บทที่ 483 รีบไสหัวไป

เช้าตรู่วันถัดมา ณ สำนักงานใหญ่เยี่ยนเงินกรุ๊ป

ไมบัคส าคันหนึ่งค่อยๆ จอดลงที่หน้าประตูบริษัท หลายคน พากันมองมาด้วยสายตาแปลกใจ

เพราะตำแหน่งไม่บัคจอด อยู่ตรงทางเข้าบริษัทพอดี

ตำแหน่งนี้ นอกจากผู้บริหารระดับสูงของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว ก็ ไม่มีใครกล้าจอดรถในตำแหน่งนี้

อีกอย่างก็ไม่มีใครกล้าแหกกฎข้อนี้ด้วย ถึงอย่างไรเยียนเฉิ นกรุ๊ปก็ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลอวี่เหวิน ใครจะกล้าก่อ เรื่องที่นี่?

เวลานี้ กำลังจะได้เวลาเข้าทำงานแล้ว พนักงานจำนวนมาก

ที่มาทำงานล้วนสังเกตเห็นรถคันนี้

และในเวลานี้ เงาร่างของชายหนุ่มสองคนก็ค่อยๆ เดินออก จากรถ

หนึ่งในนั้นรูปร่างสูงใหญ่ สัดส่วนเหมือนในอุดมคติ เขาสวม ชุดลําลองสีดำาเรียบง่ายสบายๆ

แต่บนใบหน้าของเขากลับไม่มีความเศร้าหรือความสุขอยู่เลย เพียงแต่ในขณะที่เงยหน้าขึ้นมองอาคารสำนักงานใหญ่ของ เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ในสายตามีความรู้สึกปลงอนิจจังและความทรงจําบางอย่าง

ชายอีกคน รูปร่าง ย่า สวมชุดลำลองแบบเดียวกัน เส้นเลือดดำปูดโปนอยู่บนท่อนแขนทั้งสองข้างราวกับมังกรตัว เล็กๆ ทั้งตัวเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

ในเวลานี้ ชายร่างกายยืนอยู่รอบข้างอย่างสงบ คอยปกป้อง เจ้านายของตนอย่างเงียบๆ ราวกับองครักษ์ที่ซื่อสัตย์ที่สุด

ชายหนุ่มสองคนนี้ คือหยางเฉินและหม่าชาว

“คุณครับ ที่นี่ไม่อนุญาตให้จอดรถ กรุณาเอารถของท่านไป จอดในที่จอดรถด้วยครับ”

ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเครื่องแบบสอง คนได้เดินเข้ามา น้ำเสียงของพวกเขาฟังดูเคารพยำเกรงมาก แต่ สายตาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง พวกเขาไม่เห็นหยางเฉินและ หม่าชาวอยู่ในสายตาเลย

หม่าชาวเลิกคิ้วขึ้น เข้ามายืนขวางอยู่ตรงหน้าหยางเฉินทันที เขาชี้ไปที่ออดี้A8 คันสีดำที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดด้วยความโมโห “ในเมื่อที่นี่ไม่สามารถจอดรถได้ แล้วทำไมรถของพวกเขาถึง จอดได้?”

สีหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองเปลี่ยนไปเล็ก น้อย ในสายตาเต็มไปด้วยความดุร้าย ถือกระบองยางท่อนหนึ่ง อยู่ในมืออย่างอวดเบ่ง แล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด “คุณรู้ไหมว่า ใครเป็นเจ้าของรถคันนั้น? เขาเป็นรองประธานบริษัท พวกคุณ คิดว่าเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาจอดรถที่นี่?”
“อย่าคิดว่าพวกคุณขับไมบัดแล้วสามารถทำอะไรก็ได้ใน เยี่ยนเงินกรุ๊ปนะ”

“ผมจะบอกคุณว่า ผู้หนุนหลังเยี่ยนเงินกรุ๊ปคือตระกูลอวี่เหวิน แม้แต่ภายในเยียนเฉินกรุ๊ปก็มีทายาทสายตรงของตระกูลอวี่เห วินอยู่มากมาย

“ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปจากที่นี่ซะ! ไม่งั้นอย่าหาว่าพวก

เราหยาบคายกับพวกคุณ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนมีท่าทีหยิ่งผยองมาก สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม ไม่ได้มอง หยางเฉินและหม่าชาวสูงขึ้น เพียงเพราะพวกเขานั่งไม่บัดมา

“เกิดอะไรขึ้น?”

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนสวมแว่นตากรอบทองได้เดินเข้ามา หน้าตาเปี่ยมไปด้วยความน่าเกรงขาม

ชายวัยกลางคนผู้นี้ ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือรองประธานบริษัทที่ เพิ่งลงจากรถออดี้ a8 คันนั้น

“สวัสดีครับประธานซึ่ง!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคน พอเห็นชายวัยกลาง คนก็รีบทักทายด้วยความเคารพ

แล้วหนึ่งในนั้นก็อธิบายว่า “ประธานซึ่ง เจ้าหนุ่มสองคนนี้เอา รถมาจอดที่นี่ พวกเราบอกให้พวกเขาขับรถออกไป พวกเขาก็ไม่ ยอม ยังประกาศศักดาว่าจะจอดรถที่นี่ด้วย
หยางเฉินผู้นิ่งเฉยมาโดยตลอดก็เลิกคิ้วขึ้นทันที

เขาเองไม่อยากจะคิดเล็กคิดน้อยกับคนตัวเล็กๆ ทั้งสอง แต่ อีกฝ่ายกลับสร้างเรื่องโกหก

ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นบริษัทที่แม่ทิ้งไว้ให้เขา เขาจึงไม่อยากก่อ เรื่องที่มีอยู่แล้ว เดิมทีคิดจะให้หม่าชาวขับรถออกไปก่อน แต่เจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนี้กลับพูดเช่นนี้

ประธานซึ่งเลิกคิ้วขึ้นทันที ชำเลืองมองหยางเฉินและหม่าชาว อย่างเย็นชา ก่อนจะออกคำสั่ง “ในเมื่อกล้ามาก่อเรื่องที่หน้าประ ดูเยียนเฉินกรุ๊ป งั้นก็ขับไล่ออกไป

“ครับ ประธานช่ง!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองรีบตอบอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าแผนการของพวกเขาประสบความสำเร็จ

จากนั้นทั้งสองก็เดินไปหาหยางเฉินและหม่าชาวพร้อมกับ กระบองยางในมือ พูดยิ้มเยาะว่า “หนุ่มน้อย พวกคุณจะไสหัวไป จากที่นี่เอง? หรือจะให้พวกเราตีพวกคุณสักยก แล้วขับไล่พวก คุณออกไป?”

สายตาของหยางเฉินเย็นเฉียบในทันใด เพียงแค่มองออกไป ก็ทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองชะงักงัน อดตัวสั่น ไม่ได้ ในสายตายังมีแววตื่นตระหนกอีกด้วย

สายตาของชายหนุ่มผู้นี้น่ากลัวเกินไป สายตาทั้งสอง ราวกับ ไม่ใช่ดวงตาของมนุษย์ เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองเกิดความคิดขึ้นในทันที หยุดก้าวเดิน โดยไม่ได้ตั้งใจ

“ในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเยี่ยนเงินกรุ๊ป พวกคุณทําหน้าที่รักษาความปลอดภัยกันแบบนี้เหรอ?” หยางเฉินยืนเอามือไพล่หลัง แล้วพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นสิ่งเดียวที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้ตนบนโลกใบ

นี้

เขามาที่เยี่ยนเงินกรุ๊ปอีกครั้งหลังจากห่างหายไปหลายปี คิด ไม่ถึงเลยว่า แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆ จะไม่ เห็นผู้อื่นอยู่ในสายตาแบบนี้

แค่คิดก็รู้ว่า ภายในบริษัท ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเหล่า นั้นจะมีคุณธรรมและพฤติกรรมเช่นไร?

“หนุ่มน้อย ที่นี่คือเยียนเฉินกรุ๊ป ผมแนะนำว่าอย่าคุณอย่ามาส

ร้างปัญหาดีกว่า มิฉะนั้น คุณอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายได้ยังไง”

ประธานซ่งพูดพลางหรี่ตาลง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ตกใจกับหยางเฉิน แต่ในฐานะรองประธานบริษัท เขามีอำนาจ อยู่ในมือมากมาย แล้วจะกลัวชายหนุ่มเพียงคนเดียวได้อย่างไร?

“คนอย่างคุณก็สามารถเป็นรองประธานเยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้ด้วย เหรอ? ผมแนะนำให้คุณคิดให้รอบคอบก่อนที่จะพูด ไม่เช่นนั้น คุณจะสร้างปัญหาให้กับตัวเอง โดยไม่รู้ตัว

หยางเฉินพูดโต้แย้ง
เดิมทีเขาไม่ได้วางแผนที่จะมาที่เขียนเฉินกรุ๊ปเร็วขนาดนี้ แต่ ครั้งนี้มาเพราะเรื่องของอ้ายหลิน ในเมื่อเขามาที่เมืองเยี่ยน แล้ว ก็ย่อมต้องกลับมาเยี่ยมเยียนที่เยี่ยนเงินกรุ๊ปสักหน่อย

แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าไปภายในบริษัท ก็ได้พบกับพวกคนไร้ วิสัยทัศน์เช่นนี้ ในใจเขามีเพียงความรู้สึกเสียใจ เสียใจแทน เยี่ยนเฉินกรุ๊ป

เป็นเวลาสิบแปดปีแล้วที่เขาและแม่ถูกไล่ออกจากเมืองเยี่ยน ในช่วงสิบแปดปีที่ผ่านมา เกรงว่าบริษัทนี้อาจจะถูกกัดเซาะโดย ทายาทสายตรงของตระกูลอวี่เหวินจนพรุนแล้ว

ดูท่าทาง จําเป็นต้องกวาดล้างทำความสะอาดเสียหน่อยแล้ว

เมื่อได้ยินหยางเฉินพูดเช่นนี้ ประธานซึ่งก็ยิ้มอย่างเหยียด หยาม “ผมอยากจะดูนักว่า ไอ้เด็กเวรปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคน เดียวจะทำอะไรผมได้?”

ประธานซึ่งเป็นคนเย่อหยิ่งอย่างถึงที่สุด ในเยี่ยนเงินกรุ๊ป นอกจากผู้จัดการทั่วไปแล้ว เขาก็ไม่เคยเกรงกลัวใครเลย

หยางเฉินเพียงแค่มองดูเขาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง ก่อนจะ ยิ้มเยาะพูดว่า “คุณไม่ต้องกังวล อีกไม่นานคุณจะต้องคุกเข่า แทบเท้าขอร้องผม

พูดจบ เขาก็สั่งหม่าชาวว่า “ขับรถออกไป!”

ต่อให้เขาต้องฆ่าประธานซึ่งที่นี่ เขาก็จะไม่กะพริบตา แต่ถึง อย่างไรที่นี่ก็คือเยียนเฉินกรุ๊ป จะยอมให้มีเลือดสกปรกมาแปดเบือนไม่ได้

หากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ที่นี่ มันจะส่งผลเสียต่อเยียนเฉินกรุ๊ป

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วเขาจะต้องทะเลาะกับสุนัขไปทำไม? “หนุ่มน้อย ถือว่าคุณมีความชัดเจนในตัวเอง!!

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เมื่อประธานซึ่งมองใบหน้าที่สงบนิ่งของ หยางเฉิน เขาก็รู้สึกใจฝ่อในทันใด เขาทิ้งประโยคนี้ไว้แล้วรีบ ออกไป

ไม่นาน หม่าชาวก็จอดรถเรียบร้อย แล้วกลับไปอยู่ข้างกาย

หยางเงิน

ทั้งสองเดินตามกันมุ่งหน้าเข้าไปภายในบริษัท

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงประตู ก็ถูกเจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยทั้งสองขวางทางไว้ “หนุ่มน้อย ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ พวกคุณจะเข้าไปได้ ถ้ารู้ว่าอะไรควรไม่ควร ก็รีบไสหัวออกไป ซะ!”