บทที่ 480 ตระกูลอวี่เหวิน

หวงเทียนเฉันคือใคร ในฐานะคนของตระกูลมั่งคั่งในเมือง

เยี่ยนตู พวกเขาต่างรู้ดี แม้แต่คนประเภทนี้ก็ถูกฆ่าโดยไม่มีใครสังเกตเห็น แค่คิดก็รู้ แล้วว่า ถ้าคนของตระกูลมั่งคั่งอื่นๆ ตกเป็นเป้าหมาย พวกเขาก็

จะถูกฆ่าอย่างง่ายดายเช่นกัน

“อะไรนะ? หวงเทียนเฉินกับหวงจง ตายแล้วทั้งคู่?”

“พวกเขาอยู่ในโรงพยาบาลประชาชนไม่ใช่เหรอ? ยังมียอด ฝีมือชั้นหนึ่งของตระกูลอยู่ข้างกายไม่ใช่เหรอ?”

“ทำไมถึงถูกฆ่าตายได้ล่ะ?”

ภายในคฤหาสน์ตระกูลหวง ทันทีที่หยางเฉินจากไป ข่าวการ ถูกสังหารของหวงเทียนเฉินและหวงจงก็ได้แพร่กระจายไปถึง

ตระกูลหวงแล้ว

เมื่อหวงเทียนเชิงได้รู้ข่าวนี้ เขาก็ตกใจอย่างสุดขีด

จู่ๆ คำพูดที่หยางเฉินทิ้งไว้ก่อนจะออกจากตระกูลหวงก็ดังขึ้น มาในความคิดของเขา

หยางเฉินกล่าวว่า “อีกสิบนาที ตระกูลหวงจะมีเสียงของคุณ เพียงคนเดียว”

หรือจะบอกว่า การตายของหวงเทียนเฉินและหวงจง หยางเฉินเป็นคนบงการ?

ในฐานะที่หวงเทียนเฉินเป็นบุคคลอันดับสองของตระกูลหวง บอดี้การ์ดข้างกายย่อมมีศักยภาพอยู่ในระดับสูงสุดของตระกูล หวง

การถูกสังหารภายใต้การคุ้มครองของยอดฝีมือระดับสูงสุด ของตระกูลหวง แค่คิดก็รู้ว่าคนคนนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน?

หวงเทียนเชิงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน ถ้าคนที่หยาง เงินเลือกคือหวงเทียนเฉิน ไม่ใช่เขา

นั่นก็หมายความว่า ตอนนี้คนที่ถูกฆ่าต้องเป็นเขา พอคิดถึงตรงนี้ หวงเทียนเชิงก็รู้สึกโชคดีมากที่ตนเองได้รับ เลือกจากหยางเฉิน

เมืองเยี่ยน ภายในคฤหาสน์แบบดั้งเดิมที่หรูหราแห่งหนึ่ง

ในวิลล่าใจกลางที่หรูหราที่สุดหลังหนึ่ง มีเงาร่างชายวัยกลาง คนยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าหน้าต่างฝรั่งเศสบานใหญ่ กำลัง เหม่อมองดูภาพปรากฏการณ์ที่มีมนตร์ขลังภายนอก

ชายวัยกลางคนยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง ดูท่าทางหงอยเหงา

ในขณะนี้ ชายชราสวมเสื้อผ้าสมัยราชวงศ์ถังเดินเข้ามา แล้ว เอ่ยปากว่า “ผู้นำ นายน้อยมาถึงเมืองเยี่ยนตูแล้ว!”

เมื่อได้ยินคำพูดของชายชราในชุดราชวงศ์ถัง ในที่สุดสีหน้า ของชายวัยกลางคนก็เกิดความแปรปรวน ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ หลังจากสงบอารมณ์ตนเองลงได้ ระดับหนึ่ง เขาถึงหันกลับไป

“สิบแปดปีแล้ว! ในที่สุดเขาก็ได้มาเหยียบเมืองเขียนนี้อีก ครั้ง!”

ชายวัยกลางคนเอ่ยปากพูดช้าๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึก ปลงอนิจจัง ในสายตายังมีความโศกเศร้าอยู่เล็กน้อย

“สิบแปดปีก่อน ผมขับไล่พวกเขาสองแม่ลูกออกจากวงศ์ ตระกูลด้วยตัวเอง แล้วยังขับไล่พวกเขาออกจากเมืองเยี่ยน ด้วย ผมข่มขู่พวกเขาว่า จะไม่สามารถมาเหยียบเมืองเยี่ยนได้ อีกตลอดชีวิต!”

“สิบแปดปีต่อมา เขากลับมาถึงเมืองเยี่ยน นั่นเป็นเพราะเขา มีความมั่นใจที่จะต่อสู้กับตระกูลอวี่เหวินแล้วจึงได้มาที่เมืองนี้ใช่ หรือไม่?”

“ไม่ใช่ ด้วยตำแหน่งและศักยภาพของเขาในปัจจุบัน การจะ โค่นล้มตระกูลอวี่เหวิน มันไม่ใช่เรื่องยาก!”

“ครั้งนี้ เขามาที่เมืองเยี่ยนตูเพื่อคิดบัญชีกับผมหรือเปล่า?

ใบหน้าของชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ท่าทางหงอยเหงา สูญเสียการควบคุมทางอารมณ์ไปเล็กน้อย

ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะแก่ลงไปหลายปี ในทันใด เขาไม่ใช่ใครอื่น เป็นผู้นำของตระกูลอวี่เหวิน หนึ่งในแปดตระ กูลแห่งเยี่ยนตู อวี้เหวินเกาหยาง บิดาผู้ให้กำเนิดหยางเฉิน
ในเวลานี้ ใบหน้าของเขามีเพียงความโศกเศร้าอย่างไม่มีที่ สิ้นสุด

เขาที่มีอายุเพียง 50 ปี แต่จอนผมนั้นหงอกขาวไปนานแล้ว หางตาก็ปกคลุมไปด้วยริ้วรอยยิบๆ “ผู้นำ ผมคิดว่านายน้อยยังคงมีความผูกพันกับท่าน ถ้าไม่

อย่างนั้น ด้วยศักยภาพและตำแหน่งในปัจจุบันของเขา คงจะ

มาตามหาท่านที่เมืองเยี่ยนตูตั้งนานแล้ว

“แต่เขาก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น เท่าที่ผมรู้ ครั้งนี้เขาไม่ได้มาที่เมือง เยี่ยนเพื่อมุ่งหน้าหาตระกูลอวี่เหวิน”

“แต่ตรงไปที่ตระกูลหวงเลย บังเอิญว่า หวงเทียนเฉินกับ ลูกชายของเขาเพิ่งถูกสังหารในโรงพยาบาลชุมชนเยี่ยนตู ชายชราในชุดราชวงศ์ถังกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ “การตายของหวงเทียนเฉิน เกี่ยวข้องกับเฉินหรือเปล่า? อวี่เหวินเกาหยางพูดอย่างประหลาดใจ

ในฐานะผู้นำของตระกูลอวี่เหวิน เขารู้ดีว่าหวงเทียนเงินคือ ใคร

มีข่าวแพร่สะพัดในสังคมชั้นสูงของเมืองเยี่ยน ถ้าไม่ใช่ เพราะมีเกาสงอยู่ข้างกายหวงเทียนเชิง เขาคงไม่มีคุณสมบัติที่จะ เป็นเจ้าบ้านได้

ในแง่ของสติปัญญาและวิธีการ หวงเทียนเฉินนั้นเหนือกว่าหวงเทียนเชิงมาก

แค่คิดก็รู้ว่าการตายของหวงเทียนเฉิน ทำให้ตระกูลใหญ่ที่มี อานาจทั้งหมดในเมืองเยี่ยน ตกตะลึง ชายชรา ในชุดราชวงศ์ถังพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หวง เทียนเชิงกลายเป็นคนปลิ้นปล้อนและโหดเหี้ยม ขอแค่เป็นศัตรูก็

จะกำจัดให้สิ้นซาก คนแบบนี้ไม่ค่อยมีศัตรู แม้ว่าหวงเทียนเชิงจะ

ต้องการฆ่าเขา แต่ก็ทำไม่ได้”

“สิบนาทีก่อนที่หวงเทียนเฉินจะถูกฆ่า นายน้อยเพิ่งออกจาก ตระกูลหวง ดังนั้นผมเดาว่านายน้อยจะต้องบรรลุข้อตกลงบาง อย่างกับหวงเทียนเชิง ดังนั้นนายน้อยจึงส่งคนไปฆ่าหวงเทียน เฉิน”

ชายชราในชุดราชวงศ์ถังกล่าว ถ้าหยางเฉินอยู่ที่นั่น จะต้อง จําเขาได้อย่างแน่นอน

ในวันแรกที่หยางเฉินเพิ่งกลับจากชายแดนเหนือมาถึงเจียง โจว เขาได้พบกับคนที่อ้างว่าเป็นพ่อบ้านตระกูลอวี่เหวินที่สนาม บิน ซึ่งก็คือชายชรา ในชุดราชวงศ์ถังผู้นี้

ข้างกายผู้นำตระกูลมั่งคั่งทุกคนในเมืองเยี่ยนดูจะมีพ่อบ้าน คอยช่วยเหลืออยู่ ชายชราในชุดราชวงศ์ถัง ในฐานะที่เป็นพ่อ บ้านตระกูลอวี่เหวิน ไม่ว่าจะเป็นสถานะหรือตำแหน่ง ล้วนอยู่สูง มาก

แม้แต่ทายาทสายตรงของตระกูลอวี่เหวิน เมื่อพบเขายังต้อง ให้เกียรติและไม่กล้าดูถูกเขา
หลังจากอเหวินเกาหยางได้ฟังการวิเคราะห์ของชายชราใน ชุดราชวงศ์ถังแล้ว สีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม เขารู้ว่าทั้ง สถานะและตำแหน่งของหยางเฉินในปัจจุบันนี้นั้นสูงมาก หยาง เฉันไม่สนใจตำแหน่งผู้นำของตระกูลอวี่เหวินเลย

แต่การที่หยางเฉินทำให้สถานการณ์ระหว่างสองฝ่ายของ ตระกูลหวงเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันได้ในเวลาอันสั้นเพียงวัน เดียว มันอยู่เหนือความคาดหมายของอวี่เหวินเกาหยาง

ในบรรดาแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ตระกูลมั่งคั่งจำนวนมาก ล้วนมีการแย่งชิงระหว่างพรรคพวก แต่มีเพียงตระกูลหวงเท่านั้น ที่ฝ่ายเจ้าบ้านและอีกฝ่ายมีศักยภาพเท่ากัน

เมื่อมีเพียงฝ่ายเดียวที่ควบคุมตระกูลหวง ก็สามารถ จินตนาการได้ว่าศักยภาพของตระกูลหวง จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

แต่ถึงอย่างไร ระหว่างตระกูลอวี่เหวินและตระกูลหวงก็มีบุญ

คุณความแค้นต่อกัน

ตอนนี้หยางเฉินได้ช่วยหวงเทียนเชิงยึดครองตระกูลหวงอย่าง สมบูรณ์แล้ว นี่จะเป็นขั้นตอนแรกที่เขาตระเตรียมไว้เพื่อจัดการ กับตระกูลอวี่เหวินหรือไม่?

ความกังวลของอวี่เหวินเกาหยางก็ไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผล

เมื่ออยู่ในตำแหน่งนี้ของเขา ก็สามารถมองเห็นได้กว้างขึ้น เขาไม่ต้องการให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเขากับหยางเฉิน ตราบใดที่หยางเฉินเต็มใจ ตอนนี้เขาสามารถสละตำแหน่งเจ้าบ้านให้หยางเฉินได้โดยไม่ลังเลเลย

“เฉิน พ่อไม่ขอให้ลูกให้อภัย แค่หวังว่าลูกจะไม่ทรมานพ่อ หากความตายของพ่อสามารถเอามาแลกเปลี่ยนกับช่วงเวลาอัน รักใคร่กลมเกลียวระหว่างเราสองพ่อลูกได้ พ่อจะไม่ยอมกะพริบ ตาเลย” ดวงตาทั้งสองของอวี่เหวินเกาหยางแดง เสียงของเขา

สะอึ้นเล็กน้อย

ชายชราในชุดราชวงศ์ถังมองตามด้านหลังของอวี่เหวินเกา หยาง แอบถอนหายใจแล้วจากไปอย่างเงียบๆ

ในสายตาของคนอื่น ชายซึมเศร้าผู้นี้เป็นผู้นำของตระกูลอวี่เห วิน ซึ่งเป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยน มีความยิ่งใหญ่อันไร้ ขอบเขต

แต่เขารู้ว่า ทุกอย่างไม่ใช่สิ่งที่ชายผู้นี้ต้องการ

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากหยางเฉินออกมาจากตระกูลหวง ก็ ตรงไปหาตระกูลอ้ายทันที

ในเมืองเยี่ยนตู นอกจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว ยังมี ตระกูลมั่งคั่งระดับสองอีกมากมาย อย่างเช่นตระกูลอ้ายก็เป็น หนึ่งในนั้นด้วย มีประวัติความเป็นมายาวนานนับร้อยปี

เมื่อหยางเฉินมาถึงตระกูลอ้าย ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว

ในเวลานี้ ตระกูลอ้ายเปิดไฟสว่างไสว ภายในคฤหาสน์หรู หลังใหญ่เต็มไปด้วยทายาทสายตรงของตระกูลอ้าย
อ้ายหลินแต่งกายด้วยชุดลำลองสบายๆ ใบหน้ามีรอยยิ้ม บางๆ ในรอยยิ้มมีความมั่นใจอยู่เต็มเปี่ยม

“พี่เฉิน คุณมาแล้ว!”

พอเห็นหยางเฉิน อ้ายหลินก็ยืนขึ้นทักทายด้วยรอยยิ้ม

หม่าชาวที่อยู่ข้างกายอ้ายหลิน งุ่นง่านไม่เป็นสุขอยู่ตั้งนาน แล้ว พอหยางเฉินมาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก เขารีบลุกขึ้น “พี่เฉิน!