บทที่ 146 ใช้ที่นี่มาแลกเปลี่ยน

ใบหน้าของเขาอวบอิ่ม คิ้วหนาตาโต หนวดเคราหนามาก หนวดเคราที่คางและบนปาก รวมทั้งจอนผม ตามแบบฉบับไว้ หนวดเครา

ข้างหลังเขามีรถPradoสีขาวจอดอยู่คนหนึ่ง และประตูรถ

เปิดออก

หยางเฉินไม่พูดอะไร เพียงแค่เหลือบมองไปที่ชายร่างใหญ่ที่ ไว้หนวดเครา และก็ขึ้นรถไปเอง

ชายร่างใหญ่ที่ไว้หนวดเคราค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย มิน่าล่ะตระกูลจะส่งพวกเขามา รัศมีไม่ธรรมดาจริงๆ น่าจะไม่ใช่ คนธรรมดา

ยี่สิบนาทีต่อมา รถหยุดที่หน้าประตูทางเข้าไดนาสตี้ คลับ จนกระทั่งชั้นบนสุด ห้องวีไอพีด้านในสุด ชายรูปร่างสูงใหญ่ ทั้งแปดถึงได้หยุดฝีเท้า

ชายร่างใหญ่ที่ไว้หนวดเคราเคาะประตู: “เจ้านาย เชิญคนมา แล้วครับ!”

เมื่อประตูเปิดออก หยางเฉินถึงได้รู้ว่าใครจะหาตัวเอง นั่นก็ คือเว่ยเงิน

หลังจากที่หยางเฉินบังคับซื้อหวงเหอบารมาจากในมือของตึงลู่ ผ่านไปหลายวันเว่ยเงินถึงได้รู้เรื่องนี้ พาคนไปที่หวงเหอบาธ แต่บอดี้การ์ดของเขากลับโดนหม่าชาวทำร้ายจนได้รับเจ็บสาหัส ยังโดนหยางเฉินเอาเงินก้อนหนึ่งจากเขามาอย่างรุนแรง

“หยางเฉิน ในที่สุดก็เชิญนายมาได้แล้ว!”

เว่ยเงินมองไปที่หยางเฉินอย่างเย็นชา

เขาเอนตัวอยู่ที่บนโซฟา ก็กอดสาวสวยสองคนไว้ทั้งซ้ายและ ขวา และข้างหลังของเขา มีชายรูปร่างกำยายืนอยู่ ความสูงหนึ่ง ร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ยืนอยู่ที่นั่น ก็เหมือนกับหอคอยเหล็ก

ในเวลานี้ แววตาของชายร่างกายคนนั้นจ้องมองที่หยางเฉิ นอย่างเย็นชา ท่าทางที่สงบเยือกเย็นของหยางเฉิน กลับทำให้ เขารู้สึกถึงความกดดันอย่างมาก

“ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งมาก!

ชายร่างก๋าย่าแอบพูดในใจว่า นี่เป็นภาพลักษณ์ที่เขาเจอ

หยางเฉินครั้งแรก

และหยางเฉินตั้งแต่ตั้งจนจบ ก็เพียงแค่เหลือบมองเขา แววตา จับจ้องไปที่บนตัวของเว่ยเงิน

“เถ้าแก่เว่ยจัดเตรียมยอดฝีมือแปดคนไปเชิญฉันมา ให้ เกียรติฉันจริงๆ”

หยางเฉินยิ้มอย่างประชดประชัน ต่อจากนั้นนั่งลงบนโซฟา ตรงข้ามเว่ยเงิน
ดวงตาทั้งสองของเวยเงินหรี่ลง เผยให้เห็นความเฉียบคมเล็ก น้อย หยางเฉินดูเหมือนจะจ้องมองเขาอย่างสงบ แต่เขากลับรู้สึก ราวกับว่าเขากำลังถูกสัตว์ร้ายจ้องมอง

“หยางเฉิน ฉันจำเป็นต้องยอมรับว่า นายทำให้ฉันเกิดความ สนใจในตัวของนายเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้นมุมปากของเว่ยเงินก็กระตุกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เป็นอย่าง

มาก ค่อยๆเอ่ยปากพูดว่า

“รสนิยมทางเพศของฉันปกติดี แกอย่าได้สนใจฉันอย่างเด็ด ขาด” หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม

เว่ยเป็นเลิกคิ้ว แต่ในไม่ช้าก็เหยียดออก มือของเขาบีบที่บน ตัวของสองสาวสวยอย่าไม่หยุดนิ่ง และเอ่ยปากพูด: “พวกเธอ ออกไปก่อน!”

หลังจากที่สองสาวสวยออกไป ในห้องวีไอพีก็เหลือเพียงหยาง

เฉิน ยังมีเว่ยเชินและชายร่างใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขา

“ฉันตรวจสอบนายแล้ว แต่นอกเหนือจากเป็นทหารมาห้าปี แล้ว ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่เมื่อห้าปีที่แล้ว นายยังเป็นยาจกที่ เพื่อเงินห้าแสน ขอผู้คนไปทั่วทุกที่

“ใช่แล้ว ยังมีอีกหนึ่งฐานะ เป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูล อวี่เหวินในเย็นตู!”

“ถ้าหากตระกูลอวี่เหวินจะยอมรับฐานะของนายจริงๆ ฉันยังจะ หวาดกลัวนาย แต่คนอื่นเขาดันไม่ยอมรับ และแม้แต่นามสกุลอเหวินนี่ ก็ไม่อนุญาตให้นายใช้

“คนโง่เขลาอย่างหวังเฉียงคนนั้น บางทีนายอาจจะโดนนาย แอบอ้างบารมีข่มเหง แต่ฉันคือเว่ยเงิน ไม่มีทาง!”

ความสัมพันธ์ของหยางเฉินกับตระกูลอวี่เหวิน โดนคนเปิด เผยมาตั้งนานแล้ว เว่ยเงินสามารถตรวจสอบสิ่งเหล่านี้ได้ ก็ไม่ แปลก

เพียงแต่พวกเขาจะรู้ได้อย่างไร?

ไม่ใช่ว่าตระกูลอวี่เหวินกีดกันเขาจากนามสกุลอวี่เหวิน แต่ในวันที่แม่ของเขาโดนขับไล่ออกมา เขาก็เปลี่ยนนามสกุล ของตัวเอง

ผู้คนในเจียงโจว จะรู้ได้อย่างไร ในวันที่เขากลับมาที่เจียงโจว พ่อบ้านของตระกูลอวี่เหวิน ตอนที่รอรับเขาที่สนามบินด้วยตัว เอง ตามคำสั่งของผู้นำตระกูล เชิญเขากลับไปที่เย็นตู เพื่อ ควบคุมดูแลตระกูลอวี่เหวิน

“เถ้าแก่เว่ยเชิญฉันมาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อพูดจาไร้สาระใช่มั้ย? ถ้า หากใช่ ฉันไม่มีเวลามาอยู่คุยด้วย”หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม

จางๆ

“หยางเฉิน นายเหมือนจะไม่ค่อยรู้อะไรเลย สภาพของตัวเอง เป็นอย่างไร?”

เว่ยเชินพูดขึ้นทันที ในน้ำเสียงมาพร้อมกับการข่มขู่เล็กน้อย
“หืม? สภาพอะไร?”

หยางเฉินถามอย่างเจ้าเล่ห์ ท่าทางเหมือนไม่ได้ให้ความ สำคัญกับเว่ยเงินแม้แต่น้อย

สิ่งนี้ทำให้เว่ยเป็นโกรธมาก แต่ว่าเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็ ไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น ไม่อย่างนั้นวันนั้นที่อยู่หวงเหอบาธ บอดี้การ์ด โดนหม่าชาวทำร้าย แล้วโดนหยางเฉินเอาไปอีกสี่สิบ ล้าน เขาจะออกมาอย่างง่ายดายได้อย่างไร

การส่งคนไปพาหยางเงินมาในวันนี้ ก็เป็นเพราะการตรวจ สอบเบื้องลึกของหยางเฉินอย่างละเอียด

ในความคิดของเขา เหตุผลที่หวังเฉียง ให้ความเคารพ นอบน้อมต่อหยางเฉิน ก็เป็นเพราะหยางเฉินใช้ประโยชน์ฐานะ ของตระกูลอวี่เหวิน

“ไอ้หนุ่ม ฉันก็จะไม่พูดจากไร้สาระกับแก หวงเหอบาธเป็น กิจการของตระกูลเว่ย ติงลู่แค่หุ่นเชิดที่พวกเราเลี้ยงเอาไว้ เขา ไม่มีสิทธิ์ที่จะขายหวงเหอบาธออกไป

ดวงตาของเวียเงินเต็มไปด้วยความเยือกเย็น และชายร่าง ใหญ่ที่อยู่ข้างหลังก็ระมัดระวังตัวมาก เตรียมพร้อมที่จะลงมือ ทุกเมื่อ

“ปลั๊ก!”

หยางเฉินหยิบขวดโค้กบนโต๊ะกาแฟขึ้นมาหนึ่งขวดแล้วเปิด ออก ดื่มไป หนึ่ง ยิ้มจางๆ: “ต่อจากนั้นล่ะ?”
“หืม? สภาพอะไร?”

หยางเฉินถามอย่างเจ้าเล่ห์ ท่าทางเหมือนไม่ได้ให้ความ สำคัญกับเว่ยเงินแม้แต่น้อย

สิ่งนี้ทำให้เว่ยเป็นโกรธมาก แต่ว่าเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็ ไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น ไม่อย่างนั้นวันนั้นที่อยู่หวงเหอบาธ บอดี้การ์ด โดนหม่าชาวทำร้าย แล้วโดนหยางเฉินเอาไปอีกสี่สิบ ล้าน เขาจะออกมาอย่างง่ายดายได้อย่างไร

การส่งคนไปพาหยางเงินมาในวันนี้ ก็เป็นเพราะการตรวจ สอบเบื้องลึกของหยางเฉินอย่างละเอียด

ในความคิดของเขา เหตุผลที่หวังเฉียง ให้ความเคารพ นอบน้อมต่อหยางเฉิน ก็เป็นเพราะหยางเฉินใช้ประโยชน์ฐานะ ของตระกูลอวี่เหวิน

“ไอ้หนุ่ม ฉันก็จะไม่พูดจากไร้สาระกับแก หวงเหอบาธเป็น กิจการของตระกูลเว่ย ติงลู่แค่หุ่นเชิดที่พวกเราเลี้ยงเอาไว้ เขา ไม่มีสิทธิ์ที่จะขายหวงเหอบาธออกไป

ดวงตาของเวียเงินเต็มไปด้วยความเยือกเย็น และชายร่าง ใหญ่ที่อยู่ข้างหลังก็ระมัดระวังตัวมาก เตรียมพร้อมที่จะลงมือ ทุกเมื่อ

“ปลั๊ก!”

หยางเฉินหยิบขวดโค้กบนโต๊ะกาแฟขึ้นมาหนึ่งขวดแล้วเปิด ออก ดื่มไป หนึ่ง ยิ้มจางๆ: “ต่อจากนั้นล่ะ?”ข้างหนึ่งเข้าไปด้านในของชุดสูท เห็นได้ชัดว่ามีอาวุธซ่อนอยู่ที่ นั่น ตราบใดที่หยางเฉินกล้าที่จะกระทำอะไรที่ทำร้ายเว่ยเงิน เขา จะชักปืนเป็นอันดับแรก

บนใบหน้าของหยางเฉินมีรอยยิ้มเล็กน้อย เว่ยเป็นคนนี้ สามารถกลายเป็นทายาทของตระกูลเว่ยได้ มีความอดทนเล็ก น้อยจริงๆ

ทั้งๆที่รู้ว่า เขาสามารถฆ่าตัวเองได้อย่างง่ายดาย แต่เว่ยเงิน ยังคงเปิดเผยตัวเองตรงหน้าของหยางเฉิน ความกล้าหาญ เหนือกว่าคนจํานวนมากมายแล้ว

“ตราบใดที่นายคืนหวงเหอบาธ ให้ตระกูลเว่ย นายเสียเงินไป เท่าไหร่ ฉันจะให้นายเป็นสองเท่า

เว่ยเชินไม่ได้ดูถูกเหมือนเมื่อกี้นี้ และพูดอย่างเคร่งขรึม

“เถ้าแก่เว่ย ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เข้าใจเรื่องหนึ่ง ฉันใช้เงิน ทองมากมายซื้อหวงเหอบามา ปากของคุณบอกว่าจะให้ฉันคืน กลับไป ทําไมทำเหมือนกับว่าฉันเป็นโจรได้ล่ะ?”หยางเฉินพูด

“ฉันจะใช้เงินสองเท่า ซื้อคืนมา!”เว่ยเช่นกัดฟันพูด

“ไม่ขาย!”

หยางเฉินส่ายหัว และพูดด้วยรอยยิ้ม: “อย่าว่าแต่สองเท่า ต่อ ให้เป็นสิบเท่า ฉันก็ไม่ขาย! นั่นเป็นบ่อเงินบ่อทองแห่งหนึ่ง ฉันจะ ขายลงคอได้อย่างไร?”

“ความสามารถในการทำเงินทอง ไดนาสตี้ คลับแห่งนี้ เหนือกว่าหวงเหอบาธ

เว่ยเซ็นพูดว่า: “จะว่าไป หวงเหอบาธอยู่ในมือของนาย ทำ เงินไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันสามารถใช้ไนต์คลับแห่งนี้ แลกเปลี่ยนกับ นาย ว่าอย่างไร?”

“เถ้าแก่เว่ย คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ? ในเมื่อที่นี่ทำเงินได้ มากกว่าหวงเหอบาธ คุณจะโง่ถึงขนาดนั้นแลกเปลี่ยนกับฉันเห

รอ?”หยางเฉินพูดอย่างประชดประชัน