บทที่ 367 ทุกคนเท่าเทียมกัน
อีกอย่าง ของในห้องนิทรรศการนี้เมืองเทียนก็มีเหมือนกัน ค่ะ และในสินค้าแบบเดียวกัน ราคาที่นี่จะถูกกว่าด้วยนะคะ”
ถ้าเป็นคนอื่น หวางเขียนจะไม่พูดแบบนั้นอย่างแน่นอน แต่
เมื่อเธอรู้ว่าเป็นเพื่อนของหยางเฉิน เธอจึงไม่กล้าปิดบังอะไร
ใบหน้าของถังคุนกลายเป็นสีตับหมูในทันที เมื่อเห็นสีหน้าที่ดู เหมือนกินแมลงวันเข้าไป ฉันก็อดหัวเราะไม่ได้
ตัวเธอเองก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนที่ โรงแรมโอเอซิสเหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าในงานนี้ไม่มีการ ประมูลอยู่แล้ว
“คุณก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนเหมือนกัน
เหรอ?”
ถังคนซ่อนความโกรธแล้วถามหวางเยี่ยน
หวางเขียนยิ้มจางๆ แล้วส่ายหัวตอบ “คุณผู้ชายเข้าใจผิดแล้ว ค่ะ ดิฉันยังไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นตัวแทนของเมืองเทียนมาเข้า ร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนนี้หรอกนะคะ”
“ในเมื่อไม่ใช่ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าในการประชุมแลกเปลี่ยน ไม่มีการประมูล?”
ในที่สุดถึงคนก็โพล่งออกมาและพูดด้วยความโกรธว่า “คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?”
“ผมเป็นผู้จัดการใหญ่ของต้าเหอกรุ๊ปในเมือง โจวเฉิง เป็น ตัวแทนของบริษัทในการเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ ฉะนั้น ในการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะมีงานประมูลหรือไม่ ผม ต้องรู้ดีกว่าคุณอยู่แล้ว!”
หวางเยี่ยนถึงกับแปลกใจ เธอไม่เข้าใจจริงๆ อุตส่าห์เตือนเขา ด้วยความหวังดี แต่กลับทำให้เขาโกรธ
“เจียเจีย เราไปกันเถอะ! เมืองเทียนมีแต่คนโกหก! หวัง อยากให้เราใช้เงินที่นี่อย่างเดียว ไร้บรรทัดฐานจริงๆ!
ถังคนกำลังจะพาสเจียออกไป เขาเดินไปด้วยและพูดไปด้วย ว่า “เดี๋ยวถึงงานประมูลในการประชุมแลกเปลี่ยน ผมจะประมูล สร้อยข้อมือจักรพรรดิสีเขียวราคาหลักร้อยล้านให้คุณเอง!”
“เพลง!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น ขึ้น และสายตาของทุกคนก็ถูกดึงดูดไป หมด
ในขณะที่ถังคุนรีบจับมือสรุเจียเพื่อจะพาเธอออกไปนั้น กระ เป๋าของสวีเจี๊ยบังเอิญไปเกี่ยวกับตู้โชว์พอร์ซเลนสีขาวน้ำเงินชิ้น หนึ่งที่วางอยู่บนตู้โชว์ และมันก็ล้มลงกับพื้น
พอร์ซเลนสีขาวน้ำเงินชิ้นนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ และฉากนี้ก็ทำให้
ทุกคนต้องตะลึง เมืองเทียนเป็นร้านขายของเก่าอันดับหนึ่งในมณฑลเจียงผึ้งซึ่งสินค้าชิ้นๆ ในแล้ว
คงต้องพูดพอร์ซเลนขาวน้ำเงินชิ้นวางบน โชว์เด่นชัด ยิ่งลวดลายและรูปทรงของสวยงาม ก ซึ่งก็ว่าไม่ใช่ของมาก
ตอนมันกลับแตกเสี่ยงๆ เพราะสวเจีย
“แค่ขวดพอร์ซเลนเน่าขวดหนึ่งอะไรนัก”
สามีฉันเงิน เขายังจะสร้อยจักรพรรดิสีเขียวกว่า 100 ล้านหยวน ฉัน นับประสาอะไรกับขวดพอร์ซเลน เน่านี้
ที่รัก รูดการ์ด
เดิมสวเจียพอร์ซเลนเก่าขวดหนึ่ง เธอรู้สึกโล่งใจ
ในขอโทษ แต่กลับแสดงท่าไม่พอใจและจะให้คนรูดการ์ดให้ เธอ
ถังคุนหน้าบูดบึงมาก ถ้าหากไม่ใช่เพราะอยากผู้หญิงซุ่มซ่ามคนทิ้งแล้ว
“รูดการ์ด!
ถังคุนจะดุสวีเจียไม่ได้ เขาจึงได้แต่ระบายให้กับหวางเขียน จากนั้นเขาหยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วโยนลงที่เท้าของหวา งเยี่ยน
หวางเยี่ยน ในตอนนี้ดวงตาแดงก่ำและรู้สึกเสียใจมาก เธอไม่เข้าใจว่าเธอเตือนพวกเขาด้วยความหวังดีแล้ว แต่ ทําไมยังถูกเกลียดชังด้วย?
แต่เมื่อนึกถึงหยางเฉินที่คนใหญ่คนโตอย่างเฉินอิงเหายังต้อง ให้เกียรติแล้ว สำหรับเพื่อนของหยางเฉิน ต่อให้จะล้ำเส้นแค่ ไหน เธอก็ต้องทน
เพราะการที่เธอมีวันนี้ได้ก็เพราะความเมตตาของหยางเฉิน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก ในขณะที่เธอกำลังจะก้ม เก็บบัตรธนาคารที่ถังคุนโยนลงพื้น
“ไม่ต้องเก็บ!”
หยางเฉินตะโกนใส่หวางเขียน
หวางเยี่ยนถึงกับสะดุ้งตกใจ แต่เป็นคำพูดของหยางเฉิน เธอ
จึงต้องทําตาม
แต่สิ่งที่ไม่เข้าใจก็คือทำไมหยางเฉินจะต้องเข้าข้างเธอด้วย?
ในขณะนี้ ใบหน้าของหยางเฉินเต็มไปด้วยความเย็นชา เขา มองไปที่ถังคุนกับสวีเจียแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณ จะมาก เกินไปแล้ว!”
แม้เมืองเทียนจะเป็นกิจการของตระกูลเฉิน แต่ในวันนี้ตระ กูลเฉินได้ยอมจำนนต่อหยางเฉินไปแล้ว ซึ่งสามารถบอกได้ว่า เมืองเทียนก็เป็นทรัพย์สินของหยางเฉินแล้วเช่นกัน
ดังนั้น หวางเยี่ยนก็เป็นพนักงานของเขา
ในวันนี้ สวีเจียได้ทำลายทรัพย์สินของเมืองเทียน ไม่เพียง แต่ไม่มีการขอโทษ แต่กลับทำตัวหยิ่งผยอง
“แมร่ง! มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร แค่ไอ้จ้อนน่าสงสารคนหนึ่ง ยังกล้ามายุ่งเรื่องกูเหรอ?” ถังคุนพูดด้วยความโกรธ
สวีเจียก็เต็มไปด้วยความโกรธ “ถ้าไม่เห็นแก่ยี ฉันไล่แกไป ตั้งนานแล้ว คงไม่ปล่อยให้แกตามมาเปิดหูเปิดตาที่เมืองเทียน หรอก!”
“ยี ในฐานะเพื่อนสนิทกัน ฉันอยากเตือนเธอหน่อยนะ จะ
แต่งงานกับใครให้ดูดีๆ ก่อนค่อยตัดสินใจ
“มีคำหนึ่งพูดได้ดีมาก แต่งงานกับไก่ก็เหมือนไก่ แต่งงานกับ สุนัขก็เหมือนสุนัข ถ้าเธอแต่งงานกับคนจน เธอก็จะต้องใช้ชีวิต แบบคนจนๆ ไปตลอดชีวิต”
“ต่อให้เธอหน้าตาดี แล้วยังไง? ถ้าให้เทียบกับฉัน เทียบกัน ได้มั้ย?”
“สามีของฉันเป็นถึงรองผู้จัดการทั่วไปของต้าเหอกรุ๊ปเลยนะ อีกไม่เกินสามปีข้างหน้า เขาก็จะเลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการใหญ่ของ ต้าเหอกรุ๊ป ส่วนฉัน ก็เป็นภรรยาของผู้จัดการใหญ่ไงล่ะ!
“แล้วเธอล่ะ? อยู่กับไอ้จ้อนกระจอก ใช้ชีวิตยาจกไปวันๆ เธอ ไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าเน่าๆ ราคาพันกว่าหยวนใส่ด้วยซ้ำ!
สวีเจีย ในเวลานี้เสแสร้งโดยไม่คำนึงถึงคำว่าเพื่อนอีก สีหน้า ของเธอเต็มไปด้วยการประชดประชันกัน
ส่วนฉันก็โกรธจนตัวสั่น เธออดทนและยังมีความหวังอันริบ หรี่ในตัวของสวีเจียมาตลอด แต่ไม่คิดเลยว่าสวีเจียจะพูดแบบนี้ กับเธอ
“หุบปาก!”
ฉินยีตาแดงและพูดด้วยความโกรธ “ฉันจะชอบคนแบบไหน จะแต่งงานกับใคร จะใช้ชีวิตยังไง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ด้วย?”
“อย่าคิดว่าเธออวดดีกับฉัน แล้วชีวิตเธอจะดีกว่าฉันนะ!”
“ในสายตาฉัน พวกเธอก็แค่ตัวตลกคู่หนึ่ง เพราะพวกเธอไม่รู้ หรอกว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอคือใคร!
ฉินยีไม่ขอทนและระเบิดอารมณ์ออกมาทันที จากนั้นเธอถึงจะ รู้สึกสบายใจ น
สวีเจียถึงกับทึ่ง เพราะเธอไม่คิดเลยว่าฉันยีกล้าพูดแบบนี้กับ เธอ
เธอจึงยิ้มพูดอย่างเยาะเย้ย “นี่เธอยอมรับความจริงไม่ได้ใช่ มั้ย? เธอคิดว่าเธอพูดให้ตัวเองดูดี แล้วเธอจะดูดีขึ้นจริงๆ งั้นเห รอ?”
ฉินยีได้แต่ส่ายหัว ในเวลานี้ เธอรู้สึกแค่ว่าเธอเปลืองน้ำลาย เสียเปล่าที่ต้องคุยกับผู้หญิงแบบนี้
“รีบไปรูดบัตร รูดเสร็จเราจะได้ไปสักที!
สวีเจียเองก็ไม่อยากตกเป็นความสนใจของผู้คนมากมาย เธอ จึงตะโกนใส่หวางเขียน
หวางเยี่ยนได้แต่แสดงสีหน้าลำบากใจ ในขณะที่เธอทำตัวไม่ ถูก หยางเฉินมองไปที่ถังคนแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “เก็บเอง แล้ว ขอโทษเธอด้วย!”
“แมร่ง! มึงคิดว่ามึงเส้นใหญ่มาจากไหนกัน? ถ้ากูไม่เก็บล่ะ?” ถังคุนพูดอย่างเย่อหยิ่ง
หวางเยี่ยน ในขณะนี้รู้สึกกังวลและจึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณหยาง
คะ หนูก็แค่พนักงานเล็กๆ คนหนึ่ง ไม่คู่ควรที่คุณจะต้องมาออก
หน้าแทนหนู หนูเก็บเองก็ได้ค่ะ!”
อย่างที่พูด เธอจึงกำลังจะก้มเก็บบัตรธนาคารของถังคน
“ผมซาบซึ้งในความจริงใจของคุณที่มีต่อลูกค้านะ แต่ไม่ใช่ ทุกคนจะคู่ควรกับความจริงใจของคุณ!
“คุณเก็บมันได้ แต่คุณต้องคิดให้ดีก่อน ในฐานะที่คุณเป็น พนักงานของเมืองเทียน ทุกคำพูดและทุกการกระทำของคุณจะ เป็นตัวแทนของเมืองเทียน”
“คุณก้มหัวให้กับคนคนหนึ่งที่ไม่ได้เคารพเมืองเทียน นั่นหมายความว่าทุกคนก็สามารถเหยียบย่ำคุณได้? ทุกคนสามารถ เหยียบย่ำเมืองเทียนผู้ได้?”
ในเวลานี้ หยางเฉินยืนหยัดอย่างภาคภูมิและในตัวก็เต็มไป ด้วยความชอบธรรม
คำพูดของเขาดังก้องอยู่ในหูของหวางเยี่ยนราวกับเสียง
เวทมนตร์
ผู้คนรอบๆ มองไปที่หยางเฉินด้วยดวงตาที่เฉียบคม
ในโลกนี้ ทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่ใช่ว่าคุณรวยแล้วคุณจะอยู่ เหนือคนอื่น แล้วคุณไม่จำเป็นต้องให้เกียรติพนักงานขายก็ได้ เพราะนั่นเป็นการกระทำของคนที่ไร้จรรยาบรรณของมนุษย์!
“ทุกสิ่งบนโลกใบนี้ล้วนเกื้อกูลกัน! ถ้าคุณเคารพผม ผมก็ เคารพคุณ! ถ้าคุณให้เกียรติผม ผมก็ให้เกียรติคุณ!”
หยางเฉินพูดขึ้นอีกครั้ง คำพูดของเขาเหมือนพายุฝนฟ้า คะนองที่ดังสนั่นอยู่ข้างเข้าหูของทุกคน
ทั้งเมืองเทียนถึงกับเงียบลง และคำพูดของหยางเฉินยังคง กึกก้องอยู่ในหัวของทุกคนอย่างไม่หยุด
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
