The king of War

บทที่ 451 จะทำอะไรฉันได้



บทที่ 451 จะทำอะไรฉันได้

เมื่อวาน หยางเฉินตบหน้าเขาหลายครั้ง จนฟันหลุดไปหมด จนสุดท้ายก็พูดอะไรไม่ออก

หยางเฉินถามค่หนึ่ง เขาบ่นคำว่าฮือฮือ แล้วหยางเฉินแปล

ความหมายคําว่า”อือฮือ”เอง

“นาย นายเป็นคนพูดเอง ฉันไม่เคยสัญญาว่าจะให้ที่ดินผืนนั้น แก่นาย

แม้ว่าจะหวาดกลัว แต่ถ้าที่ดินผืนนี้ถูกหยางเฉินแย่งชิงไป จริงๆ ตระกูลหวงจะต้องไม่ปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน เขาตะโกน อย่างกังวลใจ

“ดูเหมือนว่า คุณหวงจะผิดคำสัญญาเหรอ?”

ทันใดนั้นหยางเฉินก็ยืนขึ้น และเดินไปหาหวงเจิ้งด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เดินก็พูดไปด้วย ” ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันจะถามซึ่งๆหน้าอีก ครั้ง คุณหวงยินยอม มอบที่ดินผืนนั้นให้แก่ฉันหรือไม่

แววตาของหวงเจิ้งมีเพียงความหวาดกลัวเหลืออยู่ สิ่งที่หยาง เฉินทําไว้เมื่อวานส่งผลกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างรุนแรง

และหยางเฉินบีบคั้นเข้ามาเรื่อยๆ รู้สึกว่าหัวใจของหวงเจ๋งไม่ สามารถทนต่อแรงกดดันได้อีกต่อไป เหมือนจะระเบิด

“นาย นายอย่าเข้ามา!
ใบหน้าของหวงเจิ้งเต็มไปด้วยความหวาดผวา สั่นไปทั้งตัว ทันใดนั้นก็ตะโกนเรียก “ตงเชย นายขวางเขาไว้

ตงเชยรู้ตัวว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ แต่หน้าที่ของเขาคือปกป้องหวง เจิ้ง แม้ว่าจะต้านทานไม่ไหว เขาก็ทำได้แค่ฝันสู้ต่อไป

“ถ้าแกกล้าลงมือ ฉันจะเอาชีวิตแก!”

สีหน้าของหยางเฉินไม่เปลี่ยนแปลง และเขาพูดด้วยน้ำเสียง

เรียบๆ

ชั่วขณะตงเชยหยุดเดิน มีความสับสนตัดสินใจไม่ถูก

เมื่อวานนี้เขาเพิ่งต่อสู้กับหยางเฉิน และเข้าใจความแตกต่าง ระหว่างซึ่งกันและกัน หยางเฉินมีพละกำลังที่จะฆ่าเขาได้

ในตระกูลหวงตงเชยอยู่ในอันดับหนึ่งในสามที่มีความ

แข็งแกร่ง ถึงกับตกใจกับคำพูดของหยางเฉิน ยืนนิ่งอยู่กับที่และ

ไม่กล้าขยับ มองดูหยางเฉินเดินไปถึงตรงหน้าหวงเจิ้ง

“พ่อบ้านเกา ช่วยฉันด้วย!”

สีหน้าหวงเจิ้งเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และตะโกน ขณะนี้ตงเชยตกใจกลัวกับคำพูดของหยางเฉิน เขาทำได้เพียง ฝากความหวังไว้ที่เกาสง

เกาลงทุบโต๊ะ และลุกขึ้นยืนทันที และพูดอย่างโกรธเคือง “ไอ้ หนุ่ม นี่แกกำลังหาที่ตาย ถ้าแกกล้าแตะเขาแม้แต่ผมเส้นเดียว ตระกูลหวงจะต้อง…….
ก่อนที่คำพูดของเกาสงจะจบลง ก็หยุดกะทันหัน

เพราะหยางเฉินมาถึงตรงหน้าหวงเจิ้งแล้ว และจับคอของหวง เจิ้งไว้ทันที หวงเจิ้งเหมือนลูกไก่ในกำมือ ที่ถูกหยางเฉินดึงขึ้น ด้วยมือเดียว

เขากล้าดียังไง?

ทุกคนในห้องประชุม ต่างตกตะลึง อีกฝ่ายหนึ่งเป็นทายาท ของตระกูลหวง ผู้นำตระกูลหวง ในอนาคต แต่ตอนนี้กลับถูกชาย หนุ่มคนหนึ่ง ใช้มือข้างเดียวยกขึ้นมา

นี่มันไม่ใช่แค่การยั่วยุแล้ว แต่คือการทำสงครามโดยตรง

ร่างกายของหวงเจิ้งลอยขึ้นไปในอากาศ แขนขากำลังดิ้นรน สุดๆ พยายามที่จะดิ้นให้หลุดพ้นจากมือของหยางเฉิน แต่ไม่ว่า ยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

“หยางเฉิน รีบวางหวงเจิ้งลง!”

หลังจากนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง เกาสงก็ตะวาด

ในเวลาเดียวกัน ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักออก ชายร่าง กายห้าคน ก็วิ่งเข้ามา

ปากกระบอกปืนสีดำ เล็งไปที่หัวของหยางเฉิน

เหมือนกับว่าถ้ามีคนออกคำสั่ง ทั้งห้าคนจะยิงหยางเฉินพร้ อมๆกัน

“ไอ้หนุ่ม ยังไม่รีบปล่อยหวงเจิ้งลงมา!”
เกาสงตะโกน แววตาอาฆาตแค้น

สำหรับตระกูลหวง อะไรที่พวกเขาไม่ได้ ก็ต้องทำลายให้สูญ

เดิมทีตระกูลหวงต้องการยืมมือของหยางเฉิน เพื่อควบคุม เจียงผิงและหนุนหลังสองเมืองนี้ และในเวลาเดียวกันพวกเขา สามารถใช้ความเกลียดชังของหยางเฉินที่มีต่อตระกูลอวี่เหวิน เพื่อจัดการกับตระกูลอวี่เหวิน

ตอนนี้ดูเหมือนว่าหยางเฉินไม่เต็มใจที่จะประนีประนอมเลย ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เขาทำได้เพียงทำลายให้สูญสิ้น

ในที่สุดหยางเฉินก็ปล่อยมือของเขา หวงเจ๋งอ่อนปวกเปียกไป ทั้งตัว เหมือนเพิ่งเดินเฉียดประตูนรกมา ความรู้สึกแบบนี้ ประสบการณ์เช่นนี้ในชีวิตนี้ไม่อยากเจอมันอีก

“เมื่อกี้แกเก่งมากไม่ใช่หรือ? แม้แต่ทายาทของตระกูลหวง ยังอยากจะฆ่า ทำต่อไป!”

เกาสงมีความภาคภูมิใจ

ที่หยางเฉินปล่อยหวงเจิ้ง เขานึกว่าหยางเฉินตกใจกลัวกับ มือปืนทั้งห้าคน

คนอื่นๆ ในห้องประชุม ยิ้มเยาะเย้ยแล้วมองไปที่หยางเฉิน คนที่มีความสามารถเพียงเล็กน้อยเท่านั้น คิดว่าตัวเอง เก่งกาจมากเลยเหรอ?
สู้กับตระกูลหวง ถ้าไม่ใช่หาที่ตายแล้วมันคืออะไร? ตงเชยที่อยู่ด้านข้าง ไม่รู้ว่าทําไม รู้สึกกังวลใจเล็กน้อย แน่นอนว่าไม่ใช่กังวลแทนหยางเฉิน แต่กังวลใจแทนตระกูล หวง

ด้วยขอบเขตความแข็งแกร่งของเขา เขารู้มากกว่านี้ ในโลก มนุษย์ ยังมีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ดำรงอยู่บ้าง

ว่ากันว่า ถ้าปรมาจารย์โกรธ เลือดกระเซ็นเป็นพันไมล์

เหมือนดั่งอาวุธปืน จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายใดๆกับ ปรมาจารย์เลย

ความแข็งแกร่งของหยางเฉินอยู่ในระดับใด จากความ แข็งแกร่งของตงเชย ไม่อาจเข้าใจได้อย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ทุกคนผิดหวังก็คือ ต่อให้ปืนห้า กระบอกเล็งไปที่หัวในเวลาเดียวกัน จากสีหน้าของหยางเฉิน พวกเขามองไม่เห็นความหวาดกลัวแม้แต่น้อย

แต่กลับเห็นว่า มุมปากของหยางเฉิน ยกขึ้นเป็นแนวโค้ง ราวกับกำลังเยาะเย้ยพวกเขา

“ไอ้หนุ่ม แกหัวเราะอะไร?

“แกคงคิดว่า ในระยะใกล้ขนาดนี้ ในเวลาเดียวกันมีปืน จํานวนมากเล็งมาที่หัว แกยังมีทางรอดอยู่ไหม?”

“วันนี้ เชิญเศรษฐีของทั้งสองเมือง และบอกพวกเขาว่า ในอนาคตทั้งสองเมือง จะต้องยอมจำนนต่อตระกูลหวง!!

เมื่อเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปากของหยางเฉิน เกาสงก็อับอาย

จนโกรธ และตะโกนใส่หยางเฉิน “พวกแกคิดว่า แค่ปืนที่เป็นเศษเหล็กเก่าๆไม่กี่กระบอก จะ

สามารถทำอะไรฉันได้เหรอ?” หยางเฉินหรี่ตา ยิ้มแล้วพูด

แต่รอยยิ้มของเขา อยู่ในสายตาของหวงเจิ้ง มีความรู้สึก ทําให้ขนลุกไปหมด

“เศษเหล็กเก่าๆ?”

เกาสงรู้สึกขบขันกับคำพูดของหยางเฉิน จากนั้นก็แสดง ใบหน้าบึ้งตึง “ในเมื่อแกพูดว่า สิ่งของพวกนี้ที่สามารถฆ่าแกได้ อย่างง่ายดายมันเป็นแค่เศษเหล็กเก่าๆ ถ้างั้นก็ให้แกได้เห็นว่า อยู่ท่ามกลางเศษเหล็กเก่าๆเหล่านี้ แกจะทนไปได้สักกี่น้ำ!

“ยิง!”

เกาสงออกคําสั่งทันที

“เปรี้ยงๆๆ!”

เสียงปืนดังขึ้นทันที ปืนพก โคลท์ ซิงเกิลแอ๊คชั่น อาร์มี .45 ลอง โคลท์ที่สวยงามห้ากระบอก พร้อมกับไฟที่น่าสะพรึงกลัว ออกมาจากปากกระบอกปืน

ทันทีที่เสียงปืนดังขึ้น ฉากที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวก็เกิดขึ้น
เดิมทีหยางเฉินซึ่งยืนอยู่ตรงนั้น หายตัวไปในอากาศ

“คนล่ะ?”

เกาสงถามด้วยความตกใจ

ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แต่ยังมีคนอื่นๆก็หวาดกลัว ตัวเย็น ความรู้สึกตกใจเหมือนเห็นผี

ในระยะใกล้เช่นนี้ ถูกปืนหากระบอกเล็ง แต่ทันทีที่ยิงปืน หยางเฉินซึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา ก็หายตัวไป

เป็นไปได้อย่างไร?

ขณะที่ทุกคนกำลังมองหาหยางเฉิน ฉากที่น่ากลัวก็เกิดขึ้น

เห็นแต่มือปืนทั้งห้าคน ในเวลาเดียวกัน กระเด็นออกไปกลาง

อากาศ

ทุกคนรู้สึกตื่นตระหนกชั่วขณะหนึ่ง

“ตูม!”

ในที่สุดร่างของมือปืนคนสุดท้ายหล่นลงกับพื้นอย่างแรง ทุก คนก็ตั้งสติขึ้นมาได้

เห็นตำแหน่งที่มือปืนทั้งห้าคนยืนเมื่อกี้ มีเงาของชายหนุ่ม เอา มือไขว้หลัง ยืนอยู่ตรงนั้น ด้วยสายตาขี้เล่น

และใต้เท้าของเขา ยังมีเศษเหล็กเก่าๆ
ในขณะนี้ ในมือของเขา ยังคงเล่นปืน โคลท์ ซึ่งเกิลแอ๊คชั่น อาร์มี 45 ลอง โคลท์สีดำาเก่า

ภายใต้การจ้องมองของทุกคน ผลิตภัณฑ์เหล็กที่แข็งแกร่ง และละเอียดมากนั้น เหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง ถูกขย่าเป็นวงกลม และโยนลงไปที่พื้น

และก่อนหน้านี้ชายร่างใหญ่ทั้งห้าคนที่เล็งปืนมาที่เขา ทั้งหมด ก็ล้มลงกับพื้น ไม่ทราบว่าจะอยู่หรือตาย

“นี่มัน…….เป็นไปได้ยังไง?”

เกาสงกลืนน้ำลาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ