บทที่ 418 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียว

ทุกคนมองไปทางเย่เสี่ยวเตี้ยอย่างเห็นอกเห็นใจ และเย่เสี่ยว เตี้ย กลับนิ่งไปเลย ตัวสั่นอย่างรุนแรง กลัวอย่างสุดขีด

“อย่า…….อย่าเข้ามา คุณอย่าพาฉันไป ฉันมีเงิน ขอแค่คุณ ยอมปล่อยฉันไป ฉันสามารถให้ตระกูลของฉัน จ่ายเงินให้คุณ

เป็นจํานวนมาก ขอร้องล่ะ อย่าพาฉันไป!” เมื่อเห็นชายร่างกายเดินเข้ามาทีละก้าว เย่เสี่ยวเตี้ยก็เหมือน

กับนกที่หวาดกลัว ปวกเปียกไปทั้งตัว ดิ้นรนถอยอย่างอ่อนแรง

แต่ว่า ในเวลานี้ เธอไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ ในร่างกาย แม้กำลังจะ ถอย ก็แค่ขยับอยู่กับที่เล็กน้อย

“ฮ่าฮ่า ท่าทางกลัวของเธอช่างงดงามเหลือเกิน ฉันจะพาเธอ

กลับไป เป็นผู้หญิงของฉัน!”

หัวหน้าโจรสลัด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย และ เขารู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นท่าทางกลัวของเยเสี่ยวเตี้ย

ในขณะที่กลัว เย่เสี่ยวเตี้ยก็ถูกหัวหน้าโจรสลัดแบกขึ้นไหล่ ของเขาโดยตรง และพาออกไปด้วยเสียงหัวเราะ

เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะพาเธอไปไหน รู้เพียงว่าเธอถูกพาตัวไป ในเรือสําเล็ก และความกลัวในใจของเธอ ทําให้เธอแทบจะเป็นลม
“สาวสวย ฉันจะมาแล้ว!!

ทันทีที่เธอไปถึงฐานทัพโจรสลัด หัวหน้าโจรสลัดก็โยนเธอ ลงพื้นต่อหน้าสาธารณะ กำลังจะฉีกเสื้อผ้าของเธอ และทำให้ อับอายต่อสาธารณะ

เธอดิ้นรนอย่างแรง น้ำตาอาบหน้าไปตั้งนานแล้ว โจรสลัดผิวปากเสียงดัง และมีเสียงดังอยู่รอบตัว

มีคนความอับอายขายหน้ามากขนาดนี้ เยเสี่ยวเตี้ยรู้สึกแทบ อยากจะตาย

“พวกแก มันเลวจริงๆ!

ทันใดนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นชาดังขึ้นมา

“ใคร?”

หัวหน้าโจรสลัดที่กำลังจะทำเรื่องน่าอายกับเย่เสี่ยวเตี้ย ตกใจ ทันที และยืนขึ้นมองไปรอบ ๆ เพื่อหาเจ้าของเสียง

โจรสลัดคนอื่นๆ ก็ยกปืนขึ้นทีละคน มองหาที่มาของเสียง แต่ ไม่มีคนแปลกหน้าอยู่รอบๆ ตัวเลย นอกจากคนของพวกเขา

เย่เสี่ยวเตี๋ยที่กำลังกัดลิ้นอยู่ แล้วเตรียมจะฆ่าตัวตาย ทันใด นั้นเธอก็เบิกตากว้าง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความคาด หวัง

เสียงนี้เป็นภาษาจิ่วโจวที่เธอคุ้นเคยที่สุด!

เย่เสี่ยวเตี๋ยที่นอนอยู่บนพื้น เห็นด้วยตาตัวเอง ร่างชายหนุ่มกำลังกระโดดลงมาจากต้นไม้สูงตระหง่านที่ข้างๆ

ความสูงมากกว่าสิบเมตร เขาลงพื้น แทบจะทันที

ชายคนนั้นลงมายืนอยู่ข้างๆเยเสี่ยวเตี้ย

เย่เสี่ยวเตี่ยเห็นแค่ว่า เข่าของชายคนนั้นงอเพียงเล็กน้อย เท่านั้น และเธอก็ตกใจ ที่อีกฝ่ายกระโดดจากความสูงมากกว่า สิบเมตร โดยไม่มีอันตรายใดๆเลย

และชายผู้นี้ที่มีใบหน้าทางตะวันออก ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้ พิทักษ์ของชายแดนเหนือ ในตอนนั้น หยางเฉิน

โจรสลัดที่มีใบหน้าแบบตะวันตกเหล่านั้น ก็ตกตะลึงทันที มอง ไปยังหยางเฉินด้วยท่าทางที่อๆ ถึงกับลืมยกปืนขึ้น

“ไอ้บ้า แกเป็นใคร?”

หัวหน้าโจรสลัดได้สติขึ้นมาก่อน และเล็งปากกระบอกปืนAK ไปที่หัวของหยางเฉิน แทบจะทันที

ในเวลาเดียวกัน โจรสลัดอีกหลายสิบคนก็ยกปืนขึ้นเช่นกัน ปีน10กว่ากระบอก เล็งไปที่หยางเฉินคนเดียว

ไม่มีใครสงสัยเลยว่า เมื่อเหล่าโจรสลัดยิงไป ชายหนุ่มผิว เหลืองจะถูกยิงจนพรุนทันทีอย่างแน่นอน

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนแปลกใจคือ ชายที่มามือเปล่า สีหน้าไม่มี ความกลัวเลยแม้แต่น้อย แค่หรี่ตามองหัวหน้าโจรสลัดด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

“สำหรับฉัน ของพวกนี้ เป็นเพียงเศษเหล็กที่พังครืน

“ถ้าไม่อยากตายอย่างอนาถเกินไป แนะนำให้พวกแกจบตัว

เองซะ”

หยางเฉินพูดหน้านิ่ง พูดภาษาท้องถิ่นชัดเจน

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ…….………”

“เขาพูดว่าอะไรนะ? AK ของพวกเราเป็นเศษเหล็กที่พังครืน?”

“เขาจะให้เราฆ่าตัวตายอีกด้วย?”

พวกโจรสลัดหัวเราะคิกคัก สายตาของทุกคนเย้ยหยันและ ดูถูก

หยาง เฉินกระโดดลงจากต้นไม้ที่สูงเกิน 10 เมตร แม้ว่าพวก

เขาจะตกใจ แต่พวกเขาไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด ว่าหยางเฉินจะ

สามารถอยู่รอดได้จาก AK มากมายขนาดนี้

“ไอ้หนู ในเมื่อแกเหลิงขนาดนี้ ฉันจะส่งแกไปหาพระเจ้าเดี่ยว นี้! ถ้าเจอพระเจ้า แกบอกเขาได้เลยว่า คนที่ชื่อโซโร ฆ่าแกเอง!”

สีหน้าหัวหน้าโจรสลัดบูดบึง AK ชี้ไปที่หยางเฉิน เหนี่ยวไก

ทันที

“ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้น!
โจรสลัดทั้งหมดผิวปากและกรีดร้องเสียงดัง

แต่แล้วเสียงหวีดหวิวและเสียงกรีดร้อง มันเกิดขึ้นเพียงครู เดียว และในวินาทีต่อมา โจรสลัดนับสิบคนก็นิ่งเป็นหินทันที

เห็นว่าหยางเฉินที่ยืนอยู่หน้าเยเสี่ยวเตี้ยเมื่อกี้ ได้ปรากฏตัว ตรงหน้าหัวหน้าโจรสลัดแล้ว และฝ่ามือของเขา จับหัวของ

หัวหน้าโจรสลัด

ความหนาวเย็นที่น่าตกใจไง ได้กวาดทุกซอกทุกมุมของฐาน โจรสลัดในทันที

หัวหน้าโจรสลัดที่ถูกหยางเฉินจับหัว รู้สึกเย็นที่หลัง รู้สึกถึง วิกฤตที่รุนแรงไปทั่วร่างกายของเขา

“ทำไมไม่ฟังที่ฉันพูด?”

นี่เป็นคำสุดท้าย ที่หัวหน้าโจรสลัดได้ยินในโลกนี้

“แกร๊ก!”

ขณะที่เสียงของหยางเฉินจบลง จู่ๆนิ้วมือทั้งห้าก็ออกแรง และ ตามด้วยเสียงหัวกะโหลกแตก หลังชีวิตของหัวหน้าโจรสลัดหาย ไปในทันที

โจรสลัดคนอื่นๆ รู้สึกว่าไม่น่าเชื่อ และหลังจากที่นั่งไปชั่วครู่ พวกเขาก็ได้สติขึ้นมาอีกครั้ง

“เขาฆ่าหัวหน้า ฆ่าเขาเลย!”

มีคนอุทานออกมาและเหนี่ยวไกทันที
“ปัง! ปัง! ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้นเรื่อยๆ ทั้งฐานโจรสลัด เต็มไปด้วยเสียงยิงปืน อย่างบ้าคลั่ง

แต่ในขณะที่พวกเขายิ่ง หยางเฉินก็หายตัวไปแล้ว

“แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก!”

ทุกครั้งที่หยางเฉินปรากฏตัวขึ้น ก็จะมีโจรสลัดล้มลงพื้น

การตายของทุกคนมันน่าสลดใจอย่างยิ่ง หลังจากผ่านไป 10 วินาทีสั้นๆ โจรสลัดสิบกว่าคนก็ล้มลงกับพื้น โดยไม่มีผู้รอดชีวิต เลยสักคน

ในอากาศ มีกลิ่นเลือดที่แรงมาก

สายตาของเยเสี่ยวเตี้ยอยู่ที่หยางเฉิน ตั้งแต่หยางเฉิน ปรากฏ

เมื่อได้เห็นภาพอันน่าสลดใจแบบนี้ด้วยตาของเธอเอง เธอ กลับไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย ในใจเลย

สายตาของเธอจ้องไปที่หยางเฉิน

วันนั้นเป็นวันเกิดปีที่ 23 ของเธอ และยังเป็นวันเกิดที่น่าจดจำ ที่สุดในชีวิตของเธอด้วย

ตั้งแต่ความกลัวที่จะเจอโจรสลัดบนเรือสำราญ ไปจนถึงความ กลัวที่หัวหน้าโจรสลัดพาเธอไป ไปจนถึงความสิ้นหวังที่จะถูก หัวหน้าโจรสลัดขายหน้าต่อสาธารณะ
จนกระทั่งหยางเฉินปรากฏตัว ราวกับเป็นพระเจ้า เขาฆ่าโจร สลัดทั้งหมดด้วยมือเปล่า ช่วยรักษาความบริสุทธิ์ของเธอไว้ และ ช่วยชีวิตเธอ

ความรู้สึกรักแรกพบนั้น ยากจะลืมเลือน

ตั้งแต่นั้นมา หยางเฉินก็ตราตรึงในความทรงจําของเธอ และ แอบสาบานในใจว่าในชีวิตนี้ เธอจะแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ เท่านั้น

แต่ตอนนี้ ตระกูลต้องการให้เธออยู่ในฐานะคู่หมั้น ไปคบหา กับผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และถึงขั้นให้ตนอุทิศให้กับเขา

เธอที่มีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว จะยอมได้อย่างไร?

“ฉันจะต้องหาคุณให้เจอ!”

เย่เสี่ยวเตี้ยมองไปที่ใบหน้าในรูป สีหน้าของเธอเต็มไปด้วย ความมุ่งมั่น

แม้แต่หยางเฉินเองก็อาจจะลืมไปนานแล้วว่า เคยช่วยผู้หญิง คนนี้ไว้

เพราะไม่ว่ายังไงก็ทำภารกิจมากเกินไป อย่างภารกิจที่ช่วยกัน ไว้นั้น เขาจำไม่ได้แล้วจริงๆ ว่ามีทั้งหมดกี่ครั้ง และช่วยคนมา เท่าไหร่แล้ว

ถึงแม้จะจําเย่เสี่ยวเตี้ยได้ แล้วยังไงล่ะ?

ตอนนี้ ในใจของเขามีผู้หญิงเพียงคนเดียว นั่นก็คือฉัน
ยิ่งไปกว่านั้น รูปลักษณ์ของฉัน ไม่ได้ด้อยกว่าเยเสี่ยวเตี้ย เลย ตรงกันข้าม มันดียิ่งกว่า

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ