บทที่ 280 ค้นพบโอกาส

“ช่างเถอะ!”

เป็นเวลานาน หยางเฉินถอนหายใจกะทันหัน พูดพึมพำกับตัว เอง: “จะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย เพียงแค่คุณยอมรามือฆ่า พ่อ สิ่งที่คุณทำฉันก็จะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ถึงแม้ว่าไม่มีหลักฐาน แต่ว่าเขาเป็นที่แน่นอนเสียส่วนใหญ่

แล้วว่า เรื่องจินต้าหย่งเกิดเรื่องนั้น โจวซุ่ยเป็นคนทำ

เพียงแค่เขายินยอม ใช้วิธีการที่แข็งกร้าว จะต้องบังคับให้เธอ พูดความจริงออกมาได้อย่างแน่นอน

แต่ว่าสมมติว่าความจริงถูกเปิดเผยออกมา ฉินซีและฉัน

ทั้งหมดคงจะต้องเผชิญกับความเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก

“ฉันสาบาน นี่จะเป็นโอกาสสุดท้าย!”

หยางเฉินเอ่ยปากพูดออกมาอย่างรวดเร็ว ในสายตานั้นเต็ม ไปด้วยความหนาวเย็น มีเพียงตัวของหยางเฉินเองที่เข้าใจ การตัดสินครั้งนี้ สำหรับ

เขาแล้ว เป็นความยากลำบากมากมาย

ต่อจากนั้น เขาก็โทรศัพท์ พูดกำชับ: “ตรวจสอบเรื่องหนึ่งให้ ฉันหน่อย บริษัทในเมืองเอกที่ร่วมทุนความร่วมมือกับเยี่ยนเฉินก รุ๊ป ทำไมอยู่ดีๆถึงยกเลิกสัญญากะทันหัน?”
ความจริงแล้ว ภายในใจของเขาพอจะมีเบาะแสอยู่บ้างแล้ว เพียงแต่จำเป็นจะต้องยืนยันให้แน่นอน

เมืองเอก ตระกูลเมิ่ง ณ คฤหาสน์หรูหราแห่งหนึ่ง

วัยรุ่นอายุประมาณสามสิบหนึ่งคน กำลังนั่งอยู่บนโซฟาไม้ จันทน์แดงคุณภาพสูง เงยหน้านั่งไขว่ห้าง

“คุณชายเมิ่ง จัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้ว ความร่วมมือทาง ด้านธุรกิจของเมืองเอกทั้งหมดของเยี่ยนเงินกรุ๊ป ทั้งหมดยกเลิก สัญญา ความเสียหายของเยี่ยนเงินกรุ๊ปเองก็มหาศาลเป็นอย่าง มาก”

เงาชายวัยกลางคน กำลังยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของวัยรุ่น พูดด้วย ท่าทางเคารพเป็นอย่างมาก

วัยรุ่นคนนี้นั้นเป็นลูกไฮโซคนหนึ่งในตระกูลเมิ่งเมืองเอก เป็น

ลูกหลานสายตรงรุ่นที่สามที่ยอดเยี่ยมที่สุด เมิ่งฮุย

มุมปากของเมิ่งฮุยยกขึ้นเล็กน้อย: “ทำได้ดีมาก แต่ว่านี่ยังไม่ เพียงพอ ฉันจะให้คุณได้มากที่สุดอีกหนึ่งอาทิตย์ จะต้องทำให้ เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ที่สาขาเจียงโจว พินาศย่อยยับไม่มีชิ้นดีทั้งหมด!

“คุณชายเมิ่ง นี่เกรงว่าจะมีความยากสักหน่อย!” คนวัยกลาง คนพูดออกไปอย่างลำบากใจ

“ฉันให้คุณได้แค่เพียงเจ็ดวัน ถ้าหากทำไม่สำเร็จ ผลลัพธ์

คงจะร้ายแรงมาก!” เมิ่งฮุยพูดด้วยใบหน้าคุกคาม คนวัยกลางคนเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก รีบพูดอย่างรีบร้อน”ครับ คุณชายเมิ่ง!”

“ไปเถอะ!”

หลังจากคนวัยกลางคนจากไป ภายในแววตาของเมิ่งฮุยเผย ให้เห็นถึงความจริงจังหนักแน่น พูดพึมพำกับตัวเอง : “หยูเหวิน หนูให้เวลาฉันเพียงหนึ่งเดือน ทำให้เยี่ยนเงินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว พินาศย่อยยับ ตอนนี้ก็ผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว ฉันจำเป็นต้องเร่ง ให้เร็วขึ้น!”

เขาให้เวลาคนวัยกลางคนอีกเจ็ดวัน ถ้าหากว่ายังทำไม่สำเร็จ หนึ่งอาทิตย์สุดท้าย เขายังมีโอกาสลงสนามด้วยตัวเอง

เขาถือโอกาสหยิบเอกสารที่วางไว้บนโต๊ะไม้จันทน์แดงขึ้นมา เปิดออกมาดู

เอกสารฉบับนี้ ทั้งหมดเป็นข้อมูลเฉพาะบุคคลของหยางเฉิน

“คิดไม่ถึง! คุณชาย ใหญ่ตระกูลอวี่เหวินผู้สง่างาม ไม่ต้องพูด ถึงการเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านภรรยา คาดไม่ถึงว่าจะถูกแม่ยาย ดูถูกได้ขนาดนี้”

“โจวซุ่ย ผู้หญิงคนนี้ บางทียังมีค่าพอที่จะใช้ประโยชน์ได้ บ้าง!”

เมิ่งฮุยพูดโดยยิ้มตาหยี

เมืองเจียงโจว โรงพยาบาลประชาชน ภายในห้องผู้ป่วยของ ฉินต้าหย่ง
“พ่อ คุณยังจำได้อยู่ไหม? วันนั้นที่ฉันสอบเข้ามัธยม บนถนน

รถติด อยู่ห่างจากสนามสอบเจ็ดแปดกิโลเมตร กระวนกระวาย ใจจนร้องไห้โฮออกมา “ในเวลานั้นเอง คุณขี่จักรยานมาตามหาฉัน ทางคดเคี้ยวขึ้น

เนิน คุณอย่างสุดชีวิต พาฉันไปส่งที่สนามสอบได้ทันเวลา

“สุดท้ายวันที่สอง ถึงขนาดที่เดินบนถนนไม่ไหว”

ตั้งแต่ฉินซีมาถึงโรงพยาบาล ก็นั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของฉัน ต้าหย่งตลอดเวลา พูดไม่หยุดเรื่องเหตุการณ์ในวัยเด็ก และก็ไม่ กี่วันมานี้ เรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัท

ภายในจิตใจของโจวซุ่ยร้อนรนหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

มีเพียงเวลาที่เธออยู่กับฉันต้าหย่งเท่านั้น เธอจึงจะสามารถดู ทีวี เล่นโทรศัพท์ หรือว่านอนหลับได้

พอฉันซึมา อะไรเธอก็ไม่กล้าทำไปหมด ทำได้เพียงนั่งอยู่

ข้างๆ

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอหาโอกาสลงมือกับฉันต้าหย่งไม่ได้

“เสี่ยวซี คุณทำแบบนี้ต่อไปอีก พ่อคุณก็ยังไม่ทันตื่นขึ้นมา ตัว คุณเองก็คงจะเหนื่อยหมดแรงไปแล้วนะ”

โจวยชัยทนไม่ไหวจะเอ่ยปากพูด “ฟังคำแม่นะ กลับบ้านไป พักผ่อนซะ โรงพยาบาลมีฉันอยู่ ก็เพียงพอแล้ว”

ฉินซีสายศีรษะเล็กน้อย: “แม่ ฉันไม่เป็นไร แต่กลับเป็นคุณต่างหาก เหนื่อยมาหลายวันแล้ว คืนนี้ฉันจะอยู่ที่โรงพยาบาลเฝ้า เอง คุณกลับบ้านไปเถอะ นอนพักผ่อนให้สบาย

“ไม่ได้ไม่ได้!”

โจวซุ่ยรีบร้อนสายศีรษะ พูดด้วยท่าทางหนักแน่นเป็นอย่าง มาก: “ตอนนี้บ้านนี้ พวกคุณยุ่งกันหมด ฉันเป็นคนที่ว่างงาน พวกคุณทั้งหมดมาเฝ้าพ่อ ฉันจะสามารถกลับไปได้อย่างไร?”

คำพูดของเธอ กลับทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

“แม่ ลำบากคุณแล้ว!!

ฉินซีพูดด้วยตาแดงก่ำ: รอพ่อหายดีแล้ว ฉันจะโน้มน้าวเขา ถึงตอนนั้นจะให้พวกคุณย้ายกลับมายอดเมฆา อยู่ด้วยกันกับ พวกเรา!”

“เสี่ยวซี คุณพูดจริงหรือเปล่า?” โจวชุ่ยดีใจขึ้นมาทันทีทันใด

“จริงอย่างแน่นอน!”

ฉินซีพยักหน้า พูดต่อไป: “แม่ ความจริงแล้ว หยางเฉินเป็นคน ดีมากจริงๆ จากนี้ไป คุณอย่าไปเพ่งเล็งที่เขาอีกเลยได้หรือ เปล่า? ถึงอย่างไรยอดเมฆาก็เป็นของเขา ”

“คุณวางใจได้ แม่เองหลายวันนี้ก็ลองคิดทบทวนมากมาย ถึง แม้ว่าจะไม่พอใจเขาสารพัด แต่ว่าเพื่อคุณ ฉันจะอดทน! หลังจาก นี้จะไม่โต้เถียงกับเขา!” โจวซุ่ยรีบร้อนพูดขึ้น

สาเหตุเป็นเพราะว่าเธออยากจะจัดการทำให้ฉันต้าหย่งตายและก็เพื่อที่จะกลับไปที่ยอดเมฆา

ตอนนี้เป็นฉินซีเองที่เป็นคนริเริ่มเสนอ ขอเพียงแค่ฉันต้าหญิง ตาย เธอก็จะสามารถกลับไปที่คฤหาสน์ได้อย่างราบรื่น

“แม่ ขอบคุณมาก!” ฉันพูดอย่างซาบซึ้ง

เวลาแบบนี้ เธอแค่เพียงอยากให้ครอบครัวอยู่ด้วยกันพร้อม หน้าอย่างมีความสุข

โจวซุ่ยรู้ดีว่า เวลาที่ฉินซีอยู่นั้น อยากจะลงมือกับฉันต้าหย่ง นั้น แท้จริงแล้วไม่มีโอกาสเลย ตอนนี้ทำได้เพียงรอจนถึงตอน เย็น หาวิธีพูดเกลี้ยกล่อมให้ฉินซีจากไป เธอถึงจะมีโอกาสลงมือ

แต่เรื่องที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว เธอก็ยังไม่เอ่ย ปาก ฉินซียังพูดกับเธออีกว่า “แม่ คืนนี้ฉันจะอยู่เฝ้าที่นี่เอง คุณ กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ!!

“จะทำแบบนี้ได้ยังไงกัน?”

โจวซุ่ยรีบร้อนปฏิเสธ แสดงท่าที่โศกเศร้าเสียใจ “พ่อคุณ นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันโดนคนเดียวในบ้าน ก็นอนไม่หลับ เหมือนกัน?”

“หรือไม่ คืนนี้ คุณกลับยอดเมฆา” หลังจากฉินซีมีความลังเล เล็กน้อย ก็เอ่ยปากพูด

ถ้าเป็นเมื่อก่อน โจวชุ่ยแทบอยากจะเชิญฉินซีกลับบ้านเดี่ยว แต่ว่าตอนนี้จะไปได้อย่างไรกัน?
“เสี่ยว คุณฟังแม่นะ คุณกลับไปนอนที่บ้าน ฉันจะอยู่ที่นี่เฝ้า

พ่อคุณก็พอแล้ว” โจวชุ่ยพูดด้วยท่าทาง โน้มน้าวเกลี้ยกล่อมด้วยความ ปรารถนาดี: “นี่เป็นห้องผู้ป่วยระดับพรีเมียมVIP เหมือนที่บ้าน

ฉันนั้นอยู่จนชินแล้ว ตอนเช้าคุณเองก็ยังต้องไปทำงาน และยัง

ต้องดูแลเสี้ยวเสี้ยว”

ไม่ว่าโจวยจะโน้มน้าวอย่างไร ฉันก็ยังคงยืนหยัดจะอยู่ที่ โรงพยาบาล

ตอนที่หมดหนทาง โจวซุ่ยทำได้เพียงประนีประนอม แต่ว่า เธอเองก็ยืนหยัดที่จะอยู่เช่นเดียวกัน

เป็นแบบนี้ ทั้งสองคนเลยอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งหมด

ฉินซีก็คุยกับฉินต้าหย่งตลอด จนถึงก่อนรุ่งสาง โจวถึงทน ไม่ไหวเอ่ยปากโน้มน้าว: “เสี่ยว ตอนนี้ก็มีหนึ่งแล้ว คุณรีบนอน เถอะ! ถึงคุณจะไม่ง่วง พ่อคุณก็ต้องพักผ่อนนะ!”

ฟังคำพูดของโจว ฉินซีถึงจะตระหนักได้ว่านี่ดีกว่านี้แล้ว ภายในห้องผู้ป่วยนอกจากเตียงเสริมแล้ว ยังมีโซฟาอีกหนึ่ง ตัว

จากการที่โจว ขอร้องอย่างรุนแรง ฉันเลยนอนบนเตียง เสริม ส่วนตัวเธอเองนั้น นอนที่บนโซฟา

ฉินซีเองก็เหนื่อยมากจริงๆเช่นกัน ไม่นาน บนเตียงเสริม เปลี่ยนมาเป็นเสียงหายใจสม่ำเสมอกันอย่างฉับพลัน หลับไปแล้วอย่างเห็นได้ชัด

โจวซุเดิมทีนอนหลับอยู่บนโซฟา เปิดตาทั้งคู่ขึ้นมากะทันหัน ลุกขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

เธอรอมาหนึ่งวันเต็มๆ สุดท้ายก็รอจนมีโอกาสแล้ว!