บทที่ 184เหิมเกริมอย่างสุดขีด

และลูกน้องยี่สิบกว่าคนที่เขาพาไป ในเวลานี้ก็คุกเข่าลงเรียง เป็นแถว

ความแข็งแกร่งที่หยางเฉินแสดงออกมาให้เห็น ทำให้พวกเขา ไม่มีกำลังต้านทานได้แม้แต่น้อย ทำได้เพียงเพียงคุกเข่าอย่าง เชื่อฟัง รอการจัดการลงโทษสุดท้ายของหยางเฉิน

และหยางเฉิน ขณะรอให้เว่ยเดินมาถึง ก็จับตามองเหล็กออก จากคลังสินค้าด้วยตัวเอง

เครื่องจักรขนาดใหญ่หลายชนิดกำลังทำงานอยู่ และพนักงาน จํานวนมากก็ให้ความร่วมมือในการลำเลียงสินค้า และคลัง สินค้าทั้งหมดก็เต็มไปด้วยผู้คนที่ยุ่ง

มีเพียงชายร่างใหญ่ยี่สิบกว่าคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น เห็นได้ชัด

ว่าทั้งหมดนี้ดูไม่เข้ากัน

เว่ยเงินเพิ่งมาถึง ก็เห็นฉากนี้เข้า โกรธจนจะด่าแม่แล้ว

เดิมทีเขาเป็นที่ใจเย็นมาก แต่หลังจากที่ขัดใจกับหยางเฉิน แล้ว คนทั้งคนดูเหมือนนิสัยจะเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนกลายเป็น บันดาลโทสะเป็นอย่างมาก

“ประธานเว่ย คุณ คุณมาได้อย่างไร?” ตอนที่หลงซานเห็นเว่ยเงิน เกือบจะฉี่ราดด้วยความกลัว
เขาเป็นเพียงแค่ผู้รับผิดชอบไดนาสตี้ คลับ แต่กลับรับงาน ส่วนตัวลับหลังของตระกูลเว่ย และที่สำคัญยังโดนสายเลือดสาย ตรงของตระกูลเวยค้นพบ

เว่ยเชินมองไปที่หลงซานที่นอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขตาย โกรธ และพุ่งเข้าไปเตะบนตัวของหลงซานหลายครั้งอย่างรุนแรง

เจ็บมากจนหลงซานกรีดร้องออกมา: “ประธานเว่ย อย่าตีแล้ว! ผมรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว!”

“เย็ดแมร่ง กล้ารับงานส่วนตัวลับหลัง แกไม่อยากมีชีวิตอยู่ ต่อไปแล้วจริงๆ”

เว่ยเชินพูดอย่างโกรธจัด: “แกหาเรื่องเทพพิฆาตคนนั้น อย่างไรกันแน่?”

จนถึงตอนนี้ตอนนี้ หลงซานถึงได้รู้ว่า หยางเฉินเป็นคนเรียก

เว่ยเชินมา

เขาไม่กล้าปิดบัง รีบพูดเรื่องราวที่จ้าวหัวเรียกเขามาปิดกั้น ประตูคลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ

“เพื่อเงินแค่ห้าล้าน แกก็กล้าแส่หาเรื่องเทพพิฆาตคนนั้น ไม่ ต้องพูดจาไร้สาระแล้ว ต่อให้โดนฆ่าตาย ก็สมควรแล้ว!

เว่ยเชินโกรธจนยั้งอารมณ์ไม่ได้ไว้ ดีก็ดีแล้ว ด่าก็ด่าแล้ว แต่ เนื่องจากว่าหลงซานเป็นคนของเขา ในเมื่อทำให้หยางเฉินขุ่น เคืองใจ ทําได้เพียงคิดหาทางให้หยางเฉินพอใจ

“คุณหยาง ผมมาแล้ว!”
เว่ยเงินมาถึงที่ข้างกายของหยางเฉิน และพูดอย่างระมัดระวัง

อันที่จริงตอนที่เขาเพิ่งมาถึง หยางเฉินก็รู้แล้ว ก็ยังรู้เรื่องที่เขา ลงมือกับหลงซาน เพียงแต่ว่าไม่ได้สนใจเท่านั้นเอง

หยางเฉินมองไปที่เขาอย่างเจ้าเล่ห์แวบหนึ่ง: “สุนัขของแก ทำ เรื่องอะไร แกน่าจะรู้แล้วใช่มั้ย?”

เว่ยเงินปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า “คุณหยาง ครั้งนี้เป็นความผิดของผมเอง ที่ไม่ได้ดูแลสุนัขของ ตัวเองให้ดี ล่วงเกินคุณแล้ว ผมยอมรับว่าตัวเองซวย คุณว่า จะ เอายังไง ถึงจะยอมปล่อยพวกเขาออกไป?”

หยางเฉินพูดอย่างราบเรียบ: “เดี๋ยวค่อยคิดบัญชี แกไปรออยู่ ที่ข้างๆก่อน!

ในใจของเวยเชินโกรธ แต่เคยประสบกับความโหดร้ายของ

หยางเฉิน เขาทำได้เพียงอดทน และเดินไปที่ด้านข้าง

อู๋อวี่ผู้ช่วยของฉินต้าหย่ง ตอนที่เห็นท่าทีที่หยางเฉินปฏิบัติต่อ เว่ยเงิน มีความรู้สึกกลัวจนใจเต้นรัว และในใจก็ยิ่งประหลาด ใจมากขึ้นไปอีก

เว่ยเงินเป็นสายเลือดสายตรงของตระกูลเว่ย ว่ากันว่าโอกาส มากที่จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำของตระกูลเว่ย ในเวลานี้อยู่ตรง หน้าหยางเฉิน กลับเหมือนคนธรรมดาที่โดนตวาด

อ๋อมองไปที่หยางเฉินอย่างลึกซึ้ง ในใจก็ยกย่อง ประธานคน นี้มากขึ้น
ในขณะนี้ ที่ประตูคลังสินค้า มีหลายคนปรากฏตัวขึ้น ก็คือผู้ บริหารระดับสูงห้าคนนั้นที่ถูกไล่ออกเมื่อวานนี้

หลายคนก็ท่าทางจิตใจฮึกเหิม เดินวางมาดเข้ามาที่คลัง สินค้า

“พวกคุณมาทําไม?”

อ๋อรีบก้าวไปข้างหน้า และถามหลายคน

“ประธานจ้าวแจ้งให้พวกเรามาน่ะ! ประธานจ้าวบอกว่า ท่าน ประธานเปลี่ยนใจแล้ว จะแต่งตั้งเขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัท ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่แล้ว ยังบอกว่าจะให้พวกเรากลับมาที่บริษัท

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนพูดอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้สึกตัวเลย ว่าบรรยากาศไม่ชอบมาพากลแม้แต่น้อย

อู๋อวี่ส่งเสียงเย็นชา: “บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ มีเพียง ประธานฉิน ไม่ได้มีประธานจ้าวบ้าอะไร!

“เชี่ย! แกแมร่งแค่ผู้ช่วย ก็กล้าพูดจาแบบนี้กับพวกเราเหรอ? เชื่อมั้ยว่ากูจะไล่แกออกเดี๋ยวนี้?”

ผู้บริหารที่เคยดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบุคคลของบริษัทมา ก่อนหน้านี้ พูดด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง

ถ้าหากไม่มีหยางเฉิน บางทีอ๋ออาจจะกลัวคำพูดของอีกฝ่าย แต่ตอนนี้ ในใจของเขารู้ดีเป็นอย่างมาก จ้าวหัวคนเหล่านี้ไม่มีความหวังที่กลับมาบริษัทแม้แต่น้อย

ได้ฉันรอให้พวกคุณไล่ฉันออก”อ๋อแสยะ

ท่านเกา ไอ้หมออวดดีเกินแล้ว คงจะรู้เรื่อง ประธาน จ้าว

“ใช่ คงไม่เรื่องอย่างพวกเราแล้ว!”

“ท่านเมื่อก่อนนี้นายเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล กลับมาใน ครั้งอยู่ตำแหน่งอย่างแน่นอน ตอนนายแจ้งบริษัท ไล่ไอ้หมอนี่ออก

“ได้ ฉันแจ้งบริษัทเดี๋ยวนี้

หลายไม่ให้ความสำคัญกับแม้น้อย เหมือน ราวพวกเขากลับมาที่บริษัทแล้ว

ท่านเกาถึงเริ่มโทรศัพท์ และจัดการไล่อออก

อ๋อ พูดอะไร มองเขาแสดง เหมือนละครลิง

“เชีย แกว่าอะไรคำพูดของกูเจอดีเดี๋ยวกลับไปบริษัทแล้ว จะแกเป็นคนแรก

ในไม่ช้าท่านเกาก็ตะคอกโทรศัพท์

“ท่านเกา เกิดอะไรขึ้น?คนอื่นทยอยถาม บริษัทหนึ่งวันสารเลวเหล่านี้ก็คิดว่ากูไม่กลับไปแล้ว! ดูสิว่าฉันกลับไปแล้วจะ จัดการพวกเขาอย่างไร!

ในขณะนี้ รถvolk boraมือสองราคาต่ำ ก็ค่อยๆหยุดที่หน้า ประตูคลังสินค้า ฉันต้าหย่งและจ้าวหัวก็ลงจากรถทั้งหน้าและ หลัง

“ประธานจ้าว ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!”

“ประธานจ้าว คุณยังไม่เห็น คุณไม่ได้กลับไปที่บริษัทหนึ่งวัน คนบางคนก็ไม่ให้ความสำคัญกับคุณแล้ว

“ใช่ เมื่อกี้นี้ท่านเกาโทรหาพนักงานของบริษัท ปรากฏว่ายัง โดนด่า ยังบอกว่าประธานจ้าวบ้าอะไร พวกเราไม่ยอมรับ

“สิ่งที่น่าโกรธที่สุดคือ ผู้ช่วยคนนั้นของฉันต้าหย่ง ก็ไม่ได้ให้

ความสำคัญกับคุณ พูดอะไรเขาก็ไม่รู้ว่า บริษัทยังมีประธานจ้าว”

เมื่อเห็นจ้าวหัวลงมา ผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่โดนไล่ออก ก็รีบก้าวไปข้างหน้า และพูดเกินความจริงขึ้นมา

จ้าวหัวแสยะยิ้ม: “วางใจเถอะ รอฉันกลับไปที่บริษัท แมลงที่ ควรกําจัด ก็ไม่เหลือไว้สักตัว!”

ฉันต้าหย่งที่อยู่ด้านข้างก็โกรธจนกัดฟัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ทําได้เพียงอดทนเท่านั้น

“บัดซบ! พี่หลงอยู่ไหน? ฉันยังมาไม่ถึง ใครให้พวกเขาขนส่ง สินค้า?”
จ้าวหัวหันกลับมามอง พบว่ามีรถพ่วงหลายคันจอดอยู่หน้า คลังสินค้าหลายคัน และมีรถพ่วงที่เต็มไปด้วยสินค้าออกไปแล้ว เขาก็หน้าถอดสีทันที

เดิมทีฉินต้าหย่งก็กำลังสงสัยว่า จ้าวหัวเป็นคนที่เรียกหลง ซานคนเหล่านั้นมา ในเวลานี้จ้าวหัวพูดออกมาภายใต้ความ กังวล ในที่สุดฉินต้าหย่งก็แน่ใจ

“จ้าวหัว! ที่แท้ ทุกอย่างเป็นกลอุบายของแก!”

ฉันต้าหย่งพูดด้วยความโกรธ

“ในเมื่อแกรู้แล้ว งั้นก็ไม่ปิดบังแก ถูกต้อง ฉันเป็นคนเรียกพี่ หลงมาเอง!”

จ้าวหัวถึงได้รู้ตัวว่า ตัวเองหลุดปากพูดออกไป แต่ในเวลานี้ ท่าทางดูไม่เกรงกลัว: “ต่อให้ท่านประธานมา ก็ต้องแต่งตั้งให้ ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่ ไม่อย่างนั้น พี่หลงก็จะมาก่อเรื่องเกือบทุก วัน ฉันจะดูว่าบริษัทยังสามารถอยู่ได้นานแค่ไหน”

“แกเก่งกาจขนาดนี้ แม่แกรู้มั้ย?”

ทันทีที่เสียงของจ้าวหัวพูดจบ ทันใดนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น