บทที่ 54 พ่อตาขี้เมา

ที่ทําให้หยางเฉินแปลกใจมากก็คือ ตั้งแต่หลังจากเขาส่งฉัน และเลี้ยวเลี้ยวกลับบ้านแล้ว ก็ดึกขนาดนี้แล้ว กลับไม่เห็นสินค้า หย่งกลับบ้านมาจนถึงตอนนี้

เมื่อครูตอนที่ฉันเฟยเคาะประตู โจวซุยยังคิดว่าเป็นสินค้า หย่ง สีหน้ายังมืดครึ้มเล็กน้อย หรือว่าระหว่างสามีภรรยาสองคน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

สามแม่ลูกไม่พูด เขาก็ไม่อยากที่จะถามมาก

พอฉันเฟยจากไป ฉันก็กังวลว่าโจวยจะไปหาเรื่องหยาง เฉิน ก็หันไปทางหยางเงินส่งสายตาให้ครั้งหนึ่ง “นายพาเสี้ยว เสียวนชั้นบนไปก่อนเถอะ! ”

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย อุ้มเสี้ยวเลี้ยวขึ้นมา “ไปเล่นกับพ่อกัน

แต่ก่อนล้วนเป็นคุณน้าเล่นเป็นเพื่อนเธอ วันนี้เป็นคุณพ่อ เด็ก หญิงตัวน้อยนั้นดีใจมาก กอดคอของหยางเฉิน ตะโกนอย่างดีใจ “ย่า! ย่า! ย่า! ถ้าคุณพ่อรีบวิ่งเร็ว! ”

ฉันมองเงาหลังของสองพ่อลูก ในใจทอดถอนใจ ตอนยังเล็ก คุณพ่อฉันต้าหย่งก็เล่นเป็นเพื่อนตนเองเช่นนี้ แต่ว่าคิดถึงตอนนี้ ฉัน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“คุณแม่ คุณแม่แน่ใจว่าต่อไปจะให้หยางเฉินอยู่ในบ้านหรือ?
โจวซุ่ยกำลังมองเครื่องสําอางที่ฉันเฟยนมา ได้ยินคำพูด ของจินซี หน้าก็ไม่เงยขึ้นมาสักนิด ทางหนึ่งแต่งเครื่องสำอาง ทางหนึ่งเอ่ยตอบ “ในใจของลูก แม่ของลูกไม่มีสัจจะขนาดนั้น เลยหรือ? เขาก็ตั้งอยู่ที่นี่แล้ว แม่ยังจะกลับคำได้หรือ? ”

“โอ้! คิดไม่ถึงว่าจะเป็นของแท้ เครื่องสำอาง Chanelชุดนี้ใบ เสนอราคาอย่างเป็นทางการก็อยู่ที่หกพันเท่านั้น”

เห็นท่าทางเช่นนี้ของโจวยชัย ฉินซีสีหน้าจนปัญญา

ฉันดูเหมือนกับดีใจมากที่หยางเฉินสามารถอยู่ที่บ้านนี้ได้ เอ๋ยอย่างยินดีว่า “พี่ ยินดีด้วยนะ! พวกพี่ครอบครัวสามคนใน ที่สุดก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว”

“ใครอนุญาตให้พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้ว? ”

โจวซุ่ยเงยหน้าขึ้นทันที พูดอย่างไม่พอใจประโยคหนึ่ง ไม่รอ ให้ฉันเอ่ยถาม เธอก็พูดขึ้น “ฉันทำความสะอาดห้องเก็บของไว้ เรียบร้อยแล้ว ให้หยางเฉินอยู่ที่นั่น

“คุณแม่ ในเมื่อคุณแม่รับปากให้พี่เขยอยู่ที่บ้านนี้ ก็ หมายความว่าคุณแม่ยอมรับเขาแล้ว ก็ให้เขาอยู่ด้วยกันกับพี่ สาวเถอะ! ไม่แน่ว่าวันใดวันหนึ่งยังสามารถทำหลานชายออกมา ให้คุณแม่ได้” ฉันยีท่าทางเอาอกเอาใจ บีบนวดไหล่ของโจวย

ฉินซีใบหน้าแดงขึ้น ถลึงตาใส่เธออย่างดุร้ายแวบหนึ่ง “อย่า พูดเหลวไหล! ”
โจวซุ่ยได้ยินคำพูดของฉันก็รีบร้อนแล้ว ลุกขึ้นยืนทันที ไปที่ฉินซีเอ่ยอย่างโมโหง่า “แม่ขอเตือนลูกนะ ถ้าลูกกล้าให้เขา แตะต้องลูก แม่ก็ไม่มีลูกสาวคนนี้!

ฉันซีสีหน้าไร้คำพูด โจวยท่าทางจริงจัง พูดอย่างกับว่าเธอ อยากจะให้หยางเฉินแตะต้องอย่างนั้นแหละ

แม้จะพูดว่าในใจของเธอมีความรู้สึกที่ดีให้กับหยางเฉินแล้ว เล็กน้อย แต่ยังห่างไกลจากเวลาที่ทั้งสองคนสามารถเผชิญหน้า กันได้อย่างตรงไปตรงมา

ตึง! ตึง! ตึง!

ก็เป็นในตอนนี้ ประตูใหญ่ของลานเล็กถูกเคาะดังขึ้นมา

สีหน้าของแม่ลูกสามคนมีความวุ่นวายขึ้นมาเล็กน้อย ในเวลา ปกติ กลับบ้านมาดึกขนาดนี้ ยังเป็นเสียงจังหวะเคาะประตูเช่นนี้ เป็นได้เพียงฉินค้าหย่ง

“คุณแม่ หนูไปเปิดประตู

“คุณพ่อ ทำไมคุณพ่อถึงได้ดื่มจนเมาอีกแล้วล่ะ? ” ฉินซีเปิด ประตูลานบ้าน เป็นจินต้าหย่งอย่างที่คิด

ฉันต้าหญิงทั้งตัวมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง ในมือยังนิ้วขวดเหล้า ขวดหนึ่งไว้ เดินโซเซเข้ามา

ฉันล็อกประตูใหญ่ดีแล้ว ก็รีบเข้าไปพยุงฉินต้าหญิง

“นายคนสารเลวนี้ ทุกวันดื่มจนสภาพเมาหัวราน้ำกลับมาอยากทําให้ฉันทรมานจนตาย นายถึงจะพอใจใช่ไหม? ”

โจวยเห็นสภาพเช่นนี้ของสามี ก็ด่าทอขึ้นมาทันที “ชาติ ก่อนจบทํากรรมอะไรไว้มากแค่ไหนกัน ถึงทำให้ฉันพบเจอกับ สามีแบบนายเช่นนี้! ”

“คุณแม่ คุณพ่อดิ่มจนเมาแล้ว คุณแม่พูดอะไรก็ล้วนไม่ได้ยิน รอพรุ่งนี้เขามีสติมาแล้ว พวกเราต่อว่าเขาด้วยกัน ดีไหม? ” ฉัน รีบดึงมือของโจวยมาปลอบโยน

“คุณพ่อ คูณพ่อเลิกดื่มได้แล้ว เซ็ตเนื้อเซ็ตตัวสักหน่อย รีบไป นอนได้แล้ว” ฉินซียกน้ำร้อนกะละมังหนึ่งเข้ามา แย่งขวดเหล้า ในมือของฉันต้าหญิงไป

“เอาเหล้าให้ฉัน! เอาเหล้าให้ฉัน! ” ฉันต้าหย่งยื่นมือมาจะ แบ่งขวดเหล้ากลับ

“เสี่ยว เธอมาช่วยฉัน อย่าให้เขาดื่มอีก”

ฉิน ทั้งต้องกดฉินต้าหย่งไว้ ทั้งต้องระวังไม่ให้เขาแข่งขวด เหล้าไปยุ่งวุ่นวายไปหมดแล้ว รีบร้องขอความช่วยเหลือจากฉัน

พี่สาวน้องสาวสองคนเปลืองแรงไปมาก ถึงสามารถช่วยเช็ด หน้าเช็ดมือให้ฉันตาหย่งได้ แต่ฉันต้าหญิงในคืนนี้คึกคักมากเป็น พิเศษ ตะโกนดังลั่นจะดื่มเหล้าอยู่ตลอด

ชั้นบน เสี้ยวเสี้ยวเดิมที่กำลังเล่นกับคุณพ่ออย่างสบายใจ เสียงตะโกนของฉันต้าหญิงที่ชั้นล่าง ทำให้เธอตกใจจนรีบเข้าไปหลบอยู่ในอ้อมกอดของหยางเดิน

สัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาของลูกสาว สีหน้าของหยางเดิน อยๆ เย็นชาลง

“เสี้ยวเสี้ยว ไม่ต้องกลัว มีพ่ออยู่ ไม่เป็นไรนะ” หยางเงินกอด เสียวเสียวแน่น พูดอย่างอบอุ่นอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้

“คุณพ่อ คุณพ่อไม่มีทางเป็นเหมือนกับคุณปู่แบบนั้น ที่ดื่ม เหล้าทุกวันใช่ไหม? ” เสียวเสี้ยวพลันเงยหน้า ท่าทางกังวลใจ

หยางเฉินรีบส่ายหน้า เอ่ยรับรอง “เสี้ยวเสียววางใจ พ่อไม่มี ทางเป็นเหมือนคุณปู่แบบนั้นอย่างแน่นอน”

เลี้ยวเสียวถึงได้ผ่อนคลายลงมาก

หยางเฉินก็ไม่ต้องการสร้างภาระทางจิตใจให้กับเสี้ยวเสียว อีก จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เสี้ยวเสียว ลูกอยากอยู่ในบ้านหลัง ใหญ่ไหม? ”

“บ้านหลังใหญ่? ใหญ่กว่าบ้านของคุณปู่ทวดไหม? ” เสี้ยว เสี้ยวถามด้วยดวงตากลมโตเปล่งประกาย

หยางเฉินพยักหน้า ” ใหญ่กว่าบ้านของคุณปู่ทวดเยอะมาก ยัง มีห้องเจ้าหญิงที่เป็นของลูกด้วย ในห้องยังมีของเล่นเยอะแยะ เลยนะ ขอเพียงแค่เป็นของที่ลูกอยากได้ ในห้องนี้ล้วนมีทั้งหมด”

ในดวงตาของเสี้ยวเสียวเห็นได้ชัดว่ามีความชอบใจและตื่น เต้น แต่จู่ๆ พลันนึกถึงอะไรได้ขึ้นมา อารมณ์ก็ลดฮวบลงอีกครั้ง ส่ายหน้าเล็กน้อย
หยางเงินถามอย่างสงสัย “ลูกไม่ชอบอยู่ในบ้านที่เหมือนกับ ปราสาทแบบนั้นหรือ?

เสียวเสี้ยวสีหน้าจริงจังมองหยางเฉิน “หนูชอบปราสาท แล้วก็ ขอบของเล่นเยอะๆ แต่ว่าบ้านที่ใหญ่ขนาดนั้น จะต้องใช้เงินมาก แน่ๆ หนูไม่อยากให้คุณแม่หาเงินลำบากขนาดนั้น

เธอยังเด็กขนาดนี้ ก็รู้เหตุผลเช่นนี้แล้ว อารมณ์ของหยางเ นพลันหนักอึ้งอย่างยิ่ง แล้วก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“เสี้ยวเสียววางใจ วันหน้าทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกและคุณแม่ อยากได้ พ่อล้านให้กับพวกเธอ! ” หยางเฉินเอ่ยตอบอย่างหนัก แน่น

ก็เป็นในตอนนี้ ชั้นล่างก็พลันมีเสียงร้องแหลมดังขึ้นเสียงหนึ่ง

“อ้า! นายที่สมควรตายนี้ ถึงกับกล้าตบฉัน” โจวยตะโกน ร้องไห้ เสียงดังมาถึงชั้นบนแล้ว

เสี้ยวเลี้ยวที่เพิ่งจะสงบลง พลันดอกหยางเฉินอย่างแนบแน่น อีกครั้ง “คุณพ่อ หนูกลัว! ”

“เสี้ยวเสี้ยวอย่ากลัว พ่ออยู่นี่นะ” หยางเฉินกอดลูกสาวแน่น อย่างอ่อนโยน

เขาพลันมีความนุ่มบ่ามต้องการพาลูกสาวจากไป แต่เขารู้ ลูกสาวคือชีวิตของฉัน เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจเรื่องนี้

“พี่เขย พี่รีบลงมาดูเร็วเข้า! อย่าวุ่นวายสร้างเรื่องเลย” ฉัน พลันพุ่งเข้ามาในห้อง
ถ้าไม่ใช่ว่ากังวลเสี้ยวเลี้ยวอยู่คนเดียวจะหวาดกลัว เขาก็ลง ไปตั้งนานแล้ว

“เธอช่วยฉันดูเสี้ยวเลี้ยวไว้” หยางเฉินลุกขึ้นยืนเดินออกไป จากห้อง

“เธอผู้หญิงแพศยา ทั้งวันก็รู้จักแต่จะหาเรื่อง คิดว่าฉันรังแก ได้ง่ายจริงๆ หรือไง? ถ้าไม่ใช่ว่าเพื่อครอบครัวนี้ ฉันเตะเธอออก ไปในเท้าเดียวนานแล้ว ตอนนี้ยังคิดจะขังฉันหรือ? ไสหัวไปให้ ฉัน! ”

ฉินตาหย่งตาแดง ถึงแม้จะพูดไม่ชัด แต่ยังสามารถฟังคำพูด ของเขาเข้าใจ

“อ้า! นายคนสมควรตาย ถึงกับบอกว่าฉันรังแกนาย จินต้า หย่ง ยังมีมโนธรรมอยู่ไหม? ปีนั้นเป็นใครที่ไม่รังเกียจทอดทิ้ง นาย แต่งให้นาย? หลังจากฉันติดตามนาย นายได้ให้ฉันใช้ชีวิต ที่ดีสักวันไหม? ” โจวซุ่ยก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมาเช่นกัน

“คุณพ่อ คุณแม่ พวกท่านเลิกทะเลาะกันได้แล้ว เสี้ยวเสี้ยวจะ กลัวนะ! ” ฉินซีสีหน้าวิงวอน เพื่อเกลี้ยกล่อมทั้งสองคน เธอนั้น เหนื่อยมากแล้ว

“ยังมีเชื้อพันธุ์ต่ำต้อยอย่างเธอ ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เธออยากแต่ง ให้คนไร้ค่านั้น พวกเราจะถูกตระกูลทอดทิ้งหรือ? บริษัทจะถูก ตระกูลแย่งชิงไปหรือ? ”

ฉินด้าหย่งไม่ผ่อนปรน พลันพุ่งเข้าไปโจมตีฉินซีอย่างแม่นยำ
ฉันซีในหน้าตะลึงงัน น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา “คุณพ่อ คุณพ่อ พูดกับหนูแบบนี้ได้ยังไงกัน? หนูเป็นลูกสาวของคุณพ่อนะ! ”

“หุบปากให้ฉัน! ”

สินค้าหย่งพูดไป ฝ่ามือหนึ่งก็ตบไปทางหน้าของฉันอย่าง รุนแรง

หยางเฉินเพิ่งจะเดินออกมาจากห้อง ก็มองเห็นฉากนี้เข้า กลางดวงตามีแสงเย็นเยียบวาบผ่าน ร่างกลายเป็นเงาวูบ ชั่ว พริบตานั้นก็ขวางอยู่ที่ด้านหน้าของฉันแล้ว

“เพียะ! ”

เขาจับข้อมือของฉันต้าหญิงไว้อย่างแน่นหนา สีหน้าท่าทาง เย็นชาถึงขีดสุด “ถึงแม้ว่าคุณจะเมาแล้ว ก็ไม่อาจลงมือกับเธอ! “