บทที่ 345 เชิญท่านลงโทษ

คําพูดของหยางเฉินราวกับสายฟ้าฟาด ระเบิดดังอยู่ข้างหูทุก คน

เพียงแค่ตะลึงไปในพริบตาเดียวแบบนั้น หนูเสียวเลยก็ได้สติ กลับมาแล้ว ทําหน้าโกรธเคือง ชี้นิ้วไปยังหน้าประตู “หยางเฉิน ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย เชิญนายกลับไป!”

“หัวหน้าหยูคะ คุณทำแบบนี้ ไม่เกินเหตุไปหน่อยเหรอ?”

ในที่สุดหวางเยี่ยนทนไม่ไหวแล้ว พูดแบบตาแดงก่ำ “โดย เฉพาะเขาเป็นเพื่อนสมัยเรียนของคุณ ต่อให้ซื้อไม่ได้จริงๆ คุณก็ ไม่ควรเหยียดหยามเขาแบบนี้!

“ทุกวันล้วนมีลูกค้ามาที่เมืองเทียน แต่คนที่ยินยอมซื้อจริงๆ

มีสักกี่คนกัน?”

“ยิ่งไปกว่านั้นคุณผู้ชายท่านนี้บอกว่าจะซื้อแล้ว ทำไมคุณถึง แน่ใจว่าเขาซื้อไม่ได้?”

เดิมทีในใจหวางเยี่ยนยังมีความรู้สึกโมโหย่อหยูเสียวเลย ระดับหนึ่ง แต่ไม่นานเธอก็ตอบสนองกลับมาแล้ว

ตั้งแต่วันแรกที่เธอเริ่มเข้ามาเมืองเทียน หนูเสียวเวยก็เป็น ปรปักษ์กับตนเองอย่างมาก

เพียงเพราะว่าวันนั้นที่เธอเข้ารับตำแหน่ง เดิมทีต้อนรับลูกค้าที่มีเจตนาจะชื่อของคนหนึ่งแล้ว แต่กลับถูกหยูเสี่ยวเวยตัดหน้า ไป ตอนนั้นหวางเยี่ยนพูดเพียงแค่ว่า “หัวหน้าหยูคะ ฉันคิดว่าฉัน สามารถแนะนำคุณผู้ชายท่านที่ชัดเจนได้ค่ะ

เพราะเรื่องนี้ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา หนูเสี่ยวเวยจึงจงใจทอด ทิ้งตนเอง ทุกครั้งที่ร้านมีลูกค้า ล้วนจะถูกหล่อนจัดการให้คนอื่น

ดังนั้นเข้าทำงานมาใกล้จะสามเดือนเต็ม หยางเฉินจึงเป็น ลูกค้าคนแรกที่เธอต้อนรับ

ได้ยินคำพูดของหวางเยี่ยน ชั่วขณะนั้นหนูเสียวเวยท่าทาง

โกรธแค้น ยื่นมือคิดจะตบหน้าเข้าไปที่หนึ่ง

“หมับ!”

แต่ในเวลานี้เอง หยางเฉินยื่นแขนข้างหนึ่งออกมาฉับพลัน คว้าบนข้อมือของหนูเสี่ยวเวยไว้แล้ว “เธอทำเกินเหตุไปแล้ว!

หวางเยี่ยนหน้าตาตกใจ เมื่อสักครู่เธอคิดว่าฝ่ามือของหมู เสี่ยวเวยต้องตบลงบนหน้าของตนเองแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่าถูก หยางเฉินห้ามเอาไว้แล้ว

ส่วนหยูเสี่ยวเวยก็ตกใจอย่างมากเช่นกัน ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ มหาวิทยาลัย หยางเฉันคือคนตัวเล็กๆ ที่เผชิญสภาพเลวร้าย อย่างไรก็มักยอมทนมาตลอด เคยต่อต้านตั้งแต่เมื่อไรกัน?

วันนี้ คาดไม่ถึงเพื่อผู้หญิงที่รู้จักกันเลยคนหนึ่ง เขาจับข้อมือ ของตนเองไว้แล้ว

“หยางเฉิน นายกล้าแตะต้องฉัน?”
หยูเสี่ยวเวยหน้าโมโหเต็มที่ในชั่วขณะหนึ่ง “นายรู้หรือเปล่า ว่าแฟนของฉันเป็นใคร?

“แฟนของเธอเป็นใคร เกี่ยวข้องกับฉันด้วยเหรอ?”

หยางเฉินพูดจาแบบหน้าตาไร้อารมณ์ จากนั้นปล่อยมือของห ยูเสี่ยวเวยแล้ว

“ตึก! ตึก! ตึก!”

เมื่อสักครู่หยูเสี่ยวเวยออกแรงดิ้นรนมาโดยตลอด พอหยาง เฉินปล่อยมือกะทันหัน หล่อนจึงถอยหลังติดกันไปหลายก้าว หลังจากซวนเซกันก็กระแทกพื้นนั่งลงไปแล้ว

“พี่เสี่ยวเวย!”

เหล่าพนักงานขายพวกนั้น เวลานี้ต่างร้องตกใจขึ้นมา พุ่งเข้า มาแล้ว

หยูเสี่ยวเวยหน้าตาอับอายและโกรธเต็มที่ หลังจากเพื่อนร่วม งานพยุงขึ้นมา โกรธจนควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้ กัดฟันแน่น พูดว่า “หยางเฉิน ในเมื่อนายกล้าลงมือกับฉัน งั้นอย่าโทษว่าฉัน ไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนแล้วกัน!

พูดจบ หล่อนหยิบมือถือออกมาแล้วเริ่มโทรศัพท์ไป “ที่รัก ฉัน อยู่ในร้าน ถูกคนทำร้ายแล้ว คุณรีบเข้ามาเร็ว!”

ชั่วขณะนั้นหวางเยี่ยนร้อนใจแล้ว ใกล้จะร้องไห้ด้วย รีบบอก ทันที “คุณผู้ชายคะ แฟนของหยูเสี่ยวเวยคือผู้จัดการของเมือง เทียนค่ะ มีอำนาจอยู่ที่นี่ใหญ่มาก สามารถสั่งย้ายยามทั้งหมดที่เมืองของเล่น โบราณศตวรรษได้อย่างง่ายดาย คุณรีบไปจะ กว่า!”

สําหรับความจิตใจดีของหวางเงี่ยน หยางเฉินกลับรู้สึกชื่นชม อยู่ในใจอย่างมาก

สำหรับเขานั้น แม้แต่แปดตระกูลแห่งเยนยังจะไม่สนใจ แล้ว ผู้จัดการของเมืองของเล่นโบราณเล็กๆ คนหนึ่ง เขาจะไปสนใจ ได้อย่างไรกัน?

“อยากหนี? สายไปแล้ว!” หยูเสี่ยวเวยพูดแบบโมโห

“หยูเสี่ยวเวย เธอมีอะไรก็มาลงที่ฉัน คุณผู้ชายท่านนี้ไม่เกี่ยว อะไรด้วย!”

หวางเยี่ยนก้าวเท้าออกมาอย่างกล้าหาญ ขวางไว้ด้านหน้า ของหยางเฉิน พูดจาแบบท่าทางโกรธเคือง

“เธอเป็นนังตัวแสบคนหนึ่ง คิดว่าตัวเองเกาะขาของเศรษฐี บ้านนอกเอาไว้ได้จริงๆ แล้วหรือไง?”

“ฉันจะบอกเธอให้นะ เธอก็คือยัยโง่คนหนึ่ง เจ้าหมอนี่อยาก หลอกเธอชัดๆ อยู่ต่อหน้าเธอ จงใจทำท่าทางอยากซื้อของเล่น โบราณ จากนั้นรอตอนจ่ายเงิน ก็จะบอกเธอว่าเขาลืมเอาบัตร มา”

“นี่คือกลลวงของพวกสวะที่ทะนงตัวชอบสร้างปัญหาอย่าง เขา!”

หยูเสี่ยวเวยพูดจาแบบเยาะเย้ยไม่หยุด
หวางเงี่ยนเม้มริมฝีปากแดงแน่น ตาแดงพูดว่า “ต่อให้เขา เป็นคนแบบนั้นจริง ฉันก็ยอม! แต่ฉันยังอยากบอกว่ามีอะไรเธอก็ มาลงที่ฉัน!”

“ที่รัก เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว?

ในเวลานี้เอง ชายวัยกลางคนที่อ้วนพุงโตคนหนึ่งวิ่งเข้ามา แล้ว

บนยอดศีรษะของชายวัยกลางคนหัวล้านหมดแล้ว ดวงตาชั่ว ร้าย พอมองก็รู้เป็นประเภทที่มั่วโลกีย์เกินควร

“ที่รักคะ คือเจ้าหมอนี่ เมื่อผลักฉันจนล้มลงพื้นเลย แวบเดียวหยูเสี่ยวเวยก็กระโจนเข้าไปในอ้อมอกของชายวัย กลางคน พูดด้วยท่าทางที่น่าสงสารจับใจ

หยางเฉินตอนที่มองเห็นชายวัยกลางคน อดส่งเสียงหัวเราะ ไม่ได้ “หยูเสี่ยวเวย เธอแน่ใจเหรอว่าเขาคือแฟนเธอ ไม่ใช่พ่อ เธอ?”

ทั้งเหตุการณ์เงียบงัน!

ทุกคนล้วนมองหยางเฉินด้วยหน้าตาตกใจ

หยูเสี่ยวเวยอ้าปากค้างเล็กน้อย ถลึงตาโตแล้ว ไม่นาน หน้าตาหล่อนอับอายและโกรธเต็มที่พลันพูดว่า “หยางเฉิน นาย มันสารเลว กล้ามาหัวเราะเยาะฉัน?”

ชายวัยกลางคนทําหน้าโกรธเคืองเหมือนกัน มองหยางเฉินตวาดใส่ “ไอ้หนุ่ม นี่นายกำลังวอนหาที่นาย

“ที่จริงฉันกำลังคิดอยู่ว่าเมืองเทียนผู้ใหญ่ขนาดนี้ ทำไมถึง เงียบเหงาจัง แม้แต่ลูกค้ายังมีไม่กี่คน ในที่สุดตอนนี้ฉันก็เข้าใจ แล้ว*

หยางเฉินส่ายหน้า พูดเยาะเย้ย “เพราะตั้งแต่บนลงล่าง ล้วน เป็นพวกโง่กลุ่มหนึ่ง ธุรกิจของเมืองเทียนจะดีไปได้อย่างไร กัน?”

พูดจบ เขามองทางหวางเยี่ยนทันใด “ไปกับฉัน ฉันจะให้งาน

ที่ดีกว่าที่นี่หลายเท่ากับเธอเอง!

หวางเขียนสั่นไปทั้งตัว วินาทีนี้ใจลอยอยู่บ้าง

คำพูดของหยูเสี่ยวเวย ทำให้เธอเกิดความสงสัยต่อเจตนา ของหยางเฉินที่มาซื้อของเล่นโบราณที่นี่ขึ้นมา

แต่เวลานี้ บุคลิกบนตัวของหยางเฉิน ยังมีความจริงจังใน สายตาด้วย ไม่เหมือนกับหลอกลวง เธอจึงเชื่อโดยทันที หยาง เฉินไม่ใช่คนประเภทนั้นที่หยูเสี่ยวเวยว่า

“ค่ะ ฉันจะไปกับคุณ!”

หวางเขียนยิ้มสดใสขึ้นมาฉับพลัน

ไม่ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ อย่างน้อยตอนนี้เธออยากออกไป อย่างเชิดหน้าชูตา

“ฉันอนุญาตให้แกไปแล้วเหรอ?”
ในเวลานี้เอง แฟนของหนูเสียวเลยพูดขึ้นมาด้วยท่าทางโกรธ จัดทันใด

หลังจากคําพูดของเขาจบลง พนักงานรักษาความปลอดภัยที่

มือถือกระบองยางสิบกว่าคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอกแล้ว “ผู้จัดการหลี่ครับ ใครกล้าก่อเรื่องที่เมืองเทียนนี่คงไม่อยาก

มีชีวิตอยู่ต่อแล้วเหรอ?”

พนักงานรักษาความปลอดภัยที่เป็นหัวหน้าคนนั้น พูดแบบหัว ร้อนมาก

แฟนของหนูเสียวเลยยื่นมือไปที่หยางเฉิน กัดฟันแน่นพูดว่า “คือเจ้าหมอนี่ ตีมันให้หนักสักยกหนึ่ง จากนั้นทิ้งออกไปจาก เมืองของเล่นโบราณศตวรรษ!”

“ฉันดูสิว่าใครกล้า?”

ในเวลานี้เอง เสียงที่เย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นกะทันหัน

สายตาของทุกคนมองไปทิศทางของเสียงตามๆ กัน เห็นเพียง ภาพเงาของชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังก้าวเท้ามา ด้านข้างของเขา และยังมีบอดี้การ์ดสองคนที่สวมชุดสูทติดตามมาด้วย

ตอนมองเห็นชายหนุ่มคนนี้ แฟนของหยูเสี่ยวเวยสีหน้าเปลี่ยน ยกใหญ่ในชั่วขณะนั้น รีบเขาไปพูดว่า “ประธานเฉิน ท่านมาได้ อย่างไรกันครับ?”

ชายหนุ่มไม่ได้สนใจ แต่ว่าภายใต้การจับจ้องของทุกคน รีบ เดินไปทิศทางของหยางเฉินแล้ว
“คุณหยางครับ ผมมาช้าแล้ว ทำให้ท่านได้รับความไม่เป็น ธรรม! ขอให้คุณหยางลงโทษด้วยครับ!

ชายหนุ่มมาถึงตรงหน้าหยางเฉินแบบกลัวตัวสั่นงก ก้มหน้า ลง แม้แต่เงยหน้ามองหยางเฉิน เหมือนยังไม่กล้าเลย

ฉากนี้ ทําเอาทุกคนตกใจค้างแล้ว

แฟนของหนูเสี่ยวเวยดวงตาเบิกโต สั่นเทาขึ้นมาทั้งตัวแบบ ควบคุมไม่ได้

หยูเสี่ยวเวยดูตกใจกลัวอย่างยิ่ง มองภาพคนที่สวมชุดเรียบ ง่ายคนนั้นด้วยท่าทางอึ้งทึ่ง “นี่……..นี่เป็นไปไม่ได้”

หวางเยี่ยนที่อยู่ข้างกายหยางเฉินก็หน้าตกใจเต็มที่ มือข้าง หนึ่งปิดปากไว้โดยจิตใต้สำนึก