บทที่ 478 ยินดีสวามิภักดิ์

ในฐานะผู้นำตระกูลหวง แม้ว่าส่วนใหญ่ต้องพึ่งพาเกาสง แต่ ถ้าหากเขาเป็นคนโง่ที่โกรธง่ายจริงๆ ไม่ว่าเกาสงจะมีอุบาย แยบยลอย่างไร หวงเทียนเชิงก็เป็นบุคคลไร้ความสามารถที่ประ คับประคองไม่ไหว

เขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่า หยางเฉินมาโดยมีจุดประสงค์

หยางเฉินไม่ได้ปิดบังอะไรเลย เขาพยักหน้าอย่างตรงไปตรง มา “ต่อจากนี้ไป ตระกูลหวงจะอยู่ภายใต้การควบคุมของผม ผม ไม่เพียงจะคืนเกาสงให้กับคุณเท่านั้น แต่ยังจะช่วยคุณจัดการกับ ภัยอันตรายที่แฝงอยู่ของตระกูลหวงด้วย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหวงเทียนเชิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะตะโกนขึ้นมาทันที “หนุ่มน้อย ผมหวงเทียนเชิงอยากให้ตระกูลหวงฟังคำสั่งผมคน เดียว แต่ผมจะไม่ขายผลประโยชน์ของตระกูลเพื่อผลประโยชน์ ส่วนตัว!”

ต้องการควบคุมตระกูลหวง ความกระหายของคุณ มันไม่ มากไปหน่อยเหรอ?”

หวงเทียนเชิงกล่าวอย่างโกรธเคือง

หยางเฉินคาดการณ์ปฏิกิริยาของหวงเทียนเชิงไว้แล้ว จึงไม่รู้ สึกแปลกใจเลย เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่ยินดี ผมไปหาหวงเทียนเฉินก็ได้ เพื่อตำแหน่งเจ้าบ้าน เขาต้องยินดีมากแน่ๆ สําหรับเงื่อนไขที่ผมเสนอ

“ไม่มีทาง!”

หวงเทียนเชิงส่ายหัวอย่างหนักแน่น “หวงเทียนเฉินอยากได้ ตำแหน่งเจ้าบ้านมานานแล้ว แต่เขาจะไม่มีวันขายผลประโยชน์ ของตระกูลเพื่อตำแหน่งเจ้าบ้านเด็ดขาด

หยางเฉินยิ้มเหยียดหยาม “นี่เป็นเพียงแค่ความคิดที่คุณ อยากให้เป็นเท่านั้น ตราบใดที่ผมสัญญาว่าจะให้ตำแหน่งผู้นำ ตระกูลหวงกับเขา อย่าว่าแต่จะให้ตระกูลหวงยอมสวามิภักดิ์ให้ ผมเลย ต่อให้บอกให้เขาฆ่าคนที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด อย่างคุณ เขาก็ยินดี คุณเชื่อไหม?”

เมื่อหยางเฉินพูดเช่นนี้ออกมา สีหน้าของหวงเทียนเชิง เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาพูดอย่างหงุดหงิดที่สุด “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“ระหว่างเรา ถึงแม้จะมีการต่อสู้แย่งชิงตำแหน่งเจ้าบ้านมา โดยตลอด แต่ก็จำกัดอยู่ที่ตำแหน่งของเจ้าบ้านเท่านั้น!

“ไม่ว่ายังไง ระหว่างพวกเราก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันโดยสาย เลือด จะต่อสู้กันดุเดือดแค่ไหน ก็ไม่มีทางถึงขั้นฆ่าปิดปากกัน ได้!”

หวงเทียนเชิงมีอารมณ์หงุดหงิดมาก ดูเหมือนกำลังอธิบาย แต่ในทางตรงกันข้ามเหมือนอับอายจนเกิดโทสะ
มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้ว่า หวงเทียนเฉินจะทําอย่างนั้นเพื่อ ตำแหน่งเจ้าบ้านหรือไม่

หยางเฉินรู้ว่าคนแบบนี้จะไม่มีวันเชื่อในสิ่งที่เขาพูด ถ้าไม่

แสดงโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา

หยางเฉินเพียงแค่ยิ้มบางๆ ไม่โต้แย้งใดๆ เขาหยิบโทรศัพท์ มือถือออกมาแล้วกดโทรออกไป

ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย เขาออกคำสั่งว่า “บอกหวงเทียนเฉิน ถ้าหากต้องการตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลหวง ก็ให้ติดต่อผม เดี๋ยวนี้!”

พูดจบ เขาก็วางสายไปทันที

หวงเทียนเชิงคิ้วขมวด ความเผด็จการของหยางเฉินทำให้เขา รู้สึกอึดอัดมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ด้วยศักยภาพที่หยางเฉินเคยแสดงออกมาก่อน หากต้องการ

ฆ่าเขา ในตอนนี้ มันเป็นเรื่องง่ายดายเหลือเกิน

“ให้หวงเทียนเฉินโทรกลับหาคุณ? คุณไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคน แบบไหน”

“ธาตุแท้เขาเป็นคนหยิ่งยโสมาก เจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนกับคนอื่น นอกเสียจากเขาจะแน่ใจว่า คุณสามารถช่วยให้เขาได้ตำแหน่ง เจ้าบ้าน มิฉะนั้นเขาจะไม่มีทางรับปากคุณ

“ผมขอเตือนคุณว่า อย่าโลภมากเกินไป ตระกูลหวงอาจจะ ร่วมมือกับคุณ หรือเป็นมิตรกับคุณ แต่จะให้ยอมสวามิภักดิ์ต่อคุณ มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“เมื่อก่อนเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้ก็เป็นไปไม่ได้ ในอนาคตยิ่งเป็น ไปไม่ได้!”

หวงเทียนเชิงกล่าวอย่างเย็นชา

แต่ในขณะที่เสียงเขาเงียบลง ก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือดัง

ขึ้นอย่างกะทันหัน

มันเป็น โทรศัพท์มือถือของหยางเฉิน

หยางเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเห็นหมายเลขแปลกๆ แล้วยิ้มออกมา “เมื่อก่อนมีคนบอกว่า ที่คุณขึ้นเป็นผู้นำตระกูล หวงได้ ทั้งหมดเป็นเพราะความช่วยเหลือของเกาสง ตอนนั้นผม ยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ ในที่สุดผมก็เชื่อแล้ว!”

“เพราะคนอย่างคุณ ถ้าไม่มีใครคอยช่วยเหลือ ก็อย่าหวังจะ ได้เป็นเจ้าบ้าน”

หยางเฉินพูดจบ ก็รับสายทันที แล้วกดปุ่มเปิดลำโพง

“สวัสดีครับคุณหยาง ผมคือหวงเทียนเฉินจากตระกูลหวง เมื่อ คนของคุณบอกว่าคุณให้ผมโทรกลับ ไม่ทราบว่าคุณหยางมี อะไรให้ผมรับใช้ครับ?”

ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยการ

ประจบสอพลอ

การแสดงออกบนใบหน้าของหวงเทียนเชิงแข็งทื่อทันที
เพราะเจ้าของเสียงนี้ ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากหวงเทียนเฉินที่ เขาเพิ่งบอกไปว่า จะไม่มีทางโทรกลับหาหยางเฉินเด็ดขาด

จากตอนที่เขาพูดจบ จนกระทั่งหวงเทียนเฉินโทรกลับหาหยาง

เฉินด้วยตัวเอง ใช้เวลาสั้นๆ ไม่ถึงหนึ่งนาที ประเด็นก็คือในน้ำเสียงของหวงเทียนเฉิน เต็มไปด้วยความ

เคารพในตัวหยางเฉินอย่างชัดเจน

ทันใดนั้นหวงเทียนเชิงก็รู้สึกเจ็บหน้า

“คุณอยากเป็นเจ้าบ้านของตระกูลหวงมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”

“ตอนนี้ ผมให้โอกาสคุณแล้ว”

“ขอเพียงคุณสามารถฆ่าทายาทสายตรงของตระกูลหวงซึ่ง เป็นสายเลือดของหวงเทียนเชิงได้ ผมจะสนับสนุนให้คุณได้รับ ตำแหน่งนี้”

“ส่วนผม มีเพียงเงื่อนไขเดียวเท่านั้น หลังจากที่คุณได้เป็นเจ้า บ้านแล้ว ตระกูลหวงต้องสวามิภักดิ์ต่อผม!”

หยางเฉินพูดอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ออกมา สีหน้าของหวงเทียนเชิงก็แย่ลงจนถึง ขีดสุด ไอ้สารเลวนี้ โทรศัพท์คุยกับหวงเทียนเฉินต่อหน้าตนเอง จริงๆ

ไม่เพียงต้องการให้หวงเทียนเฉินฆ่าตน แต่ยังรวมถึงทายาท สายตรงทางสายเลือดทั้งหมดของเขาด้วย
นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?

ไม่ว่าหวงเทียนเฉินจะสารเลวแค่ไหน แต่จะทำเรื่องรังแก อาจารย์และทำลายบรรพบุรุษเช่นนี้ได้อย่างไร?

เขาไม่เชื่อว่าหวงเทียนเฉินจะตอบตกลง

แต่เมื่อใน ใจหวงเทียนเชิงแน่วแน่เป็นอย่างยิ่งว่าหวงเทียน เฉินไม่มีทางตอบตกลงหยางเฉิน เสียงที่เต็มไปด้วยพลังสังหาร ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือของหยางเฉิน “ผมตกลง!”

“ตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลหวงมันควรจะเป็นของผมอยู่แล้ว หวงเทียนเชิงเกิดมาอย่างต่ำต้อย ไม่มีความกล้าหาญ หุนหัน พลันแล่น หากไม่ได้เกาสงคอยประคับประคองอยู่ข้างหลัง เขาจะ สืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้านได้ยังไง?”

“ผมอยากจะฆ่าเขามาตั้งนานแล้ว แต่เนื่องจากตำแหน่งเจ้า บ้านของเขา จึงกลัวว่ามันจะทำให้เกิดความขุ่นเคืองใจกันใน วงศ์ตระกูล ดังนั้นผมจึงอดทนต่อความโง่เขลาของเขามาโดย ตลอด”

“ถ้าได้รับความช่วยเหลือจากคุณหยาง ผมจะฆ่าเขาให้เหมือน ฆ่าสุนัขเลย รวมทั้งลูกหลานของเขาทั้งโคตรด้วย ผมจะจัดการ กับพวกเขาทีละคน!”

หวงเทียนเฉินพูดอย่างเกรี้ยวกราด ในน้ำเสียงเต็มไปด้วย เจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า

สีหน้าของหวงเทียนเชิงชะงักงันทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ความโกรธที่รุนแรงค่อยๆ ปรากฏขึ้น ในส่วน ลักของดวงตา

คำพูดของหวงเทียนเฉินเหมือนมีดคมที่ปักเข้าที่หัวใจของตน

อย่างแรง

เพื่อตำแหน่งเจ้าบ้าน เขายินดีที่จะฆ่าตนจริงๆ ฆ่าได้แม้แต่ผู้ บริสุทธิ์ที่มีสายเลือดตระกูลหวงเช่นเดียวกับตน

“คุณหยาง ต่อจากนี้ไป ผมหวงเทียนเฉินยินดีที่จะรับใช้คุณใน ฐานะผู้นำ! คุณหยางได้โปรดช่วยผมยึดตระกูลหวงด้วย!!

หวงเทียนเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเคารพยำเกรง ดังขึ้นมาด้วย อารมณ์ที่พลุ่งพล่าน

หยางเฉินสีหน้าเรียบเฉย มองไปที่หวงเทียนเชิงที่มีท่าทางไม่ แน่ใจ แล้วเอ่ยปากพูดอย่างเฉยเมย “ดี คุณรอฟังข่าวจากผม!” พูดจบ เขาก็วางสายไป

“ดูท่าทาง ตำแหน่งของเจ้าบ้านหวงในใจพี่ชายลูกพี่ลูกน้อง ของคุณ ไม่ได้สูงอะไรมาก เขาคิดจะฆ่าคุณมานานแล้ว

หยางเฉินพูดพลางมองไปที่หวงเทียนเชิงด้วยรอยยิ้ม

“ไอ้สารเลว! ไอ้สัตว์! ต่ำช้า! แกรับปากไปได้ยังไง?”

“หลายปีมานี้ พวกเราต่อสู้แย่งชิงกัน แต่ฉันคิดถึงความ สัมพันธ์ในสายเลือดของตระกูลหวง เสมอ แม้ว่าลูกชายของแก จะฆ่าลูกสาวของฉัน ฉันก็เลือกที่จะเงียบ
“ถ้าฉันต้องการเอาเรื่องจริงๆ ฝ่ายพวกแกคงตายไปหมด แล้ว!” “ตอนนี้ เพื่อตำแหน่งเจ้าบ้าน แกกลับต้องการฆ่าฉัน! แล้วยัง

ต้องการฆ่าลูกหลานฝ่ายฉันด้วย ทำไมแกถึงโหดร้ายแบบนี้? หวงเทียนเชิงพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด