บทที่ 186 เซ่นไหว้วิญญาณ

เมื่อเห็นท่าทางกังวลใจของเว่ยเซ็น ทันใดนั้นหยางเฉินพูดว่า “ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ในมือของตระกูลเวียมีบริษัท อสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ใช่มั้ย?”

ในใจของเว่ยเงินตกใจ เขาเข้าใจความหมายคำพูดของ หยางเฉินว่า คือกำลังสนใจธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเว่ย

“หยุนเชิงกรุ๊ปเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเว่ย”

เว่ยเชินพูดตามความจริง ในใจหลับเริ่มไตร่ตรอง จะปฏิเสธ คําขอของหยางเฉินอย่างไร

“ในเมื่อหยุนเชิงกรุ๊ปเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ บริษัทวัสดุ

ก่อสร้างหลงเหอก็เป็นธุรกิจเกี่ยวกับวัสดุก่อสร้างด้วย ประธาน

เว่ยไม่พิจารณา ร่วมงานกับบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอเหรอ?”

หยางเฉินหรี่ตาจ้องมองเว่ยเป็น

แน่นอนว่าเป็นแบบนี้ เว่ยเชินแอบพูดในใจว่าไม่ดี ก็คิดคำพูด ชี้แจ้งไว้ตั้งนานแล้ว: “คุณหยาง ขอโทษด้วยจริงๆ เรื่องนี้ผมไม่ สามารถช่วยคุณได้”

หยางเฉินก็เดาได้ว่าเว่ยเงินจะปฏิเสธ เนื่องจากบริษัทวัสดุ ก่อสร้างหลงเหอเป็นเพียงบริษัทเล็กแห่งหนึ่ง ตอนนั้นตระกูล หยางเพื่อที่จะเปิดตลาดของเจียงโจว ถึงได้รับซื้อบริษัทเล็กแห่ง หนึ่ง ยังไม่ทันได้พัฒนาขึ้นมา
และหยุนเชิงกรุ๊ปเป็นกิจการหลักของตระกูลเว่ย อย่าว่าแต่ เจียงโจว ต่อให้เป็นทั้งจิ๋วโจว ก็สามารถจัดอันดับได้

กิจการสองแห่งนี้ มีความแตกต่างราวกับฟ้าและดินอย่างสิ้น เชิง และเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นร่วมงานกัน

“คุณหยาง พูดอย่างไม่ปิดบังคุณ อยู่ในตระกูลเว่ย ความ สัมพันธ์สายตรงระหว่างพวกเรา ต้องไม่เข้าไปยุ่งธุรกิจที่คนอื่น ดูแลรับผิดชอบอยู่ อสังหาริมทรัพย์ไม่ใช่ความรับผิดชอบของ ผม”

เว่ยเชินพูดตามความจริง และน้ำเสียงจริงใจมาก

สิ่งที่ทำให้หยางเฉินคาดไม่ถึง ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ เว่ยเป็นไม่สามารถเข้าไปยุ่งเรื่องการร่วมงานได้จริงๆ

“งั้นประธานเว่ยรับผิดชอบอะไร?”หยางเฉินถาม

“ผมรับผิดชอบธุรกิจบันเทิงเป็นหลัก เว่ยเชินพูด

ธุรกิจหลักของตระกูลเวียมีสองอย่าง อย่างที่หนึ่งคือธุรกิจ บันเทิง อีกอย่างหนึ่งคือธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

เว่ยเงินสามารถรับผิดชอบธุรกิจบันเทิงของทั้งตระกูลได้ ก็ เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นตำแหน่งของเขาอยู่ในตระกูลเวีย สูง

หลังจากที่หยางเฉินครุ่นคิดเล็กน้อย เอ่ยปากพูดว่า “ในเมื่อ เป็นแบบนี้ งั้นฉันก็บังคับใจคนอื่นให้ทำในสิ่งที่ทำไม่ได้ แกไป เถอะ!”
เว่ยเซนนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง เห็นหยางเฉินไม่ได้โกรธ เขาถึงได้ถอน หายใจด้วยความโล่งอก ตอนแรกยังคิดว่าหยางเฉินจะโลภมาก ไม่รู้จักพอ

“ขอบคุณครับคุณหยาง! คุณวางใจได้ ตราบใดที่เป็นคนของ ผม จากนี้ไปไม่มีทางที่จะเกิดการล่วงเกินคุณอีก

เว่ยเงินรับประกันอย่างรวดเร็ว

จ้าวหัวพวกเขาหลายคน ตอนที่เห็นเว่ยเงินเคารพนบน้อมต่อ หยางเฉินมากขนาดนี้ ก็หวาดกลัวไปตั้งนานแล้ว

แววตาของหยางเฉินจับจ้องไปที่บนตัวของพวกเขา และแผ่น หลังของหลายคนก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือกในทันที

“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เจียงโจวไม่มีที่ยืนสำหรับพวกแกอีก ถ้าหากให้ฉันเห็นพวกแกอีก พวกแกก็จะไม่โชคดีเหมือนวันนี้ ไสหัวไปซะ!”

หยางเฉินตวาดอย่างกะทันหัน

“ท่านประธาน ทุกอย่างของพวกเราอยู่ที่เจียงโจว คุณได้โปรด ให้โอกาสพวกเราเป็นครั้งสุดท้ายด้วยพวกเราไม่กล้าอีกแล้ว!

เมื่อได้ยินว่าหยางเฉินให้พวกเขาออกจากเจียงโจวไปตลอด กาล หลายคนก็หน้าถอดสี รีบขอร้องอ้อนวอน และก้มศีรษะลง กราบครั้งแล้วครั้งเล่า

อย่างที่พวกเขาบอกแบบนั้น เจียงโจวเป็นบ้านเกิดของพวก เขา ไม่ว่าจะเป็นญาติหรือเพื่อน ทั้งหมดก็อยู่ที่นี่
ขับไล่พวกเขาออกจากเจียง โจวตลอดกาล พวกเขาจะรับได้ อย่างไร

“ถ้าหากใครกล้าพูดมากแม้แต่คำเดียว งั้นก็อยู่ที่นี่ตลอด กาล!”

ทันใดนั้นหยางเฉินก็เอ่ยปากพูด และน้ำเสียงเยือกเย็นราวกับ

น้ำแข็ง

สำหรับคนที่ใช้อำนาจบังคับแบบนี้ คนต่ำทรามที่ปรับตัวไป ตามสถานการณ์ หยางเฉินรังเกียจที่จะถือสาพวกเขา

แต่เรื่องบางอย่างผิดไปแล้วก็คือผิด จำเป็นต้องได้รับโทษตาม สมควร

รู้สึกถึงความเยือกเย็นในน้ำเสียงของหยางเฉิน หลายคนอด ไม่ได้ที่จะสั่นเทาไปทั้งตัว และไม่กล้าพูดจาอะไรไร้สาระอีก ทำได้ เพียงจากไป

“คุณหยาง งั้นผมก็กลับแล้วนะ?”

เว่ยเงินถามอย่างระมัดระวัง อยู่ด้วยกันกับหยางเฉิน เขามัก จะรู้สึกว่าอยู่ใกล้ชิดคนใหญ่คนโตมีความอันตรายเหมือนกับ เสือ

“เรื่องที่ฉันมอบหมายให้แก เป็นยังไงบ้าง? หยางเฉินถามอย่างกะทันหัน

ตั้งแต่ที่หวงเหอบาธอยู่ในมือของหยางเฉิน ก็ไม่มีคนแอบส่งตัวสาวสวยเข้ามา สิ่งที่ทำให้หยางเฉินจำต้องต้องสงสัยว่า ตระกูลเว่ยเลือกสถานที่ค้าขายใหม่หรือเปล่า

เมื่อหยางเฉินถามเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างกะทันหัน เว่ยเป็นอดไม่ ได้ที่จะสั่นเทาไปทั้งตัว รีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว: “พวกเราไม่ สามารถติดต่อพวกเขาได้เป็นเวลานานแล้ว”

“เว่ยเงิน แกคิดว่าฉันหลอกได้ง่ายใช่มั้ย?”

หยางเฉินเอามือทั้งสองไพล่หลัง ใบหน้าสงบ แต่เว่ยเงินกลับ รู้สึกได้ถึงความโกรธจากบนตัวของเขา

ในใจของเว่ยเงินค่อนข้างร้อนรน แต่ยังคงยืนกรานว่า: “คุณ หยาง ผมไม่ได้หลอกคุณนะครับ เนื่องจากหวงเหอบารยังอยู่ใน มือของคุณ ถ้าหากติดต่อได้ ผมจะบอกคุณอย่างแน่นอน”

หยางเฉินไม่ได้พูดอะไร ดวงตาทั้งสองจ้องมองเว่ยเงิน

เดิมทีเว่ยเช่นก็ร้อนตัวแล้ว ดวงตาทั้งสองของหยางเฉินเฉียบ คมเหมือนมืด ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกมองทะลุ ในใจกังวลใจ เป็นอย่างมาก

“ฉันถามแกอีกรอบ ติดต่อคนเหล่านั้นได้แล้วใช่มั้ย?” หยางเฉินถามอย่างกะทันหันอีกครั้ง

ท่าทางยังคงสงบแบบนั้น ลึกเข้าไปในรูม่านตาเหมือนกับมีมีด คมอยู่ และกำลังเพ่งเล็งมาที่เว่ยเป็น

“ไม่มีจริงๆ!”เว่ยเชินยืนกรานว่าไม่มี
“ตี แกกลับไปก่อนเถอะ!!

หยางเฉินถามอย่างราบเรียบ และไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจ เว่ยเป็นรีบพาจ้าวหัวคนเหล่านั้นออกไป คลังสินค้าก็เหลือ เพียงคนของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ

ฉันต้าหย่งมองไปที่หยางเฉิน ในใจมีความรู้สึกมากมาย นึกถึงตอนนั้นตัวเองไม่ได้ให้ความสำคัญกับหยางเฉินแม้แต่ น้อย ถึงกับยังใช้คำพูดที่รุนแรง เขาเสียใจอย่างฉับพลัน

แม้แต่สายเลือดสายตรงของตระกูลเว่ย อยู่ตรงหน้าของเขาก็

ยังระมัดระวังขนาดนี้ แล้วตัวเองมีสิทธิ์อะไร ดูถูกเขา?

อ๋อ ผู้ช่วยของฉันต้าหย่ง มองไปที่หยางเฉินอย่างนับถือ ชาย หนุ่มที่อายุยังน้อยกว่าตัวเองคนนี้ ไม่เพียงแต่เป็นประธานของ บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ยังสามารถทำให้เว่ยเชินเผชิญหน้า ด้วยนอบน้อมถ่อมตน

“ประธานฉิน ในเมื่อเรื่องราวของทางด้านนี้กลับมาเป็นปกติ แล้ว งั้นผมก็กลับก่อนนะ

หยางเฉินพูดอย่างกะทันหัน

“ได้ คุณไปทำธุระก่อนเถอะ!” ฉันต้าหย่งพูดอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งหยางเฉินขับรถออกไป ออมองไปที่ฉันต้าหญิงอย่า ตื่นเต้นแล้วถาม: “ประธานฉิน ท่านประธานเป็นใครกันแน่? แม้แต่คนของตระกูลเว่ยก็กลัวเขา สุดยอดจริงๆ!
ฉันต้าหย่งมองไปที่อู๋ออย่างราบเรียบ: “ท่านประธานไม่ชอบ ให้คนอื่นถามเรื่องส่วนตัวของเขา ทางที่ดีนายอย่าได้ถามส่งเดช ไม่อย่างนั้นเสียงานไปเป็นเรื่องเล็ก เสียชีวิตไป ก็ไม่ดีแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อ๋อสั่นเทาไปทั้งตัว ปาดเหงื่อเย็นเยียบบน หน้าผาก และหัวเราะเบาๆ “ผมก็แค่ถามไปงั้นแหละ ไม่ได้มี ความตั้งใจที่จะถาม

อีกด้านหนึ่ง หยางเฉินขับรถออกไปแล้ว

ในระหว่างทาง เขาก็โทรออกหมายเลขหนึ่ง “จับตาดูเว่ยเงิน ให้ฉันด้วย ดูว่าช่วงนี้เขาติดต่อกับใครบ้าง

“ครับ!”

หนึ่งในสี่พรรกแห่งเมืองเจียง โจว ตระกูลจวง

คฤหาสน์หลังใหญ่ ถูกตกแต่งด้วยสีขาวแล้ว ทั้งคฤหาสน์ ก็ เต็มไปด้วยความโศกเศร้า

ศพของจวง ฝานวางไว้อยู่ในห้องโถงไว้ทุกข์ในคฤหาสน์

ในคฤหาสน์หรูหรา หน้าโต๊ะประชุมขนาดใหญ่ สายเลือดสาย ตรงทั้งหมดของตระกูลจวงก็อยู่

จวงเจี้ยนเซ่อผู้นำของตระกูลจวง นั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดด้วย ใบหน้าที่เยือกเย็น

“ผู้นํา การตายของคุณชายฝาน ผมตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว ชายหนุ่มซื่อหยางเฉินเป็นคนทำจริงๆ!

ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ก็ลุกขึ้นมาพูดอย่างกะทันหัน เมื่อได้ยินเช่นนี้ จวงเจี้ยนเซ่อบันดาลโทสะในทันที ทั่วทั้งตัวก็

เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ พรุ่งนี้ ฉันก็จะใช้เลือดของเขามาประกอบ พิธีเซ่นไหว้วิญญาณของผ่าน

จวงเจี้ยนเซ่อพูดด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม

ในเวลานี้ทุกคนรู้สึกถึงจิตสังหารของจวงเจี้ยนเซ่อ ทั้งห้องโถง ก็เงียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจ