บทที่ 355 สายตาไม่ยาวไกล
“ได้ ดีมาก! ไอ้หนุ่ม ฉันจะจำนายเอาไว้
หนิงเฉินหยู่มองทางหยางเฉินด้วยท่าทางข่มขู่ จากนั้นหมุนตัว ออกไป
หยางเฉินหรี่ดวงตาเล็กน้อย ถ้าตระกูลหนึ่งอยากวอนหาที่ ตาย เขาจะไม่ถือสา ทำให้ตระกูลหนึ่งหายไป
“พี่หยาง ขอโทษนะคะ!”
ทันใดนั้นหานเฟยเฟยพูดขึ้นแบบรู้สึกผิด
คนอื่นไม่เข้าใจว่าคำขอโทษของเธอหมายถึงอะไร แต่หยางเฉิ นรู้ดีมาก เป็นเพราะเธอใช้หยางเฉินมาเป็นข้ออ้าง ผิดใจหนึ่ง เฉินหยู่แล้ว
หยางเฉินหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะส่ายหน้าแล้ว “วางใจได้เลย ตระกูลหนึ่งมาทำอะไรคืนไม่ได้หรอก!”
เห็นท่าทางที่มั่นใจของหยางเฉิน หานเฟยเฟยทำหน้าสับสน ในใจแอบคิดว่า “ถ้าเกิดว่าพี่หยางเป็นแฟนของฉันจริงๆ งั้นน่า จะดีมากแค่ไหนกัน?”
แต่ความคิดนี้พึงปรากฏขึ้นมา เธอก็รีบดับลงไป บนใบหน้า เต็มไปด้วยสีแดงระเรื่อ
พี่หยางเป็นผู้ชายที่มีภรรยาและลูกแล้ว ฉันมีความคิดแบบนี้ได้อย่างไรกัน?
หยางเฉันไม่รู้ว่าในใจหานเฟยเฟยกำลังคิดอะไรอยู่ ซูซานที่อยู่ข้างหนึ่ง ตอนที่มองเห็นท่าที่หญิงสาวของหาน เฟยเฟย ในใจไม่สบายเท่าไร
ในขณะเดียวกัน ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลหาน
หนิงเฉินหยู่จึงเดินออกจากคฤหาสน์มา ก็มองเห็นเชิงฉิน กำลังรอตนเองอยู่
“คุณชายหนิงครับ พวกเราถูกเจ้าหมอนั่นหลอกเอาแล้วครับ!” เฝิงอี้ฉินกัดฟันแน่นพูดขึ้น
“หมายความว่าอะไร?” หนิงเฉินหยู่ขมวดคิ้วถาม
เฝิงอี้ฉันรีบบอกทันที “เมื่อกี้นี้ ผมค้นหาสถานะของเจ้าหมอนั่น ดูแล้ว เขาชื่อหยางเฉิน เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงของตระกูล เล็กๆ แห่งหนึ่งของเมืองเจียงโจวครับ!”
“อะไรนะ?”
หนิงเฉินหยู่ท่าทางตกใจ “ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิง?”
“ภรรยาของเขา เป็นผู้จัดการใหญ่ของซานเหอกรุ๊ปครับ ว่า กันว่ายังมีฉายาประธานสาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองเจียงโจว ด้วยครับ”
“ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ กวนเสว่างและเฉินยิงเหา ต้องเป็น เพราะอยากได้ภรรยาของเขามา ถึงได้ไปคบค้าสมาคมกับเขาไว้เพื่อให้เขาผ่อนคลายความระแวงลง”
เฝิงอี้ฉินหน้ามีรอยยิ้มชั่วร้ายสุดๆ
เดิมทีเขายังคิดว่าหยางเฉินเป็นคุณชายตระกูลใหญ่ที่ไหน ตอนนี้ดูแล้วไม่ใช่อย่างนี้
หนิงเฉินหยู่ไม่ได้เผยความดีใจออกมาสักนิด แต่ขมวดคิ้วแล้ว พูดว่า “นี่เป็นไปไม่ได้!”
พูดจบ เขาต่อสายโทรศัพท์ไป “ค้นหาให้ฉัน ผู้ชายที่ชื่อหยาง เฉิน สรุปเป็นใครกันแน่? ภรรยาของเขา เป็นผู้จัดการใหญ่ของ ซานเรือกรุ๊ปแห่งเมืองเจียงโจว”
ถึงแม้หนิงเฉินหยู่จะเป็นคุณชายเสเพล แต่ก็ไม่ใช่พวกสวะ แบบเฝิงอี้ฉินที่ไม่มีความสามารถอะไร เขาย่อมไม่คิดว่าเฉินยิ่ง เหาและกวนเสว่าง เพื่อภรรยาของหยางเฉินแล้ว จะมาคบค้า สมาคมกับหยางเฉิน
ไม่นาน โทรศัพท์ของหนิงเฉินหยู่ดังขึ้นมา หลังเขารับสายไป อารมณ์บนใบหน้าค่อยๆ ผ่อนคลาย
“คุณชายหนึ่งครับ ท่านค้นหาอะไรได้แล้วเหรอครับ?”
หลังหนิงเฉินหยวางสายโทรศัพท์ลง เฝิงอี้ฉันรีบถามทันที
หนิงเฉินหยู่อีกมุมปากขึ้นเบาๆ วาดเส้นรัศมีวงกลมที่ เหี้ยมโหดขึ้น “เหมือนกับที่นายหามา ที่แท้เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้า บ้านผู้หญิงตระกูลเล็กแห่งหนึ่ง”
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเจ้าหมอนั่น ให้ผมจัดการเถอะครับ ผม จะไม่ทำให้คุณชายหนิงผิดหวังแน่นอนครับ!”
เพิ่งอี้ฉันยิ้มดุร้ายเต็มหน้า
“ฮ่าๆ ได้!”
หนิงเฉินหยู่หัวเราะเสียงดัง ยิ้มดุร้ายพลันพูดว่า “กล้ามาแย่ง ผู้หญิงกับฉัน งั้นให้มันหายไปจากโลกใบนี้เถอะ!”
“ครับ คุณชายหนิง!”
เฝิงอี้ฉันรีบรับปากทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย “กล้า ล่วงเกินคุณชายหนิง ผมจะต้องให้มันตายทั้งเป็นแน่นอน หลังให้ มันโดนทรมานสุดๆ ถึงค่อยทำให้มันตายครับ!”
ตอนที่งานเลี้ยงวันเกิด ใกล้สิ้นสุดลง ชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง เดินมาที่ด้านข้างของหยางเฉินทันใด
“คุณหยางครับ ประธานทานของพวกเราขอเชิญครับ!”
ชายวัยกลางคนที่พูดนั้น เป็นบอดี้การ์ดข้างกายของหานเยี่ยน ขมับนูนออกมาเล็กน้อย พลังอำนาจบนตัวเหลือล้น เห็นได้ชัดว่า เป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง
หยางเฉินขมวดคิ้วนิดหน่อยแล้ว ถึงแม้ตนเองจะรู้จักกับหาน เซี่ยวเทียนและหานเฟยเฟย แต่หานเยี่ยนนั้น แม้แต่ประโยค เดียวก็ไม่เคยคุยด้วยกัน
เขาตามหาตนเอง อยากทำอะไร?
ได้!”
ถึงแม้ว่าจะสงสัย แต่ถือว่าเห็นแก่หน้าตาของทานเซียวเทียน และหานเฟยเฟย เขาจึงต้องไปเยี่ยมเยือนสักหน่อย
ภายใต้การนําทางของบอดี้การ์ด ไม่นานนัก ที่ชั้นสองของ โถงงานเลี้ยง ในห้องหนึ่ง หยางเฉินเจอกับหานเยี่ยนแล้ว
หานเยี่ยน ในเวลานี้ สวมชุดสูทสีกรมท่า กำลังยืนอยู่หน้า กระจกชมวิวขนาดใหญ่ ดวงตามองทอดไปยังทิวทัศน์งดงาม ของคฤหาสน์ตระกูลหาน
“ประธานหานครับ คุณหยางมาถึงแล้วครับ!!
บอดี้การ์ดวัยกลางคนเอ่ยปากแจ้งเตือนขึ้น จากนั้นถอยหลัง
ไปอยู่ด้านข้าง
“สวัสดีครับคุณลุงหัน
หยางเฉินกล่าวทักทายขึ้นก่อน
หานเยี่ยนถึงได้หมุนตัวมา มองทางหยางเฉิน
ถึงแม้เขาจะอายุห้าสิบกว่าปีแล้ว แต่ดูขึ้นมาเหมือนว่ายังคง หนุ่มอยู่มาก ตอนเป็นหนุ่ม ต้องเป็นหนุ่มหล่อระดับเดือน โรงเรียนแน่นอน
หานเยี่ยนมองหยางเฉินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ มองไม่ออกว่า ดีใจหรือโกรธ
แต่หยางเฉินกลับสามารถรู้สึกได้ สายตาที่หานเยี่ยนมองตนเอง คล้ายไม่เป็นมิตรเท่าไร
“หยางเฉินชื่อนี้ ยังชื่อเสียงโด่งดังอยู่มากจริงๆ! หลังหานเยียนพินิจพิเคราะห์หยางเฉินไม่กี่วินาที ในที่สุดก็เอ่ย
ปาก
ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ต้อนรับตนเอง หยางเฉินย่อมจะไม่ กระตือรือร้นมากเท่าไรเช่นกัน พูดจานิ่งๆ “ไม่ทราบว่าคุณลุง หันตามหาผม มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”
สําหรับคนประเภทนี้ พูดแบบตรงไปตรงมาจะดีกว่า
บนหน้าเหลี่ยมมุมเด่นชัดของหานเยี่ยนนั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีอารมณ์ใดๆ เอ่ยปากพูดว่า “หยางเฉิน ผู้ชาย อายุยี่สิบเจ็ด พวกโดนทิ้งของตระกูลอวี่เหวินแห่งเยน ห้าปีก่อนแต่งงานเข้า ตระกูลฉินเมืองเจียงโจว ก่อนหน้านี้ล่วงเกินตระกูลเว่ยและ ตระกูลจวงของเมืองเจียงโจว หลังจากนั้นมาล่วงเกินตระกูลเพิ่งที่ เมืองเอกอีก”
ได้ยินหานเยี่ยนพูดถึงสถานการณ์เกี่ยวกับตนเองออกมา ทั้งหมด หยางเฉินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เขาไม่ถือสาที่คนอื่นตรวจสอบเขา แต่หานเยี่ยนพูดออกมาต่อ หน้าตนเอง นี่ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างมาก
“ไม่ทราบว่าคุณลุงหนอยากจะสื่ออะไรกันแน่ครับ?” หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ฉันไม่สนิทกับนาย นายเรียกฉันว่าประธานหานจะดีกว่า!” หานเยี่ยนพูดขึ้น
คำพูดของเขา ซึ่งเป็นการไม่ไว้หน้าสักนิดเดียว
หยางเฉินไม่ได้ว่าอะไร บนหน้าไม่สะทกสะท้าน เป็นความนิ่ง สงบแบบที่คนอายุน้อยไม่น่ามีได้
“ฉันไม่สนว่าเป็นเพราะเป้าหมายอะไร นายถึงมาเข้าใกล้ ลูกสาวฉัน แต่ฉันยังอยากเตือนนายไว้อย่างหนึ่ง อย่าคาดหวังสิ่ง ใดกับเธอเป็นอันขาด เพราะนายไม่คู่ควรกับเธอเลย!”
หานเยี่ยนเอ่ยปากกะทันหัน ในสายตาเต็มไปด้วยความ เฉยชา
“คุณหาน กลัวว่าคุณคงเข้าใจผิดแล้ว!!
หยางเฉินเอ่ยปาก
เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้ที่โถงงานเลี้ยง หานเฟยเฟยแสดงออก ว่าคนที่ชอบคือหยางเฉิน ทำให้หานเยี่ยนเข้าใจผิดแล้ว
“เข้าใจผิดหรือไม่ นายเองชัดเจนดี!” หานเยี่ยนพูดขึ้น
“ลูกสาวผมสี่ขวบกว่าแล้ว ทำไมต้องอยากได้ลูกสาวของคุณ ด้วย?” หยางเฉินส่งเสียงหัวเราะ
ก่อนหน้านี้ ตอนที่เฉินยิงเหาและกวนเสวซึ่งบอกเขาว่าถึงแม้ หานเดี่ยวเทียนจะกำหนดหานเยี่ยนเป็นผู้สืบทอดตระกูลไว้ตั้งแต่ แรกแล้ว กลับไม่ยอมวางอำนาจลงมาโดยตลอด เป็นเพราะหานเยี่ยมไม่มีความสามารถ หยางเฉินยังสงสัยอยู่บ้าง
ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว หานเยี่ยนไม่มีสิทธิ์กลายเป็น ผู้นำของตระกูลหานจริงๆ
ที่บอกว่าพ่อผู้โดดเด่นจะมีลูกที่ธรรมดาไม่ได้ นี่ไม่ใช่ว่าจะถูก ต้องเสมอไป
หานเยี่ยนตรงหน้าคนนี้ สายตาไม่ยาวไกลถึงขั้นสุด เทียบกับ หานเชี่ยวเทียนแล้ว ยังห่างไกลกันเป็นโยชน์
หากคนประเภทนี้ควบคุมตระกูลหาน ตระกูลหานคงพังในมือ
ของเขาไม่ช้าก็เร็ว
“เมื่อห้าปีก่อน เพื่อให้ได้เงินมา นายกลับแต่งงานเข้าตระกูล ฉิน ห้าปีต่อมา ถึงแม้จะมีลูกสาวแล้ว แต่ถ้าให้โอกาสนายกลาย เป็นลูกเขยตระกูลหาน นายคงไม่ปล่อยไปแน่
หานเยี่ยนพูดความคิดของตนเองออกมาแล้ว
“นอกจากนี้ ฉันยังหวังว่านายจะอยู่ห่างจากคุณพ่อของฉัน ไกลๆ หน่อย!”
“ถึงพูดว่านายเคยช่วยชีวิตคุณพ่อฉันไว้โดยความบังเอิญ แต่ ว่าหลอกใช้ความสัมพันธ์กับคุณพ่อฉัน เพื่อให้นายได้รับผล ประโยชน์มากมายบางอย่าง ฉันคิดว่าบุญคุณช่วยชีวิตครั้งนี้ คืนให้นายไปมากแล้ว”
“แน่นอนว่า นายอาจไม่ยอมรับจุดนี้ได้ โดยเฉพาะนายเคย ช่วยชีวิตคุณพ่อของฉันไว้ ฉันรู้สึกขอบใจมาก!”
หานเยี่ยนพูดทีเดียวเสียมากมายเลย หลังจากนั้นเขาก็หยิบ บัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาวางไว้บนโต๊ะกาแฟแล้ว
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
