บทที่ 285 แม่ยายผู้ต่ำต้อย

ภายในคฤหาสน์หรูของเว่ยเสียง ได้ยินเสียงร้องแบบสุนัขของ โจวซุ่ยกึกก้องไปทั่ว และยังมีเสียงหัวเราะเสียงดังตามอำเภอ ใจของเหล่าทุกคน

“เห็นแก่คุณที่เชื่อฟังขนาดนี้ งั้นฉันจะให้โอกาสมีชีวิตอยู่กับ คุณอีกสักครั้ง เพียงแต่คุณจะต้องสามารถช่วยฉันทำเรื่องหนึ่งให้ สำเร็จ ฉันก็จะไว้ชีวิตสุนัขอย่างคุณ เว่ยเสียงตาหรี่พูดขึ้น

“ฉันจะเชื่อฟัง คุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันจะยินดีหมด!” โจวซุ่ย รีบพยักหน้าพูด ในใจเต็มไปด้วยควันหลงของความดีใจอย่าง ท่วมท้น

เว่ยเสียงเองก็ไม่ได้คิดอยากจะฆ่าโจวชุ่ยจริงๆ ทั้งหมดที่เพิ่ง ทำไป ก็แค่เพื่อข่มขู่เธอ เพียงแค่ทำแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ถึงจะร่วม มือกับตัวเองได้อยากเชื่อฟัง

“คลานมา!”

เว่ยเสียงกำลังนั่งไขว่ห้าง นั่งอยู่บนฝั่งหนึ่งของโซฟาชั้นสูง คุณภาพเยี่ยม ด้านหลังยังมีคนคุ้มกันรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงสอง คน

โจวซุยมือเท้าทั้งสี่เข้าหาพื้นดิน จงใจแลบลิ้นยื่นออกมา ค่อยๆคืบคลานมาถึงใต้เท้าของเว่ยเสียง: “โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! เจ้า นาย คุณมีอะไรสั่ง?”
เว่ยเสียงโบกมือ ผู้คุ้มกันด้านหลังหนึ่งคน รีบเดินมาด้านหน้า ในมือของเขายังหิวแส้หนังมาหนึ่งเส้น

“เจี๊ยะ!”

ผู้คุ้มกัน ใช้แส้ติไปบนร่างกายของโจวย

“อ่า! เจ้านาย คุณตีฉันแรงๆเถอะ!” โจวซุ่ยร้องเสียงแหลม “เจ้านาย ใช้แรงเพิ่มอีก!

“เจ้านาย ตีฉันแรงๆ!

ทุกครั้งที่ผู้คุ้มกันตีแส้ โจวซุ่ยก็จะร้องเสียงแหลมออกมาหนึ่ง

เดิมที โจวซุ่ยนั้นรู้สึกว่าเจ็บปวดมาก แต่การที่ผู้คุ้มกันนั้น เหวี่ยงแส้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอคิดแค่ว่าร่างกายทั่วร่างนั้นร้อนผ่าว ปวดแสบปวดร้อน ไม่เจ็บแม้แต่นิดเดียว กลับมีความรู้สึกแปลก ประหลาดเสียด้วยซ้ำ

ความรู้สึกแบบนั้น ไม่สามารถพูดอธิบายได้อย่างชัดเจนได้

สาเหตุที่เว่ยเสียงนั้นให้คนตีฟาดโจวซุยอย่างดุเดือดนั้น แต่ เดิมนั้นมีเหตุผลอื่น แต่ไม่คิดเลยว่า เสียงร้องของผู้หญิงคนนี้ ก็ ปลุกไฟราคะที่อยู่ก้นบึ้งที่สุดของหัวใจของเขาขึ้นมา

หน้าตาของโจว ยนั้นไม่ได้ถือว่าน่าเกลียด ถึงแม้ว่าจะห้า สิบปีแล้ว แต่ยังคงเสน่ห์สมวัยยังคงเหมือนเดิม รูปร่างเองก็ดี เยี่ยม
ไฟราคะในสายตาของเว่ยเสียงยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้น ก็ลุกขึ้นมา หยิบแส้จากในมือของผู้คุ้มกัน พูดตำหนิ: “พวกแก ทั้งหมดออกไป!”

ภายในอันรวดเร็ว ภายในห้องก็เหลือเพียงเว่ยเสียงกับโจว

ย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตื่นเต้น หรือว่าตำแหน่งที่ถูกแส้หนังที่นั้นเจ็บ เกินไป ทั่วร่างกายของโจวชุ่ยนั้นสั่นสะเทือนอย่างน่าประหลาด ใจ แววตาปรือ “นายท่าน รีบหน่อย ต่อเลย ตีฉัน!”

“ต๋าสถุน!”

เว่ยเสียงด่าออกไปหนึ่งครั้ง เหวี่ยงแส้หนังที่เข้าไป

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ยอดเมฆา

หยางเฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่มโหฬารที่กว้างจนติด พื้น สายตามองออกไปดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเจียง โจว

สายตามองเห็นว่าท้องฟ้าสว่างแล้ว โจวซุยถูกคนซิงตัวไป

นั่นผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ยังคงไม่มีข่าวคราวใดๆส่งมาเลย

เขานั้นไม่ได้สนใจว่าโจวชุ่ยนั้นจะอยู่หรือตาย แต่ว่าผู้หญิง คนนี้ เป็นคนที่ตัวเองเตรียมคนคุ้มกันออกไป ถ้าหากว่าเกิดเรื่อง ขึ้นจริงๆ ทางด้านฝั่งของฉินซีและฉินยี ตัวเองควรจะอธิบาย อย่างไรดี?

เช้าตรู่วันที่สอง หยางเฉินยังคงนั่งอยู่บนโซฟา เขาที่ยังไม่ได้ นอนมาทั้งคืน ภายในนั้นปกคลุมเต็มไปด้วยเส้นเลือด
ในเวลานั้นเอง มือถือของเขาก็ดังขึ้นมาทันทีทันใด

“คุณหยาง เจอไอ้แผลเป็นแล้ว!”

กวนเจิ้งซานที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนเช่นเดียวกัน ภายในน้ำเสียง เต็มไปด้วยความหนักแน่น “แต่ว่า คนนั้นตายไปแล้ว!

หยางเฉินที่รอข่าวมาโดยตลอด ตอนที่ได้ยินว่าไอ้แผลเป็น ตายไปแล้ว ลุกขึ้นมายืน: “ตายแล้ว? แล้วโจวซุ่ยล่ะ?”

การมีชีวิตอยู่หรือตายของคนในยุทธภพคนหนึ่ง สำหรับเขา แล้ว มันไม่สําคัญเลย

แต่โจวชุ่ย จะตายไม่ได้

กวนเจิ้งซานพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “คงไม่มีข่าวของโจว ชียอยู่ชั่วคราว!”

หยางเฉินพยายามระงับความโกรธของตัวเอง ความรู้สึกแบบ

นี้ ทำให้เขาไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

คืนวานตอนที่โจวซุยถูกเอาตัวไป เป็นถนนซอยจากเจียง โจว ไปยังเมืองโจวเฉิง เรื่องเกิดระหว่างทาง และไม่มีการดูแล ต้องการสืบหาว่าโจวซุ่ยถูกพาตัวไปที่ไหน นั้นยากมาก

“แท้จริงแล้วใครกันที่ลอบลักพาตัวโจวชุ่ยไปกันแน่?

“ผู้หญิงสายตาสั้นคนหนึ่ง กำเริบเสืบสานและโอหังอวดดี จะมี คุณค่าอะไรพอที่จะมีประโยชน์บ้าง?”

“ในเมื่อไอ้แผลเป็นตายไปแล้ว นั่นก็อธิบายได้แล้วว่า คนที่ฆ่าเขา จะต้องมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งกว่าเขา

“ไอ้แผลเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่วนเวียนอยู่ใน ยุทธภพเจียงโจว สามารถสั่งการให้ตัวเขาเองนั้นออกมาได้ อย่างน้อยก็เป็นกำลังแบบสี่พรรคแห่งเมืองเจียงโจวนี้

หยางเฉินที่สายตาภูมิฐานหนักแน่น พูดวิเคราะห์กับตัวเอง

กวนเจิ้งซานที่โทรศัพท์อยู่ทางนั้น ก็ไม่กล้าที่จะพูดสอดขึ้นมา ฟังการวิเคราะห์ของหยางเฉินอยู่เงียบๆ

ตระกูลกวนกับตระกูลซู ไม่มีทางแตะต้องโจวชุ่ย น่าจะเป็น ตระกูลจวงกับตระกูลเว่ย

แน่นอน ยังมีไฮโซเมืองเอก น่าจะมีความเป็นไปได้

ส่วนของไฮโซเมืองเยนตู นอกจากตระกูลอวี่เหวินแล้ว ตัวเอง

นั้นก็ไม่เคยไปขัดใจผู้นำใหญ่ของเมืองเยนคนไหนเลย

แต่ว่าดูเหมือนว่าตระกูลอวี่เหวินที่เป็นเหมือนสัตว์ใหญ่มหึมา ที่มีระดับขั้นนี้ โดยพื้นฐานแล้วไม่น่าคุ้มค่าพอที่จะไปจี้ปล้นโจว ชุ่ย

คิดมาถึงตรงนี้ หยางเฉินรู้สึกว่าแนวคิดของตัวเองนั้นแจ่มชัด อย่างมาก พูดด้วยน้ำเสียงล้ำลึก: “ตรวจสอบอย่างละเอียดตระ กูลเว่ยเมืองเจียงโจวกับตระกูลจวง และมีตระกูลเมิ่งเมืองเอก!”

“รับทราบ!

กวนเจิ้งซานวางโทรศัพท์ รีบไปตรวจสอบ
หยางเฉินยึดเหนียวเอาอย่างเกียจคร้าน ลุกขึ้นมาตรงไปอาบ

นา จากนั้นก็ออกจากยอดเมฆา

ในขณะเดียวกัน ตระกูลเว่ยเมืองเจียง โจว

ภายในคฤหาสน์อันหรูหรา บนเตียงที่อบอุ่นสะดวกสบาย

ผู้ชายเตี้ยอ้วนท้วนที่เนื้อตัวแดงกำลังนอนอยู่

และอยู่บนพื้นด้านข้าง มีผู้หญิงวัยกลางคนเนื้อตัวแดงกำลัง นอนอยู่คนหนึ่ง

เพียงแต่บนคอของผู้หญิง สวมปลอกคออยู่หนึ่งเส้น ด้านบน นั้นยังมีโซ่เหล็กอีกหนึ่งเส้น ผูกเอาไว้ด้านข้างของเตียงใหญ่ ชายเตี้ยอ้วนท้วนแน่นอนว่าคือเว่ยเสียง ส่วนผู้หญิงวัยกลาง คน คือ โจวซุ่ย

ในเวลานั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเว่ยเสียงก็ดังขึ้นมา ทันใด นั้นเองสองคนที่กำลังหลับสนิทก็ตกใจตื่นขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้น?”

เว่ยเสียงไม่ได้ดูหมายเลขโทรศัพท์ รับโทรศัพท์ขึ้นมาอย่าง สับสน ตะโกนอย่างโมโหออกไป

“ฉันเอง!”

เสียงอ่อนเยาว์ดังขึ้นมา

เว่ยเสียงได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ ก็ตกใจตื่นขึ้นมาทันที รีบพลิก ตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“คุณชายเมิง ขออภัย ฉันนอนจนเลอะเลือนไป

เว่ยเสียงใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว รีบร้อนกล่าว

ขอโทษ

“ไอ้โง่! นี่มันเวลาอะไรแล้ว ยังจะนอนอยู่อีก? เรื่องที่ฉันมอบ หมายให้เธอไป เรียบร้อยดีไหม?”

เพิ่งฮุยครามออกมาจากโทรศัพท์

เว่ยเสียงตกใจเนื้อตัวทั้งร่างกายสั่นเทา รอให้เพิ่งฮุยด่าจนจบ เขาถึงจะพูดออกไปอย่างสั่นสะท้าน: “คุณชายเมิ่ง คุณวางใจได้ โจวซุ่ยถูกฉันคุมตัวไว้เรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดเตรียมพร้อมไว้ หมดแล้ว คุณแค่รอดูละครฉากนี้ก็พอ”

“ดี! ฉันจะรอข่าวดีจากคุณ! ถ้าหากว่าครั้งนี้ทำให้ฉันผิดหวัง อีกละก็ ผลลัพธ์คงจะเลวร้ายมาก!

เพิ่งฮุยพูดจบก็วางโทรศัพท์ไป

“ไอ้ระยำ เมื่อคืนยังไม่พออย่างนั้นเหรอ?”

เว่ยเสียงหันหัว ไปเจอเข้ากับคนชั้นต่ำโจวชุ่ย ที่แลบลิ้นออก มามองไปทางตัวเอง ไฟราคะในจิตใจก็พุ่งสูงขึ้นมาในทันที

ในเวลานี้ โจวซุ่ยที่ใบหน้าบวมช้ำ บนร่างกายเต็มไปด้วย รอยแผลที่หลงเหลือไว้ของแส้หนัง

เว่ยเสียงก็ลงมือทำร้ายโจว ยอีกรอบ ใบหน้าของโจวย เต็มไปด้วยเลือดสดๆ เจ็บจนร้องตะโกนออกมา
“แบบนี้เท่านั้น จึงจะทำให้รายการได้ผลมากยิ่งขึ้น!

เว่ยเสียงทองไปที่โจวซียที่มีสภาพอนาถ พูดพร้อมกับยิ้ม

ตาหยี

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง โตโยต้า อัลฟาสีขาวหนึ่งคัน ขับเข้า มาช้าๆที่ลานใหญ่ตระกูลเว่ย

ชายหนุ่มหญิงสาววัยเยาว์หลายคนถือกล้องเดินออกมาจาก ภายในรถ มองในมือของพวกเขานั้นต่างถืออุปกรณ์เฉพาะทาง มากมาย ก็มองออกว่า พวกเขาเหล่านี้เป็นมืออาชีพอย่างมาก

“ลำบากทุกท่านแล้ว!

เว่ยเสียงออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง

วัยรุ่นหลายคนมองไปที่เว่ยเสียง ทำท่าประหลาดที่ได้รับการ ต้อนรับอย่างเป็นกันเอง พูดอย่างรีบร้อย “สามารถช่วยงาน ประธานเว่ยได้ นี่ถือว่าเป็นความสุขของพวกเราแล้ว! จากนี้ไป ก็ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับประธานเว่ยด้วย”

อุตสาหกรรมของตระกูลเวียนั้นพัวพันเกี่ยวข้องทุกแขนงอาชีพ พวกเขาทั้งหมดเป็นวัยรุ่น ได้คบค้าสมาคมกับตระกูลเว่ยจะ รู้สึกตื่นเต้นมากเป็นเรื่องธรรมดา

วันนี้เว่ยเสียงเตรียมข่าวใหญ่ให้กับพวกเขา ก็เพียงพอที่พวก เขาจะเอาไปเป็นข่าวพาดหัวของหนังสือพิมพ์แต่ละเมืองประจำ วันนี้ได้แล้ว
“ฮาฮา ไม่มีปัญหา จากนี้ทุกท่านต้องการใช้สถานที่ของคน

ไหนในตระกูลเว่ยของฉัน ติดต่อได้ตามสบาย!” เว่ยเสียงพูดอย่างสง่างาม บนใบหน้ามีแต่ความอวบอิ่ม ตอน ที่ยิ้มออกมานั้น กระดูกสั่นไปมา

เขาใช้สายตาส่งออกไป คนด้านหลังหนึ่งคนก็รีบขึ้นมาตรง หน้า หยิบซองลั่งเปาแดงออกมา ส่งให้แต่ละคน

วัยรุ่นหลายคนนั้น พอได้รับซองนั่งเปา ใบหน้าเต็มไปด้วย

ความประหลาดใจ

ดูความหนาของซองอังเปาแดงแล้ว น่าจะมีถึงหมื่นหยวนได้

ตอนที่เว่ยเสียงเชิญพวกเขามานั้น ก็ได้ให้เงินรางวัลก้อนใหญ่ ก้อนหนึ่งมาแล้ว

ตอนนี้ยังให้ซองอังเปาแดงก็พวกเขาอีก นี่ถือว่าเป็นความ มั่งคั่งที่คาดไม่ถึง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ