บทที่ 487 ตามหาความมั่นใจกลับมา

“ผมเป็นคนของประธานซ่ง เว้นแต่ว่าประธานซึ่งจะเอ่ยปาก เอง มิฉะนั้นใครก็ไม่มีสิทธิ์ไล่พวกผมออก

หัวหน้ารูปกเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา “ไอ้เด็กสองคนนี้กล้ายุ่งกับ หลานชายของประธานซึ่ง พวกเขาจะต้องได้รับการลงโทษ!”

“พาตัวเด็กสองคนนี้ไป

“ถ้าพวกเขาไม่ให้ความร่วมมือ ก็ให้สลบแล้วค่อยเอาตัว ออกไป!

หัวหน้ารูปกออกคำสั่งทันที

ลั่วปิงโกรธจนตัวสั่น เป็นครั้งแรกที่รู้สึกหมดแรงขนาดนี้

หยางเฉินไม่ได้ผิดหวังในตัวเขา เพียงแต่มีความโกรธสุมอยู่ ในใจ เขารู้ว่าอุปสรรคในการควบคุมเยียนเฉินกรุ๊ปของลั่วปิงนั้น มหาศาล แต่คิดไม่ถึงว่าอุปสรรคจะมากมายได้ขนาดนี้

แต่พอคิดดูดีก็พอเข้าใจอยู่

ก่อนหน้านี้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปอยู่ในการควบคุมของตระกูลอวี่เหวิน มาโดยตลอด ภายหลังจากที่เขากลับมาจากชายแดนเหนือแล้ว ตระกูลอวี่เหวินถึงคืนเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้กับตัวเองได้ฝังรากลึกลง ไปในเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว

ลั่วปิงเป็นเพียงผู้จัดการใหญ่ที่แต่งตั้งโดยหยางเฉิน จะสามารถควบคุมกรุ๊ปได้อย่างง่ายดายได้ยังไงเล่า

เมื่อเห็นสีหน้าทำอะไรไม่ได้ของถั่วถึง หยางเฉินถอนหายใจ เบาๆ

“ถ้าใครกล้าเดินเข้ามาอีกก้าว อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!” และในขณะนั้น เงาชุดดำเงาหนึ่งปรากฏตัวข้างกายหัวหน้า รูปภประหนึ่งวิญญาณ

มือของเขาจับมีดสั้นที่เปล่งประกายน่ากลัว โยนเล่นไปมา

พริบตาที่หัวหน้ารูปกเห็นเขา ก็ตัวสั่นอย่างอดไม่ได้ ตะโกน ด้วยสัญชาตญาณ “ทุกคนหยุด!”

รปภสิบกว่าคนซะงักหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวไปหาหยางเฉินและ หม่าชาว

ตอนที่พวกเขาเห็นเงาข้างกายหัวหน้ารูปภก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“เฉียนเปียว นายอย่าพลั้งมือทำอะไรนะ ที่นี่คือบริษัท”

หัวหน้ารูปกไม่กล้าขยับ พูดด้วยท่าทีหวาดกลัว

เฉียนเปียวเล่นมีดสั้นอยู่รอบกายเขา มีดสั้นเล่มนั้นเฉียวผ่าน หัวของหัวหน้ารปกเป็นครั้งคราว หัวหน้ารูปภกลัวจนแทบราด

ลั่วปิงเพิ่งมาถึงสำนักงานใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็ได้เจอกับ การหาเรื่องจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกรุ๊ป มีครั้งหนึ่งที่จั่วปังถึง ชั้นปะทะกับผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่ง
บอดี้การ์ดข้างกายผู้บริหารระดับสูงคนนั้นคิดจะลงมือกับ ลัวปิงต่อหน้าทุกคน ในตอนนั้นเองที่เฉียนเปียวปรากฏตัว เอา มีดแทงบอดีการ์ดคนนั้นไปสิบกว่าที

แต่ บอดี้การ์ดคนนั้นยังมีชีวิตอยู่

เพราะสิบกว่ามีดที่เฉียนเปียวแทง ได้หลีกเลี่ยงจุดสำคัญ ทั้งหมด ดูแล้วเหมือนทำให้บอดี้การ์ดคนนั้นบาดเจ็บสาหัส แต่ ความจริงแล้วไม่ใช่

และเรื่องนี้ก็สร้างความตื่นตระหนกกับผู้บริหารระดับสูงทุกคน และเริ่มจากตอนนั้นเอง ที่แม้ศึกระหว่างผู้บริหารระดับสูงและ ลั่วปิงยังไม่จบ ทว่าไม่มีใครกล้าลงมือกับถั่วงอีก

เพราะการมีอยู่ของเฉียนเปียว

เฉียนเปียวโผล่มาในเวลานี้ ก็รู้เลยว่าสร้างความแตกตื่น ให้ กับรูปเหล่านี้มากขนาดไหน

“เฉียนเปียว บอกให้พวกเขาไสหัวออกไปจากเยียนเฉินกรุ๊ป ซะ!”

ลั่วปิงเห็นเฉียนเปียวก็เหมือนเห็นผู้ที่จะมาช่วยชีวิต จึงพูดขึ้น อย่างรวดเร็ว

เฉียนเปียวเล่นมีดสั้นในมือ และหันมองหัวหน้ารูป เย็นๆ “พวกแกไม่ได้ยินที่ประธานถั่วพูด จะให้ฉันช่วยรักษาอาการหู หนวกให้พวกแกมั้ยล่ะ?
หัวหน้ารูปกจะกล้าอยู่ที่เยี่ยนเงินกรุ๊ปต่อได้อีกได้ยังไง เขารีบ เอ่ยขึ้น “นายอย่าวู่วามนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

พูดจบเขาก็ออกจากเยี่ยนเงินกรุ๊ปอย่างกับกำลังหนี

รูปภคนอื่นๆก็มีสีหน้ามึนงง หลังจากสติหายไปชั่ววูบ ก็พากัน ตามหลังหัวหน้ารูป ออกไปกันหมด

ผู้สมัครรอบๆก็อึ้งไปด้วย

หานเฟยเฟยยังมีสีหน้าตะลึงไป แต่ใจที่ตุ้มๆ ต่อมๆมาโดย ตลอด ในที่สุดก็เป็นปกติ

“พวกเราไปกันเถอะ!”

ถั่วงรู้ว่าหยางเฉินมาหาตัวเองต้องมีบางสิ่งบางอย่างจะบอก แน่ๆ เขาไม่กล้าชักช้า พูดจบก็เดินออกไปก่อน

หยางเฉินพาหม่าชาวเดินตามขึ้นไป

ห้องทำงานของลัวปิงอยู่ชั้นบนสุดของกรุ๊ป ภายห้องที่ตกแต่ง

ไว้อย่างเรียบง่าย

“ประธาน ผมทำให้คุณต้องขายหน้า

เพิ่งจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน ทั่วปิงก็คุกเข่าลงแทบเท้า หยางเฉินทันที และพูดด้วยตาแดงก่ำ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้า มองหยางเฉินด้วยซ้ำ

ตอนแรกที่ทั้งสองถูกรปกขวางไม่ให้เข้าประตูบริษัท หยาง เฉินไม่พอใจลั่วปิงมากจริงๆ แต่เรื่องที่เกิดขึ้น หลังจากนั้นกลับทำให้หยางเดินเข้าอกเข้าใจในสิ่งที่ส่งป้งต้องเจอมาก

“ลุกขึ้น”

หยางเฉินมองร่างที่คุกเข่าอยู่แทบเท้าตัวเองแล้วพูดด้วยคว

ขมวด

“ท่านประธานครับ ผมทำภารกิจที่คุณมอบหมายให้ไม่สำเร็จ ผมมีความผิด” ลั่วปิงพูดด้วยเสียงร้องไห้

“ในเมื่อนายชอบคุกเข่านักก็คุกเข่าไปแล้วกัน พวกเราไป ทันใดนั้นหยางเฉินก็เอ่ยขึ้น

เมื่อได้ฟัง ลั่วปิงรีบลุกขึ้น เช็ดน้ำตาและมองหยางเฉินพลาง กล่าว “ท่านประธาน ท่านอย่าไปนะครับ ผมไม่คุกเข่าแล้ว

หยางเฉินถึงนั่งลงใหม่อีกครั้ง เขาเงยหน้ามองลั่วปิงที่ยืน กล้าๆกลัวๆอยู่ตรงหน้าตัวเอง สายตาที่คมกริบก็พลันอ่อนลง เขาถอนหายใจ ชี้ที่ข้างๆและบอก “นั่งลงก่อนแล้วค่อยคุยกัน” ลั่วปิงรีบนั่งลงตัวตรง ประหนึ่งเด็กนักเรียนที่มาพบอาจารย์ “นายทำผิดไป นายรู้ตัวมั้ย?” อยู่ๆหยางเฉินก็ถามขึ้น

หยางเฉิน ในตอนนี้ สีหน้าจริงจังเคร่งเครียด แม้จะคาดคั้น ลั่วปิงอยู่ แต่กลับไม่มีความโมโหปรากฏบนใบหน้ามากมาย

ลั่วปิงพยักหน้า พูดด้วยท่าที่รู้สึกผิด “ผมทำภารกิจที่คุณมอบ หมายไว้ไม่สําเร็จ ผมทำผิดไปจริงๆ”
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้

“ฉันบอกว่านายทําผิดไป ไม่ใช่เพราะต้องการตำหนิที่นายท

ภารกิจที่ฉันมอบหมายให้ไม่สำเร็จ แต่เพราะนายเจออุปสรรค มหาศาลขนาดนี้แต่กลับไม่บอกฉันถึงปัญหาที่นายเจอที่นี่ “ทุกครั้งที่นายรายงานฉันผ่านทางโทรศัพท์ นายพูดแต่ด้าน ไม่เคยบอกเลยว่านายเจอความลำบากยังไง ไม่ยอมแบ่งปัน

ความทุกข์”

“ฉันถึงได้บอกว่านายทำผิด

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าเรียบสงบ ความโมโหบรรเทาลงแล้วก ว่าครึ่ง

ลัวปิงมีสีหน้าผงะ ตอนแรกเขาคิดว่าหยางเฉินจะด่าเขา ยกใหญ่ แต่คิดไม่ถึงว่าหยางเฉินไม่โกรธ เพียงแต่โทษเขาที่ไม่ ยอมเล่าปัญหาที่เจอให้เร็วกว่านี้

“ท่านประธาน ผม……..ผมผิดไปแล้วครับ”

ลั่วปิงก้มหน้า มีน้ำตาไหลออกมา

สามารถทำให้ชายวัยกลางคนหลั่งน้ำตาออกมาได้ รู้ได้เลยว่า เขาถูกรังแกและได้รับความอยุติธรรมในสำนักงานใหญ่เยี่ยนเฉิ นกรุ๊ปมามากขนาดไหน

หยางเฉินไม่พูดอะไร เขารอจนทั่วปิงอารมณ์คงที่แล้วถึงกล่าว “นายต้องจำเอาไว้ว่านายเป็นผู้จัดการใหญ่ของเยี่ยนเงินกรุ๊ป นอกจากฉันแล้วก็มีนายนี่แหละที่มีอำนาจสูงที่สุดในบริษัท วันนี้พวกเรามาทำความสะอาดเยี่ยนเงินกรุ๊ปให้ดีๆ พวกแมลงจะได้ เข้าใจด้วยว่าเยียนเฉินกรุ๊ปแซ่หยาง ไม่ได้แช่อวี้เหวิน! ”

คําพูดของหยางเฉินเป็นดั่งระเบิดที่ระเบิดในหัวของลั้วปิง

เจ้าของที่แท้จริงของเยี่ยนเงินกรุ๊ปคือชายหนุ่มเยาว์วัยที่อยู่ ตรงหน้า

ต่อให้ตระกูลอวี่เหวินจะแข็งแกร่งขนาดไหน แล้วยังไง? สิ่งที่ตัวเองต้องทำมีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือเชื่อใจหยางเฉิน

“ครับ ท่านประธาน!”

ดวงตาของลั่วปิงเป็นประกาย ความมั่นใจที่สูญเสียไปนาน บัดนี้ได้กลับมาอีกครั้ง

“ตึ้ง!”

และในตอนนั้น ประตูห้องทำงานของลั่วปิงก็ถูกกระแทกให้

เปิดจากด้านนอก

ทันใดนั้น ร่างของคนสามสี่คนก็พุ่งพรวดเข้ามา คนที่นำเข้ามา หยางเฉินเคยเห็นหน้าบริษัทก่อนที่จะเข้ามา

ด้วย

รองผู้จัดการใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปนั่นเอง ซึ่งเหยาง ด้านหลังซ่งเหยางมีคนที่คุ้นเคย หัวหน้ารูปกที่ทั่วปิงไล่ออกเมื่อกี้นี่เอง

“ลัวปิง นายจะใจกล้ามากไปแล้วนะ กล้าไล่คนของฉันด้วย

ซึ่งชวีหยางเดินไปที่หน้าโต๊ะทำงานของลัวปิง ตบโต๊ะเสียงดัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว