บทที่ 386 ไม่ตายไม่เลิก

คำถามที่หยางเฉินถามหวงจงนั้น ทำให้ทุกคนต่างก็ทำหน้าไม่ อยากจะเชื่อ

ห้องสัมมนาที่กว้างใหญ่ได้ตกอยู่ในความเงียบทันที!

ไม่ว่าใครก็รับรู้ได้ว่าหวงจงกำลังทำหน้าโมโหอย่างถึงที่สุด

“ลูกชายของฉันตายด้วยน้ำมือของแก ตอนนี้ฉันต้องการชีวิต ของแก แล้วมันไม่ถูกตรงไหน?”

หวงจงพูดขึ้น และมีความรู้สึกเหมือนขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก

ทั้งๆ ที่ตัวเองกำลังจะเอามณฑลเจียงผึ้งมาครอบครองได้แล้ว แต่ในช่วงจังหวะสำคัญ สมาคมบูโดก็โผล่มาอย่างไม่คาดคิด

การที่ต้องเผชิญหน้ากับสมาคมบูโดที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูล หวงนั้น เขาก็ไม่มั่นใจจริงๆ จึงจำต้องยอมล่าถอยไป

แต่กับตัวเบี้ยที่ถูกตระกูลอวี่เหวินทอดทิ้งไปนั้น ยังไม่มี คุณสมบัติมากพอให้เขายอมถอยได้หรอก

แต่ว่าตอนนี้ เขาสามารถรับรู้ถึงจิตสังหารอันแรงกล้าจากตัว ของหยางเฉิน มันให้ความรู้สึกกดดันไม่น้อยกว่าที่ฉือเจียงมีให้

กับเขาเลย

“ลูกชายของคุณถูกใครฆ่า คุณเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจแล้วไม่ใช่ เหรอ?”
หยางเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “คิดที่จะป้ายความผิดให้ผม คุณมั่นใจแล้วใช่มั้ย ว่าจะสามารถทนรับกับความโกรธเกรี้ยว ของผมได้?”

“ไอ้หนู ให้มันน้อยๆ หน่อยนะ! เดิมที่หวงอันหลานชายของฉัน ก็ถูกแกฆ่าอยู่แล้ว เรื่องนี้ ฉันกับเจ้าบ้านเพิ่งนั้นรู้ดี แกคิดว่าการ ที่แกพูดจาบ่ายเบี่ยง แล้วมันจะสามารถกลบเกลื่อนความผิดของ ตัวเองได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?”

หวงเหมยนั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว กลัวว่าตัวเองจะถูกเปิดเผย จึง

รีบตวาดใส่หยางเฉินทันที

หยางเฉินหรี่ตาแล้วถามไปว่า “ในเมื่อคุณบอกว่า คุณกับเพิ่ง หงเย่รู้ว่าผมเป็นคนฆ่าหลานชายของคุณ งั้นผมขอถามคุณหน่อย ว่า ทําไมผมถึงต้องฆ่าเขา? แล้วผมฆ่าเขายังไง?

“ถูกต้อง ฉันกับเจ้าบ้านเพิ่งนั้นรู้ว่าแกเป็นคนฆ่าหวงอันหลาน

ชายของฉัน!”

หวงเหมยพูดออกมาด้วยความโมโห “แกใช้ปืนยิงหวงอันจน ตาย!”

“คุณหญิงหวงพูดถูก พวกเรานั้นรู้จริงๆ ว่าคนที่ฆ่าคุณชายอัน ก็คือแก!”

“ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมแกถึงต้องฆ่าคุณชายอันนั้น ก็เพราะหม่า ชาวพี่น้องของแก ไปแย่งคู่หมั้นของคุณชายอัน จนมีเรื่องกับ คุณชายอันขึ้นมา”
“คุณหญิงหวงได้สั่งปรมาจารย์ถังไปหาพี่น้องของแกเพื่อแก้ แค้นให้คุณชายอัน แต่ปรมาจารย์ถังกับคุณชายอันต่างก็ถูกแก ใช้ปืนยิงจนตาย!”

เพิ่งหงเย่กัดฟันแน่น และลุกขึ้นมาอย่างเร่งรีบ

ตระกูลหวงนั้นสูญเสียอำนาจไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ตระกูลหวงจาก ไป ตระกูลเพิ่งก็ต้องเจอกับการต่อต้านของตระกูลเศรษฐีต่างๆ ของเจียงผิง

พอถึงตอนนั้น ก็มีความเป็นไปได้ว่าตระกูลเพิ่งจะล่มสลาย ภายในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน

ถ้าตอนนี้สามารถให้ความช่วยเหลือกับตระกูลหวงได้ ไม่แน่ ตระกูลหวงอาจจะเห็นค่าและให้ทางรอดกับตระกูลหวงอีกครั้ง

ก็ได้

แต่ว่า เขากลับไม่รู้เลยว่า ภายใต้ความวุ่นวายนั้น เขาไม่เพียง ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือกับตระกูลหวง แต่กลับขุดหลุมให้กับ ตระกูลหวงไว้หลุมใหญ่แทน

หยางเฉินมองหน้าเจิ่งหงอยด้วยความเย็นชาไปทีหนึ่ง “จากที่ คุณพูดมา คุณก็น่าจะมีหลักฐาน เห็นเองกับตา ว่าผมเป็นคนยิง หวงอันจนตายสินะ?”

“ก็ต้องมีหลักฐานอยู่แล้วสิ!

เพิ่งหงเย่ตอบออกมาทันทีโดยไม่คิด แล้วพูดออกต่อว่า “ระหว่างทางที่ปรมาจารย์ถังกับคุณชายหวงถูกฆ่า มันมีกล้องวงจรปิดอยู่ด้วย ฉันกับคุณหญิงหวงต่างก็เห็นเหตุการณ์จากทาง กล้องถึงได้รู้ว่าคุณชายหวงนั้นตายยังไง

“หือ? มีกล้องวงจรปิดด้วยเหรอ? เอามันมาเปิดเลย ให้ทุก คนได้รู้ว่าคุณชายหวงที่คุณพูดถึงนั้นถูกใครฆ่าตายกันแน่”

หยางเฉินหรี่ตาแล้วยิ้มออกมา

เพิ่งหงเย่นั้นได้คิดหาวิธีรับมือตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว จึงได้พูดด้วย ความโมโหว่า “คลิปนั้นมันถูกแกแย่งไปแล้ว แต่ตอนนี้แกยังจะ มาบอกให้ฉันเปิดมันให้ดู นี่แกจงใจใช่มั้ย?”

หยางเฉินขาออกมา “ในเมื่อคุณบอกว่าคลิปนั้นถูกผมแย่งมา แล้ว งั้นผมก็ไม่ควรทำให้ทุกคนต้องผิดหวัง จริงมั้ย?

พอคําพูดนั้นสิ้นสุดลง เขาก็พูดออกมาทันทีว่า “ในเมื่อเจ้า

บ้านเพิ่งต้องการหลักฐาน งั้นก็เปิดให้เขาดูเลย!

พอได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เจิ่งหงเยกับหวงเหมยก็หันมา สบตากัน ในใจของทั้งสองกำลังกระวนกระวายอย่างถึงที่สุด

พวกเขานั้นรู้ดีอยู่แล้ว ว่าการตายของหวงอันนั้นไม่ได้เกี่ยว อะไรกับหยางเฉินเลย แต่หยางเฉินกลับยอมรับมันออกมาต่อ หน้าทุกคน

แถมยังพูดออกมาอย่างน่าประหลาดว่าเปิดให้เขาดู แต่ไม่นาน พวกเขาก็ได้รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง

“พริบ~”
จู่ๆ ไฟในห้องสัมมนาของการประชุมแลกเปลี่ยนก็ดับลง จอ โปรเจคเตอร์ที่อยู่ด้านหน้าก็สว่างขึ้นอย่างกะทันหัน

จากนั้น ก็มีเงาของคนสามคนปรากฏขึ้นในโปรเจคเตอร์อย่าง ชัดเจน

“ขอบคุณครับคุณป้า! ขอบคุณครับคุณป้า!

เปิดคลิปมา ก็คือภาพที่หวงอันกำลังพูดขอบคุณหวงเหมยอยู่ แต่ทันใดนั้นเอง ในมือของหวงเหมยก็มีปืนพกกึ่งอัตโนมัติ ขนาดเล็กปรากฏขึ้น มันเล็งตรงไปที่หัวใจของหวงอัน

“ปิ๊ง!”

เสียงปืนดังขึ้น สีหน้าของหวงอันนิ่งไป

เหตุการณ์นี้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก หวงอันยังไม่ทันรู้ตัว ก็ล้มลงไป นอนจมกองเลือดแล้ว

คุณหญิงหวง นี่คุณ?” เสียงของเมิ่งหงเยดังขึ้น

“มีแต่การตายของหวงอัน ถึงสามารถทำให้ตระกูลหวงยอม ส่งผู้แข็งแกร่งออกไปมากกว่าเดิม ครั้งนี้ หยางเฉินได้ตายอย่าง ไม่ต้องสงสัยแน่นอน!”

“หวงอันนั้นถูกหยางเฉินฆ่าตาย เข้าใจมั้ย?”

เพิ่งหงเย็พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “คุณชายอันรู้ว่าคู่หมั้นของ ตัวเองถูกแย่งไป จึงได้พาปรมาจารย์ถังไปแก้แค้นด้วย แต่ ปรมาจารย์ถังกับคุณชายอัน ต่างก็ถูกฆ่าตาย!”
ถึงแม้คลิปมันจะมีความยาวเพียงหนึ่งนาที แต่การตายของ หวงจงนั้นกลับถูกถ่ายเอาไว้อย่างชัดเจน

หวงเหมยกับเมิ่งหงเย่กำลังตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

หวงจงนั้นคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าการตายของหวกัน มัน เกี่ยวข้องกับหวงเหมย แต่ยังไงก็คาดไม่ถึงว่าหวงเหมยจะลงมือ ด้วยตนเอง

ตอนนี้ สีหน้าของหวงจงนั้นกำลังโมโหมาก สายตาที่เต็ม เปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร ได้จ้องเขม็งไปยังหวงเหมย “นี่สินะหลัก ฐานที่เธอพูดถึง?”

“ตุบ!”

ร่างกายของหวงเหมยอ่อนแรง ไม่มีทางที่จะทนรับกับแรง กดดันที่หวงจงสั่งมาได้เลย เขาทั้งสองข้างกระทบลงพื้นอย่าง แรง แล้วร้องขอชีวิตทั้งน้ำตา “พี่ชาย ฉันมันด้อยค่ายิ่งกว่าสัตว์ ฉันมันก็แค่สัตว์ตัวหนึ่ง ฉันผิดไปแล้วจริงๆ พี่ยกโทษให้ฉันนะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ!”

ทันใดนั้น เมิ่งหงเย่ก็ได้คุกเข่าให้หวงจง แล้วร้องขอชีวิตอย่าง เจ็บปวดว่า “ท่านจง ทุกอย่างนี้มันไม่เกี่ยวกับผมเลยนะครับ คุณ หญิงหวงเป็นคนบังคับให้ผมปิดบังความจริงคุณเอง”

สีหน้าของทุกคนนั้นดูตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด ตอนแรกคิดว่าสิ่งที่ ได้เห็นนั้นใหญ่พอแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นอยู่ ตอนท้ายต่างหาก
นี่คือเรื่องของตระกูลหวงที่เป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเย็นต พวกเขาไม่อาจสอดมือเข้าไม่ยุ่ง ทำได้แค่มองดูเท่านั้น

พอเห็นคนทั้งสองที่กำลังคุกเข่าขอร้อง แววตาของเขาก็มีแต่ จิตสังหารเท่านั้น

สำหรับเขาแล้ว ถึงหวงอันจะเป็นลูกชายของเขา ตายไปมันก็ เท่านั้น เขาก็ไม่ใช่ว่าจะรับไม่ได้ การอยู่ในแปดตระกูลแห่งเย็นตู นั้น ไม่มีความผูกพันฉันญาติ มีแค่อำนาจกับผลประโยชน์เท่านั้น

ถ้าการเสียสละลูกชายไปสักคนเพื่อแลกกับอำนาจที่ยิ่งใหญ่ เขาก็เลือกที่จะทำแบบนั้น โดยที่ไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ว่าการตายของหวงอัน ไม่เพียงไม่ทำให้เขาได้รับความ ช่วยเหลือที่เป็นรูปธรรม แต่จากเรื่องนี้ กลับทำให้มันกลายเป็น เรื่องตลก ในเจียงผิงไปซะได้

สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ต้องรู้ไปถึงเมืองเยนแน่นอน พอถึงตอนนั้น คนที่จะขายหน้า ก็คือตระกูลหวงทั้งตระกูล

หวงจงได้สั่งออกมาอย่างกะทันหัน

บอดี้การ์ดคนสุดท้ายที่อยู่ข้างกายเขา ไม่มีความปรานีเลย แม้แต่น้อย ถีบขาออกไป

“ตุบ!”

เกิดเสียงดังขึ้น เท้าของบอดี้การ์ดถีบเข้าที่ขมับของเพิ่งหงเย่อย่างจัง เมิ่งหงเย่ได้ตายคาที่อยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่ทันได้รู้สึกอาลัย อาวรณ์เลยสักนิด

จากนั้น บอดี้การ์ดก็เดินไปทางหวงเหมย

“พี่ชาย ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ พี่ช่วยให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง นะ อย่าฆ่าฉันเลย ฉัน……..

“ตูบ!”

หวงเหมยยังไม่ทันได้พูดจบ บอดี้การ์ดก็ได้ลงมือไปก่อนแล้ว จุดจบเหมือนกับเมิ่งหงเย่ โดนถีบใส่ขมับ แล้วตายคาที่ ทั่วทั้งห้องสัมมนาตกอยู่ในความเงียบ

ทุกคนต่างทำหน้าตกใจ ในใจก็รู้สึกหดหูอย่างถึงที่สุด “หยางเฉิน ฉันจําแกได้แล้ว!”

จู่ๆ หวงจงก็มองไปยังหยางเฉิน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ ชอบใจ

พูดจบ เขาหมุนตัวแล้วเดินจากไปเลย

“ผมอนุญาตให้คุณไปแล้วเหรอ?”

พอหวงจงเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้มีเสียงที่ทรงอำนาจอย่าง ถึงที่สุดดังขึ้นจากทางด้านหลัง

สองเท้าของเขาเกร็งไปทันที หมุนตัวกลับมามองไปที่ชายหนุ่ม แต่ก็เป็นร่างที่หยิ่งผยอง แล้วพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ว่า“นี่ถ้าไม่ตายแกก็ไม่ยอมเลิกรากับฉันใช่มั้ย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ