บทที่ 43 จินเป็นอาย
เมื่อได้ฟังคำพูดของลั่วถึง หยางเฉินจึงเปิดปากพูด ทำได้ไม่เลว ฉันจะทำให้ตระกูลสงตอบโต้ไม่ได้เลยทีเดียว
“ท่านประธานวางใจเถอะ ผับทั้งหมดของตระกูลสง อยู่ใน สายตาผมหมดแล้ว ตอนที่โดนตรวจ ก็ตรวจสอบต่อหน้าทุกคน ลูกค้าต่างก็ถ่ายรูปลงเน็ตหมดเลย ตอนนี้หลักฐานกองเท่าภูเขา ตระกูลลงไม่มีโอกาสพลิกตัวแน่นอน
ล้วปิงรายงานตามจริง จู่ๆเหมือนคิดอะไรได้ พูดขึ้นอีก จริงสิ ยังมีอีกเรื่องที่ต้องรายงานครับ วันนี้คนที่พาคุณฉันไปคุยเป็น หัวหน้าแผนกการตลาดซื่อหวังเมิ่ง เคยเป็นเลขาให้คุณฉินมา ก่อน แต่พอคุณฉันกลับชานเรือกรุ๊ป หวังเพิ่งก็คอยหาเรื่องคุณ ฉันตลอดเวลา เป็นไปได้ว่า สงโป๋เหรินซื้อตัวหวังเพิ่งไป จะให้ไล่ ออกมั้ยครับ
“ไล่ออกเหรอ”
หยางเฉินแค่นหัวเราะ”ทำผิด ก็ต้องชดใช้ แค่ไล่ออกไม่น้อย ไปเหรอ ตอนนี้อย่าเพิ่งแตะต้องหล่อน หล่อนยังมีประโยชน์ สําหรับผม”
“ครับ ท่านประธาน! ”
พอวางหูโทรศัพท์ สีหน้าพยางเฉินค่อยๆสงบลง แม้ว่าตระกูล สงนั้นน่ารังเกียจ แต่ว่าผู้หญิงที่ชื่อหวังเพิ่งน่ารังเกียจยิ่งกว่า ในเมื่อเคยเป็นเลขาในจีนซี ก็หมายความว่าเคยได้รับมอบหมาย งานสำคัญ เวลานี้กลับเนรคุณ ทำร้ายฉัน
ยังหาโอกาสเลื่อนตำแหน่งฉันไม่ได้ หวังเพิ่งนี้แหละหมากตัว สําคัญ
คฤหาสน์ตระกูลสง
ในตอนที่สูงโป๋เหรินมาถึง ห้องโถงตระกูลสงสมาชิกตระกูล นั่งเต็มไปหมด
บนคอของเขายังมีผ้าก๊อตสีขาวพันอยู่ เลือดสดไหลซึม
“พ่อครับ พ่อต้องชำระความให้ผมนะครับ! ไอ้บ้านั่น เกือบฆ่า ผม ถ้าไม่ใช่ว่าผมดวงแข็ง ตอนนี้ตายไปแล้ว”สูงโป๊เหรินร้องไห้ โอดครวญ
“ผัวะ! ”
สง งซานตบฉาดลงบนหน้าลงโปเหริน ตะคอก ไอ้
เดรัจฉาน! คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! ”
สงโป๋เหรินสีหน้าสงสัย อุทานตะลึง พ่อครับ! ผมเกือบโดน ไอ้นรก นฆ่านะครับ พ่อตบผมทําไม”
“ตบแกเหรอ”
สงซิงซานตัวสั่นเทิ้ม ถ้าไม่ใช่เพราะแกเป็นลูกชายฉัน ฉันฆ่า แกแล้ว”
เขาตะคอกพลางตวัดไม้เท้า ฟาดลงไปที่สูงโป๋เหรินอีกสองสามที
สงโป้เหนคุกเข่าลง สีหน้าไม่เต็มใจอย่างยิ่ง ดวงตาแดง “พ่อ! ต่อให้พ่อจะซ้อมผม พ่อก็ช่วยบอกเหตุผลหน่อยครับ ฟาดไม่ยั้งแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ พ่อยังเห็นผมเป็นลูกอยู่มั้ย”
“ไอ้เนรคุณ! แกมันลูกเนรคุณ! “สงซิงซานเดือดไม่น้อย จน ตัวโงนเงน
“พ่อ! ”
สงโป๊เฉิงตกใจ รีบรุดเข้าไปพยุงไว้
แล้วตะคอกใส่ลงโป๋เหริน แกไอ้ฉิบหาย ถ้าไม่ใช่เพราะแก ไปล่วงเกินใครไว้ ตระกูลสงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เหรอ ยังกล้า มาเถียงอีก! แกยังเห็นตระกูลสงในสายตามั้ย ยังมีพ่ออยู่มั้ย
“ผมไปล่วงเกินอะไร ใคร”
สง โป๋เหรินตะคอก”สงโป๊เฉิง ไอ้คนถ่อย โยนหินใส่บ่อชัดๆ กลัวฉันจะแย่งตำแหน่งผู้สืบทอดล่ะสิ ถึงได้ใส่ความกัน
“คนมา!
สงชิงซานตะคอก ซ้อมมัน! เขาได้เนรคุณ ให้หักทั้งสอง ข้าง!
“พ่อ! ว่าไงนะ เขาผมให้หักสงโป๊เหนไม่อยากเชื่อ สงชิงซานออกคำสั่ง ชายฉกรรจ์สามสี่คนพุ่งเข้ามา กดสังโป๊ เหงินไว้กับพื้น
เวลานี้เอง สิงโป๋เหรินรู้สึกได้ บิดาจะขาเขาให้หักจริงๆ
“พ่อ ผมผิดไปแล้ว ผมจะไม่เถียงอีกแล้ว และไม่กล้าแย่ง ตำแหน่งกับพี่ใหญ่แล้ว พ่อปล่อยผมเถอะ ผมผิดไปแล้วจริงๆ สง โป๋เหรินร้อนรน ติดดินสุดตัว ไม่นานบาดแผลก็ปรีออก เลือดซึม
ส่งชิงซานเดินมาหยุดหน้าลงโปเหริน สีหน้าสงบ โปเหริน ผิด แล้ว บทเรียนที่เจ้าต้องรับ อย่าหาว่าพ่อใจร้ายเลย เจ้าทำผิดต่อ ตระกูลสงจริงๆ พ่อจะต้องตัดสายเลือด ถึงรักษาตระกูลไว้ได้
“พ่อ แล้วตกลงผมทำอะไรผิดล่ะ ถึงต้องมีจุดจบแบบนี้สงโป๊ เหรินเจ็บแปลบที่คอ แต่เขาก็อยากรู้ความจริง
“แกไปล่วงเกินผู้ใหญ่เอาไว้ ทำให้ผับตระกูลสงถูกปิดทั้งหมด แล้วถูกตรวจสอบ สงชิงซานค่อยๆเปิดปากพูด แววตาผิดหวัง
“ว่าไงนะ”
สง โปเหรินตกใจหน้าถอดสีพ่อ เป็นไปได้ไง ตระกูลสงเป็น ตระกูลเก่าแก่ติดอันดับในเจียงโจว ใครจะมากล้าตรวจสอบเรา จะต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ อีกอย่าง ผมไม่ได้ไปล่วงเกินผู้ใหญ่ ที่ไหนไว้สักหน่อย”
ดนตระกูลสงมองสงโป๋เหรินอย่างดูแคลน ต่างก็อดไม่ได้ที่จะ เข้าไปซ้อมเขา
ส่งโปเหรินใจหม่น จู่ๆรู้สึกได้ว่า ตระกูลสงใกล้จบเห่แล้วจริงๆ “จะเป็นไปไม่ได้ยังไง ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า ยังจะมีอะไรเป็นไปไม่ได้
ส่งไปเฉิงตะคอก ไอ้โง่ก็คือไอ้โง่ ขนาดตัวเองไปล่วงเกินใคร ไว้ยังไม่รู้
นอกจากจัดการลูกเขยตระกูลเล็กๆแล้ว ก็ไม่ได้ไปล่วงเกิน ใครนี่นา! *
สูงโป๊เหรีนงงจริงๆ คิดไม่ออกจริงๆว่าไปล่วงเป็นผู้ใหญ่ที่ไหน เอาไว้ แต่ว่าไม่นาน สีหน้าก็เหม่อลอย
เขานึกถึงคําพูดสุดท้ายของหยางเงินก่อนจากไป ตอนนั้นแวว ตาทั้งสองจ้องเขม็ง”เป็นไปไม่ได้ เป็นเขาไปไม่ได้ มันก็เป็นแค่ ลูกเขยสวะที่ถูกไล่ตะเพิด จะล้มตระกูลสงได้ไง”
“ว่าไงนะ เขาเป็นใคร “สงโป๊เฉิงจับประเด็นสำคัญ พุ่งขึ้นหน้า คว้าคอเสื้อสงโป๋เหรินไว้ ตะคอกก้อง
บอกมา! “สงชิงซานก็ตะคอกออกมา
“หยางเฉิน ลูกเขยที่ตระกูลฉินไล่ออกมา
“เขานั่นแหละ ทำร้ายเสี่ยวเหว่ย ซ้อมเสี่ยวเหว่ยจนเจ็บหนัก ผมด้วย เป็นเพราะมัน
“มันบอกว่า จะทำให้ตระกูลสงล้ม ให้ผมเสียใจ
สงโป๋เหรินสีหน้าหวาดกลัว พูดจาไม่รู้เรื่อง
“เป็นแกจริงๆด้วยไอ้ฉิบหาย! “สงโป๊เฉิงเตะสงโป๋เหรินลงพื้น สงชิงซานสูดลมหายใจลึก แววตาเฉียบคม พูดเสียงทุ้ม ขามันให้หักทั้งสองข้าง
“ไม่นะ……………คฤหาสน์ตระกูลสง เสียงก้องไปด้วย ความเจ็บปวด โหยหวน
“โป๊เฉิง พรุ่งนี้แต่เช้า พาไอ้ทรไปด้วย ไปขอขมาให้คนอื่น ยกโทษ ส่งชิงซานพูดจบ หันเดินกลับเข้าห้องนอน
สงโป๊เฉิงกระพริบตา ครับ พ่อ! ”
วันถัดมา พระอาทิตย์เริ่มขึ้นจากขอบฟ้า ฉันซ์บิดขี้เกียจ ค่อยๆลืมตาขึ้น
ไม่นาน เธอจึงรู้ตัวว่าไม่อยู่ในบ้าน นั่งจุมปุ๊กลง มองดูห้องพัก ที่ตกแต่งหรูหรา ในใจสับสน
เธอค่อยๆฟื้นความจํา รู้แต่ว่าเมื่อวานตอนที่โดนคิดบัญชี เพิ่ง
ยืนขึ้นมา ก็เป็นลมไป จากนั้นเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้อีกเลย
“ว้าย……
เสียงแหลมเล็กดังขึ้น
หยางเฉินที่เพิ่งทำอาหารเช้าเสร็จ ได้ยินเสียงร้องของฉัน แล้ว ก็ตกอกตกใจ รีบพุ่งเข้าห้องฉัน
“เสี่ยวซี เป็นอะไร”หยางเฉินถามอย่างร้อนใจ
เมื่อเห็นใบหน้าอันคุ้นเคยของหยางเฉิน ฉันซือดน้ำตาไหลไม่ ได้ ฉับพลัน หล่อนกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดหยางเฉิน มือกอดคอ เขาแน่น
พอตกใจตื่น ฉันคิดว่าตัวเองโดนลงไปเหวินยี่ปู้ยำ เรียบร้อยแล้ว แต่พอเห็นหยางเฉิน เธอจึงได้รู้เธอได้รับการช่วย เหลือออกมา เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ กอดหยางเดินร้องไห้
มือของหยางเฉินแข็งที่อเล็กน้อย มุมปากมีรอยยิ้ม ค่อยๆลูบ หลังฉินที”ไม่เป็นไรแล้วนะ!
เป็นนาน อารมณ์ของฉันจึงมั่นคงขึ้น เธอคลายหยางเดินออก นึกถึงเมื่อครู่ที่สูญเสียการควบคุม กอดหยางเฉินไว้เสียแน่น เธอ รู้สึกอายม้วนตัวนขึ้นมา
หยางเฉินไม่รู้อารมณ์ฉินซี ยื่นมือไปลูบหน้าผาก “ตัวก็ไม่ร้อนนี้ นา! ทำไมหน้าแดงๆ
“หยางเฉิน ออกไปนะ! “ฉิน เขินอาย
หยางเฉินหน้าอ่อนใจ แต่ก็ออกจากห้อง ก่อนออก พูดว่า” ในตู้ มีเสื้อผ้าผู้หญิง อาบน้ำเสร็จ ลงมากินอาหารเช้านะ
“ผู้หญิงเนี่ย อารมณ์เปลี่ยนไวกว่าพลิกหน้าหนังสืออีก เมื่อกี้ ยังโผเข้ามากอด ตอนนี้ก็ผลักออก หลังจากออกจากห้อง หยาง เงินส่ายหน้ายิ้มขมขื่น
ฉันมองไปที่หน้าประตู ฉับพลัน “พรวด “หัวเราะดังขึ้น เชื่อ
จริง! ”
หัวเราะทีเดียว ล้มเมือง
รอเธอเปิดตู้เสื้อผ้าออก ถึงได้ค้นพบ ห้องนอนขนาดห้าสิบ ตารางเมตร ตกแต่งโทนชมพูดหมดเลยแถมยังมีของเล่นเด็กผู้พญิงอีก
พอเปิดตู้เสื้อผ้า เธอยิ่งตกตะลึง ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ แบ่งเป็น สามโซน โซนแรกเสื้อผ้าผู้ชาย อีกโซนเสื้อผ้าผู้หญิง โซนสุดท้าย โซนเด็ก
สิ่งที่ทำให้หล่อนยิ่งประหลาดใจคือ เสื้อผ้าผู้หญิงเป็นขนาดตัว หล่อนหมดเลย
เธอมองดูเสื้อผ้าเด็กอีก เป็นขนาดของเสี้ยวเสี้ยวทั้งนั้น เธอเข้าใจในที่สุด หยางเฉินได้เตรียมทุกอย่างไว้ให้เธอกับ ลูกสาวแล้ว
เมื่อนึกถึงการกลับมาของหยางเฉินในครั้งนี้ เขาทำทุกอย่าง เพื่อหล่อน จู่ๆหล่อนก็ร้องไห้ออกมา
เป็นนาน หล่อนปาดน้ำตาจากดวงตาที่แดง”พวกเราเข้าใจ
คุณผิดมาตลอด! ”
พอเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าออกจากห้องนอนเรียบร้อย เธอก็ตะลึง ตะลานกับความโอ่อ่าราวกับพระราชวัง
เธอมองไปรอบๆอย่างตกตะลึง บนผนังมีศิลปะระดับโลก แขวนอยู่ ในตู้โชว์มีโบราณวัตถุ ทั้งห้องโถง เหมือนกับ พระราชวัง
“คุณในตอนนี้ มั่งมีแค่ไหน”ฉิน พิมพ์
ของผมทั้งหมด เป็นของคุณ! “ฉับพลันน้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ทําลายอารมณ์สงัดของฉัน
ฉิน หน้าแดง มองหยางเงินจริงใจ เดิมที่อยากจะประชด แต่ ก็เก็บคําพูดกลับไป
“เรากินข้าวกันเถอะ!
ฉันพูด เดินเข้าไปในห้องอาหาร
บอกว่าห้องอาหาร แต่ก็เหมือนร้านอาหาร ในห้องอาหาร ขนาดใหญ่ มีโต๊ะวางเต็มไปหมด โต๊ะไม่เล็กเสียด้วย แต่ก็ดูเข้า กันดี
“คุณค่าอาหารเช้าเหรอ”เมื่อเห็นอาหารเช้าหลากหลายบน โต๊ะ ฉิน ตกใจ
เนื้อสเต๊ก ม า ดอกกะหล่ำสีเขียว ไข่คนเหลืองทองอร่าม
และขนมปังที่อบจนหอมกรอบ นมสดหอมกรุ่น ทุกอย่างดู
สมบูรณ์แบบ
“จ๊อก~”
ฉินซีท้องร้องดังจ๊อก เธอหน้าแดงก่า
“กินข้าวเถอะ! “
หยางเฉินยิ้มอ่อน นั่นสเต็กออกเป็นชิ้นเล็ก ยื่นให้ฉัน
ฉากนี้ทำให้ฉันซื้อบอุ่นลุ่มลึก ซาบซึ้งใจ ดวงตาเธอแดงก่ำ มองไปยังชายตรงหน้า ทำไมต้องดีกับฉัน ขนาดนี้”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
