บทที่ 322 ต้องตัดแขนเท่านั้น

พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น โทรศัพท์ของหยางเฉินก็ดังขึ้นในทันใด

โจวชุ่ยที่ไม่ได้นอนเลยทั้งคืนสะดุ้งอย่างอดไม่ได้ เมื่อได้ยิน เสียงสายเข้า

“คุณหยาง เรื่องที่ท่านสั่งไว้ผมจัดการเสร็จหมดแล้วครับ”

หยางเฉินกดเปิดลำโพง เสียงที่แฝงความล้าของเฉินซึ่งไม่ดัง ขึ้น “หงเหยียนตายแล้ว ตระกูลเจิ้งหมดอำนาจอย่างสิ้นเชิง เจิ้ง เหม่ยเหลิงถูกขังอยู่ที่บ้านตระกูลเฉิงของผม ให้ผมส่งตัวผู้หญิง คนนี้ไปที่เมืองเจียง โจวมั้ยครับ?”

“ยังไปก่อน ให้เธอได้ลิ้มรสความลำบากหน่อย หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“ครับ”

เฉินซึ่งได้รับค่า ก่อนจะถามอย่างนอบน้อม “คุณหยางครับ มี อะไรรับสั่งอีกมั้ยครับ

“ไม่มีแล้ว นายก็รีบไปพักผ่อนเถอะ” หยางเฉินบอก

พอได้ยินประโยคนี้ของหยางเฉิน เฉินซิงไม่รู้สึกตื่นตระหนก

กับความเมตตาที่ได้รับทันที

ตลอดการสนทนา หยางเฉินคุยด้วยการเปิดลำโพง
นาทีนั้น โจวซุ่ยหวาดกลัวจนถึงขีดสุด แม้เธอจะไม่รู้ว่าคนที่ โทรหาหยางเฉินเมื่อกี้คือใคร แต่ก็รู้ว่าตระกูลเจิ้งหมดอำนาจลง แล้วอย่างสิ้นเชิง แม้แต่เจิ้งเหม่ยหลิงยังถูกจับตัวไปขังไว้

“ฉันจะทำยังไงดี?

“นังแพศยาเจิ้งเหม่ยหลิงจะเปิดโปงฉันมั้ย?”

“หยางเฉินจะจัดการฉันด้วยวิธีไหน?”

ในใจของโจว ยกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง และตัวสั่นเทาเพราะ ความหวาดกลัว

แต่ หยางเฉินไม่มองเธอเลยสักนิด ราวกับไม่รู้จริงๆว่าโจว ชุยแกล้งหลับมาโดยตลอด

นี่แหละผลลัพธ์ที่หยางเฉินต้องการ เขาต้องการให้โจวชุ่ยรู้

ว่าจุดจบของตระกูลเจิ้งอนาถขนาดไหน

เนื่องจากฉินซีโดนวางยานอนหลับ จึงหลับไปลึกมาก ปกติ เธอตื่นตั้งแต่หกโมง แต่วันนี้นอนไปจนถึงแปดโมง แถมยังตื่น เพราะหยางเฉินปลุกด้วย

“ตายจริง! ฉันหลับไปลึกขนาดนี้ได้ยังไงกัน นี่แปดโมงแล้ว นะ”

ฉินซีมองเวลาแล้วเด้งตัวลุกขึ้นนั่งที่เตียง และพูดด้วยความ อุ่นใจเล็กน้อย “ทำไมคุณไม่รีบปลุกฉันล่ะ”

หยางเฉินยิ้มบางๆ “คุณลืมแล้วหรือ? เมื่อคืนคุณเป็นคนให้ผมกลับบ้าน ผมเพิ่งมาถึงก็ปลุกคุณเลย

ฉินซีถึงได้สติกลับมา อาจเพราะฤทธิ์ยา เธอยังรู้สึกมึนๆจะ

หลับอยู่ จึงคลึงขมับอย่าแรง หยางเฉินเดินเข้าไป ยื่นสองมือออกไปวางบนหัวฉินซี “ผม

ช่วยนวดให้”

พูดเสร็จ สองมือของหยางเฉินก็เริ่มนวดเบาๆ

มือของเขาใหญ่มาก สิบนิ้วเรียวยาว สองมือแทบจะปิดทั้งหัว ของฉิน มิด

โจวซุ่ยที่แกล้งหลับมาตลอดแกล้งไม่ไหวอีกต่อไป เธอฉวย โอกาสที่หยางเฉินนวดให้ฉันออกจากห้องผู้ป่วย

ทันทีที่ออกมา เธอก็กดโทรหาเจิ้งเหม่ยหลิง

เธอต้องการให้มั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจิ้งเหม่ยหลิงหรือไม่ แต่ที่ทำให้เธอสิ้นหวังคือ โทรไปตั้งหลายสายก็ยังปิดเครื่อง

อยู่เลย

“หรือว่า เหม่ยหลิงจะโดนจับตัวไปขังจริงๆ”

โจวซุ่ยนึกถึงสายที่หยางเฉินรับเมื่อเช้าแล้วหน้าซีดเผือด โทรหาเจิ้งเหม่ยหลิงไม่ติด เธอจึงโทรหาโจวอทรง

“อวี้หรง พ่อเป็นไงบ้าง?

หลังจากโจวซู่ซุ่ยโทรติดแล้ว เธอถามหานายท่านตระกูลโจวก่อนอย่างชาญฉลาด

“ดีจังเลยพี่ใหญ่ ฉันกำลังจะติดต่อพี่ไป คิดไม่ถึงว่าพี่จะโทรหา

ฉันก่อน” โจวอวี้หรงได้ยินเสียงของโจวชุ่ยแล้วดีใจมาก รีบบอก “พี่ ใหญ่ เมื่อวานตอนเช้าตรู่เหม่ยหลิง โดนลักพาตัวไปจากบ้าน

จนถึงตอนนี้พวกเรายังหาเธอไม่เจอเลย พี่รีบช่วยฉันหาหน่อย

เธอไม่ได้นึกถึงโจวยฮุยเลย เพิ่งจะนึกถึงตอนที่ได้รับสายจาก โจวซุยนี่แหละ คราวก่อนที่งานแต่งงานตระกูลโจว คนใหญ่คน โตระดับไฮโซต้นๆมากมายขนาดนั้นมาเพราะหยางเฉิน

พอได้ยินแล้วสีหน้าโจวซุยซีดยิ่งกว่าเดิม ในที่สุดเธอก็มั่นใจ ได้แล้วว่าเจิ้งเหม่ยหลิงโดนจับตัวไปขังไว้จริงๆด้วย

ยิ่งคิด เธอก็ยิ่งสะพรึง

“พี่ใหญ่ อย่าเงียบ เหม่ยหลิงเป็นหลานสาวของพี่นะ พี่จะไม่ ช่วยไม่ได้”

“ลูกเขยของพี่เคยช่วยเจ้าบ้านทานแห่งเมืองเอกไว้ไม่ใช่หรือ? พี่รีบให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าบ้านทานให้หน่อย ให้ ตระกูลหาน ใช้กำลังของตระกูลช่วยหาตัวเหม่ยหลิง”

“พอหาเหม่ยหลิงเจอแล้ว พวกเราทั้งหมดจะไปขอบคุณพี่ด้วย ตัวเองที่เมืองเจียงโจว”

ปากของ โจวอวี้หรงเหมือนเป็นปืนกล ไม่ให้โอกาสโจวชุ่ยได้ พูดเลยสักนิด ปังปังปังพูดรัวไม่หยุด
“อหรง ไม่ใช่ว่าพี่ไม่ช่วยเธอ แต่เธอก็รู้ว่าพี่กับหยางเฉิน เหมือนน้ำกับไฟที่อยู่ด้วยกันไม่ได้ เขาจะช่วยได้ยังไงกันเล่า

โจวซุ่ยพยายามพูดด้วยท่าทีเรียบๆ ตอนนี้เธอมีความคิด เดียวในหัว นั่นก็คือหนี

ถ้าอยู่ที่นี่ต่อไป จนฉันต้าหย่งฟื้น หยางเฉินต้องเอาเธอตายแน่

“อวี้หรง ปู่ของเหม่ยหลิงเป็นประธานของเจิ้งเหอกรุ๊ปนะ ตอน นี้เหม่ยหลิงโดนจับตัวไป ตระกูลเจ๋งไม่แยแสเลยหรือ?” โจวชุ่ย หลอกถามอีก

โจวอวี้หรงสะอึกสะอื้น “พี่ใหญ่ ตอนนี้ตระกูลเจิ้งหมดสิ้น อำนาจแล้ว แม้แต่นายท่านเจ๋งตอนนี้ก็อยู่ในโรงพยาบาล เจิ้งเห อกรุ๊ปถูกสั่งปิดไปแล้ว”

“อะไรนะ?”

โจวซุยเอ่ยขึ้นอย่างตะลึง “ตระกูลเจิ้งใหญ่ขนาดนั้น ทำไม ถึงหมดอำนาจง่ายๆแบบนั้นล่ะ? นี่มันเป็นไปได้ยังไง?

เธอรู้สึกขาอ่อน ไม่อาจก้าวเดินต่อไปได้

โจวอวี้หรงร้องไห้ไปพลางเอ่ย “พี่ใหญ่ พี่อย่าเพิ่งถามมากเลย ตระกูลเจิ้งหมดอำนาจแล้วจริงๆ ตอนนี้ยังสู้ตระกูลโจวของเราไม่ ได้เลย ถ้าพี่ไม่ช่วยฉัน ก็คงไม่มีใครช่วยฉันได้แล้ว”

“พี่ใหญ่ ฉันขอร้องล่ะ พี่ช่วยไปคุยกับหยางเฉินให้หน่อย ให้ เขาช่วยไปบอกเจ้าบ้านทานให้ช่วยเราหาตัวเหม่ยหลิงด้วย
โจวอวี้หรงร้องห่มร้องไห้

โจวซุ่ยเอาตัวเองยังไม่รอดเลย จะไปหาหยางเฉินได้ยังไงกัน เล่า?

“อทรง เธอว่าไงนะ? หะ? พี่ไม่ได้ยินอะไรเลย ให้ตายสิ ทำไม มือถือถึงไม่มีสัญญาณแล้วนะ?”

โจวซุ่ยแกล้งเอามือถือห่างตัวแล้วพูด ก่อนจะวางสายไปเลย และปิดเครื่อง

“ฉันจะทำยังไงดี?” โจวซุ่ยสัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังแล้ว

จริงๆ

อาการป่วยของฉันต้าหญิงดีขึ้นทุกวัน พวกผู้ชำนาญบอกไว้ แล้วว่า ในช่วงห้าหกวันนี้ เขาฟื้นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ

โจวซุ่ยรู้สึกเสียใจเป็นครั้งแรก

เธอเสียใจที่จ้างคนอื่นไปขับรถชนฉันต้าหญิง เสียใจที่ตัวเอง ไม่ปฏิบัติต่อหยางเฉินดีๆ เสียใจที่ตัวเองไม่ดูแลฉันซีดีๆ

“หยางเฉิน! เพราะแกคนเดียว แกล้งทำตัวเป็นคนจน จนฉัน หลงนึกว่าแกเป็นพวกแร้นแค้นจริงๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะมีวันนี้ได้ ยังไงกัน”

โจวซุ่ยหน้าตาบิดเบี้ยว จู่ๆความหวาดกลัวในใจเธอก็มลาย หายไป กลับถูกแทนที่ด้วยจิตสังหารแรงกล้า ความอยากฆ่า หยางเฉิน
ขณะเดียวกัน เมืองเอก โรงพยาบาลประชาชน

ภายในห้องผู้ป่วยระดับสูงVIP เพิ่งฮุยนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย จ้องมองเพดานด้วยสายตาว่างเปล่า

ส่วนสองมือของเขาถูกพันด้วยผ้าก๊อซหนาๆ และถูกย้อมแดง ด้วยเลือด

“ลูก ลูกอย่าเป็นแบบนี้สิ พูดอะไรหน่อยสิ”

“ต่อให้ไม่มีผู้ชำนาญอ้ายอะไรนั่น พ่อก็ต้องไปตามหาหมอ เทวดาที่รักษามือของแกจนเจอให้ได้”

“มีพ่ออยู่ มือของแกไม่เป็นอะไรแน่นอน

เพิ่งเทียมเจียวมองเมิ่งฮุยที่นอนหมดอาลัยตายอยากอยู่บน เตียงผู้ป่วยแล้ว ทุกข์ใจเหลือเกิน

ตั้งแต่ที่ชิงตัวอ้ายหลินไม่สำเร็จคราวก่อน เมิ่งฮุยก็อยู่ใน สภาพนี้มาตลอด เอาแต่มองเพดานอย่างเลื่อนลอยทั้งวัน ไม่พูด อะไรสักค้า

ส่วนหมอที่โรงพยาบาลก็มาหาเพิ่งเทียนเจียวหลายรอบแล้ว และบอกอย่างชัดเจนว่ามือของเมิ่งฮุยรักษาไว้ไม่ได้ ต้องตัดแขน เท่านั้น ไม่อย่างนั้นหากติดเชื้อเข้า อาจจะอันตรายถึงชีวิตได้

ส่วนเมิ่งเทียมเจียว หลายวันมานี้ตามหาหมอเทวดาไปทั่ว กลับหาที่รักษามือของเมิ่งฮุยให้หายไม่ได้

“ประธานเมิ่ง มือของคุณชายเมิ่งเกิดอาการติดเชื้ออย่างรุนแรงแล้ว ระบบประสาทส่วนใหญ่เสียไปหมดแล้ว ท่านต้อง ตัดสินใจแล้วครับ”

หัวหน้าแพทย์ที่ทำการรักษาเพิ่งฮุยพูดด้วยสีหน้าหนักใจ หลัง จากตรวจดูมือของเมิ่งฮุยแล้ว “ตอนนี้ มีแต่ต้องตัดแขนเท่านั้น ถึงจะรักษาชีวิตไว้ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ