บทที่ 514 ต้องให้มีคนตาย

ถึงตอนนี้ เขาได้เชื่อแน่แล้ว เย่เสี่ยวเตี้ยท้องได้ลูกชายกับ หยางเฉิน

ผลสรุปอันนี้ แม้จะทำให้เขายากที่จะทำใจได้ แต่อย่างน้อยสิ่ง ที่ได้เห็นมาดของหยางเฉินเมื่อสักครู่ ไม่ทำให้เขาผิดหวัง

หนุ่มหล่อฝีมือดีอย่างนี้ ถ้าได้มาเป็นลูกเขย เป็นเรื่องที่ไม่ได้ หาง่าย

“ผมกับลูกสาวคุณ ไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกันใด ๆ เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่คุณ!

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชาสุด ๆ

ถ้าหากไม่ได้เห็นแก่ที่เย่เสี่ยวเตี้ยเสี่ยงตายเข้ามาขวางลูก กระสุนปืนให้เขาเมื่อกี้นี้ คงมีเหตุผลพอที่หยางเฉินจะฆ่าหล่อน ทิ้งได้แล้ว

คำพูดของหยางเฉินแต่ละอักษร ล้วนเหมือนเป็นมีดทีละเล่ม ทิ่มแทงหัวใจเย่เสี่ยวเตี๋ยอย่างโหดร้าย

เย่เสี่ยวเตี่ยก้มหน้า ปล่อยให้น้ำตารินร่วงหยดลงดิน หนึ่งปีก่อนที่ผ่านมาเริ่มตั้งแต่ชายหนุ่มคนนี้ไปช่วยหล่อนก็

กลายเป็นฝันหวานแสนสวยที่หล่อนสะบัดไม่หลุด

แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกเป็นใจกับต่างเพศกลับต้องเจอะเจอรักแรกพบกับหนุ่มคนนี้ ถึงกับไม่สามารถลืมลง

กว่าจะได้พบเจออย่างแสนยาก ผู้ชายคนนี้ก็แต่งงานแล้ว คำ พูดที่พูดเมื่อครู่นี้

ยิ่งทําให้บาดแผลในใจหนักลงไปอีก ความรักมันก็แสนกลประมาณนี้ โดยเฉพาะรักข้างเดียวของ

รักแรกพบ จะมีก็แต่เพียงความเศร้า

“ลูกสาวข้าก็ร้องไห้ขนาดนี้แล้ว แกยังบอกไม่เคยมีอะไรกับ ลูกสาวข้า”

เยซังพูดอย่างเกรี้ยวโกรธ “เป็นลูกผู้ชายจริง ก็ต้องกล้าทำ กล้ารับ อย่าทําตัวเหมือนเต่าเป็นแต่เอาหัวหดหลบใน กระดอง! ”

หยางเฉินจึงได้เห็น เย่เสี่ยวเตี้ยก้มหน้าร้องไห้อยู่ พูดอย่างอุ่น เคืองว่า “เธอร้องไห้หาอะไรกันนะ? ยังไม่รีบชี้แจงให้ชัดเจนไป อีก ว่าเราทั้งสองไม่เคยได้มีสัมพันธ์อะไรกันเลย! ”

ใครจะเชื่อได้ เย่เสี่ยวเตี้ยไม่เพียงไม่ชี้แจง น้ำตายิ่งไหลหนัก

ขึ้น

“ขอ…ขอโทษคะ!

เย่เสี่ยวเตี้ยในสภาพน้ำตานองเต็มหน้า พูดคำขอโทษกับ หยางเฉินแล้ว หันพูดกับเย่ชังด้วยเสียงปนร้องไห้ว่า “คุณพ่อ ที่ หนูพูดตะกี้เป็นเรื่องโกหกค่ะ หนูไม่ได้ท้อง ทั้งหมดไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา เพียงจะขอให้คุณพ่ออย่าทำร้ายเขา หนูขอร้อง ท่านละ! ”

เย่ซังโกรธเกรี้ยวถึงที่สุด กัดฟันพูดอย่างแค้นเคืองว่า “ไอ้เด็ก น้อย ลูกสาวข้ามีอะไรไม่คู่ควรกับแก? แกกล้าดียังไงทำแล้วไม่ กล้ารับผิดชอบ

“หากไม่ใช่เห็นแก่ว่าแกมีอะไรกับลูกสาวข้า ป่านนี้แกก็เป็น ศพไปแล้ว”

“ข้าบอกแกนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกก็คือลูกเขยของข้าเย ซัง ถ้าแกขึ้นยังกล้าดีมาทำร้ายลูกสาวข้า ต่อให้ต้องเอาชีวิตคน แก่อย่างขาเข้าแลก ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าเด็ดขาด!

หยางเฉินมึนตึ๊บ พูดกันถึงขนาดนี้ยังไม่ชัดเจนกันอีกหรือ? เย่เสี่ยวเตี้ยก็พูดเองแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่มีสัมพันธ์ข้องเกี่ยว อะไรเลย?

แล้วทำไมไอ้เฒ่าบัดซบ ยังฝังใจว่าตัวเราเองไปมีอะไรกับเย่ เสี่ยวเตี้ยอยู่อีก?

ว่ากันตามบทในท้องเรื่อง มันควรจะเป็นว่าเขาหลบลูกกระสุ นของเยีชังได้ หลังจากนั้นก็จัดการฆ่าเขาทิ้งเสียไม่ใช่หรือ?

เย่ยังทำไมยังจะเอาเขาเป็นลูกเขยให้ได้นะ? บรรดาแขกเหรื่อที่มางานตระกูลเย่ ต่างให้ความรู้สึกประมาณเหมือนหนังดูละคร แต่ละคนความรู้สึกสะท้อนใจในอารมณ์ หลายคนมอง

ประเภทกากเดนสังคม ไม่มีความรับผิดชอบ

ตาทั้งของเย่หวูซวงส่องประกายวาว พูดอย่างรู้สึกรำคาญขึ้น มาทันที

เสี่ยวเตี้ยหรอก”

ว่าไปอีกไอ้หมอนั่น

ไอ้เด็กเวรนี้ มันก็พวกหลอกลวง สมควรให้มันตายเพื่อ ชดใช้

ใบหน้าเหวซวงเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด สำหรับตัวเขา หากยังไม่ตาย หยางเฉินก็ต้องตาย

จะปล่อย

ชาติเขาคงไม่โอกาสจะฟื้นตัว

ในเมื่อทำแล้ว ระหว่างสองคนต้องให้ตายไปสักข้างหนึ่ง หุบปากของแกเสีย!

ด้วยเพราะหยางเฉินไม่ยอมรับว่าความสัมพันธุ์เย่ชังความโกรธเป็นอยู่แล้ว คำพูดของเย่หวูซวง จึงกระตุ้นเพลิง โกรธของเขาลุกโพรงขึ้นมาทันที

“นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวของข้า คนอื่นไม่มีคุณสมบัติที่จะ มาสอด!

เย่ยังพูดด้วยความโกรธพุ่งเดือด

“อารอง ผมก็เพียงหวังดีกับท่าน เกิดท่านโดนหลอก เกรงจะ ได้ไม่คุ้มเสียมั้ย?

“อีกอย่าง ไอ้หมอนี่มันฆ่าซุจิ้นไม่พอ ยังทำเอารองเจ้าสำนัก โรงยิมศิลปะการต่อสู้หงเหยียนบาดเจ็บสาหัสอีก

“หรือท่านลืมแล้วว่า เจ้าสำนัก โรงยิมศิลปะการต่อสู้ทั้งเหยียน กับหลายท่านที่อยู่ในอันดับต้นของสมาคมบูโด ยังเป็นพี่น้อง ร่วมสาบานกันด้วย

“ท่านคิดว่า โรงยิมศิลปะการต่อสู้หงเหยียน จะปล่อยไอ้หมอนี่ ลอยนวลอยู่หรือ? ”

“เพื่อไอ้หมอนี่คนเดียว กลับไปกระทบกระทั่งกับสมาคมบูโด มันไม่คุ้มกัน”

เย่หวูซวงพูดยุแยงต่อเนื่อง

ดวงตาหยางเฉินสาดประกายเย็นเยือกกะพริบหนึ่ง หรี่ตาจ้อง เย่หวูซวงพูดว่า “ในเมื่อแกรนหาเรื่องอยากรีบตาย งั้นข้าก็จะส่ง แกไปในที่ชอบเดี๋ยวนี้เลย! ”

แผนของเย่หวูซวงที่วางไว้ เดิมก็หวังอยู่ว่าจะกระตุ้นจิตมุ่งฆ่าของหยางตอนนี้มาเปาโหม เยซังลงมือต่อให้เยซังจะทะนงแค่ไหน ก็ให้รู้สึกอะไรปกติ

อยู่

คำว่าข้าจะแกในที่ชอบเหมือนตื่นจากฝัน

“หยางเฉิน แก

เย่หวซวงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูด “ข้ายอมรับ ข้างตัวข้าใคร เอาชนะแกแต่ที่คือบ้านตระกูลคิดฆ่าของตระกูลมีหรือจะปล่อยแก?

เขาคนฉลาดมาก เพียงพูดไม่ก็แสดงออกถึงเอือมระอาต่อหยางเฉิน ปล่อยหยางเฉินเป็นแน่

ในจำนวนคนทั้งหมด

พยายามจะโอนไฟสงครามระหว่างเขาหยางเฉิน เปลี่ยน

โยนไปให้เป็น

เย่หวูซวง แกนี่ช่างทราม

เย่เสี่ยวเตี้ยหยุดสะอื้นลงที่สุด พูดจากหน้าที่โกรธ แค้น นี่ที่ข้างนอก แกยอมรับอยู่เอง แกเป็นไปเชิญ หยางเฉินมาแขกผู้ทรงเกียรติมา

พูดนี้ออกจากปากมา สร้างความตื่นตระหนกไปทั่วบริเวณ

ทุกสิ่งที่เป็นสภาพตามที่เห็น เหตุส่วนใหญ่เกือบทั้งหมด ก็ เพราะทุกคนในตระกูลเยต่างเห็นว่า หยางเฉินเป็นผู้ที่มาโดยไม่ ได้รับเชิญ

และเย่หวูซวงก็ไม่ยอมรับว่าหยางเฉินเป็นแขกที่เขาเชิญมา

เอง

เยเสี่ยวเตี้ยกลับเอาข้อเท็จจริงมาเปิดพูด สายตาทุกคู่ต่างก็ ทยอยมองกันไปที่เยี่หวซวงในทันที

เย่ชังอัดเต็มความโกรธบนใบหน้า ตาจ้องเขม็งไปที่เยาวซวง

พูดเสียงกร้าว “แกต้องมีคำอธิบายมาให้ข้า! ”

ในความจริงแล้ว ความสัมพันธ์ของเขากับเหวูซวง จัดว่าดี มากกันมาตลอด

เย่หวูซวงเองก็ยังเคยเป็นตัวช่วยเย่ง ในการชิงตำแหน่ง

ทายาทหัวหน้าตระกูลเย

เย่ชังเองไม่มีลูกชาย ตั้งความหวังไว้กับเย่หวูซวงไว้ก็มีอยู่มาก ถึงขนาดมีความตั้งใจแล้วอยู่ว่า รอให้เขาได้รับตำแหน่งหัวหน้า ตระกูลเป็นไปอย่างราบรื่นแล้ว ก็จะยืนยันแต่งตั้งเย่หวูซวงเป็น ทายาทคนใหม่สืบต่อ

ด้วยความสนิทสนมในสัมพันธภาพขนาดนี้ แต่ยังไม่เคยเลยที่ จะมีความระแวงในตัวเข่หวซวง แต่มาขณะนี้ เป็นครั้งแรกที่เขา ให้เกิดความรู้สึกสงสัยในตัวเข่หวูซวง
หน้าของเยาวซวงซีดเผือด ในแผนที่เขาวางไว้ เหตุการณ์ ทั้งหมดต้องเกิดขึ้นก่อนเยเสี่ยวเตี้ยเข้ามาถึงในงาน หยางเฉิ นกับเยยัง ต้องมีแพ้ชนะให้เห็นใครอยู่ใครตาย

เป็นถึงผู้โดดเด่นเยี่ยมยอดที่สุดในรุ่นเด็กหนุ่มตระกูลเย่ มี

หรือจะธรรมดา?

ในตอนวางแผนการทั้งหมดนี้อยู่นั้น ก็ได้คิดถึงเหตุอันเป็นไป ได้ที่จะเกิด

“คุณอารอง ผมต้องขออภัยจากท่าน! ”

ในขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตะลึงกันอยู่ จู่ ๆ เย่หาซวงก็ทรุดลง คุกเข่าทั้งสองข้าง ทำตาแดง ๆ พูดว่า “ก็เพราะรู้ว่าไอ้เจ้าหมอน ไม่ธรรมดา ผมจึงไม่อยากปล่อยให้มันอยู่กับเสี่ยวเตี้ย!

“ผมได้ล่อให้มันมาที่นี่ เดิมทีก็เพื่อจะให้มันรู้ให้มันเห็นว่าตัว เขาต่างชั้นระดับกับตระกูลเยอยู่มาก จะได้สำเหนียกตัวได้แล้ว ถอยไป”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ