บทที่ 500 ปลดเขาออกจากตำแหน่ง

อวี่เหวินเกาหยางเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “คุณ ต้องการจะพูดอะไร?”

ชายวัยกลางคนจ้องไปที่หยูเหวินหาซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วย สายตาอาฆาต แล้วพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “กิจการที่ถูก ควบคุมโดยตระกูลหวงและตระกูลเย่ ล้วนอยู่ในความรับผิดชอบ ของคุณใช่ไหม?”

คนอื่นๆ ต่างก็ประหลาดใจ แม้ว่าพวกเขาจะได้ข่าวมาแล้ว ได้ รู้ตั้งนานแล้วว่า กิจการที่ถูกควบคุม ทั้งหมดอยู่ในความรับผิด ชอบของหยูเหวินหวู

หยูเหวินหนูเป็นบุตรชายของอวี้เหวินเกาหยาง และยังเป็น ทายาทของตระกูลอวี่เหวิน ผู้นำ ในอนาคต

ใครจะกล้าให้เห็นต่อหน้าผู้คนว่า การสูญเสียของตระกูล ล้วนมีส่วนเกี่ยวข้องกับหยูเหวินหว

มีเพียงชายวัยกลางคนผู้นี้เท่านั้นที่กล้าพูดต่อหน้าผู้คน เห็นได้ ชัดว่าเขาพุ่งเป้ามาที่หยูเหวินหวโดยเฉพาะ

แต่เมื่อนึกถึงข่าวลืออื่นๆ เกี่ยวกับตระกูลอวี่เหวิน ในวันนี้ พวก

เขาก็สามารถเข้าใจได้

ชายวัยกลางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลูกพี่ลูกน้องของอวี่เหวิน เกาหยาง ซึ่งภรรยาและลูกชายคนเดียวของเขาถูกอวี่เหวินเกาเป็นลอบสังหารเมื่อคืนนี้

ปัจจุบันมีเพียงสองกลุ่มนี้ในตระกูลอวี่เหวิน แต่หลายปีที่ผ่าน มา อวี้เหวินเกาเจนไม่เคยมีแนวโน้มที่จะต่อสู้แย่งชิงอำนาจ เขา ทําตัวเงียบๆ อย่างมาก

นั่นคือเหตุผลที่ตระกูลอวี่เหวินอยู่ภายใต้การควบคุมของอ เหวินเกาหยางมาโดยตลอด

ในตอนกลางคืน ภรรยาและลูกชายของอวี่เหวินเกาเจิ้นถูก ลอบสังหาร และมีข่าวแพร่สะพัดว่าเป็นฝีมือของหนูเหวินหว เขา คลุ้มคลั่งด้วยความโกรธ ดังนั้นจึงพุ่งเป้าโจมตีไปที่อวี่เหวินเกา หยางสองพ่อลูก

“คุณลุง ท่านพูดแบบนี้ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?”

“ผมต้องรับผิดชอบต่อกิจการที่ถูกควบคุม แต่เห็นได้ชัดว่านี่ เป็นการสมรู้ร่วมคิด เป็นแผนการร้ายที่พุ่งเป้ามาที่ผม ท่านไม่รู้ เหรอ?”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวกเราจะมาทะเลาะกันภายใน แต่ต้องหา ทางแก้ไขวิกฤติของตระกูลอวี้เหวิน”

“เมื่อวิกฤตของตระกูลคลี่คลาย ถ้าท่านอยากให้ผมรับผิด ชอบ ผมจะไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว!”

ในเวลานี้หยูเหวินหวูลุกยืนขึ้น แล้วพูดโดยข่มความโกรธไว้ ในฐานะทายาทของตระกูล การถูกอวี่เหวินเกาเจิ้นวิพากษ์

วิจารณ์ต่อหน้าผู้คน หากเขายังไม่ลุกยืนขึ้นมา ชื่อเสียงและบารมีของเขาในตระกูลต้องถูกโจมตีอย่างหนักแน่นอน

“หยูเหวินหวพูดได้ถูกต้อง ครั้งนี้เป็นแผนการร้ายที่เล็งเป้ามา ที่เขาอย่างชัดเจน สิ่งที่พวกเราต้องท่า ในตอนนี้คือรวมตัวทั้ง ตระกูลเพื่อต่อสู้กับศัตรูอย่างพร้อมเพรียงกัน ความขัดแย้ง ภายในมีแต่จะทำให้ความแข็งแกร่งของตระกูลอ่อนแอลง ตรง กันข้ามยังเป็นการให้โอกาสศัตรูอีกด้วย”

อวี่เหวินเกาหยางเอ่ยปากพูดเช่นกัน แล้วพูดต่ออีก “ต่อไป เดี๋ยวผมจัดการเอง ทุกคน…

ก่อนที่อวี่เหวินเกาหยางจะพูดจบ อวี้เหวินเกาเจนก็ตบมือลง บนโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืนพูดอย่างโกรธเคือง “เรื่องบางเรื่องก็ทนได้ แต่บางเรื่อง ผมทนไม่ได้!

“จะอธิบายอย่างไรว่า หยูเหวินหวพยายามลอบสังหารภรรยาและลูก”

“ถ้าคุณอธิบายไม่ได้ วันนี้ต่อให้ตระกูลอวี่เหวินล่มสลาย ผมก็ จะไม่ปล่อยคุณไป!”

อวี่เหวินเกาเจิ้นดวงตาแดงก่ำ ค่รามด้วยความโกรธ

ทุกคนต่างตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นอวี่เหวินเกา เจิ้นในด้านนี้

“อวี่เหวินเกาเจิ้น!”
อวี่เหวินเกาหยางตวาดใส่ “ผมบอกแล้วไงว่าถ้ามีปัญหาอะไร ให้จัดการกับศัตรูก่อน แล้วค่อยมาว่ากันทีหลัง

“ผมไม่ได้ทะเลาะกับคุณมาหลายปีแล้ว หรือคุณคิดว่าผม

รังแกง่ายหรือเปล่า?”

“ภรรยาและลูกชายของผมถูกฆ่าตายเมื่อคืนนี้!

“หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่ลูกชายของคุณ ในฐานะผู้นำแต่คุณ กลับเพิกเฉย การตายของภรรยาและลูกชายของผม ยังเทียบไม่ ได้กับการสูญเสียผลประโยชน์ของตระกูลอีกหรือ?”

อวี่เหวินเกาเจิ้นคารามออกมา ดวงตาทั้งสองสีแดงเลือด เต็ม ไปด้วยความมุ่งร้าย

อวี้เหวินเกาหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมความ โกรธของตัวเองให้ดีที่สุด พูดด้วยเสียงต่ำ “ไม่ใช่ว่าการตาย ของภรรยาและลูกชายของคุณไม่สำคัญ แต่ตอนนี้ตระกูลกำลัง ถูกศัตรูขนาบทั้งหน้าหลัง ตกอยู่ในอันตราย”

“ตระกูลหวงและตระกูลเย่ได้จับตามองตระกูลอวี่เหวินตั้งนาน แล้ว หากไม่สามารถแก้ไขวิกฤติได้โดยเร็วที่สุด เกรงว่าตระกูลอ วี่เหวินจะล่มสลายลงทั้งหมด

“คนตายก็ตายไปแล้ว สิ่งเดียวที่พวกเราทำได้คือค้นหาความ จริง ค้นหาฆาตกร ล้างแค้นให้พวกเขา!

“แต่เงื่อนไขข้อแรกก็คือ พวกเราต้องผ่านวิกฤตของตระกูลนี้ ให้ได้ก่อน ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะกลายเป็นความว่างเปล่า!
“คุณต้องใจเย็นๆ ก่อน เมื่อวิกฤตคลี่คลาย ผมจะมีคำอธิบาย ให้คุณแน่นอน!”

อวี่เหวินเกาหยางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

ตอนนี้กิจการของตระกูลได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง หากการหยุดยั้งความเสียหายไม่ทันเวลา ภายในตระกูลทุกคน จะมีใจตื่นกลัวไม่เป็นสุขแน่นอน แม้แต่พนักงานของกิจการของ ตระกูลก็จะไปจากกัน

ในเวลานั้น ตระกูลอวี่เหวินก็จะเหลือเพียงเปลือกนอกที่ว่าง เปล่าจริงๆ

“ไม่ได้!”

อวี้เหวินเกาเจิ้นยืนกรานส่ายหน้าพลางพูดว่า “ต้องมีคำชี้แจง ให้ผมเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นใครก็อย่าคิดจะอยู่อย่างมีความสุขเลย!

อวี่เหวินเกาหยางโกรธมาก มาที่อวี่เหวินเกาเจิ้น แต่พูดอะไร

ไม่ออกสักคํา

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็กัดฟันถามว่า “คุณอยากอธิบายเรื่อง อะไรกันแน่?”

“ปลดหยูเหวินหาออกจากตำแหน่ง ทายาทคนใหม่!

อวี่เหวินเกาเจิ้นพูดอย่างเย็นชา ทุกคนล้วนมีสีหน้าตกใจ อวี่เหวินเกาเจิ้นบังคับให้อวี่เหวินเกาหยางมาเป็นทายาทคนใหม่ในเวลานี้

หยูเหวินหวก็ตกตะลึงเช่นกัน เขารีบตอบและพูดอย่างโกรธ เคืองว่า “คุณลุง คุณอยากจะขับไล่ผมออกจากตำแหน่งทายาท ขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ยังไม่ต้องพูดถึงว่าภรรยาและลูกของผมจะตายในกำมือคุณ หรือไม่ ลำพังแค่คุณสร้างปัญหาให้ตระกูลเรามากมาย การปลด คุณออกจากตำแหน่งทายาท ไม่ทราบว่ามีปัญหาตรงไหน?

อวี่เหวินเกาเจิ้นคาดคั้นถาม

“ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าเขา!”

หยูเหวินหวพูดอย่างโกรธเคือง ส่วนการควบคุมกิจการของ ตระกูล เห็นได้ชัดว่าเป็นแผนร้ายที่พุ่งเป้ามาที่ผม เป็นเรื่องที่ แม้แต่คนโง่ก็ยังมองออก อย่าบอกนะว่าคุณมองไม่ออก

ประโยคนี้ ไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่อวี่เหวินเกาเจิ้นไม่สนใจ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณก็บอก แล้วว่า มันเป็นแผนร้ายที่พุ่งเป้ามาที่คุณ ดังนั้นจึงยิ่งยืนยันได้ว่า วิกฤตที่ตระกูลกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ ในเมื่อ เป็นเช่นนี้ คุณยังจะมีคุณสมบัติอะไรที่จะรับหน้าที่เป็นทายาทต่อ ไปได้อีก?”

หยูเหวินหวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นอวี้เหวินเกา หยางก็พูดขึ้นมาว่า “ตกลง ผมรับปากคุณ ว่าจะปลดเขาออกจาก ตำาแหน่งทายาท!”
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนถึงกับอึ้งไปทันทีที่พูดออกมา

แม้แต่อวี่เหวินเกาเจนก็ยังตกตะลึง ตอนที่เขาบังคับให้อวี่เห วินเกาหยางปลดหยูเหวินหาออกจากตำแหน่งต่อหน้าผู้คน เขาก็ ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าอวี่เหวินเกาหยาง จะตอบตกลงจริงๆ

หยูเหวินหวูยิ่งรู้สึกแปลกใจมาก หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ก็พูด อย่างโกรธเคือง “ทำไมคุณถึงปลดผมออกจากตำแหน่ง ทายาท?”

“สิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลอวี่เหวินทั้งหมดในครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่า เป็นแผนร้ายที่พุ่งเป้ามาที่ผม หรือว่าเป็นเพราะว่าผมตกเป็นเป้า หมาย จึงต้องแบกรับผลที่ตามมาทั้งหมด?”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า ขอเพียงมีคน ถูกใส่ร้ายและนำความเสียหายมาสู่วงศ์ตระกูล คนผู้นั้นก็จะต้อง ถูกลงโทษ?”

“ถ้าหากคิดเช่นนี้จริงๆ พวกคุณกล้ารับประกันไหมว่า พวกคุณ จะไม่นำความเสียหายมาสู่วงศ์ตระกูลในอนาคต?

หยูเหวินหาคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว กวาดสายตามองไปยัง ผู้คน ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำด้วยความหวาดกลัว

อวี้เหวินเกาหยางพูดอย่างโกรธเกรี้ยว “หุบปากซะ!”

หยูเหวินหนูรู้สึกคับข้องใจและโกรธมาก แต่พ่อของเขาเคย บอกว่า ถ้าเขายังคงโต้แย้งต่อหน้าผู้คน เกรงว่าเขาจะตกที่นั่งลำบากในตระกูลอวี้เหวินเมื่อไม่เป็นที่โปรดปราน

“ตอนนี้ เรามาพูดคุยกันดีกว่าว่าจะแก้ปัญหาที่ทางวงศ์ตระกูล พบเจอได้ยังไง?”

อวี่เหวินเกาหยางถามอวี่เหวินเกาเจนด้วยสีหน้าปกติ