บทที่ 305 สมาคมบูโด
“ไอ้หนุ่ม แก แกพูดอะไร?”
หนิวจึงเชิงพูดอย่างโมโห แม้กระทั่งยังสงสัยว่าตนเองฟังผิด ไปหรือเปล่า
เขาเป็นระดับสูงของสมาคมบูโดที่น่าเกรงขาม ต่อให้เป็นผู้นำ ของตระกูลใหญ่แห่งเมืองเอก ตอนเจอเขายังต้องเชิญหน้าด้วย ความระมัดระวัง
อย่างตระกูลเวยแบบนี้ ยิ่งทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย
ปัจจุบันนี้ ชายหนุ่มอายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดคนหนึ่ง คาดไม่ถึงจะ กล้าพูดแบบนี้กับตนเอง
“คุณหนิว เขาด่าท่านว่าไม่สำคัญ ไม่คู่ควรให้เขาทำงานให้
ท่านครับ”
เว่ยหูหัวเราะเสียงดังฮาๆ “ฉันคิดว่าเป็นบุคคลเก่งกาจมากแค่ ไหนกัน ที่แท้ก็คือพวกตัวตลกที่ไม่รู้จักที่ตายคนหนึ่ง นึกไม่ถึง แม้แต่คุณหนิวยังกล้าด่า!!
“คุณหนิวครับ เจ้าหมอนี่โอหังแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ถ้า เฉียนเปียวมาด้วย บางทีเขาอาจจะยังมีสิทธิ์ก้าวร้าวได้ แต่เวลา นี้เขามาคนเดียว ยังกล้ามาด่าท่านต่อหน้าคนอื่น วอนหาที่ตาย อย่างยิ่งครับ!”
“คนที่กล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน แกยังเป็นคนแรก!
ในที่สุดหนิวกึ่งเชิงก็ทิ้งความคิดที่จะเอาหยางเงินมาทำงาน
ให้แล้ว พูดจาแบบหน้าตาดุร้ายเต็มที่ “ไว้ชีวิตเอาไว้ ฉันจะให้ มันตายทั้งเป็น!”
พูดจบ หนิวกึ่งเชิงหมุนตัวเข้าไปในคฤหาสน์ เหมือนว่าเดิมที ไม่กังวลว่าตระกูลเว่ยจะเก็บกวาดหยางเฉินไม่ได้
“ไอ้หนุ่ม ทางสบายมีไม่ยอมเดิน ทางนรกแกดันอยากมา! วัน นี้ปีหน้า ก็คือวันตายของแก!”
เว่ยเฉิงโจวโบกฝ่ามือใหญ่ที่หนึ่ง ตะโกนบอก “จัดการให้ฉัน หักแขนขาของมันก่อน จากนั้นยกตัวคนเข้ามา ทิ้งท้ายประโยคหนึ่งเสร็จ เว่ยเฉิงโจวก็หมุนตัวกลับเข้า
คฤหาสน์เช่นกัน
“หยางเฉิน นึกไม่ถึงว่านายก็มีวันนี้เหมือนกัน!
ในเวลานี้ เสียงที่แหลมคมดังขึ้น “วันนี้ นายตกมาอยู่ในมือ ของตระกูลเว่ย ฉันจะทำให้นายอยากอยู่ก็ไม่รอดอยากตายก็ไม่ ได้!”
เวลานี้ เว่ยหมิงเยวหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย
ครั้งก่อนที่หน้าประตูสมาคมประมูลเพิ่งจี้ เธออยากให้หยาง เฉินแกล้งเป็นแฟน หลังถูกปฏิเสธก็เคียดแค้นอยู่ในใจ
แต่หลังจากนั้น ที่ร้านอาหารเป่ยหยวนซุน อยู่ต่อหน้าผู้คนมากขนาดนั้น หยางเฉินให้เธอตบหน้าของตัวเอง ซึ่งทำให้เธอเจ็บ แค้นอยู่ในใจ
วันนี้ ในที่สุดหยางเฉินก็ตกอยู่ในมือของตระกูลเว่ยแล้ว
“หมิงเยว เจ้าหมอนี่ยังเคยผิดใจแกด้วย?”
เว่ยถามแบบหน้าตาโกรธเคือง
“พ่อคะ ก่อนหน้านี้คนที่บังคับให้หนูตบหน้าตัวเองต่อหน้าคน อื่น ก็คือเขา!” เว่ยหมิงเยวตาแดงก่ำบอกไป
“นึกไม่ถึงยังมีเรื่องนี้ด้วย!
เว่ยหูตวาดใส่ “ไอ้หนุ่ม ฉันจะให้แกรู้ว่าตกอยู่ในมือของตระ กูลเว่ย ผลลัพธ์คืออะไร!
“พวกแก เหมือนว่าเข้าใจอะไรผิดแล้ว!”
หยางเฉินส่ายหน้าแล้ว ไม่ใช่ฉันตกอยู่ในกำมือของตระกูล
เว่ย แต่เป็นตระกูลเวียตกอยู่ในมือฉัน!”
“ฮ่าๆ!”
เว่ยหูหัวเราะเสียงดังขึ้นมาอย่างดุร้าย “ข้าจะตายแล้ว เจ้า หมอนยังบ้าไปแล้วจริงๆ อยู่ที่ตระกูลเวียของพวกฉัน ยังมาบอก ว่าตระกูลเวียตกอยู่ในมือเขา?”
“แกเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ไปเสแสร้งที่ตระกูลเพิ่งล่ะ?”
“เว่ยเงิน นี่ก็คือไอ้โง่ที่หลอกหวงเหอบาธไปจากมือของนายเห รอ? ถูกพวกโง่เง่าขนาดนี้ล่อลวงได้ นายยังโง่กว่าเขาอีก!”
เว่ยหูหัวเราะจนหลังขดหลังแข็ง เหมือนว่าได้ยินเรื่องตลกที่น่า ข่ามากที่สุด
“ไอ้หนุ่ม ฉันขอสั่งแก รีบคุกเข่าต่อหน้าลูกสาวของฉันซะ คำนับขอร้องกับหล่อน ยังจะเลี่ยงความเจ็บทางเนื้อหนังได้ส่วน หนึ่ง ไม่อย่างนั้นแกกรอบทลงโทษโหดร้ายของตระกูลเว่ยเถอะ!
หลังจากที่เว่ยหูหัวเราะพอแล้ว จึงมองทางหยางเฉินด้วย ท่าทางหยอกล้อแล้วพูดขึ้น
“แกว่าอะไรนะ ฉันฟังไม่ชัด แกช่วยเดินเข้ามาบอกฉันใกล้ๆ
หน่อย!” หยางเฉินหรี่ตาบอกไป
ด้านหลังเว่ยหูยังมีบอดี้การ์ดตระกูลเวียสองคนตามมาด้วย ชั่วขณะนั้นมีลักษณะท่าทางที่ไม่ยี่หระใดๆ คาดไม่ถึงจะเดินมา ตรงหน้าหยางเฉินจริง “ไอ้หนุ่ม ฉันบอกว่า……
“ป้าบ!”
คำพูดของเว่ยยังไม่ทันจบ ก็ถูกหยางเฉินตบบนหน้าไปที่ หนึ่ง ร่างกายที่หนักเกือบหนึ่งร้อยกิโลกรัมของเว่ยหู ลอยออกไป อย่างคาดไม่ถึง
ขณะเดียวกันยังมีฟันพร้อมเลือดหลายซี่ลอยออกมาด้วยกัน
“ตึง!”
ตามมาด้วยเสียงดังสนั่นที่หนึ่ง ร่างกายของเว่ยหูกระแทก เข้าไปในคฤหาสน์ของเว่ยเฉิงโจวอย่างรุนแรง
“ฉันให้แกเข้ามา แกก็เข้ามา? ยังเป็นหมาที่เชื่อฟังตัวหนึ่ง
จริงๆ” หยางเฉินอีกมุมปากขึ้นเบาๆ วาดรอยยิ้มที่เสียดสีขึ้น
พอพูดจบ ก็ก้าวเดินไปทีละก้าว มุ่งไปยังคฤหาสน์ของเว่ยเฉิง
โจว
หนิวกิ้งเซิงและเว่ยเฉิงโจวทั้งสองคนกำลังดื่มชาอยู่ใน คฤหาสน์
มีเสียงดัง “ดึงขึ้นมากะทันหัน ประตูคฤหาสน์ที่เดิมที่ปิดแน่น สนิท เวลานี้เสียงถล่มดังลั่น
จากนั้นประตูใหญ่ล้มลงไปด้วยกัน ยังมีภาพเงาคนหนึ่งอีก เวลานี้ หน้าเปื้อนเลือดสดเต็มไปหมด
“เว่ยหู่!”
ตอนที่เว่ยเจิงโจวเห็นเว่ยหูเข้า รีบลุกขึ้นมาโดยทันที หน้าตา เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ
“ตึก! ตึก! ตึก!”
ตามมาด้วยภาพเงาชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังก้าวเดินเข้า คฤหาสน์
สําหรับยอดฝีมือของตระกูลเว่ย วินาทีที่หยางเฉินลงมือกับเว่ย หูไปนั้น พากันตกใจจนอึ้งตาค้างกันหมด ยังมีใครกล้ามาขัด ขวาง?
สามารถตบเว่ยหูที่หนักเกือบหนึ่งร้อยกิโลกรัมลอยได้ในที เดียว คนแบบนี้ หรือว่าพวกเขาบอดี้การ์ดตระกูลเว่ยเหล่านี้ สามารถรับมือได้เหรอ?
เว่ยหมิงเยวมองหยางเฉินเดินผ่านข้างกายเธอไปด้วยท่าทาง อึ้งทึ่ง ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มองเธอแม้แต่แวบเดียว เหมือนว่าใน สายตาของหยางเฉิน เธอไม่ใช่อะไรทั้งนั้น
เว่ยหูถูกเว่ยเฉิงโจวพยุงขึ้นมาแล้ว ในลูกตาเต็มไปด้วยไฟ โกรธ หน้าหยางเฉินพลางพูดอะไรไม่หยุดเลย แต่กลับพูดไม่ ชัดเจนสักประโยคเดียว
“หยางเฉิน ฉันจะฆ่าแก!”
เว่ยเฉิงโจวโกรธแค้นถึงขีดสุดจริงๆ แล้ว ถึงแม้เขาไม่ได้เห็น ว่าเมื่อสักครู่เกิดอะไรขึ้นบ้าง กลับรู้ว่าเว่ยหูถูกหยางเฉินทำร้าย
สีหน้าของหนิวจึงเชิงก็เคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อยเช่นกัน เมื่อสัก ครูเขามองเห็นหยางเฉินบุกเดี่ยว มียอดฝีมือของตระกูลเว่ยได้ มากขนาดนั้นแล้ว ดังนั้นถึงอยากดึงหยางเฉินมาทำงานให้ ตนเอง
แต่ปัจจุบันนี้ เขาจึงสำนึกได้ ตนเองประเมินชายหนุ่มคนนี้ ไป
ด้านนอกล้วนเป็นยอดฝีมือของตระกูลเว่ย หยางเฉินกลับเข้า มาในคฤหาสน์หลังนี้แบบไร้บาดเจ็บปลอดภัยดี คงได้แต่อธิบายว่า เขาคนเดียวสามารถปราบทั้งตระกูลเว่ยได้
ชายหนุ่มคนหนึ่งสามารถปราบตระกูลใหญ่ชั้นนำของเมือง เจียงโจวได้ จะธรรมดาได้อย่างไรกัน?
“ไอ้หนุ่ม นับวันฉันยิ่งรู้สึกสนใจแกขึ้นแล้วสิ! หนิวจึงเชิงหรี่ตามองหยางเฉินก่อนจะพูดขึ้นมา
หยางเฉินทำหน้าเย้ยหยัน “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันคงพิจารณา ที่จะดึงแกมาทํางานให้ฉันดูได้
หนิวจึงเชิงไม่โกรธกลับหัวเราะแทน “ไอ้หนุ่ม แกชนะที่ยั่ว โมโหฉันได้ หลายปีมากแล้วที่ไม่เคยมีใครกล้ากำเริบเสืบสาน แบบนี้ต่อหน้าฉัน! แก เป็นคนแรก!!
พูดจบ เขาวางถ้วยชาเครื่องเคลือบสีขาวลง ค่อยๆ ลุกขึ้น เดิน ไปทางหยางเฉินทีละก้าว
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรส่วนหนึ่ง ระเบิดขึ้นจากบนตัว ของหนิวถึงเซิง โดยฉับพลัน
เว่ยเฉิงโจวกัดฟันแน่นพูดว่า “คุณหนิว ขอเพียงท่านสามารถ ฆ่าเขาได้ ข้อเรียกร้องที่ท่านพูดถึงก่อนหน้านี้ ผมรับปากครับ!”
“เจ้าบ้านเว่ยวางใจได้ ในเมื่อเอาของนายมาแล้ว ฉันย่อมจะ
ไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน!
หนิวจึงเชิงพูดด้วยท่าทางนิ่งสงบ
ลูกตาของหยางเฉินแข็งตัวเล็กน้อย จากบนตัวของหนิวกิ้งเซิงเขาสัมผัสได้ถึงความหมายอาฆาตที่เผด็จการอย่างยิ่ง
หลายปีมานี้ เขายกทัพออกศึกมามาก ผู้แข็งแกร่งแบบไหนไม่ เคยเจอบ้าง ผู้แข็งแกร่งระดับแบบหนิวจึงเชิงนี้ มีไม่ถึงร้อยก็มี สักแปดสิบ
ที่เขาตกใจไม่ใช่พลังอำนาจบนตัวของหนิวจึงเชิง แต่ว่าตื่น
ตกใจในเส้นสนกลในของสมาคมบูโด
ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่สาขาระดับมณฑลส่งมา ยังแกร่งถึงขนาด นี้ งั้นหัวหน้าสาขาที่ควบคุมสาขาไว้ ความสามารถจะแกร่งมาก แค่ไหน?
ยังมีสาขาใหญ่ของสมาคมบูโด หัวหน้าที่ยืนอยู่บนยอด อิทธิพลอำนาจแท้จริง จะมีความแกร่งมากแค่ไหน?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
