บทที่ 50 ความสุขสุดขีดสู่ความทุกข์สุดขั้ว
คำสั่งของหยางเงิน ความสามารถในการดำเนินการของ นิ้วปิงยอดเยี่ยมมาก ไม่ช้าก็เอาเรื่องทุกอย่างไปตรวจสอบจน ชัดเจนแล้ว
“ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจจริงๆ ก็แค่หัวหน้าแผนกธุรกิจเล็กๆ คนหนึ่ง ถึงขนาดรับสินบนมากมายขนาดนี้ ถึงขั้นแม้แต่ข้อมูล ของชานเรือกรุ๊ป ก็เคยขายมาก่อน”
หยางเฉินนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงาน ในมือกำลังถือข้อมูลฉบับ หนึ่งที่ทั่วปิงให้มา ดวงตาทั้งคู่ค่อยๆ หรี่ลงเล็กน้อย “ด้วยหลัก ฐานเหล่านี้ น่าจะพอให้เธอติดคุกสิบปีสินะ? ”
“ท่านประธาน ของพวกนี้ ตอนนี้ก็ส่งไปให้ทางตำรวจหรือ? ” ถั่วปังยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะทำงาน เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง
หยางเฉิน โยนเอกสารลงไปในถังขยะอย่างลวกๆ “นายไม่ใช่ บอกว่า วันนี้เธอเพิ่งได้รับเงินรางวัลของแผนกหรือ? อีกทั้งคืนนี้ ยังจะเชิญเพื่อนร่วมงานในแผนกไปทานอาหาร แล้วยังดูถูกฉัน ต่อหน้าทุกคน นายคิดว่า หลักฐานพวกนี้ ควรจะใช้งานอย่างไร?
วงชะงักไปเล็กน้อย ไม่ช้าก็เข้าในเจตนาของหยางเฉิน “ฉันเข้าใจแล้ว ท่านประธานต้องการยกเธอให้ขึ้นไปสูงที่สุด จากนั้นค่อยโยนลงมาอย่างโหดร้าย”
หยางเงินมุมปากค่อยๆ ยกขึ้น ไปเถอะ! ”
ซานเรือกรุ๊ป เพราะว่าหวังเพิ่งได้รับเงินรางวัลหนึ่งแสนจาก บริษัท วันทั้งวัน ก็รู้สึกตื่นเต้น
หัวหน้าคนอื่นๆ ก็พากันมาแสดงความยินดีกับหวังเมิ่ง นี่ ทำให้หวังเมิ่งมีความรู้สึกว่าเธอกำลังจะเข้ารับตำแหน่งรองผู้ จัดการแผนก
หลังจากตอนที่ฉิน ส่งข้อความหนึ่งออกไปแล้ว ราวกับว่า เปลี่ยนไปเป็นคนละคนงานในมือทั้งหมดล้วนถูกโยนไว้ด้านข้าง เริ่มเตรียมความพร้อมสําหรับงานหลังจากเข้ารับตำแหน่งผู้ จัดการ
อย่างไรเธอก็เป็นผู้ก่อตั้งซานเรือกรุ๊ป ถึงแม้ว่าหลังจากนั้น บริษัทจะถูกตระกูลแย่งเอาไป แต่เธอก็ยังทำงานอยู่ที่บริษัทมา หลายปี งานหลายๆ อย่างที่เข้าใจเป็นอย่างดี
ตอนนี้ก็เพียงแค่ทำแผนงานและจัดการ ในเมื่อเธอรู้ว่าหยาง เฉันคือคนเบื้องหลังที่ซื้อซานเรือกรุ๊ปไป แน่นอนก็เข้าใจว่า ตำแหน่งผู้จัดการนี้ จะต้องตกมาอยู่ในมือของเธอแน่นอน
เดิมทีเธออยากจะอาศัยความพยายามของตัวเอง เริ่มตั้งแต่ ขั้นต่ำสุดของบริษัท เธอมั่นใจว่าจะสามารถนั่งบนตำแหน่งผู้ จัดการไปทีละก้าวได้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ช่องทางเลื่อนตำแหน่ง ของบริษัทถึงกับมีช่องโหว่มากมายขนาดนี้
ก็เหมือนกับเธอในตอนนี้ เพราะว่าหวังเพิ่งเห็นเธอขัดสายตา ถึงเธอจะพยายามสุดชีวิต ก็ไม่สามารถเลื่อนตำแหน่งตามปกติ
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอมีความสามารถในการเป็นผู้จัดการ ทำไมจะต้องยอมแพ้? ทำไมตนเองไปขึ้นนั่งตำแหน่ง ชายนั้น ปรับปรุงช่องไหวเหล่านี้ของบริษัท
“หัวหน้าหวัง ได้ยินหรือยัง? สำนักงานใหญ่ได้แต่งตั้งผู้จัดการ ของชานเรือกรุ๊ปแล้ว บอกว่าก่อนเลิกงาน จะออกคำสั่ง กา โดยเอกสาร หน้าสีแดงอย่างเป็นทางการ” หญิงสาวแต่งหน้า จัดที่เมื่อเข้ามาส่งธงแดงหมุนเวียนให้กับหวังเมิ่ง วิ่งกลับมาที่ ห้องทำงานของหวังเพิ่งอีกครั้ง
หวังเมิ่งตะลึง “จริงหรือ?
หญิงสาวแต่งหน้าจัด เอ่ยยิ้มๆ “หัวหน้าหวัง โชคของเธอมาก
ล้นจริงๆ เดือนก่อนเพิ่งจะได้รับการประเมินอันดับหนึ่งของบริษัท
ยังได้รับเงินรางวัลส่วนตัวอีกหนึ่งแสน เป็นเวลาที่รุ่งโรจน์ที่สุด
แท้ๆ เลย ผู้จัดการจะเข้ารับตำแหน่งแล้ว เธอจะต้องสร้างความ
ประทับใจที่ดียิ่งให้กับผู้จัดการได้แน่”
หวังเพิ่งได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยเช่นนี้ ก็ได้สติกลับมา มือทั้งคู่กำแน่น ขึ้นมา “ถ้าเกิดถูกผู้จัดการเห็นความสำคัญได้จริง เช่นนั้นก็เยี่ยม ไปเลย”
“ฉันเฝ้ามองเธออยู่นะ! ” หญิงสาวแต่งหน้าจัดเอ่ยจบ ก็บิดเอว
จากไป
ข่าวที่ผู้จัดการจะเข้ารับตำแหน่งก่อนเลิกงานไม่นานก็กระจาย ไปทั้งบริษัท ในตอนนี้ทุกคนต่างราวกับตนเองจะได้เลื่อนตำแหน่ง ตื่นเต้นอย่างยิ่ง
มีเพียงจินซีคนเดียวที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของตัวเองอย่าง สงบ ยุ่งอยู่กับคอมพิวเตอร์
ฉันซีในเวลานี้ เหมือนกับว่าได้พบแรงผลักดันเมื่อตอนก่อตั้ง ชานเรือกรุ๊ป ต่างเริ่มวางแผนการสำหรับการวางโครงร่างการ พัฒนาของบริษัท และการโยกย้ายบุคลากรของบริษัท
ประสบการณ์ทำงานระดับเบื้องต้นของช่วงเวลานี้ สำหรับเธอ แล้วสำคัญอย่างมาก เธอเชื่อมั่นว่า รอให้หลังจากเธอขึ้นรับ ตำแหน่งแล้ว จะต้องพาบริษัทไปสู่ความรุ่งโรจน์ที่สูงยิ่งขึ้น แน่นอน
“ผู้หญิงแพศยาคนนั้น ก็ไม่รู้ว่าวันๆ ทำอะไรอยู่” หวังเมิ่งพูด แขวะอยู่กับเพื่อนร่วมงานข้างกาย
แสร้งทำเป็นยุ่งไงล่ะ! เคยเป็นประธานบริษัท ตอนนี้กลับ กลายเป็นพนักงานระดับล่างสุดของบริษัท เกรงว่าในใจคงไม่ ยินยอมอย่างมากล่ะสิ! ” เพื่อนร่วมงานเหลือบตามองไปทางอื่น
หวังเพิ่งหัวเราะเสียงเย็นครั้งหนึ่ง “ไป! เดินเข้าไปดูหน่อย!! ฉันเพิ่งจะจัดการข้อมูลเสร็จ ก็พบว่าหวังเพิ่งเดินเข้ามาแล้ว “ฉัน เธอน่าจะได้ยินแล้วสินะ? ” หวังเพิ่งหรี่ตาเอ่ยถาม
ฉัน ขมวดคิ้ว “ได้ยินอะไร? ”
“เธอว่าตัวเธอเอง ทุกวันล้วนแสร้งทำเป็นทุ่งอะไรอยู่นะ? แม้แต่ข่าวที่ผู้จัดการจะขึ้นรับตำแหน่ง ก็ไม่ได้ข่าวหรือ? ” เพื่อน ร่วมงานข้างกายหวังเพิ่งเอ่ยอย่างเยาะเย้ย
“ถึงจะรู้แล้ว เกรงว่าคงจะแสร้งเป็นไม่รู้ ถ้าหลังจากได้ยินข่าว ผู้จัดการจะขึ้นรับตำแหน่งแล้ว ใครจะทุกข์ใจที่สุด คงจะเป็นใคร ไปไม่ได้นอกจากจินซีแล้ว อย่างไรเสีย ครั้งหนึ่งเธอก็เคยเป็น ประธานของบริษัทนะ!” หวังเพิ่งยิ้มกริ่มเอ่ยขึ้น
“ใช่สี จากจุดสูงสุดตกลงมาถึงจุดต่ำสุด เป็นเรื่องที่น่าเศร้า เสียจริง”
“ที่จริงแล้วเรื่องพวกนี้ก็ไม่นับเป็นอะไร ที่น่าเศร้าที่สุดก็คือ เธอถึงกับแต่งให้กับคนไร้ค่า แล้วยังมีลูกอีก หลังจากมีลูกแล้ว คนไร้ประโยชน์นั่นก็บังเอิญหายไปอีก
“ฮ่าๆ ยังมีเรื่องนี้ด้วย? ฉันถึงกับไม่รู้เลย”
เห็นหวังเพิ่งพุ่งเป้าไปที่ดิน เพื่อนร่วมงานของแผนกอื่นต่างก็ ล้อมวงกันเข้ามาเยาะหยืนดูถูกฉัน
ฉันไม่พูดจา เพียงแค่มองหน้าตาน่ารังเกียจโดยรอบทีละคน ด้วยสายตาเย็นชา เพื่อที่จะประประแจง กลับเหยียบคนอื่น น่ารังเกียจเสียจริง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เอกสารแต่งตั้ง ผู้จัดการก็ยังไม่ส่งมา นี่ทำให้พนักงานของบริษัทต่างพากันผิดหวังเล็กน้อย
ในเวลานี้หวังเพิ่งก็เดินเข้ามา แย้มยิ้มเอ่ย “คืนนี้ที่ร้านอาหาร เป่ยหยวนซุน ฉันจองห้องรับรองไว้เรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็ไปกัน นะ!”
“หัวหน้าหวังอายุยืนหมื่นปี!” ทุกคนต่างโห่ร้องขึ้นมา
ก็เป็น ในตอนนี้ รถAudia สีดำคันหนึ่ง ค่อยหยุดลงที่ประตู บริษัท ชายวัยกลางคน ในชุดสูททางการรีบเร่งลงมาจากบนรถ ในมือถือกระเป๋าเอกสารใบหนึ่งอยู่
รองผู้จัดการของชานเรือกรุ๊ปรับขึ้นหน้าไป “เลขาเฉิน สวัสดี
เลขาเงินพยักหน้าน้อยๆ “สวัสดีรองประธานหนิว เมื่อครู่ ระหว่างทางรถติด พนักงานของบริษัททั้งหมดยังอยู่สินะ? ”
“ล้วนยังอยู่ เลขาเฉินเชิญด้านใน! ” ประธานหนิวเอยอย่าง นอบน้อม
เขาในฐานะรองผู้จัดการ สำหรับเรื่องราวภายในเล็กน้อยของ บริษัท ยังคงชัดเจนอย่างมาก เพียงแต่ว่าไม่มีคำอนุญาตของ เบื้องบน อะไรเขาก็ไม่กล้าพูด
“รองประธานหนิวมาแล้ว ทุกคนรีบกลับห้องทำงาน
หวังเมิ่งเพิ่งคิดจะพาเพื่อนร่วมงานออกไป ก็เห็นรองประธาน หนิวติดตามชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง ตกใจจนเธอรีบเข้าไปแอบใน ห้องทํางาน
“แจ้งทุกคน ไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่ทันที!
รองประธานหนิวมอบหมายกับเลขาที่ด้านหลังหนึ่ง ก็หา เลขาเดินไปที่ห้องประชุมใหญ่ก่อนแล้ว
“คนที่สามารถทำให้รองประธานหนิวนอบน้อมเช่นนี้ได้ จะ ต้องเป็นผู้บริหารระดับสูงจากสำนักงานใหญ่แน่ เพียงแต่ผู้ จัดการที่จะขึ้นรับตำแหน่ง ผู้จัดการทำไมไม่มา? ”
“หรือว่ารองประธานหนิวจะเลื่อนตำแหน่งแล้ว? ”
“ไม่น่าจะใช่ ไม่เช่นนั้นคงมีข่าวนานแล้ว”
ก็เป็นตอนที่ทุกคนกำลังคาดเดาอยู่ ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า ฉัน ได้ออกไปแล้ว
ไม่ช้า ทุกคนต่างก็มาถึงในห้องประชุมใหญ่ชั้นบนสุดของ บริษัท เลขาเงินนั่งอยู่ตรงกลาง ในที่ประชุม รองประธานหนิว งอยู่ด้านขวาของเลขาเงิน ส่วนด้านซ้ายของเลขาเฉิน ยังมีอีกที่ นั่งหนึ่ง ป้ายบนโต๊ะเขียนตัวใหญ่สามพยางค์ว่าผู้จัดการ
รองประธานหนิวเป็นผู้ดำเนินการประชุม หลังจากกล่าวกล่าว ปราศรัยเรียบง่ายเสร็จ น้ำเสียงหนักแน่นเอ่ยว่า “ถัดมา เลขา เฉินจะประกาศหนังสือแต่งตั้งผู้จัดการ ทุกคนต้อนรับ! ”
ในตอนนี้เลขาเฉินก็หยิบหนังสือแต่งตั้งฉบับหนึ่งขึ้นมา ประกาศอย่างหนักแน่น เพื่อตอบสนองความต้องการในการ พัฒนาธุรกิจของบริษัท ที่ประชุมผู้บริหารระดับสูงของบริษัทได้ตัดสินใจ แต่งตั้งให้คุณฉินซีเป็นผู้จัดการของท่านเพื่อการป รับผิด ชอบดูแลการทำงานประจำวันของชานเรือกรุ๊ป
“การแต่งตั้งข้างต้นกำหนด ให้ดำเนินการตั้งแต่วันที่ออก ประกาศ
“ถัดมา เรียนเชิญประธานฉินขึ้นมาในที่ประชุมเพื่อกล่าว ปราศรัย ทุกคนต้อนรับ! ”
คําพูดของเลขาเฉินหลุดออกมา สีหน้าของทุกคนก็ตกตะลึง เพราะว่าฉันชื่อนี้ พวกเขาล้วนคุ้นหูมานานแล้ว””
“นี่จะเป็นไปได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! ” หวังเพิ่งสีหน้า ตกตะลึงพรึงเพริด
“จะต้องเป็นแค่ชื่อเท่านั้น อย่ารีบร้อน ประธานฉันจะออก มาแล้ว” ข้างกายหวังเพิ่งมีคนเอ่ยปลอบ แม้ว่าเธอจะเอ่ยเช่นนี้ แต่ว่าในใจของตนเองก็ไม่สงบ
“ใช่ จะต้องเป็นชื่อซ้ำกัน ไม่มีทางเป็นหญิงแพศยาคนนั้น หวังเพิ่งดวงตาทั้งคู่จ้องเขม็งไปที่ประตูห้องประชุม
ทุกคนต่างได้ยินเสียงของส้นสูงที่กระทบพื้นเสียงดังใส กำลัง ใกล้เข้ามา
ภายใต้สายตารอคอยของทุกคน ฉันทั้งตัวสวมชุดสูททำงาน แบบทางการปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องประชุม จากนั้นเดินมา ถึงที่นั่งหัวหน้าแล้วนั่งลง
ตูม!
ในสมองของหวังเมื่งมีเสียงระเบิดดังขึ้น ในขณะนี้ เธอเหมือน กับทรุดลงเช่นนั้น พึมพำเสียงเบาว่า “เป็นไปไม่ได้! นี่จะเป็นไป ได้ยังไง? ”
ฉันซีตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ไม่มองเธอเลยสักครั้ง หลังจากนั่ง ลงบนที่นั่งของผู้จัดการแล้ว ก็เริ่มกล่าวปราศรัย
จิตใจของตนเองนั้นยอดเยี่ยมอย่างมาก ผู้มีอายุจำนวนหนึ่ง ในบริษัท ราวกับได้เห็นยุครุ่งโรจน์ของฉันอีกครั้ง มีคนดีใจ แต่ก็มีคนทุกข์ใจ
“เลิกประชุม! ”
จนถึงตอนเลิกประชุม คนหลายคนยังไม่ได้สติกลับคืนมา “ประธานฉิน รอก่อน! ” หวังเพิ่งรีบร้อนไล่ตามออกไป
ทุกคนต่างมีท่าที่รอชมวมองไปที่หวังเพิ่ง ก่อนหน้านี้เธอ ปฏิบัติอย่างไรกับฉินซี ทุกคนต่างก็ชัดแจ้งดี
ฉันซึมองหวังเพิ่งด้วยสายตาเย็นชาครั้งหนึ่ง “เธอมีเรื่องอะไร?
“ประธานฉิน เรื่องนั้น คืนนี้ฉันจะเชิญเพื่อนร่วมงานไปทาน อาหารที่ร้านอาหารเปียหยวนซุน อยากจะเชิญประธานฉันไป ด้วยกัน จะได้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับคุณพอดี” หวังเพิ่งยิ้มแย้มเอ่ย ขึ้น เหมือนกับว่าระหว่างฉันไม่ได้มีบุญคุณความแค้นได
ฉันหัวเราะเสียงเย็น เหน็บแนมว่า “งานเลี้ยงอาหารค่ำของคุณหัวหน้าหวัง ก็ไม่ใช่ใครก็ได้ที่สามารถเข้าร่วม ฉันกลับบ้าน ไปหาสามีไร้ประโยชน์คนนั้นของฉันทำอาหารจะดีกว่า ”
ฉันเอาคำพูดก่อนหน้านี้ของหวังเพิ่ง คืนกลับมาแบบดั้งเดิม ไม่เปลี่ยน
ตึง! คิง! ฟัง!
คำพูดหลุดออกมา เธอก็หมุนกายจากไปอย่างสง่างาม
ใบหน้าของหวังเจ๋งไม่น่ามองยิ่งกว่าร้องไห้ แต่เธอยังคง บังคับตัวเองให้รักษารอยยิ้มเอาไว้ แล้วมองเหล่าเพื่อนร่วมงาน ที่ด้านหลังสายตาหนึ่ง ฝืนยิ้มครั้งหนึ่ง “เลิกงานแล้วพอดี ฉัน เชิญทุกคนไปทานอาหารที่ร้านอาหารเปียหยวน น
“ขอโทษทีนะ นึกขึ้นได้พอดีว่าสามียังรอฉันอยู่ที่บ้าน เช่นนั้นก็ ไม่ไปแล้ว”
“พ่อแม่ฉันรีบมาหาจากบ้านเกิด ฉันก็ไปไม่ได้แล้ว”
“ฉันต้องไปรับลูกที่โรงเรียนอนุบาล เช่นนั้นก็ไม่ไปแล้ว
เหล่าเพื่อนร่วมงานที่ตอนบ่ายยังกระตือรือร้นที่จะไปทานข้าว กับหวังเมิ่ง ในเวลานี้เหมือนกับหลบเทพเจ้าแห่งโรคระบาดเช่น นั้น ถึงขนาดที่ไม่มีสักคนที่ยินดีไปทานอาหารกับเธอ
ทันใดนั้นเสียงไซเรนตำรวจสายหนึ่งก็ดังกระชั้นขึ้น รถตำรวจ คันหนึ่งมาจอดที่หน้าประตูบริษัท ตำรวจในชุดเครื่องแบบสองคนเดินลงมาจากบนรถ เดินมาถึงด้านหน้าของหวังเพิ่ง
หลังจากหนึ่งในนั้นคนหนึ่งแสดงบัตรเจ้าหน้าที่แล้ว ก็หยิบ เอกสารแผ่นหนึ่งออกมา พวกเราได้รับการรายงานว่า คุณขโมย ความลับสำคัญของชานเรือกรุ๊ป ขายผลประโยชน์ของบริษัท และรับสินบนจากผู้อื่น นี่คือหมายจับของพวกเรา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ