บทที่ 507 ชี้แจงมาให้ชัดเจน

พอได้ยินดังนั้น สีหน้าของรูปภ.ทั้งสองเปลี่ยนไปอย่างแรง เมื่อครู่ด้วยเพราะเห็นเขาสองคนลงจากรถหรูไมคราคาแพงไม่ เบา จึงได้มีท่าทีนอบน้อม

ตอนนี้พอได้ยินหม่าชาวพูด เป็นที่ชัดแจ้งว่าไม่มีบัตรเชิญ รปภ.ทั้งสองขมวดคิ้วย่น ท่าทางเปลี่ยนไปมากอย่างเห็นชัด แค่น เสียงหัวเราะพูดว่า “ไร้สาระ บ้านตระกูลเยเป็นสถานที่อะไร ไม่ ได้รับบัตรเชิญ จะนึกเข้าไปตามสบายได้ไง? ”

ในขณะนั้น ก็มีหนุ่มสาวแต่งตัวหรูหราเดินเข้ามาอีกหลายคน ทุกคนล้วนแสดงบัตรเชิญให้ดู

หยางเฉินจึงได้รู้ว่า การจะเข้าไปในบ้านตระกูลเย่ จำเป็นต้อง

มีบัตรเชิญจริง ๆ

“คุณเย่หวูซวงของตระกูลเยได้ไปเชิญท่านประธานบริษัท เยียนเฉินกรุ๊ปของเราด้วยตัวเอง พวกแกกล้ามาขวางไม่ให้เรา เข้า ไม่กลัวว่าถ้ารู้ไปถึงเย่หวซวง แล้วยังจะปล่อยพวกแกไว้ หรือ? ”

หม่าชาวย้อนถามเสียงเยือก

หยางเฉินไม่พูดอะไร แต่ให้รู้สึกได้กลิ่นเล่ห์อุบายบางอย่าง

ก่อนหน้านี้เย่หวูซวงได้ไปหาตัวเขาที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วยตัวเอง ตอนที่เขาบอกว่าเจ้าของบ้านตระกูลเยสั่งให้มาเชิญตัวเขานั้นหยางเงินก็ให้รู้สึกประหลาดใจอยู่

ตอนนั้นก็ไม่เห็นทีท่าว่าเข่หวซวงจะมีการพูดเท็จ

แต่หากถ้าว่าไม่ใช่เป็นการแสแสร้งหลอกลวง แล้วทำไมจึงไม่ ได้มีบัตรเชิญให้เขา? มาตอนนี้ต้องถูกกั้นห้ามเข้าอยู่หน้าประตู บ้านตระกูลเย่

“พวกคุณพูดเรื่องตลกอะไรกันเหรอ?

ได้ยินที่หมาชาวบอกว่าเย่หวูซวงเป็นคนไปเชิญพวกเขามา สองรูปภ.มองหน้าสบตากัน ทั้งคู่ต่างแสดงให้เห็นอาการเย้ย เยาะออกมาทางสายตา หนึ่งในสองคนนั้นพูดด้วยหัวเราะเสียง เย้ย ๆ ไปว่า “คุณชวงมีระดับขนาดไหนแล้ว เขาเป็นถึงผู้สืบสกุล รุ่นที่สามที่ถูกกำหนดตัวไว้ของตระกูลเย่ เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะ ไปเชิญพวกคุณด้วยตัวเอง? ”

บริเวณโดยรอบก็คนหนุ่มสาวอีกจำนวนมากที่เพิ่งเข้ามา ตอน นี้ในแต่ละคนต่างมีสีหน้าเย้ยหยัน นินทากันซุบซิบ

“หาญกล้าขนาดแอบอ้างเป็นแขกของคุณซวง คงจะเป็นไอ้ หน้าโง่ที่ไม่รู้จักตายสองคนนี้

“คุณชวงเป็นถึงทายาทที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ไอ้หน้าละอ่อนสอง คนนี้ กล้าดียังไงมาอ้างเองว่าเป็นแขกสูงศักดิ์ที่คุณซวงเชิญ

มา? “เท่าที่มองนะ เจ้าสองคนนี้ น่าจะเป็นพวกรวยฟลุกขึ้นมาเป็น แน่ คิดว่าตัวเองมีเงินได้อยู่หน่อยก็อ้างตัวเป็นเพื่อนคุณชวงซะ
ช่วงขณะนี้เป็นเวลาที่แขกที่ได้รับเชิญทยอยกันเข้ามา บรรดา หนุ่ม ๆ สาว ๆ หลายคนมองหยางเฉินกับหม่าชาว ต่างพูดกระ แนะกระแหนกันไม่ขาดปาก

หม่าชาวมีอารมณ์โกรธอยู่ไม่เบา หากว่าไม่ใช่หยางเฉันคอย เหนี่ยวรั้งไว้ เขาหรือจะพูดอะไรให้ไร้สาระมากมาย ป่านนี้คง ลงมือลงไม้ไปแล้วเป็นแน่แท้

“คุณหยาง! ”

และในเวลานั้นเอง พลันมีเสียงเต็มไปด้วยความดีใจ ดังขึ้นมา

จากด้านหลังของหยางเฉิน และที่เห็นเป็นหญิงสาวสวยแต่งตัวเฉิดฉายบาดตาเดินเข้ามา พอ ในขณะที่ได้มองเห็นหยางเฉิน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความ

ตื่นเต้นดีใจ “คุณหยาง เป็นท่านจริง ๆ ด้วย! ”

“สวัสดี คุณเย่

หยางเฉินมองเห็นหญิงสาว รอยยิ้มที่เมตตาผุดขึ้นที่มุมปาก ผู้หญิงคนนี้ ตอนนั้นได้ไปเจียงโจวกับเย่ม่าน เขาก็เคยได้เจอ

กัน

ดูเหมือนจะชื่อเย่เสี่ยวเตี๋ย

พวกบรรดาแขกเหรื่อที่เย้ยเยาะหยางเฉินเมื่อครู่นี้ พอเห็นเ เสี่ยวเตี้ยปรากฏตัวมา ต่างรีบเก็บเอาแววตาที่ใช้เหยียดหยามคนนั้นขึ้นทันที

รปภ.สองคนที่หน้าประตู ก็มีสีหน้าที่ตื่นตระหนก ไม่คิดว่า หยางเฉินจะรู้จักกับเย่เสี่ยวเตี้ย

“ตาหมา ๆ ของพวกแกบอดหรือยังไง? คุณหยางเป็นแขกที่ คุณปู่เจาะจงชื่อด้วยตัวเอง ให้เชิญมาเป็นแขกสูงเกียรติในงาน

ฉลองวันแซยิดของท่าน พวกแกกลับกล้ามาสกัดห้าม

ใบหน้าเนียนละไมของเยเสี่ยวเตี้ย เต็มไปด้วยความโกรธ

ก่อนหน้านี้ตอนที่จากกันที่เจียงโจว ใจของหล่อนเฝ้าใฝ่ฝัน คิดถึงเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อตอนรู้ว่าหยางเฉินแต่งงาน แล้ว หล่อนก็ยิ่งเศร้าระทมอย่างสุดแสน

ปีก่อนหน้านี้หล่อนถูกโจรสลัดจับตัวไป ในขณะที่กำลังจะถูก ข่มเหง หยางเฉินกับเหล่าทหาร ดั่งกองทัพลงมาจากสวรรค์ เข้า ช่วยหล่อนได้ทันพอดี

มาจนกระทั่งถึงเวลานี้ แต่ละฉากที่เกิดขึ้นในวันนั้น ยังเป็น ภาพชัดแจ๋วที่คงยังประทับในสมองของตัวเองอยู่

“คุณเย่ครับ พวกผมก็เพียงต้องปฏิบัติตามระบบขั้นตอน หาก ไม่มีบัตรเชิญ จะเข้าไปในบ้านตระกูลเย่ไม่ได้อย่างเด็ดขาด ขอ คุณเย่ได้โปรดเข้าใจพวกเราด้วยครับ”

สองรูปภ.ตอนแรกก็ตกตะลึง แต่เพียงชั่วครู่เดียว ก็สงบความ รู้สึกลง พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

พอได้ยินเข้า เย่เสี่ยวเตี้ยกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ พูดอย่างเดือดดาลว่า “พวกแกหมายความว่า แม้กระทั่งตัวช้า ก็ ไม่มีสิทธิ์ที่จะพาพวกเขาเข้าไปหรือ?

สีหน้าของสองรูปภ.เต็มไปด้วยความลำบากใจ ผงกหัวพูดว่า “คุณเย่ครับ ได้โปรดกรุณาด้วยเถอะครับ อย่าให้พวกผมต้อง ลำบากใจเลยครับ

“บัดซบ! พวกแกกล้าแม้กระทั่งจะขวางข้าด้วยหรือนี่? ถ้าข้า ไม่มีบัตรเชิญมาแสดง ก็เข้าไปไม่ได้งั้น? ” เยเสี่ยวเตี้ยตะคอก อย่างเดือดดาล

ฉากเหตุการณ์นี้ ทำเอาหยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้ ถ้ามาขนาดนี้แล้วยังดูไม่ออกว่า มีคนในตระกูลเจ้องเล่นงาน เขาอยู่ นั่นก็คงเป็นไอ้โง่จริง ๆ แล้ว

ที่ยิ่งทำให้เขาคิดไม่ตกคือ แม้กระทั่งคนในสายเลือดโดยตรง อย่างเย่เสี่ยวเตี้ยน รปภ.ของตระกูลยังกล้าชน

“คุณเย่ครับ แน่นอนที่สุดว่าคุณสามารถเข้าออกบ้านตระกูล ได้ แต่คนนอก หากไม่มีบัตรเชิญ จะอนุญาตให้เข้าไม่ได้เป็นเด็ด ขาด”

รปภ.พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่มีวี่แววจะลดถอยแม้แต่น้อย

ชัดเจนว่า พวกเขาจะต้องมีคนแอบกำชับอยู่ก่อนแล้ว จึงกล้า ทำได้ขนาดนี้ มิฉะนั้นคนในระดับอย่างพวกเขา ไม่มีทางจะกล้า ปฏิบัติกับเย่เสี่ยวเตี้ยอย่างนี้ได้

และคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ไม่ว่าฐานะหรือตำแหน่งภายในบ้านตระกูลเย่ต้องเหนือไปกว่าเย่เสียวเตี้ยไกลทีเดียว

“ในเมื่อตระกูลเยไม่ต้องการต้อนรับถึงขนาดนี้ ถ้างั้นงาน แซยิดนี้ ข้าก็ไม่เห็นมีความจำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมด้วยแล้ว” หยางเงินปริปากพูดในทันใด และแล้วก็หมุนตัวกลับเตรียมจะ

จากไป

“คุณหยาง เดี๋ยวก่อนค่ะ!

เย่เสี่ยวเตี้ยรีบตะโกนเรียก ตาแดง ๆ พูดว่า “คุณช่วยรอสัก พักเดี่ยว ฉันจะประสานงานกับคนที่เกี่ยวข้องเดี๋ยวนี้เลย

“คุณหยางโปรดรอเดี๋ยวครับ!!

และแล้วในขณะนั้นเอง เสียงที่คุ้นหู ดังเข้ามาในทันใด

แต่ละคนต่างพากันหันมองไป ก็ได้เห็นเย่หวูซวงที่มีใบหน้าอัน สดใสแช่มชื่น กำลังลงออกจากรถเบนท์ลี่ย์สีดำ เร่งฝีเท้าเดินมุ่ง มาทางหยางเฉิน

“น้องเล็ก เธอก็อยู่นี่ด้วย! ”

พอเย่หวูซวงเห็นเย่เสี่ยวเตี้ยอยู่ด้วย แววตาให้รู้สึก ประหลาดใจนิด ๆ แต่ด้วยความไวในการเก็บความรู้สึกของเขา เพียงแวบเดียวก็หายไป

สายตาของหยางเฉินจ้องอยู่ที่เย่หวซวงตลอด คิดจะมองหาดู ว่าจะมีอะไรให้เห็นได้บ้างจากในตัวของเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้

แต่ทว่า เขามองไม่ได้เห็นอะไรออกมาเลย
ไม่ก็เพราะเย่หวูซวงเก็บซ่อนความรู้สึกได้เก่งมาก หรือไม่ก็ เย่หวูซวงไม่ได้คิดตั้งใจจะลืมเอาบัตรเชิญให้หยางเฉินจริง ๆ

“คุณหยางครับ ต้องขออภัยเป็นอย่างมาก ที่ผมมาช้าไป

หน่อย! เยาวซวงเดินเข้ามาถึงข้างหน้าหยางเฉิน อากัปกิริยาวางไว้

อย่างถ่อมตน บนใบหน้าพาเต็มมาด้วยความรู้สึกเสียใจ

หลังจากพูดจบ เขาก็หันกลับมองไปที่รปภ.สองคนนั้น ตวาด ใส่ว่า “พวกแกนี่กล้าที่เป็นหมาบ้ากันเลยนะ แม้กระทั่งแขกสูง เกียรติของท่าน พวกแกยังกล้ากั้นขวาง

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของสองรูปภ.เปลี่ยนวูบ รีบทรุดตัวคุกเข่า ลงกับพื้น พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวว่า “คุณช วงครับ พวกเราไม่ทราบจริง ๆ ครับว่าเป็นแขกสูงเกียรติของท่าน เจ้าบ้าน ไม่เช่นนั้นต่อให้พวกผมมีความกล้าอีกสิบเท่า ก็ไม่มีทาง กล้าเสียมารยาทกับท่านหยางหรอกครับ!

“ไปคิดบัญชีที่ฝ่ายบัญชีตระกูลเย่เดี๋ยวนี้เลย แล้วไสหัวออกไป ให้พ้นเยี่ยน ถ้าให้ข้ารู้ว่าพวกแกยังกล้าอยู่ในเยี่ยน ก็อย่ามา หาว่าข้าไม่เกรงใจนะ”

แววตาของเย่หวูซวงสาดส่องจิตวิญญาณฆ่า

สองรูปภ.เพียงได้ยินเสียงพูด ใบหน้าเต็มด้วยความกลัว สุดขีด ไหนเลยจะกล้ารีรอ ทั้งกลิ้งทั้งคลานวิ่งหนีออกไป

“หยุด !
หม่าซาวดวาดออกไปในฉับพลันนั้น ตามด้วยการจ้องไปที่ สองรปภ.นั้นสั่งว่า “ชี้แจงให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยไป ไม่งั้นข้าจะ ส่งพวกแกไปในที่ชอบเอง”

พุตไม่ทันได้ขาดคำ หม่าชาวกระทืบตีนลงไป เสียงลั่นดังสนั่น ภายใต้ความตื่นตระหนกตกสะท้าน แผ่นพื้นแกรนิตเขียวดี ๆ พริบตานั้นแตกกระจุย

เย่หวูซวงที่อยู่ข้าง ๆ เนื้อตรง ใบหน้าออกอาการกระตุก ลึก เข้าไปในลูกตา ฉายประกายแวววับมาแวบหนึ่ง