บทที่ 177 ฉันเป็นใหญ่

หลังจากที่หยางเฉินส่งมอบบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอให้กับ ฉันต้าหย่ง ยังไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการในบริษัท ตอนแรก คิดว่าทุกอย่างจะราบรื่นไปได้ด้วยดี ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ได้ ง่ายดาย

หน้าอกของชายหัวล้านวัยกลางคนคนนั้น แขวนป้ายของรอง ประธาน มิน่าล่ะถึงได้กล้าเหิมเกริมตรงหน้าฉันต้าหญิง

สำหรับผู้หญิงคนนั้น แขวนป้ายของเลขานุการ

ในเวลานี้ทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ดึงดูดความสนใจ ของพนักงานมากมายในทันที

สีหน้าของฉันต้าหย่งดูไม่ดีมาก เดิมที่อยากจะอาศัยความ สามารถของตัวเองจัดการทุกอย่างของบริษัทให้เรียบร้อย แต่ทุก อย่างกลับถูกหยางเฉินเห็นเข้า

“ทุกคน ภายในห้านาที ไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่!

ฉันต้าหย่งตะโกนทันที

“ประธานฉิน ขอโทษด้วยจริงๆ ผมกำลังจะไปพบผู้ร่วมลงทุน คนหนึ่งพอดี ก็ไม่เข้าร่วมด้วยแล้ว!”

หลังจากที่ชายหัวล้านพูดจบ ก็หันหลังแล้วจากไป “ประธานฉิน ในมือของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ ก็ไม่เข้าร่วมแล้วค่ะ!”เลขานุการคนนั้นก็ยิ้มกริ่มเตรียมจะจากไป

“ประธานฉิน ฉันก็มีธุระ!”

มีการเอ่ยปากของชายชายหัวล้าน รวมไปถึงเขาด้วย และผู้ บริหารระดับสูงทั้งห้าคนติดต่อกัน พูดต่อหน้าสาธารณชนว่าไม่มี เวลาเข้าร่วมมาการประชุม

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ฉันต้าหย่งโกรธจนตั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ ตะโกนใส่ชายหัวล้านที่ เดินไปถึงหน้าประตูแล้ว

ฉันต้าหญิงในเวลานี้ เต็มไปด้วยรัศมีเป็นอย่างมาก และด้วย

เสียงตะโกนโกรธ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่บนตัวเขาอย่าง

พร้อมเพรียง

ชายหัวล้านยังเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็หยุดฝีเท้าลงมา ดวงตาทั้ง สองหรี่ลง

ชายหัวล้านชื่อว่าจ้าวหัว ตอนที่ตระกูลหยางเมือง โจวเฉิงยังไม่ อยู่ เขาก็คือผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ

หยางเฉินให้ทั่วปิงรวบรวมบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอใหม่ ลัวปิงเพื่อที่จะให้มั่นใจว่าการดำเนินงานของบริษัทเป็นไปตาม ปกติ และไม่ได้โยกย้ายบุคลากรของบริษัท

แต่ต่อมาฉันต้าหย่งก็รับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่โดยใช้เส้นสายอย่างกะทันหัน เขากลับกลายเป็นรองผู้จัดการใหญ่

ในเรื่องนี้ เดิมทีเขาก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ต่อต้านฉินต้า หย่งทุกวิถีทุกทาง แม้กระทั่งสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะทำร้ายผล ประโยชน์ของบริษัท เขาก็ต่อกรกับฉันต้าหย่ง

แต่ทั้งหมดที่ฉันต้าหย่งเสนอออกมา เขาก็ปฏิเสธทั้งหมด ว่ากันว่ารับตำแหน่งใหม่ใครๆก็เห่อ ประธานฉันดำรง ตำแหน่งมานานขนาดนี้แล้ว คุณยังเห่อไม่หมดอีกเหรอ?”

จ้าวหัวยิ้มกริ่มแล้วพูด

ฉินต้าหย่งพูดอย่างเยือกเย็น: “ผมไม่สนหรอกว่าพวกคุณมี เหตุผลอะไร ภายในห้านาที ต้องไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่ ไม่อย่างนั้นก็รับผิดชอบผลลัพธ์ที่จะตามเอง!”

“ฮ่าๆ ประธานฉิน อำนาจของคุณยิ่งใหญ่เกินไปหรือเปล่า?”

จ้าวหัวพูดรอยยิ้ม: “ไม่ว่าจะคุณวุฒิประสบการณ์ ผมเหนือ กว่าคุณมาก คุณมีสิทธิ์อะไรถึงมาประชุมให้กับผมเหรอ?”

“ผู้อำนวยการจาง ตอนนี้สิบโมงสิบเจ็ดนาที สิบโมงยี่สิบสอง นาที ใครก็ตามมาไม่ถึงในห้องประชุมทั้งหมดจัดการตามการ โดดงาน!”

ฉันต้าหย่งสั่งการกับหัวหน้าฝ่ายบุคคล

บนใบหน้าของผู้อำนวยการจางค่อนข้างลำบากใจ แม้ว่าเขา จะเป็นผู้รับผิดชอบบุคลากรอยู่ก็ตาม แต่กลับไม่กล้าต่อกรกับจ้าวหัว

เหมือนอย่างที่จ้าวหัวบอก คุณวุฒิประสบการณ์ที่เขาอยู่ใน บริษัทเก่าแก่มาก เดิมทีก็เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัท ทั้งบริษัท โดยพื้นฐานแล้วผู้บริหารระดับสูงทุกคนของบริษัทก็เป็นคนของ เขาทั้งหมด

“คุณฟังสิ่งที่ผมพูดไม่เข้าใจเหรอ?”

เมื่อฉันต้าหย่งเห็นหัวหน้าหวังไม่พูดอะไร ก็โกรธทันที ผู้อำนวยการจางยิ้มอย่างขมขื่น และยังเอ่ยปากพูดว่า: “ครับ ประธานฉิน!”

“จางจื้อจวิน นี่เป็นความแค้นระหว่างผมกับฉันต้าหญิง ถ้าหาก คุณกล้าเข้ามายุ่ง ผมก็มีหนึ่งร้อยวิธีที่จะขับไล่คุณออกจาก

บริษัท จ้าวหัวพูดอย่างข่มขู่

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หยางเฉินที่ไม่ได้พูดอะไรอยู่ตลอด เวลา แววตาก็ประกายความเยือกเย็นออกมา

จ้าวหัวเหิมเกริมเป็นอย่างมาก ข่มขู่พนักงานต่อหน้า สาธารณชน

จางจื้อจวินดูหนักใจ จะไปที่ห้องประชุมก็ไม่ใช่ จะไม่ไปก็ไม่ใช่ ทั้งสองฝั่งเขาก็ทำให้ขุ่นเคืองไม่ได้

“จ้าวหัว คุณคิดว่าตัวเองเป็นฟ้าของบริษัท ผมไม่กล้าทำอะไร คุณจริงๆ ใช่มั้ย?”
ฉันต้าหย่งก็พูดอย่างสุภาพและเยือกเย็น โดยที่บนใบหน้าไม่ แสดงความโกรธแม้แต่น้อย

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของเขา ทำให้จ้าวหัวมีลาง สังหรณ์ไม่ดี แต่นึกถึงตำแหน่งที่ตัวเองอยู่ในบริษัท เขาก็ไม่ได้ หวาดกลัวแม้แต่น้อย

เขาแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ผมอยู่ในบริษัทมาหลายปีแล้ว งาน ทุกอย่างก็รู้ดีเป็นอย่างมาก บริษัทไม่มีคุณได้ แต่กลับไม่มีผมไม่ ได้ ต่อให้ประธานลั่วมาแล้ว ก็ทำอะไรผมไม่ได้ นับประสาอะไร กับคุณ?”

ฉันต้าหย่งสูดหายใจเข้าลึกๆ กวาดสายตามองไปทุกคนที่อยู่ ในเหตุการณ์ เอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน “ผมใช้เส้นสายเข้ามา ในบริษัทอย่างกะทันหัน น่าจะไม่เพียงแค่จ้าวหัวที่ไม่พอใจ ยังมี คนอื่นที่ไม่พอใจ ต่อผมผู้จัดการใหญ่คนนี้เป็นอย่างมากใช่มั้ย?”

เนื่องจากว่าเขาเป็นผู้จัดการใหญ่ แม้ว่าผู้บริหารระดับสูงส่วน ใหญ่จะเป็นคนของจางจื้อจวิน แต่ฉันต้าหย่ง ในเวลานี้ก็ใกล้ จะบันดาลโทสะอย่างเห็นได้ชัด ผู้คนมากมายก็ค่อนข้างลังเล เป็นเวลานานที่ไม่มีใครยื่นออกมา

จ้าวหัวแสยะยิ้ม และเอ่ยปากพูดว่า “พวกคุณมีความคิดเห็น อะไร พูดออกมาให้หมด มีผมอยู่ ใครก็ไม่สามารถทำอะไรพวก คุณได้”

ด้วยคำพูดนี้ของจ้าวหัว ในที่สุดมีคนยืนออกมา: “ผมไม่ พอใจ!”
“ประธานจ้าวอยู่ในบริษัทมาหลายปีแล้ว ทำเพื่อบริษัท มากมายขนาดนั้น คุณก็แค่ผู้จัดการใหญ่ที่ใช้เส้นสาย มีสิทธิ์ อะไรที่จะมาแทนที่เขา?”

“ผมก็ไม่พอใจ อยู่ในบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ผมยอมรับ ประธานจ้าวเป็นหัวหน้าเพียงคนเดียว!

“ยังมีผมด้วย ก็ไม่พอใจ คุณก็เป็นแค่คนที่ตระกูลเล็กทอดทิ้ง มีสิทธิ์อะไรมาเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ เหรอ?”

ผู้บริหารระดับสูงสามคนของบริษัทก็ก้าวไปข้างหน้าติดต่อกัน หนึ่งในนั้นมีรองผู้จัดการใหญ่หนึ่งคน และผู้จัดการแผนกอีกสอง คน

สามคนนี้เป็นพวกเดียวกันกับจ้าวหัว ในเวลานี้ยืนออกมา ทุก

คนก็ไม่ได้สงสัย

แต่ก็มีเพียงสามคนเท่านั้นที่ยืนออกมา คนอื่นก็เลือกที่จะเงียบ ฉินต้าหย่งสามารถใช้เส้นสายได้ ก็แสดงให้เห็นว่าภูมิหลังของ เขาคงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“ยังใครไม่พอใจอยู่มั้ย?”

ฉันต้าหย่งก็กวาดสายตามองไปที่ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ และถามอย่างเสียงดัง

จ้าวหัวหรี่ตาทั้งสองลง แสยะยิ้ม: “ทางที่ดีพวกคุณควรคิดให้ ดีแล้วค่อยพูด!”
“ผมก็ไม่พอใจ!”

มีผู้บริหารระดับสูงอีกคนยื่นออกมา แต่ก็เพียงแค่คนเดียว คน อื่นๆยังคงเลือกที่จะเงียบ

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ สีหน้าของจ้าวหัวค่อนข้างดูไม่ดี เดิมที เขาคิดว่า วันที่แตกหักกับฉันต้าหญิงอย่างสมบูรณ์ อย่างน้อยผู้ บริหารระดับสูงเกินกว่าครึ่งจะต้องยืนอยู่ฝั่งเขา

อย่างไรก็ตามตอนนี้ มีเพียงผู้บริหารระดับสูงไม่ถึงครึ่งหนึ่ง ที่ เลือกเขา

ฉินต้าหย่งสูดหายใจเข้าลึกๆ “ดี ในเมื่อพวกคุณไม่พอใจ ถ้า อย่างนั้นผมก็ไม่มีความจำเป็นที่จะเก็บพวกคุณไว้แล้ว”

ทันทีที่เสียงลดลง เขาก็สั่งการจางจื้อจวินหัวหน้าฝ่ายบุคคล

ว่า: “ผู้อำนวยการจาง จดคนเหล่านี้ให้ผมทั้งหมด ตอนนี้ก็ไปทำ

รายงานการไล่ออก!”

ตูม!

เมื่อฉันต้าหย่งพูดแบบนี้ออกมา ทุกคนก็ตกใจ

แม้แต่จ้าวหัว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ พูดด้วย ใบหน้าเหลือเชื่อว่า “ฉินต้าหย่ง แกแมร่งพูดอะไร? จะไล่ฉันออก เหรอ? แกมีสิทธิ์อะไร?”

“ผมเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ อยู่ที่ บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ผมก็เป็นใหญ่ ในเมื่อพวกคุณไม่ พอใจกับการจัดการของผม ทำไมยังต้องเก็บพวกคุณไว้ด้วย?หรือว่ายังจะรอให้พวกคุณมายึดครองอำนาจของผม และขัด ขวางความก้าวหน้าของบริษัทเหรอ?”

ฉันต้าหญิงดูเยือกเย็น ในครั้งนี้ เขาไม่ได้มีน้ำใจต่อมนุษย์ แม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นและเฉียบขาดของผู้บังคับ บัญชา

“แกเป็นตัวอะไร? คิดจริงๆเหรอว่าตัวเองเป็นผู้จัดการใหญ่ ก็ สามารถไล่ฉันออกได้?”

จ้าวหัวอับอายกลายเป็นโทสะแล้วพูดว่า “กูเป็นรองประธาน ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ต่อให้ไล่ฉันออก แต่ก็ต้องผ่าน ขั้นตอนที่เป็นทางการ มีเพียงท่านประธานเท่านั้นที่เซ็นชื่อ ถึงจะ ไล่ฉันออกได้!”

“ใช่ๆ พวกเราเป็นพนักงานทางการของบริษัท คุณมีสิทธิ์อะไร มาไล่พวกเราออก?”

“ไม่มีลายเซ็นของท่านประธาน ใครจะสามารถให้พวกเรา ออกไปได้?”

ต่อจากนั้น ผู้บริหารระดับสูงทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ข้างจ้าวหัว ก็ ตะคอกใส่ฉันต้าหย่งขึ้นมา และแทบอยากจะฉีกเขาออกไป