บทที่ 325 เอาใจสารพัด

โจวซียนึกว่าชายคนนี้มาขู่เอาเงินจากเธอด้วยเสียงสนทนา ระหว่างเธอและหูฉาวที่อัดไว้

คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเอาชีวิตของหยางเฉิน

เธอดีใจสุดๆ ที่จนบัดนี้เธอยังไม่อาจลงมือกับฉันต้าหญิงก็ เพราะมีหยางเฉินอยู่ เธอจึงไม่มีโอกาสเลย

ถ้าทําให้หยางเฉินตายได้จริง ถ้าอย่างนั้นการฆ่าฉันต้าหญิง

เป็นเรื่องที่ง่ายเหมือนแค่ยกมือน่ะสิ

“หยางเฉินเป็นลูกเขยของฉัน คุณจะให้ฉันร่วมมือกับคุณเพื่อ เอาชีวิตเขา? ฉันไม่ทำ

โจวชุ่ยระแวงมาก รีบปฏิเสธทันควัน

พูดจบ เธอก็ทำท่าจะไป แต่เธอรู้ว่าอีกฝ่ายต้องหยุดตัวเองไว้

แน่

“โจวซุ่ย คุณไม่ต้องเสแสร้งต่อหน้าผมหรอก ความสัมพันธ์ ระหว่างคุณและหยางเฉินเป็นยังไงนั้น ผมสืบมาหมดแล้ว”

“ถ้าให้พูด คนที่อยากให้หยางเฉินตายที่สุดในโลกใบนี้ คงจะ เป็นคุณล่ะสิ”

“แน่นอนว่า ถ้าคุณอยากเล่นเกมแสร้งปล่อยเพื่อจับก็ตามใจ ผมจะส่งเสียงที่อัดไว้นี้ให้หยางเฉิน ตอนนี้เลย
ชายวัยกลางคนพูดจบก็หยิบมือถือออกมา ราวกับจะส่งเสียงที่ อัดไว้ให้หยางเฉินจริงๆ

และโจวซุ่ยร้อนรนขึ้นมาจริงๆ รีบพุ่งเข้ามา คว้ามือถืออีก ฝ่ายมาอย่างร้อนใจและรีบบอก “ฉันยอมร่วมมือกับนาย

ชายวัยกลางคนคลี่ยิ้มเย้ยหยัน “แบบนี้สิถูก

“คุณต้องการให้ฉันช่วยคุณยังไง

โจวยซุ่ยถามด้วยใบหน้าเย็นชา แต่ใจเต้นตุ้บๆ ท่าทางประ หม่าสุดๆ อย่างเห็นได้ชัด

“คุณช่วยผมแค่เรื่องเดียวพอ เรื่องฆ่าหยางเฉินผมเป็นคน ลงมือเอง”

ชายวัยกลางคนสายตาเต็มไปด้วยแววเหี้ยมโหด “ผมจะ บดขยี้กระดูกทั้งตัวของเขาให้แหลก ด้วยมือตัวเอง แล้วใช้เลือด ของเขาเช่นไว้วิญญาณของลูกชายผม!

ชายวัยกลางคนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เพิ่งเทียนเจียวแห่งตระ กูลเพิ่งที่เมืองเอกนั่นเอง

ตั้งแต่เมิ่งฮุยกระโดดตึกฆ่าตัวตาย เรื่องนี้ก็เป็นเหมือนมารใน ใจเขา ให้เขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้หยางเฉินชดใช้

เพื่อการนี้ เขาไปสืบประวัติทุกคนรอบตัวหยางเฉินมาอย่าง ละเอียด มีเพียงผู้หญิงที่ชื่อโจวชุ่ยนี่แหละ ที่ยังพอใช้งานได้ เขาจึงมาหาโจวชุ่ย ให้เธอช่วยตัวเองกระทำบางอย่าง
“คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?”

โจวยเอ่ยถาม ในใจตื่นเต้นสุดๆ

ตอนแรกนึกว่าอีกฝ่ายต้องการให้เธอเป็นคนลงมือ คิดไม่

ถึงว่าแค่ต้องการให้เธอช่วยเรื่องอื่น

แบบนี้ต่อให้เรื่องที่จะเอาชีวิตหยางเฉินโดนจับได้ ก็ไม่เกี่ยว กับเธอ

“เขาทำให้ผมได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียลูกชายหัว แก้วหัวแหวนไป ผมต้องการให้เขา อยู่ทรมานกว่าตาย!”

“เรื่องที่คุณต้องทำมีเพียงเรื่องเดียว ก็คือช่วยผมเอาตัวลูกสาว หยางเฉินออกมา”

“ขอแค่ลูกสาวของเขามาอยู่ในมือผม หยางเฉินจะเป็นหรือ ตายก็ขึ้นอยู่กับผมแล้วไม่ใช่หรือ?”

เพิ่งเทียนเจียวนัยน์ตาเหี้ยมโหด สองหมัดกำแน่น สั่นไปทั้งตัว

เพราะความโมโห

โจวชุ่ยได้ฟังแล้วหน้าถอดสี

แม้เธอจะไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน แต่ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี เสี้ยวเดี๋ยวก็เป็นเด็กที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็ก

ต่อให้เธอจะอำมหิตขนาดไหน ก็มีความรู้สึกเหมือนกัน

เธออยากเอาชีวิตหยางเฉินและฉันต้าหย่งจริง แต่ไม่เคยคิด ทําร้ายฉินซีและเสี้ยวเลี้ยวเลย
“คุณจะฆ่าเสียวเสียวด้วยหรือ? ไม่ได้! ต่อให้ต้องตายฉันก็จะ ไม่ทําแบบนั้น”

โจวซุ่ยรีบบอก เห็นได้ชัดว่าโกรธมาก

“คุณวางใจได้ หนึ่งชีวิตแลกกับหนึ่งชีวิต ผมต้องการแค่ชีวิต ของหยางเฉิน ลูกสาวของข้าเป็นเพียงข้อต่อรองที่ผมใช้ขู่เขา ส่วนเด็กผู้หญิงคนนั้น ผมไม่ทำร้ายเธอแม้แต่ปลายเล็บ

เพิ่งเทียนเจียวกล่าว ทว่าในสายตากลับมีประกายคมกล้าแวบ ผ่าน

หยางเฉินทำให้ลูกชายเขาต้องตาย เขาจะปล่อยลูกสาวของ หยางเฉินไปได้ยังไงกัน?

หลายวันมานี้เขาคิดอะไรมามาก มีแต่ให้หยางเฉินสัมผัสกับ ความรู้สึกเดียวกันถึงจะเป็นการล้างแค้น

ตอนแรก เขาตั้งใจจะไปพาตัวเสี้ยวเสียวมาจากอนุบาลเลย แต่กลับพบว่าระบบความปลอดภัยของโรงเรียนอนุบาลหลาน เทียนตั้งไว้ดีมาก คนแปลกหน้าไม่มีทางพาตัวเสี้ยวเสี้ยวไปได้ แน่

โจวซุ่ยยังลังเลอยู่ เธอไม่รู้ว่าคำพูดของเมิ่งเทียนเจียว เชื่อ ได้หรือไม่

ในขณะที่เธอกำลังลังเล เพิ่งเทียนเจียวเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ผมหวัง ว่าคุณจะเข้าใจเรื่องหนึ่งนะ ว่าผมไม่ได้มาหารือกับคุณ แต่ผมสั่ง ให้คุณไปทํา”
“ผมให้เวลาคุณแค่สองวัน ก่อนพระอาทิตย์ตกดินพรุ่งนี้ ถ้า คุณยังไม่พาตัวลูกสาวหยางเฉินมาพบผม ผมจะเผยแพร่หลัก ฐานที่คุณกระทำความผิดให้ทั่วอินเทอร์เน็ต

“ถึงตอนนั้น สิ่งที่คุณต้องเจอคือ โทษจําคุกตลอดชีวิตเป็น อย่างน้อย!”

“นี่คือนามบัตรผม บนนี้มีวิธีติดต่อส่วนตัวของผม ผมรอข่าวดี

จากคุณทุกเมื่อนะครับ”

เพิ่งเทียนเจียวยัดนามบัตรที่มีเพียงวิธีติดต่อใส่มือโจวซุย ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

เวลานี้ ในใจของโจวยยกลัวมาก สัมปชัญญะของเธอบอกว่า หากเธอส่งตัวเสี้ยวเสี้ยวไปให้อีกฝ่าย เสี้ยวเลี้ยวอาจจะถูกฆ่า อย่างไรซะ ลูกชายของเมิ่งเทียนเจียวก็ตายเพราะหยางเฉิน เธอไม่เชื่อว่าเพิ่งเทียนเจียวจะแค่ใช้เลี้ยวเลี้ยวเพื่อหยางเฉิน

แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม เรื่องที่ตัวเองจ้างวานผู้อื่นไปฆ่าตาหย่ง จะถูกเปิดโปง

“ฉันควรจะทำยังไงดี?”

ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยสีหน้านึกเสียใจ

แต่เสียใจตอนนี้ สายไปแล้ว ตั้งแต่นาทีที่เธอเลือกจ้างวานผู้ อื่นไปฆ่าฉันต้าหย่ง เธอก็ไม่เหลือทางให้หันหลังกลับ

“แม่ หนูบอกว่าแค่ซื้อผัดก๋วยเตี๋ยวที่โรงอาหารของโรงพยาบาลมากล่องหนึ่งก็พอไม่ใช่หรือ แม่ไปข้างนอกทำไมกัน?”

หลังจากโจวซุยกลับถึงห้องผู้ป่วยแล้ว ฉินซีก็พูดโกรธๆ หลัง เห็นถุงอาหารที่เธอหิ้วไว้ในมือ

โจวซุ่ยรีบวางถุงอาหารไว้บนโต๊ะ และบอกยิ้มๆ “พ่อแกใกล้ ฟื้นแล้วไม่ใช่หรือ? เขานอนไปนานขนาดนี้ ต้องหิวมากแน่ๆ

“ฉันแค่อยากให้พ่อแกได้กินอาหารที่ตัวเองชอบตอนฟื้นขึ้น

มา”

โจวชุ่ยพูดไป ตาแดง น้ำตาทำท่าจะไหลออกมา เห็นท่าทางโศกเศร้าเสียใจของโจวชุ่ยแล้ว ฉันก็รู้สึกแย่ เหมือนกัน และรู้สึกผิดมากๆด้วย

หลายวันมานี้ เธอไม่ยอมคุยกับโจวซุยเลย แต่โจวซุ่ยไม่ โกรธ แถมยังเอาใจเธอสารพัด

แล้วตัวเองล่ะ เอาแต่สงสัยโจวชุ่ย ระแวงเธออยู่ตลอดเวลา

“ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นแม่ของฉัน สงสัยเธอมานานขนาดนี้ ฉัน ทำเกินไปเอง” ฉินซีแอบบอกตัวเองในใจ

เมื่อก่อนพ่อแกชอบกินเค้กที่สุด ฉันกลัวว่าเขากินเยอะไปแล้ว จะอ้วน ไม่ดีกับร่างกาย ก็เลยพยายามห้ามทุกวิถีทาง

โจวซุ่ยหน้าตายิ้มแย้ม หยิบเอาเค้กแต่ละอย่างออกมาอวด ฉินซี

ในที่สุดฉินซีก็เผยรอยยิ้ม เธอมองตีนกาเส้นเล็กๆเหล่านั้นที่หางตาของโจวยแล้วยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

ตอนบ่าย หยางเงินไปที่เยี่ยนเงินกรุ๊ป ในห้องผู้ป่วยเหลือ เพียงโจวซียและจิน

เมื่อเหลือแค่สองแม่ลูก โจวซุ่ยจึงถือโอกาสนี้คุยอะไรอีก มากมายกับฉินซี

เรื่องตั้งแต่เล็กจนโต

แม้กระทั่งเรื่องของหยางเฉิน

“แม่ แม่ไม่กีดกันหนูกับหยางเฉินแล้วหรือคะ?” ทันใดนั้น ฉัน ซีก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าตื้นตัน

มีลูกหลานที่ไหนไม่อยากให้พ่อแม่อวยพรการแต่งงานของตัว เองบ้าง?