บทที่ 425 ไสหัวออกมาตายสิ

“คนหนึ่งคือผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด และอีกหนึ่งคือผู้ แข็งแกร่งของตระกูลหาน ตระกูลใหญ่อันดับ 1 ของเจียงผิง ไม่ ว่าใคร ก็คือผู้แข็งแกร่งในจุดสูงสุด!”

“ไม่รู้ชัยชนะจะตกในมือใคร เราจะมารอดูกัน!”

“งานต่อสู้ เริ่มอย่างเป็นทางการ!

ทันทีที่กรรมการพูดคำว่า”เริ่ม” ทุกคนก็ตกตะลึงและพบว่า ร่างของเหยเจ๋อ กลายเป็นร่างเงาเดาๆ ซึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า

หนิวเกนหุยทันที

และหนิวเกนหุย ตั้งแต่ต้นจนจบ ก็ยืนนิ่งอยู่ แต่ในตาของเขา เต็มไปด้วยความเย็นชา

“ฆ่า!”

เหยเจ๋อต่อยออกไปทันที

ในฐานะนักฆ่าชั้นแนวหน้าระดับนานาชาติ ท่าของเขา เป็นท่า

พิฆาตทั้งนั้น

ทีเดียว ต้องตาย!

“นี่จะจบแล้วเหรอ?”

“ชายชุดด่าคนนี้แข็งแกร่งมาก!!
“ผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด กลัวจนไม่กล้าขยับเลย!

เห็นเหยเจ๋อก แต่หนิวเป็นหุยยังคงยืนนิ่ง มีความโกลาหลใน

ที่เกิดเหตุ ราวกับว่าได้เห็นภาพ ความพ่ายแพ้ของหนิวเกนหุย แล้ว แต่ว่า คู่กรณีเหยเจ๋อ ในขณะที่กำปั้นของเขากำลังจะโดนขมับ

ของหนิวเกนหุย มีเจตนาฆ่าอย่างแรง เหมือนระลอกคลื่นพุ่ง

เข้าหาเขา

“ตาย!”

เขาได้ยินแค่คําเดียว

“Üs!”

ในวินาทีถัดมา ร่างของเหยเจ๋อก็เหมือนว่าวทีด้ายขาด เลือด พุ่งออกจากปากแล้วลอยกลับหัวออกไป

ทันทีที่เขาล้มลงพื้น เขาก็เสียชีวิตอย่างสมบูรณ์

และหยิวเกนหุยยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับสักก้าวเลยตั้งแต่ต้น จนจบ

ลมพัด เสื้อผ้าของหนิวเป็นหุยสะบัด เขายืนไขว้หลัง สีหน้า ภาคภูมิใจมาก สายตามองในกลุ่มคน : “นาย ยังไม่ไสหัวออกมา ตายอีกเหรอ?”

เมื่อหนิวเกนหุยยกมือขึ้น เขาก็ได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งที่ตระกูล ร่ำรวยในเจียงผิงเชิญมา แค่คิดก็รู้แล้วว่า ฉากนี้จะพาความตกตะลึงให้ทุกคนแค่ไหน

ในขณะนี้ เขายืนไขว้หลัง มองไปทางฝูงชน ในทางหยางเฉิน

ด้วยสีหน้าที่อาฆาตแค้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดที่โหดมากของเขา ทำให้หัวใจของ

ผู้คนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความคาดหวัง

“นี่ก็คือความสามารถของผู้แข็งแกร่งของสมาคมโดนเห

รอ?”

“ฉันไม่เห็นด้วยซ้ำว่า เขาทำได้อย่างไร ผู้แข็งแกร่งของตระกูล หานก็ถูกฆ่าตายในพริบตา!!

“แต่ว่า คนที่เขาบอกให้ใสหัวออกมา บอกใครกันแน่?” หลังจากสถานการณ์เงียบไปชั่วครู่ ทุกคนก็พูดคุยกันต่อ แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนตั้งตารอมากขึ้นก็คือ หนิวเป็นหุยอยาก จัดการใครกันแน่

แม้ว่าเขาจะมองเข้าไปในฝูงชน แต่มีผู้ชมจำนวนมากเกินไป ในงานนี้ และไม่รู้ว่าเลยว่า หนิวเกนหยกำลังจ้องมองใครอยู่

“ทำไมฉันรู้สึกว่าเขากำลังมองมาที่เรา?”

หวางหนึ่งที่อยู่ข้างๆหยางเฉิน พูดด้วยตัวสั่น

หลัวหยวนหยวนกับสวลี่ ก็กลัวจนใจเต้นรัว

ฉากที่เกิดขึ้นบนเวทีเมื่อกี้ พวกเธอเห็นด้วยตาของพวกเธอเอง ตอนนี้หนิวเกนหุยมองมาทางพวกเธอ ซึ่งมันน่ากลัวจริงๆ
ไม่เพียงแต่เธอด้วย ทุกคนล้วนมีภาพตาว่าถูกจ้องมอง

“สมาคมบูโด ยโสของฉัน เคลียร์ได้แล้ว!”

ในขณะเสียงเต็มด้วยการประชดและซึ้ง!

สัก

ในที่ที่สายของทุกคนจับจ้อง เพียงชายกลางคนชุด คลุมสีเทาลุกขึ้นช้า

อยู่ในทางตระกูลจู ตระกูลร่ำรวยอันดับหนึ่งในหนันยัง แข็งแกร่งได้รับจากสำนักมังกรเสือ หัวหน้าสำนัก

“หัวหน้าสํานักหลงของสำนักมังกรเสือเขาออกรบแล้ว

นั่นคือมีชีวิต

“เมื่อคุณไม่ได้ยินหรือไง? หัวหน้าสำนักหลงว่าสมาคม

โดเป็นคนฆ่าศิษย์น้องของระดับ

เขาปล่อยให้ศิษย์น้องของเขาถูกฆ่าได้ยังไงด้วยความสามารถของหัวหน้าหลง ฆ่าผู้

สมาคมบูโด จะหวั่นเลยแน่นอน?

เมื่อเห็นหัวหน้าสำนักหลงยืนทุกคนก็ตกตะลึง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวหนันยัง หัวหน้าสำนักหลงเป็นผู้แข็งแกร่งที่ยอดเยี่ยม และตอนนี้เขากำลังออกมารบเพื่อศิษย์ น้องที่ถูกฆ่า ไม่ต้องนึกเลยว่า มันจะพาความรู้สึกแบบไหนมา

“สำนักมังกรเสือ ก็จะแทรกแซงความแค้นระหว่างสมาคมบูโด ของเรา กับตระกูลร่ำรวยของทั้งสองเมืองด้วยเหรอ?”

ในทางของสมาคมบูโด หัวหน้าสาขาฉือเจียงลุกขึ้นและพูด

อย่างโกรธเคือง

ในฐานะหัวหน้าสาขาของเจียงผึ้ง เขารู้จักหัวมังกรเป็นอย่างดี

หัวหน้าสำนักหลงพูดหน้านิ่ง “สมาคมบูโดหยิ่งยโสโอหัง และ ฆ่าศิษย์น้องของฉัน ถ้าสมาคมโดไม่สามารถให้คำอธิบายกับ ฉันได้ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

“ฮ่าๆ ยอมแพ้ซะเถอะ!!

“หัวหน้าสำนักหลงเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งในหนันยัง แม้ว่า คุณจะเป็นผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดแล้วยังไงล่ะ? ต่อหน้า หัวหน้าสํานักหลง ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง

“ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะคุกเข่าขอความเมตตา ฮ่าฮ่าฮ่า ”

จูกว่างจื้อหัวเราะเสียงดัง และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความ เย้ยหยันเมื่อมองไปที่หนิวเป็นหย

ตอนนั้น เขาเคยไปสำนักมังกรเสือ และโชคดีที่ได้เห็นภาพ ของหัวหน้าสำนักหลงฝึกศิลปะการต่อสู้

เขาเห็นด้วยตาของเขาเองว่าหัวหน้าสำนักหลงเตะก้อนหินขนาดใหญ่เป็นชิ้นๆ เพียงครั้งเดียว

สมาคมบูโดจะสามารถเอาชนะหัวหน้าสำนักหลง ที่มีพลัง เหนือธรรมชาติได้อย่างไร?

หนิวเกนหุยไม่ได้มองกว่างจื้อด้วยซ้ำ เขาหรี่ตาลงมองไปที่ หัวหน้าสํานัก ที่กำลังเดินไปที่เวทีทีละขั้น และดวงตาของเขาก็ เล่นขึ้นเล็กน้อย

“คุณบอกว่า คนของสมาคมบูโดของฉันฆ่าศิษย์น้องของคุณ งั้นเหรอ?”

หนิวเกนหุยถามด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “สามวันก่อน ที่บ้านตระกูลในหนันยัง มีหลายคนก็เห็น หัวหน้าสำนักหลงยิ้มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ระหว่างที่พูด เขาก็เดินขึ้นเวทีแล้ว

เขาสวมชุดคลุมสีเทาปลิวไปตามสายลม ยืนเอามือไขว้หลัง ยืนอยู่กลางเวที ดูเหมือนมืออร่าสูงส่งอยู่จริง

“แม้ว่าสิ่งที่คุณพูดจะเป็นความจริง แล้วไงล่ะ? ศิษย์น้องของ คุณถูกฆ่าตาย ก็เพราะทักษะของเขาไม่ดีเท่าคนอื่น”

หนิวเกนหุยพูดอย่างเย็นชา “ทั้งๆที่คุณเป็นหัวหน้าสำนัก มังกรเสือ เดิมที่คุณต้องบำเพ็ญธรรม แต่กลับก้าวเข้ามาในโลก นี้ คุณสมควรที่จะเป็นหัวหน้าสำนักมังกรเสือที่เคารพนับถือ ไหม?”
“สมควรหรือไม่ คุณมีสิทธิ์พูดเหรอ?”

“ตามคำพูดของคุณ นอกเสียจากคนของสำนักมังกรหลงถูก ฆ่า ขอแค่เราเลือกที่จะไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้ง ถึงถูกใช้ ไหม?”

สีหน้าของหัวหน้าสำนักหลงไม่เปลี่ยนแปลง แต่คำพูดของเขา เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

หนิวเกนหุยเลิกคิ้วเล็กน้อย และพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “หลง เทียนสิง เพื่อประโยชน์ก็คือเพื่อประโยชน์ อย่ามาพูดโอหังขนาด นั้น”

“ในเมื่อคุณไม่ไว้หน้า งั้นระหว่างเรา ก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน แล้ว!”

“ในเมื่อคุณอยากเข้าไปยุ่งเรื่องทางโลก ก็อย่าโทษฉันโหด

ร้าย และฆ่าคุณที่นี่!!

เห็นได้ชัดว่าหนิวเกนหุยรู้จักหัวหน้าสำนักหลง แม้ว่าจะไม่ อยากต่อสู้กับเขา แต่ก็ไม่กลัวเลย

จุดประสงค์ของการต่อสู้ทั้งสองเมือง ก็คือเพื่อควบคุมทั้งสอง เมือง ตอนเขาวางแผน จะนึกไม่ว่าหัวหน้าสำนักหลงจะลงมือได้ อย่างไร?

“หัวหน้าสํานักหลง ฆ่าเขาเลย!”
สีหน้าของกว่างจื้อบ้าคลั่ง และลุกขึ้นทันที จากนั้นในความ ประหลาดใจของทุกคน เขากุมมือไปทางร่างที่ไม่มีใครเทียบได้ที่ อยู่ตรงกลางเวที และพูดว่า จากนี้ไป ตระกูลแห่งหนัน ยินดี ยกย่องกิตติมศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง! ”

“ตระกูลหูแห่งหนุนยัง ยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง!”

“ตระกูลหม่าแห่งหนุนยัง ยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนัก หลง!”

“ตระกูลเจิ้งแห่งหนันยัง ยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ