้วยชามหล่นแตกบนพื้นเสียงดังไปหมด

บ๊ะ!
ทุกคนก็เงียบกริบ ตกใจทำตาโตกันทุกคน

“ไอ้นี่มันบ้าไปแล้วหรือเปล่า? ถึงได้ลงมือกับคุณชายซงต่อ

หน้าเจ้าบ้านกวน “นี่ไม่ใช่จุดสำคัญ ที่สำคัญคือ ด้านหน้าของคุณชายซึ่งมีบอดี้ การ์ด2คนปกป้องอยู่ แล้วไอ้นั่นมันไปตบหน้าของคุณชายซึ่งได้

อย่างไรกัน?”

“หรือว่า ไอ้หมอนี่จะเป็นยอดฝีมือ?”

แขกทุกคนในงานก็รู้สึกว่าหัวใจตนเองคงจะไม่พอใช้งานเสีย แล้ว มองหยางเฉินอย่างหัวใจเต้นแรงด้วยความหวาดกลัว บอดี้การ์ด2คนที่คอยปกป้องกวนเสวซง ก็กลัวไปตามกัน ที่

หยางเฉินแทรกผ่านพวกเขาเข้าไปทำร้ายเจ้านายด้านหลังได้

หลังจากยืนนิ่งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง บอดี้การ์ด2คนก็โกรธเพราะ อับอาย “รนหาที่ตาย

บอดี้การ์ด2คนก็จะโจมตีไป แต่หยางเฉินก็เหมือนมีตาอยู่ข้าง หลัง เขายื่นมือออกไป แล้วจับข้อมือของบอดี้การ์ดคนหนึ่งไว้

ฟี้ว! ปิ้ว!

ในพริบตา บอดี้การ์ด2คนก็ถูกโยนออกไป ราวกับขยะ

คนในงานทุกคนที่เห็นกับตาตนเอง ราวกับถูกจับบีบคอ อ้า ปากกว้าง สายตาก็เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ

ตบหน้ากวนเว่องลอยไป ก็ยังพอพูดได้ว่าหยางเฉินพอมีฝีมือบ้าง ตอนนีบอดี้การ์ด2ของกวนเสวี่ยง ยังไม่ทันได้ถูกเนื้อต้องตัว หยางเฉินเลย ก็ต้องถูกโยนออกไปด้วยเสียแล้ว

มันเพียงพอที่จะบอกได้ว่า หยางเฉินไม่เพียงมีฝีมืออย่างเดียว แถมยังเป็นยอดฝีมือด้วย!

ไม่นาน ระหว่างหยางเฉินกับกวนเจิ้งซาน ก็เหลือเพียงหวังเจี้ย

นที่อึ้งนิ่งอ้าปากค้างอยู่ “คุณก็อยากจะมาขวางผมงั้นหรือ?” หยางเฉินยิ้มขึ้น แต่ว่า

รอยยิ้มของเขา สําหรับหวังเงี่ยนแล้ว มันน่ากลัวจนขนลุก

“หยาง หยาง หยางเฉิน เอ็ง เอ็งอย่าวู่วามไปนะ ที่นี่คือตระกูล กวนเชียวนะ” หวังเจี้ยนตกใจจนพูดติดอ่าง ตัวสั่นไปทั้งตัว

“งั้นหรือ?”

หยางเฉินยิ้ม แล้วก็เดินขึ้นหน้าไปหนึ่งก้าว แล้วก็บีบคอของ หวังเจี้ยน จากนั้นออกแรงเพิ่มขึ้น หวังพลุ่งพล่านจี้ยนที่น้ำ หนัก75-80กิโลกรัม ก็ถูกเขายกลอยด้วยมือเดียว

“บังอาจนัก! ”

กวนเจิ้งซานโมโหออกมา หยางเฉินมาลงไม้ลงมือในงาน เลี้ยงวันเกิดของเขา แถมยังกล้าทำร้ายคนต่อหน้าเขาอีกด้วย มันเท่ากับเป็นการดูถูกเขา