บทที่ 49 ทำชั่วได้ชั่ว

เสียงตบหน้าครั้งที่ชัดเจนอย่างมาก ชั่วขณะนั้น สายตาของ ทุกคนล้วนมองมา

จีนสีหน้าตกตะลึง มือกุมตำแหน่งที่หวังเพิ่งตบลงมา เอ่ย อย่างโกรธเกรี้ยว “เธอ เธอถึงกับตบกัน!!

“ที่คบก็คือเธอนางแพศยา หน้าที่ที่ฉันมอบหมายให้เธอ เธอ ทำสำเร็จไปแล้วเรื่อง? ”

ให้เธอไปหาตระกูลสงเจรจาความร่วมมือ แล้วผลลัพธ์ล่ะ? ไม่เพียงแต่ความร่วมมือเจรจาไม่สำเร็จ แต่กลับล่วงเกินตระกูล ส่ง”

“เรื่องใหญ่ทำไม่สำเร็จก็แล้วไปเถอะ แต่ว่าตอนนี้แค่ถ่าย เอกสารไม่กี่ฉบับ ก็ยังทําได้ไม่ดี ฉับตบเธอแล้วผิดหรือ? ถ้าไม่ อยากทําแล้วก็ไปลาออกไสหัวไปเอง”

หวังเพิ่งกลับมีเหตุผลในการตบคนแล้ว ความผิดพลาด เดิม’ หลายข้อของฉินออกมา

คนมากมายต่างมีท่าทางร่วมชมงิ้ว ถึงแม้จะมีคนอยากช่วย ก็ ไม่กล้า คนมีตาต่างมองออก หวังเพิ่งนั้นกำลังจงใจหาเรื่อง ทะเลาะ

ดวงตาทั้งคู่ของฉินซีแดงก่ำ ในใจเต็มไปด้วยความไม่เป็น ธรรมและไม่ยินยอม แต่อย่างไรหวังเพิ่งก็เป็นหัวหน้าระดับสูงของตนเอง ทั้งหมดทำได้เพียงฟังเธอเท่านั้น

“เอาเอกสารข้อมูลทั้งหมดถ่ายเอกสารหน้าเดียวยี่สิบฉบับ ถ้า เก็ตท่าให้การประชุมของหัวหน้าสาขา ถึงแม้เธอจะไม่ไปลาออก เอง ก็รอถูกปลดออกเถอะ!” หวังเมิ่งพูดอย่างโหดร้าย

ฉินซิกัดริมฝีปาก ทำได้เพียงทำตามที่หวังเพิ่งพูด

“พี่เพิ่งเธอร้ายกาจมากเลย จัดการจนนางจิ้งจอกนั่นทําตามอ ย่างเชื่อฟังได้”

“เธอก็ไม่ดูบ้างว่าพี่เพิ่งเป็นใคร เธอเป็นหัวหน้าแผนกธุรกิจ ของพวกเราเชียวนะ นางแพศยานั่นอาศัยว่าตัวเองมีหน้าตา สะสวย ส่วนกัน ยังจะคิดว่าตนเองเป็นคนสำคัญ เห็นเธอขัดตา มานานแล้ว”

“พี่เพิ่งนี้เป็นDiorของแท้ที่สามีของฉันนำกลับมา ตอนที่ไป ทำงานต่างประเทศ ฉันรู้สึกว่าลิปสติกแท่งนี้เหมาะกับพี่เพิ่งมาก ยังไม่ได้แกะเลยนะ มอบให้เธอแล้ว! ”

พอฉินจากไป รอบกายหวังเพิ่งก็ล้อมรอบด้วยหญิงสาวเยาว์ วัยหลายคน มีทั้งประจบประแจง มีทั้งมอบของขวัญ หวังเพิ่งไม่ เบื่อหน่ายเรื่องพวกนี้

ไม่นานนัก ฉันก็ถ่ายเอกสารข้อมูลยี่สิบฉบับส่งมา

“ฉันทําตามความต้องการของเธอ ถ่ายเอกสารหน้าเดียวมา ทั้งหมดแล้ว” ฉิน หอบเอกสารกองใหญ่มาถึง
หวังเจ๋งพลันหัวเราะเสียงเย็นครั้งหนึ่ง “เธอเอากลับไปได้แล้ว

“หมายความว่ายังไง? ” ฉันขมวดคิ้ว

ในมือของหวังเมิ่งล็อกาแฟแก้วหนึ่ง ยิ้มกริ่มเอ่ยว่า “ก็เพราะ เห็นเธอแล้วไม่สบายใจ อยากจะทรมานเธอเล็กน้อยเท่านั้น ใน เมื่อทรมานเสร็จแล้ว ยังจะให้เธอมาอยู่ต่อหน้าฉันทำไมล่ะ? ”

ฉันโมโหขึ้นมาในทันที ผลักเอกสารลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง เอ่ยอย่างโมโห “ทรมานฉัน เธอมีความสุขมากเลยหรือ? ”

“เธอถึงกับกล้าตบโต๊ะกับฉัน นี่คือไม่อยากทํางานแล้วใช่ ไหม? ” หวังเพิ่งทำสีหน้าข่มขู่

ฉินซีสูดหายใจเข้าลึก พลันทำสีหน้าเย็นชาเอ่ยว่า “หวังเพิ่ง เธอคิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าแล้ว ก็วางอำานาจในบริษัทได้แล้ว หรือไง? ”

ในเวลานี้ กลิ่นอายของฉัน เต็มเปี่ยม ในใจหวังเพิ่งก็อดไม่ ได้ที่จะแปลกใจ พลันรู้สึกว่าประธานสาวคนสวยที่เฉียบขาดในปี นั้น กลับมาอีกครั้งแล้ว

แต่ว่าความคิดเช่นนี้เพิ่งจะเกิดขึ้น ก็หายไปในทันทีแล้ว

หวังเพิ่งพาลโกรธขึ้นมา “ไม่ผิด ฉันสามารถกลายเป็นหัวหน้า แผนกธุรกิจได้ ก็ไม่ธรรมดามากแล้ว อย่างน้อยก็แข็งแกร่ง มากกว่าหญิงแพศยาอย่างเธอเป็นร้อยเท่า”
“อย่าคิดว่าฉันไม่ชัดเจนถึงความคิดของเธอ เธอต้องการเริ่ม จากจุดแรก หลังจากนั้นปีนป่ายขึ้นไปสู่ตำแหน่งสูงทีละก้าว แต่ ว่าฉันจะบอกเธอให้ มิฉันหวังเมื่ออยู่ ชาตินี้เธออย่าได้คิดจะข้าม ผ่านฉัน ขอเพียงเธออยู่ภายใต้กมือฉันหนึ่งวัน ฉันก็จะทรมาน เธอหนึ่งวัน”

บนหน้าของหวังเพิ่งเต็มไปด้วยความร้ายกาจ ทำให้ในใจ ของจิน อีดอัดอย่างมาก

ตอนนั้นที่เธอยังเป็นประธาน หวังเพิ่งก็เป็นเพียงนักศึกษา มหาวิทยาลัยที่เพิ่งจะเรียนจบเท่านั้น เพราะว่าครอบครัวของเธอ ยากจนข้นแค้น ฉันนั้นเห็นใจเธอ ถึงทำให้เธอทำลายกฎมา เป็นเลขาของตนเอง แม้แต่เงินเดือนสวัสดิการ ก็เป็นสองเท่าของ เงินเดือนนักศึกษาจบใหม่

แต่แสดงออกอย่างจริงใจเช่นนี้แล้ว ตอนที่ตนเองตกต่ำลง หวังเพิ่งกลับดูถูกตนเองขนาดนี้

สีหน้าของฉันค่อยๆ เรียบเย็นลง เธอมองหวังเพิ่งอย่างลึกล้ำ “หวังว่าเธอจะไม่เสียใจทีหลัง! ”

ฉันทิ้งคำพูดออกมา หมุนกายกลับไปที่ทำงานของตัวเอง

“วางมาดอะไร? ยังคิดว่าตัวเองเป็นประธานเมื่อห้าปีก่อนอยู่ หรือ? ” หวังเมิ่งเบ้ปาก ไม่รู้ว่าทำไม คำพูดที่ฉันเพิ่งพูดเมื่อครู่ ทำให้เธอมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

ฉันเพิ่งจะจากไป หญิงสาวแต่งหน้าจัดคนหนึ่ง ในมือถือธง แดงหมุนเวียนอันหนึ่งก็เดินเข้ามา หัวเราะเอ่ยว่า “ยินดีกับหัวหน้าหวัง เดือนมีการประเมินของทุกแผนกในบริษัท ผลการ ประเมินโดยรวมของแผนกธุรกิจมาเป็นอันดับหนึ่ง อีกทั้งให้ รางวัลเธอคนเดียวหนึ่งแสนเลยนะ! ”

“จริงหรือ? ” หวังเพิ่งยินดีทันที อารมณ์กลัดกลุ้มเมื่อครู่นี้ ถูก กวาดทิ้งไปจนหมด

“แน่นอนว่าจริง นี่คือธงแดงหมุนเวียน เงินรางวัลจะส่งให้ พร้อมกับเงินเดือนเดือนนี้ของเธอ” หญิงสาวแต่งหน้าจัด ใบหน้า แย้มยิ้ม

“ขอบคุณเจ๊หลิ่ว! รอให้เงินเดือนออกแล้ว ฉันเชิญคุณไปทาน มื้อใหญ่” หวังเพิ่งเอ่ยอย่างยินดี

“เช่นนั้นพี่สาวก็รอมื้อใหญ่ของเธอนะ! ” หญิงสาวแต่งหน้าจัด เอ่ยขึ้น แล้วหมุนกายจากไป

“หัวหน้าหวัง ยินดีด้วย! ”

“รองผู้จัดการแผนกธุรกิจว่างอยู่พอดี ไม่แน่ว่าอาจจะตั้งใจ เตรียมไว้สําหรับหัวหน้าหวังนะ”

“หัวหน้าหวัง รอให้คุณได้เลื่อนขึ้นเป็นรองผู้จัดการแผนก ธุรกิจแล้ว ถึงตอนนั้นก็อย่าลืมพวกเราเหล่าเพื่อนเก่านะ! ”

ชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างพากันประจบประแจงต่อหวังเพิ่ง “ขอบคุณกำลังใจจากทุกคน เพื่อขอบคุณการดูแลของทุกคนที่มีต่อกัน วันนี้ที่ร้านอาหารเปียหยวนซุน ฉันเชิญทุกคนไปทาน อาหาร!

หวังเพิ่งพลันเอ่ยขึ้นเสียงดัง ทุกคนก็โห่ร้องขึ้นมาทันที “หัวหน้าหวังอายุหมื่นปี! ”

แต่ก็เป็นในตอนนี้ มุมปากของหวังเพิ่ง ก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ออกมา มองไปทางจินซี “ทุกคนล้วนสามารถไปทานอาหารที่

ร้านอาหารเปียหยวนชุนได้ แต่ว่า ไม่รวมถึงเธอ! ”

ถึงแม้ว่าหวังเพิ่งจะเชิญตนเองจริงๆ ฉันก็ไม่มีทางไป แต่ว่า หวังเพิ่งเชิญทุกคนไปทานอาหารต่อหน้าทุกคน แต่กลับทิ้งเธอไว้ คนเดียว เป็นการดูถูกอย่างแท้จริง

ฉันซีดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ สีหน้าผิดหวังมองไปที่หวังเพิ่งครั้ง หนึ่ง “เช่นนั้นก็ขอให้เชิญไปทานอาหารมื้อนี้ได้อย่างราบรื่น

“นั่นก็ไม่รบกวนให้เธอต้องกังวลใจหรอก! ”

หวังเพิ่งเอ๋ยอย่างเยาะเย้ย “เธอกลับบ้านไปหาสามีได้ ประโยชน์คนนั้นของเธอ ให้ทำอาหารให้เธอเสียดีกว่า! ฮ่าๆ!”

“ฮ่าๆ …”

ชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างไหลลื่นไปกับหวังเพิ่ง หัวเราะเสียงดังขึ้น

มา

ฉันกวาดตามองหวังเพิ่งอย่างเย็นชา หยิบโทรศัพท์ออกมา ส่งข้อความหนึ่งออกไป
หยางเฉันกำลังอยู่ที่เยี่ยนเงินกรุ๊ป ฟังวถึงรายงานการ ทำงาน พลันมีเสียง “ติ้ง” เสียงหนึ่ง โทรศัพท์มีข้อความเข้า

กดเปิดดู คิดไม่ถึงว่าเป็นข้อความที่ฉันส่งมา เนื้อสั้นมาก มี เพียงประโยคเดี่ยว “ฉันอยากเป็นผู้จัดการ

หยางเงินมุมปากค่อยๆ ยกขึ้น ตอบกลับเพียงหนึ่งค่ “ได้”

หลังจากตอบกลับข้อความแล้ว หยางเฉินมองไปทางทั่วถึง เอ่ยว่า “ตอนนี้ก็ใช้ชื่อของสำนักงานใหญ่ร่างเอกสารจําหน้า แดง แต่งตั้งฉิน ให้เป็นผู้จัดการของชานเรือกรุ๊ปอย่างเป็น ทางการ”

“รับทราบ ท่านประธาน! “วปิง ในใจตะลึงเล็กน้อย

“สามารถบีบคั้นให้เธอเอ่ยปากกับฉันด้วยตัวเองได้ จะต้องได้ รับการดูถูกและไม่เป็นธรรมอย่างถึงที่สุดในบริษัทแน่ ในเมื่อ เป็นเช่นนี้ งั้นก็ไปตรวจสอบมาให้ฉัน

หยางเงินครุ่นคิดเล็กน้อย ต่อจากนั้นก็พูดอีก ” โดยเฉพาะผู้ หญิงที่ชื่อหวังเพิ่งคนนั้น ตรวจสอบให้ฉันหนักๆ ถ้าไม่มีปัญหา ก็ หาเหตุผลสักอย่างมาไล่ออกไป ถ้ามีปัญหา อภัยให้ไม่ได้เด็ด ขาด เอาหลักฐานทั้งหมดที่หามาได้ส่งให้ทางตำรวจจัดการ

“ฉันเข้าใจแล้ว เรื่องนี้ ฉันจะไปตรวจสอบด้วยตัวเอง” ลั่วปิง หมุนกายจากไป