บทที่ 276 เสียงของผู้หญิง

จ่ายจวนนั้นร้องไห้จนหมดรูป เธอนั้นคิดว่าการที่หยางเฉินมา หาเธอนั้นต้องการมาทวงค่ารักษา

จากคำพูดของเธอ หยางเฉินก็ได้รู้ข้อมูลไปมากพอสมควร

สิ่งแรกที่สามารถยืนยันได้คือ หนุนหนันนั้นเป็นมะเร็งในเม็ด เลือดขาวจริง

ส่วนหูฉาวนั้นก็เป็นมะเร็ง เดิมทีก็อยู่ได้อีกไม่นาน มีคนเอาเงิน มาให้ห้าแสน บอกเขาให้ขับรถไปชนจีนต้าหย่ง เพื่อจัดหาค่า รักษามาให้หนุนหนัน เขาจึงตัดสินใจที่จะทำแบบนี้

มันช่างเป็นเรื่องเล่าที่น่าสะเทือนใจจริงๆ ครอบครัวของจ่าย จวนก็ยากจนมาก ไม่จำเป็นต้องไปตรวจสอบอะไร แค่มองจาก การแต่งตัวของฉ่ายจวนกับหนุนหนัน รวมถึงอาการป่วยของ หนุนหนัน มันก็สามารถยืนยันได้แล้ว

สภาพจิตใจของหยางเฉินนั้นดิ่งลงไปลึกมาก มันรู้สึกอึดอัด ราวกับถูกหินก้อนให้ก้อนหนึ่งทับไว้

แต่แทนที่จะรู้สึกเกลียดหูฉาวมากๆ กับการที่เขาขับรถไปชน ฉันต้าหย่ง ถึงเขาจะตายไปแล้ว แต่ฉันต้าหย่งกลับได้รับบาดเจ็บ สาหัส จนอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปเลยก็ได้

แต่หลังจากที่ฟังในสิ่งที่จ่ายจวนเล่าแล้ว เขากลับไม่ได้รู้สึก เกลียดชังขึ้นมาเลย
หูฉาวนั้นได้ทำเรื่องที่โหดร้ายไปจริงๆ แต่แค่เรื่องนี้ มันก็ สามารถปฏิเสธการเป็นพ่อที่ดีของเขาได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?

ไม่ได้

ถ้าไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ไม่มีใครเลือกที่จะทำ เรื่องแบบนี้แน่นอน

ต่อให้ไม่มีหูฉาว คนที่ต้องการจะฆ่าฉันต้าหย่ง ก็จะไปหาคน อื่นอยู่ดี

หยางเฉินนั้นเคยประสบกับความสิ้นหวังที่คนใกล้ตัวเป็นโรค ที่ไม่มีทางรักษา และต้องใช้เงินก้อนโตในการรักษา แต่ไปขอยืม จากญาติทุกคนแล้วก็ยังหาเงินไม่ได้มาแล้ว

“พี่สาว คุณรีบลุกขึ้นมาเถอะ ที่ผมมาหาคุณ ไม่ใช่เพราะ ต้องการทวงค่ารักษากับคุณหรอก”

หยางเฉินรีบก้าวไปข้างหน้า พยุงฉ่ายจวนขึ้นมา แล้วพูด ยืนยันไปว่า “ผมไม่เพียงจะไม่ให้คุณชดใช้ แต่ค่ารักษาพยาบาล ทั้งหมดของลูกสาวคุณ ผมจะเป็นคนรับผิดชอบเอง

สําหรับหยางเฉิน ในตอนนี้ กับเงินแค่ไม่กี่แสน ยังเทียบกับค่า ขนมยังไม่ได้เลย

โลกที่แสนกว้างใหญ่นี้ ครอบครัวแบบหนุนหนันนั้นมีอยู่ มากมาย หยางเฉินไม่สามารถช่วยทุกคนได้ แต่ในเมื่อเขาได้เจอ แล้ว เขาก็ไม่มีทางหวงหัวใจที่โอบอ้อมอารีของเขาเด็ดขาด

ฉ่ายจวนที่ยังรู้สึกสิ้นหวังอยู่เมื่อกี้ พอได้ยินว่าหยางเฉินต้องการที่จะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาของหนุนหนัน เธอก็ หยุดร้องไห้ทันที ทำหน้าตกใจ และรู้สึกเหมือนตัวเองนั้นหูฝาด ไป “คุณบอกว่า จะช่วยหนุนหนันอย่างนั้นเหรอคะ?”

“พี่สาว ที่ผมพูดไปนั้นเป็นความจริง คุณรีบลุกขึ้นเถอะ ที่ผม มาหาคุณ แค่มีคำถามอยากถามคุณหน่อยเท่านั้น ไม่ได้ต้องการ ให้คุณรับผิดชอบอะไรเลย” หยางเฉินรีบพูดออกไป

แล้วฉ่ายจวนถึงได้มั่นใจว่า ตัวเองนั้นไม่ได้หูฝาดไป ร้องไห้ ออกมาจนน้ำตาเต็มหน้าไปหมด และรีบกล่าวขอบคุณกับหยาง เฉิน

ผ่านไปพักหนึ่ง เธอถึงใจเย็นลงได้

“คุณหยางคะ คุณมีเรื่องอะไรจะถามก็ถามมาได้เลยค่ะ ฉันจะ บอกทุกอย่างที่ฉันรู้เลยค่ะ!”

ฉ่ายจวนพูดพร้อมกับจ้องมองหยางเฉินด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ขอแค่สามารถช่วยลูกสาวได้ ต่อให้เธอต้องตาย เธอก็ยอม ยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงการตอบคำถามแค่ไม่กี่คำเลย

“ก่อนหน้านี้ที่คุณบอกว่า มีคนจ่ายเงินให้สามีของคุณห้าแสน ให้เขาไปชนพ่อตาของผมให้ตาย ผมจึงอยากถามคุณว่า คนคน นี้ เป็นใครกันแน่?” หยางเฉินถาม

จ่ายจวนส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด “คุณหยางคะ บอกตาม ตรง เรื่องนี้ สามีของฉันเป็นคนที่ติดต่อกับฝั่งนั้นเอง”

“ตอนที่เขาเอาเงินกลับมาห้าแสน บอกว่าจะเอาเงินก้อนนี้ไปเป็นค่ารักษาให้หนุนหนัน ฉันนี่ตกใจจนช็อกไปเลย ฉันยังคิดว่า เขาไปปล้นธนาคารมาด้วยซ้ำ”

“สุดท้าย หลังจากที่ฉันเค้นถามเขา เขาถึงได้บอกกับฉันว่า มี คนจ้างเขาห้าแสน ให้เขาขับรถไปชนคนคนหนึ่งให้ตาย

“ฉันขวางเขาไว้ไม่ได้ ใครจะไปคิดว่าพอเขาออกไป ก็ไม่กลับ

มาอีกเลย!”

พอพูดถึงตรงนี้ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดของฉ่ายจานก็ได้ไหล ออกมา

หยางเฉินนั้นรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย เขาเองก็มาพร้อมกับความ คาดหวังแค่นิดเดียวเท่านั้น เรื่องแบบนี้ หูฉาวไม่มีทางเล่าเรื่องที่ เขาติดต่อกับใครให้จ่ายจวนฟังอยู่แล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ มันก็ เป็นการทำร้ายภรรยากับลูกสาวเท่านั้น แต่หูฉาวก็ยังคิดตื้นเกิด ไป เขาคิดว่าการที่ตัวเองตายไปในอุบัติเหตุด้วย ก็จะสามารถ ปิดบังเรื่องทั้งหมดได้แล้ว

ส่วนฉ่ายจวนคนนี้ก็ใสซื่อเกินไป ถ้าหยางเฉินมาที่นี่เพราะ ต้องการให้รับผิดชอบเรื่องค่ารักษาจริง กับความจริงที่เธอพูดมา เมื่อกี้ หยางเฉินก็สามารถเอาค่ารักษาพยาบาลห้าแสนของหนุน หนันนั่น มาเป็นค่าชดใช้ในการรักษาก็ได้แล้วนี่

“พี่สาว พี่ลองนึกดูอีกที ว่าก่อนที่สามีของคุณจะเสีย เขาเคย เจอคนแปลกหน้าบ้างรึเปล่า? เคยรับสายที่แปลกๆ บ้างมั้ย? แล้วเคยคุยกับใครในเน็ตบ้างหรือไม่?”

หยางเฉินยังไม่ยอมแพ้ จึงได้เสนอออกไป
ในเมื่อสามารถติดต่อกับหูฉาวได้ และสั่งให้เขาไปชนฉันต้า หย่งจนตาย ก็มีเพียงแค่การพบหน้า โทรศัพท์หรือผ่านทางเน็ต สามวิธีนี้เท่านั้นแหละ

ฉ่ายจวนส่ายหน้า แล้วพูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำว่า “ตอนกลาง วันสามีของฉันจะไปทำงานเป็นพนักงานขนของที่โกดังแห่งหนึ่ง กลางคืนก็ไปขับอูเบอร์ พอกลับมาบ้านก็เข้านอนเลย เรื่องที่เกิด ขึ้นกับเขาข้างนอกในช่วงกลางวัน ฉันเองก็ไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ”

“แล้วมือถือของสามีคุณล่ะครับ?” หยางเฉินถามต่อ

ฉ่ายจวนส่ายหน้า พูดด้วยดวงตาที่แดงว่า “วันที่เกิดเรื่อง กับเขา มือถือก็ถูกเผาไปพร้อมกับเขาแล้วค่ะ!

ความหวังสุดท้ายของหยางเฉิน มันได้สลายไปอย่างสมบูรณ์ แล้ว

ตอนแรกคิดว่าพอตามหาภรรยาของหูฉาวจนเจอ ก็สามารถ สืบหาเบาะแสอะไรได้บ้าง แต่ไม่นึกเลยว่าจะไม่ได้เบาะแสอะไรที่ มันจำเป็นเลยสักนิด แต่ก็สามารถยืนยันอะไรได้อย่างหนึ่ง นั่นก็ คือการที่ฉันต้าหย่งถูกรถชนนั้น ไม่ใช่อุบัติเหตุแต่เป็นการจงใจ วางแผนที่จะฆ่าต่างหาก

สิ่งที่หยางเฉินไม่เข้าใจก็คือ ฉันต้าหย่งที่เป็นคนดีขนาดนี้ ทําไมถึงมีคนคิดอยากจะฆ่าเขาด้วย?

หรือว่า เขาไปผิดใจกับใครเข้า? แต่หยางเฉินก็ได้ส่งคนไปตรวจสอบดูแล้ว ช่วงหลังมานี้ ฉันต้าหย่งไม่ได้ไปมีปัญหาอะไรกับใครเลย

ส่วนโจวชุ่ยนั้น ก็ไม่เคยผุดเข้ามาในความคิดของหยางเฉิน เลย

“ขอโทษนะคะ ที่ฉันช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย ฉ่ายจวนพูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด

ตอนแรกนึกว่าหยางเฉินมาหาเธอเพราะต้องการให้เธอชดใช้ ค่าเสียหาย ไม่นึกเลยว่ามันไม่เพียงไม่ใช่ แต่เขายังรับปากที่จะ รับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดของหนุนหนันด้วย

เธอรู้สึกซาบซึ้งในตัวหยางเฉินมาก และอยากช่วยเหลือหยาง เฉิน แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้เลย

หยางเฉินส่ายหน้า แล้วยื่นบัตรให้เธอแผ่นหนึ่ง “พี่สาว นี่คือ

เบอร์โทรของผม ถ้าคุณนึกถึงเบาะแสอะไรได้ ต้องขอร้องให้คุณ

ช่วยติดต่อผมทันทีด้วยนะครับ!

จ่ายจวนรีบพยักหน้า “คุณหยางไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ถึงจะนึกไม่ ได้ ฉันก็จะไปถามเพื่อนของหูฉาวที่เคยคบก่อนตาย ถามดูว่าช่วง หลังๆ มานี้เขาเคยไปติดต่อกับใครจริงๆ รึเปล่า”

“ขอบคุณครับพี่สาว!”

หยางเฉินพูดด้วยความซาบซึ้งใจ จากนั้นก็มองไปยังกวนเจิ้ง ซาน “ส่วนเรื่องการรักษาของหนุนหนัน ก็ต้องรบกวนคุณให้ช่วย ติดต่อโรงพยาบาลและหาหมอที่ดีที่สุด รักษาให้เธออย่างเร็ว ที่สุด!”
หวนเพิ่งซานรีบพยักหน้า “ครับ คุณหยาง!”

“พี่สาว คุณช่วยเอาช่องทางการติดต่อของคุณให้เขา เรื่อง การรักษาของหนุนหนัน เขาจะเป็นคนจัดการให้เองครับ” หยาง เฉินหันไปพูดกับฉ่ายจวนอีกรอบ

จ่ายจวนนั้นรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก แล้วจะคุกเข่าลงอีกครั้ง แต่ ก็ถูกหยางเฉินห้ามเอาไว้ ระหว่างทางที่กลับไป สีหน้าของหยางเฉินนั้นดูผิดหวัง เขาเอาแต่คิดว่าใครกันแน่ ที่อยากจะฆ่าฉันต้าหย่ง “คุณหยางครับ มีสิ่งหนึ่ง ผมคิดว่าจำเป็นต้องบอกคุณให้รู้ กวนเจิ้งซานลังเลไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะพูดออกมาอย่าง กะทันหัน

หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้น “ผมบอกไปนานแล้ว ว่าอะไรที่เกี่ยวข้อง กับเรื่องนี้ ให้รีบบอกผมทันที!!

กวนเจิ้งซานรีบพูดไปว่า “คนของผมสืบทราบมาว่า ผู้หญิงที่ ชื่อเจิ้งเหม่ยหลิงของตระกูลเจิ้ง ได้ไปที่บ้านเช่าของพ่อตาคุณ ใน ว่าที่เกิดเรื่องกับพ่อตาของคุณครับ”

“เจิ้งเหม่ยหลิง!”

หยางเฉินทําหน้าตกใจ

จนถึงตอนนี้ เขาถึงนึกถึงได้ผู้หญิงคนนี้ แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้ ไม่ น่าจะมีแรงจูงใจที่จะฆ่าฉันต้าหย่งเลย
นอกจากเจิ้งเหม่ยหลิง หยางเฉินยังนึกถึงโจวซุยอีกด้วย

ตั้งแต่ที่ฉินต้าหย่งเลิกเล่นการพนัน กลับตัวกลับใจอีกครั้ง ก็ เอาแต่คิดที่จะหย่ากับโจวซุ่ยมาโดยตลอด

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร จนแล้วจนรอดโจวซุ่ยก็ไม่ได้หย่า แถม ยังกลัวที่จะต้องหย่าด้วย

ฉันต้าหย่งจึงใช้เรื่องการหย่ามาขู่บังคับเธอ โจวซุยถึงได้ ยอมย้ายออกจากยอดเมฆามาพร้อมกับเขา

แล้วในวันก่อนงานมงคลของตระกูลโจวหนึ่งวัน เพื่อปกป้อง หยางเฉิน ฉันต้าหย่งก็โมโหต่อหน้าทุกคน เปิดเผยเรื่องที่โจว ชุ่ยนั้นแอบสนับสนุนตระกูลโจวลับหลังเขา

ตอนแรกตระกูลโจวก็ไม่ยอมรับ โจวซุ่ยก็ไม่ยอมพูด สุดท้าย ฉันต้าหย่งจึงใช้เรื่องการหย่ามาข่มขู่ โจวซุยถึงยอมรับ สารภาพ

หยางเฉินรู้สึกมาโดยตลอดว่า ระหว่างโจวยกับฉันต้าหญิง นั้นมีความลับอะไรบางอย่างซ่อนอยู่

ในตอนที่หยางเฉินกำลังคิดอย่างเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น จู่ๆ มือถือ ของเขาก็ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือฉ่ายจวนที่เพิ่งจากกันเมื่อ

หยางเฉินรีบรับสายทันที แล้วก็ได้ยินฉ่ายจวนพูดด้วยสำเนียง ที่แบบบ้านเกิดดังขึ้น “คุณหยางคะ จู่ๆ ฉันก็นึกถึงอะไรบางอย่าง ขึ้นมา ตอนเที่ยงของวันที่เกิดเรื่องกับสามีของฉัน ก่อนที่เขาจะไป มีคนโทรเข้ามาหาเขา และฉันก็ได้ยินเสียงของคนที่โทรมานั้นเป็นเสียงของผู้หญิงค่ะ!”