บทที่ 460 ให้คำอธิบายมา

“กิจการที่เฟื่องฟูมากมาย สินสอดเงินสดหนึ่งแสนแปดหมื่น สามพันสามร้อย!”

รายการส่งของขวัญเจ็ดแปดอย่างติดๆ กันถูกอ่านออกมาต่อ หน้าสาธารณชน

ทันใดนั้นทุกคนต่างเบิกดวงตากลมโต ตื่นตกใจถึงขั้นสูงสุด แล้ว

เพราะสินสอดพวกนี้ ไม่มีสักอย่างที่ราคาไม่เกินหนึ่งร้อยล้าน ในนั้นยังมีกิจการหลายแห่งของเมืองเยี่ยนด้วย

โดยเฉพาะกิจการพวกนี้ มีความเกี่ยวข้องกับกิจการของ ตระกูลอ้ายทั้งหมด และสามารถพูดได้ว่าถ้าเกิดตระกูลอ้ายได้รับ กิจการพวกนี้ไปครอง ตำแหน่งของตระกูลอ้ายในเมืองเยี่ยน จะสามารถขยายใหญ่ได้อีกระดับหนึ่ง

รวมสินสอดพวกนั้นเมื่อสักครู่ขึ้นมา ราคาทะลุไปหลายพัน ล้านแล้ว!

ตระกูลอ้ายจะไม่ใช่แค่ตระกูลที่มีทรัพย์สินหมื่นล้านเล็กๆ อีก ต่อไป จํานวนหลายพันล้านนี้ ก็ยึดครองทรัพย์สินหนึ่งในสาม ของตระกูลไว้แล้ว
ปัจจุบันนี้ กลับถูกคิดเป็นสินสอด มอบออกมาให้แล้ว

ชายหนุ่มที่สามารถส่งกิจการหลายพันล้าน ให้ได้อย่าง ง่ายดาย เบื้องหลังจะทุนหนามากแค่ไหน?

ผู้คนมากมายต่างอดรู้สึกตกใจหวาดกลัวขึ้นมาไม่ได้ ส่วนอ้ายหมิงซวี่ ยิ่งรู้สึกเสียวสันหลังวาบอยู่พักหนึ่ง

ในใจเขาแน่ใจเอามากๆ ชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ เขาผิดใจไม่ ได้เหมือนกัน

“ไม่ทราบว่าคุณอ้ายรู้สึกพอใจกับสินสอดเหล่านี้หรือเปล่า ครับ?”

หยางเฉินมองทางอ้ายหมิงซวี่ด้วยท่าทางนิ่งสงบ

อ้ายหมิงซวี่ไม่ได้ตอบ หน้าตาเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน

หม่าชาวที่อยู่ข้างกายหยางเฉิน ภายในรู้สึกประทับใจเต็ม เปี่ยม เพราะแม้แต่เขาเองยังไม่รู้ชัดเจน เพื่อเขาแล้ว หยางเฉิน

ได้เตรียมสินสอดที่มหาศาลขนาดนี้เอาไว้อย่างคาดไม่ถึง

ตอนนี้เขาทำได้เพียงรับทุกอย่างนี้ไว้อย่างนิ่งเฉย วันหลังจะ ตอบแทนบุญคุณนี้กลับไปหลายพันเท่า

ตอนที่อ้ายหมิงซวี่ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรอยู่บ้าง ภาพของผู้สูง วัยคนหนึ่งก้าวเดินออกมาทันใด ทั่วทั้งตัวตั้งแต่บนลงล่างล้วน เป็นพลังน่าเกรงขามของผู้ปกครอง

“พ่อหนุ่ม เห็นแก่ที่นายจริงใจอย่างมาก ฉันจะไม่ถือสาหาความกับนายก็ได้

ผู้อาวุโสมองทางหยางเฉินด้วยสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียง เปลี่ยนกะทันหัน “แต่ว่านายฆ่าคนของตระกูลหวังแล้ว เรื่องนี้ นายจําเป็นต้องให้คำอธิบายกับตระกูลหวัง!”

“อีกอย่าง ในเมื่อพวกเราตระกูลอ้ายตัดสินใจจะแต่งงานเกี่ยว ดองกับตระกูลหวังแล้ว ถึงแม้นายจะย้ายกองเงินกองทองมา พิธี แต่งงานก็ไม่อาจโดนขัดขวางได้”

ฟังขึ้นมา ผู้อาวุโสกำลังพูดเหตุผลกับหยางเฉิน แต่ท่าที่กลับ

แข็งกร้าวอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ของตระกูลอ้าย ดูจากการแต่งตัว ของเขา ยังมีสายตาที่เต็มไปด้วยความเคารพนับถือของคนโดย รอบที่มองมาทางเขาแล้ว มีความเป็นไปได้มากว่าเขาจะคือผู้นำ ของตระกูลอ้าย

“คุณพ่อ!”

อ้ายหมิงซวี่รีบเข้ามาทันที เรียกไปด้วยความเคารพนบนอบ นึกไม่ถึงว่าเขาจะคือผู้นำของตระกูลอ้าย อ้ายชวน

ด้านข้างของอ้ายชวน ยังมีผู้อาวุโสผมหงอกคนหนึ่ง ใน ดวงตาที่มองทางหยางเฉินเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้นที่รุนแรง

“ท่านอ้าย ความหมายของคุณคือไม่แทรกแซงความแค้น ระหว่างผมกับตระกูลหวัง แค่ยืนยันจะให้อ้ายหลินแต่งเข้า ตระกูลหวัง?”
ดวงตาหยางเฉินจ้องอ้ายชวนไปตรงๆ สอบถามขึ้น

อ้ายชวนพยักหน้า “ไม่ผิด!

ยังเป็นจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เสียจริง คำพูดเหล่านี้พูดได้อย่าง รัดกุมมาก เขาไม่รู้สถานะและเบื้องหลังของหยางเฉิน แต่ดูจากสินสอดที่

หยางเฉินนำมา พอรู้แล้วว่าหยางเฉินไม่ธรรมดา

ส่วนเบื้องหลังของตระกูลหวัง คือตระกูลหวงที่ยืนอยู่หนึ่งใน แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู เขาไม่กล้าล่วงเกินเช่นกัน

เขาพูดแบบนี้ คงจะผิดใจทั้งสองฝ่ายไปแล้ว แต่อย่างน้อยคง ไม่ผิดใจฝ่ายหนึ่งในนี้จนถึงตาย

เห็นว่าตระกูลหวังและหยางเฉินเสือสองตัวต่อสู้กันอยู่ ไม่ว่า

ใครสามารถรับชัยชนะสุดท้ายนี้ไปครอง เขาล้วนมีที่เหลือให้

หวนกลับทั้งนั้น

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ขอบคุณท่านอ้ายมากครับ!” หยางเฉิน ยิ้มตอบไป

จากนั้นสายตาของเขาตกอยู่บนตัวของผู้อาวุโสคนนั้นที่อยู่ ด้านข้างอ้ายชวน เอ่ยปากบอกว่า “ท่านนี้ น่าจะเป็นผู้นำของ ตระกูลหวังสินะครับ?”

ผู้ที่มีสิทธิ์ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับอ้ายชวน นอกจากผู้นำของ ตระกูลหวังที่อยู่ในงานแล้ว ยังมีใครได้อีก?
“ไอ้หนุ่ม ต้องยอมรับว่าแกกล้าหาญเอามากๆ กล้าบุกตระกูล หวังของฉัน แถมยังกล้าฆ่าหลานชายของฉันหวังอีก แกเห็นว่า ตระกูลหวังของฉันรังแกได้ง่ายๆ งั้นเหรอ?”

หวังถลึงตาโกรธเกรี้ยว เสียงราวกับสายฟ้าฟาด ระเบิดดัง ท่ามกลางฝูงชน

หยางเฉินส่งเสียงหัวเราะเยาะ “ให้เจ้านายเบื้องหลังของแก ไสหัวออกมา สําหรับตระกูลหวัง ยังไม่มีสิทธิ์มาพูดกับฉัน!”

“สารเลว แกพูดอะไร?” หวังจู่โกรธจัด แขกที่มาในงานเหล่านั้นต่างตกใจตาค้างแล้ว

ใครไม่รู้ชัดบ้างว่าที่ยืนอยู่เบื้องหลังตระกูลหวังก็คือตระกูล หวง หยางเฉินกลับยังขู่ขวัญว่าให้เจ้านายเบื้องหลังตระกูลหวัง ใสหัวออกมา

คงไม่ได้หมายความว่าหยางเฉินให้คนของตระกูลหวงไสหัว ออกมาเหรอ?

“ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่? นึกไม่ถึงว่าแม้แต่ตระกูลหวง

ยังไม่กลัว!” “ดูท่าทางเขาจะพุ่งเป้ามาที่ตระกูลหวง บางที่การสู่ขออาจเป็น

แค่เรื่องบังหน้า”

“ชายสูงใหญ่ข้างกายเขาคนนั้น ความสามารถแกร่งมาก ถึง แม้จะเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นนำในแปดตระกูลแห่งเยี่ยน ก็แค่เท่านี้ เอง”
“ชายหนุ่มคนหนึ่งมีบอดี้การ์ดผู้แข็งแกร่งชั้นนำติดตัว จะเป็น บุคคลธรรมดาได้อย่างไร?”

ในเหตุการณ์ฮือฮาขึ้นพักหนึ่ง สำหรับสถานะของหยางเฉิน ถูกคาดเดาขึ้นมาแล้วเช่นกัน

หยางเฉินกลับเหมือนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น พูดจาแบบหน้าตา ไร้อารมณ์ “ถ้าไม่ให้เจ้านายเบื้องหลังของแกไสหัวออกมา ก็ ยกเลิกพิธีแต่งงานในวันนี้!!

พูดจบ หยางเฉินนั่งลงไปแล้ว หม่าชาวรีบเข้ามาเทน้ำชาถ้วย

หนึ่งแล้ว

หยางเฉินทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น นั่งอยู่ตรงนั้น ดื่มชา อย่างสบายใจไร้กังวล

ทุกคนแม้แต่หายใจยังไม่กล้าเลย จ้องภาพชายหนุ่มที่นั่งนิ่ง

ไม่ขยับคนนั้นอยู่

ในใจหวังสับสนอยู่บ้าง เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงแรงกดดัน ที่มหาศาลเช่นนี้

ถึงแม้ว่าตระกูลหวงจะเคยให้คำมั่นไว้ รอตอนที่พวกเขาควร ออกหน้า จะต้องออกหน้าแน่นอน

แต่ว่าปัจจุบันนี้ หลานชายของเขาโดนฆ่าแล้ว ตระกูลหวงกลับ ไม่มีใครปรากฏตัว

ทันใดนั้นหวังที่มีความรู้สึกว่าขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก
“คุณพ่อครับ เจ้าเด็กสามหาวสองคนนี้กล้ามาฆ่าลูกชายผม พวกเราจําเป็นต้องแก้แค้น!”

อารมณ์ของหวังหงเซียนสงบนิ่งลงมามากแล้ว วางลูกรักที่ กลายเป็นศพลง จากนั้นเดินมาที่ข้างกายของหวังหู ตาแดงก่ำ แล้วพูดขึ้น

หวังหูไม่ได้พูดอะไร สายตาจ้องมองที่หยางเฉิน

ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินไม่ได้ลงมืออะไรทั้งนั้น แต่จากบนตัว ของหยางเฉิน กลับทำให้เขารู้สึกถึงแรงอาฆาตแค้นรุนแรงที่ คลุมเครือ

ชายหนุ่มที่ทำให้เขามองไม่ออกแบบนี้ต่างหากถึงเป็นคนที่น่า กลัวมากที่สุด

“คุณพ่อครับ สรุปคุณพ่อกำลังลังเลอะไรอยู่?”

“เขาฆ่าลูกชายของผม หลานชายของท่านแล้วนะครับ!”

“หรือว่าท่านยังอยากจะไว้ชีวิตมันอีก?”

หวังหงเซียนตะโกนขึ้นมาแล้ว ในดวงตามีน้ำตาคลอเต็มเบ้า

หวังไห่คือลูกชายที่เขาชอบมากที่สุด และเป็นลูกชายที่เขา คาดหวังมากที่สุด อาจจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลในอนาคต อีกด้วย

ปัจจุบันนี้กลับโดนฆ่าแล้ว ฆ่าต่อหน้าต่อตาเขาแล้ว

เรื่องราวที่น่าเศร้าใจที่สุดบนโลกนี้ ไม่มีอะไรยิ่งไปกว่าคนอายุมากกว่าต้องมาดูคนอายุน้อยกว่าตายจากไป

ตอนนี้เขาแค่อยากฆ่าหยางเฉินและหม่าชาว เพื่อชำระล้าง แค้นให้ลูกชาย!

“หุบปาก!”

หวังหูตวาดใส่

เขาโกรธอย่างแรง อารมณ์ไม่ดีเอามากๆ ด้วย แต่เขาเป็นถึง ผู้นำของตระกูลหวัง

ถ้าสามารถฆ่าหยางเฉินและหม่าชาวได้จริง เขาจะอดทนมาถึง ตอนนี้หรือไง?

ตระกูลหวงไม่ปรากฏตัวออกมา เขาก็ไม่กล้าทำอะไรบ่มบ่าม จริงๆ

“ได้ ในเมื่อคุณพ่อไม่ยอมแก้แค้นเพื่อหวังไห่แล้ว งั้นผมทำ

เอง!”

หวังหงเซียนถูกความโกรธแค้นครอบงำสมองแล้ว ตะโกน เสียงดัง “ออกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!!

จากนั้นพอเขาพูดจบ ผู้แข็งแกร่งสวมชุดดำสี่คนก็พุ่งเข้ามา จากด้านนอก ในทันใด

“ถอยออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้!”

หวังจะยอมให้หวังหงเชียนเสี่ยงอันตรายได้อย่างไร? จึงรีบ ตะโกนบอก
เพียงแต่คนชุดด่าสี่คนนั้น เดิมที่ไม่สนใจหวัง ล้วนต้องหยาง เฉินและหม่าชาวตาเป็นมัน

“คุณพ่อครับ พวกเขาเป็นคนของผม ฟังแค่คำสั่งของผม เท่านั้น!” หวังหงเชียนตาแดงก่ำบอกไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ