บทที่ 479 หยางไร้พ่าย

หยางเฉินไม่พูดอะไร มองหวงเทียนเชิงอย่างไร้ความรู้สึก

หลังจากนั้นไม่นาน อารมณ์ของหวงเทียนเชิงก็สงบลงมาก สองตาจับจ้องหยางเฉินแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณเป็นคนมาหาผม ก็ต้องเห็นอะไรดีๆ ให้ตัวผม ถ้าผมบอกว่า ผมยินดีที่จะนำพา ตระกูลหวง สวามิภักดิ์ต่อคุณ คุณแน่ใจไหมว่าจะให้ผมนั่ง ตำแหน่งนี้อย่างมั่นคง?”

หยางเฉินพยักหน้า “แน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้นบทสนทนาที่ผม คุยกับหวงเทียนเฉินเมื่อครู่ ถือว่าได้ออกคำสั่งแล้ว ไม่ใช่ให้เขา รอฟังข่าวจากผม”

ทันใดนั้นหวงเทียนเชิงก็หลับตาลง สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้ว ลืมตาขึ้น ภายในดวงตาที่ใสซื่อกะพริบระยิบระยับ “ตกลง ผม รับปาก! ขอเพียงคุณสามารถช่วยให้ผมได้ยึดครองตระกูลหวง อย่างสมบูรณ์ ตระกูลหวงทั้งหมดจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง!

เมื่อได้ยินสิ่งที่หวงเทียนเชิงพูด รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ของหยางเฉิน “ดี!”

เจตนาเดิมของหยางเฉินในการเดินทางไปยังเมืองเยี่ยนใน ครั้งนี้ ก็เพื่อขัดขวางการแต่งงานของอ้ายหลิน และถือโอกาส สะสางปัญหาของตระกูลหวงไปด้วย

ตอนนี้เรื่องการแต่งงานของอ้ายหลินถือว่าได้รับการสะสางแล้ว จากการแสดงออกของหยางเฉินและหม่าชาวในตระกูลหวัง ก่อนหน้านี้ นอกเสียจากว่าตระกูลอ้ายจะรนหาที่ตาย ถ้าไม่อย่าง นั้นจะไม่มีวันปฏิเสธการคบหาระหว่างอ้ายหลินกับหม่าชาว

หวงเทียนเชิงยังแสดงออกว่าเต็มใจสวามิภักดิ์ให้ตน เช่นนี้ แม้ว่าตนจะยังไม่ได้เหยียบเมืองเยี่ยนตู แต่ก็จะได้ควบคุมตระกูล หวงซึ่งเป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว

เมื่อได้เข้าควบคุมตระกูลหวงอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาก็จะไปที่ ตระกูลอวี่เหวินด้วยตัวเอง เพื่อตามหาและถามคนคนนั้นว่า เหตุ ใดตอนแรกถึงต้องการขับไล่ตนและแม่ออกจากตระกูล แล้วยัง ไล่ออกจากเมืองเยี่ยนด้วย

เมื่อนึกถึงเหตุกาณ์ในอดีต ในสายตาของหยางเฉินก็เย็น เยียบ

ในขณะเดียวกัน ณ ห้องผู้ป่วยระดับ VIP ห้องหนึ่งของโรง

พยาบาลชุมชนเยี่ยนตู

หวงเทียนเฉินและหวงจง สีหน้ามีแต่ความตื่นเต้น

“ไอ้โง่หวงเทียนเชิงนั่น เห็นเจ้าหนุ่มคนนั้นเป็นคนไม่มีบทบาท อะไร ครั้งนี้เขาเจอของแข็งเข้าให้แล้วจริงๆ”

“ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ในเมืองหนุนหลัง ตอนที่ผมถูกเจ้าหนุ่มนั่น จับกดให้คุกเข่าต่อหน้าสาธารณชน ผมก็รู้ว่าเจ้าหนุ่มนั่นไม่ ธรรมดาอย่างที่เห็นภายนอก เจ้าโง่หวงเทียนเชิงยังกล้าส่ง ลูกชายของตัวเองไปหาเจ้าหนุ่มนั่น โง่จนถึงขีดสุด ”
“เอาล่ะ เจ้าหนุ่มนั่นเป็นสัตว์ประหลาดที่ตระกูลหวงไม่สามารถ รับมือได้ เขาหลบได้แม้แต่กระสุน ลูกน้องของเขาก็เป็นสัตว์ ประหลาดเช่นกัน ในเวลาสั้นๆ ไม่กี่วินาที สามารถถอดชิ้นส่วน ปืนด้วยมือเดียว”

สองพ่อลูกเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไม่มีทางปิดบังความสะเทือน ใจอย่างรุนแรงที่มีต่อหยางเฉินในคำพูดของพวกเขาได้

“พ่อครับ อย่าบอกนะว่าท่านรับปากเจ้าหนุ่มนั่นจริงๆ ว่าจะ ยอมสวามิภักดิ์ให้เขา หลังจากที่ท่านได้เป็นผู้นำตระกูลหวง?” จู่ๆ หวงจงก็ถามขึ้น

หวงเทียนเฉินยิ้มเยาะ “เขาจริงจังเกินไปหน่อยหรือเปล่า?”

“ถ้าจะให้ตระกูลหวงของเราสวามิภักดิ์ อย่าว่าแต่คนหนุ่มอายุ ยังไม่ถึงสามสิบเลย แม้แต่ราชวงศ์แห่งจิ๋วโจวก็ยังไม่มีคุณสมบัติ พอ!”

หวงเทียนเฉินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ชื่อเสียงของนายพล หนึ่งคนมาจากกระดูกแห้งกรังนับหมื่น! ที่ฉันตกลงตามเงื่อนไข ของเขา ก็แค่การเสแสร้งรับปากเท่านั้น หลังจากที่เขาช่วยให้ฉัน ได้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลหวง มันก็จะถึงเวลาตายของเขา!

“พ่อต้องการจะฆ่าเขาเหรอ?”

หวงจงถามด้วยความแปลกใจ

“เขามีทักษะในด้านศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก แต่แล้วยัง ไงล่ะ? ปืนกว่ายี่สิบกระบอกยังทำอะไรเขาไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่าปืนไรเฟิลซสไนเปอร์กว่ายี่สิบกระบอก จะยังทำอะไรเขาไม่ได้เหมือน กัน?”

หวงเทียนเฉินหัวเราะเยาะ ในคำพูดเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าต่อ

หยางเฉิน หวงจงได้ยินเช่นนี้ ภายในใจก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง สติ ปัญญาบอกเขาว่า หยางเฉินแข็งแกร่งมาก อาจจะไม่เกรงกลัวต่อ

ปืนไรเฟิลซุ่มยิง

แต่เมื่อนึกถึงความอัปยศอดสูที่หยางเฉินนำมาให้ตน เจตนา ฆ่าที่เขามีต่อหยางเฉินก็มากขึ้นเรื่อยๆ เขาพูดอย่างขบเขี้ยว เคี้ยวฟันว่า “พ่อพูดถูก ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ปืนไรเฟิล ซุ่มยิ่งกว่ายี่สิบกระบอกก็สามารถยิงเขาจนพรุนได้!”

และในเวลานี้เอง ประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกผลักเปิดออกอย่าง กะทันหัน

“ใครน่ะ?”

ขณะที่สองพ่อลูกกำลังคุยอย่างออกรสชาติ ก็ได้ยินเสียงประตู ถูกเปิดออก พวกเขาต่างหันไปมองที่ประตูทันที

ในเวลานี้ เห็นชายรูปร่างสูงใหญ่กำลังล็อกประตูห้องผู้ป่วย และหันหลังให้พวกเขา

“หม่าชาว!”

เมื่อสองพ่อลูกเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่หันกลับมา สีหน้าของทั้ง สองก็เปลี่ยนไปมากทันที มันเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว
โดยเฉพาะหวงจง ยิ่งหวาดกลัวจนบอกไม่ถูก

เขาเคยเห็นกับตาตัวเองแล้วว่า หม่าชาวแข็งแกร่งเพียงใด

ในเวลานี้ เขามาถึงห้องผู้ป่วย แล้วยังล็อกประตูห้องผู้ป่วยอีก ด้วย เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่?

“คุณหม่านี่เอง คุณหม่ามาหาเรา เพราะคุณหยางต้องการสั่ง

การอะไรพวกเรา ใช่ไหม?”

หวงเทียนเฉินได้สติก่อน รีบพูดด้วยรอยยิ้มสอพลอ

ดูเหมือนว่า เขาจะมีท่าที่เคารพยำเกรงหม่าชาวมาก

แต่ทว่าหมาชาวไม่ได้พูดอะไรสักคำ ความเย็นชาท่วมตัว ก้าว เดินไปที่เตียงผู้ป่วย

ทั้งหวงเทียนเฉินและหวงจง รู้สึกถึงความหวาดกลัวออกมา

จากจิตวิญญาณอย่างน่าประหลาด

“คุณมาทำอะไรที่นี่กันแน่?

ในที่สุดหวงจงเบลล์ก็ตระหนักถึงอะไรบางอย่าง เขาก้าวไป ข้างหน้าแล้วเอ่ยปากถามขึ้น

“ฆ่าคน!”

หม่าชาวพูดเพียงสองคำเท่านั้น

ทันทีที่เสียงของเขาเงียบลง กริชระยิบระยับก็ปรากฏขึ้นในมือ ของหม่าชาวอย่างฉับพลัน
“พริบ!”

เห็นเพียงแสงระยิบระยับอันเย็นยะเยือก ร่างของหม่าชาวก

หายไปจากจุดนั้น วินาทีต่อมา เส้นเลือดที่ลำคอของหวงจง

ค่อยๆ ผลิบาน ความหวาดกลัวบนใบหน้าของหวงจงชะงักงัน เขาเอามือทั้ง

สองกุมลำคอไว้แน่น

เลือดไหลทะลักออกมาตามนิ้วมือทั้งห้าของเขาอย่างมากมาย

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา หวงจงถูกฆ่าตายก่อนที่ทั้ง สองจะทันได้ตอบโต้ด้วยซ้ำ

เกรงว่าเขาจะไม่ทันคิดด้วยซ้ำว่าคำว่า “ฆ่าคน” สองคำนี้ จะ เป็นสองคำสุดท้ายที่เขาจะได้ยินในชีวิตของเขา

พอเห็นหวงจงถูกฆ่า หวงเทียนเฉินก็มีสีหน้าโกรธจัด ตะโกน

ว่า “องครักษ์! องครักษ์! ฆ่าเจ้าหมอนี่ซะ!”

แม้ว่าเขาจะแผดเสียงแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยินเขา

นี่คือห้องผู้ป่วยระดับ VIP ของโรงพยาบาลชุมชนเยี่ยนตู มันมี

คุณสมบัติเป็นฉนวนกันเสียงที่ดีอยู่แล้ว หวงเทียนเฉินนอนอยู่โรงพยาบาล จะไม่มียอดฝีมือคอย

ปกป้องได้อย่างไร?

การที่หม่าชาวสามารถเข้ามาในห้องผู้ป่วยได้ แสดงให้เห็นว่า คนของหวงเทียนเฉินจำนวนมากถูกจัดการหมดแล้ว
“ต่อให้คุณเรียกจนคอแตก ก็ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้!

หม่าชาวพูดไปพลางเดินไปพลาง สายตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ในมือยังถือกริชที่มีเลือดหยดอยู่ตลอดเวลา

สีหน้าของหวงเทียนเฉินเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความ โกรธ ร่างกายยังคงสั่นเทาไม่หยุด

“คุณ…คุณอย่าเข้ามานะ!”

เขาเข้าไปหลบอยู่หลังเตียง แล้วตะโกนขึ้นมา

หม่าชาวเข้ามาอยู่ตรงหน้าเขาอย่างง่ายดาย ก่อนจะพูดอย่าง เย็นชา “คุณตายได้แล้วล่ะ!”

“บอกผมได้ไหม หยางเฉิน เขาเป็นใครกันแน่?

สีหน้าของหวงเทียนเงินเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ไม่ต่อสู้ ดิ้นรนอีก เขารู้ว่าต่อให้ดิ้นรนแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์

หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง หม่าชาวก็เอ่ยปากบอกว่า “เขาเกิด มาเพื่อเป็นราชา มีอายุเท่ากับประเทศ! ในชายแดนเหนือ เขามี ฉายาว่า หยางไร้พ่าย!”

“หยางไร้พ่าย?”

“เขานั่นแหละ!”

“เป็นจอมพลที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศจิ๋ว โจว!”

“เขานั่นเอง! ผมน่าจะนึกถึงเขาตั้งแต่แรก แต่จะทำอย่างไรได้ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว! สายเกินไป…

ความตกใจและความโศกเศร้าปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของหวง เทียนเฉิน

เขายังพูดไม่ทันจบ กริซในมือของหม่าชาวก็แวบผ่านไป หวงเทียนเฉิน ตายซะ!

ไม่นาน ข่าวการสังหารหวงเทียนเฉินและหวงจงได้กระจายไป ทั่วทั้งเมืองเยี่ยนตู

เพียงชั่วครู่ คนของตระกูลชั้นนำทั่วทั้งเมืองเยี่ยนต่างตก ตะลึงเป็นอย่างมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ