บทที่ 145ประสบกับปัญหาอีกแล้ว

“บอกมาว่า ใครให้แกทำแบบนี้?” หยางเฉินพูดอย่างเยือก

“แกพูดอะไรนะ? ฉันไม่เข้าใจ!”ช่างภาพแสร้งทำเป็นมึนงง หยางเฉินเหลือบมองเขาอย่างเยือกเย็น จากนั้นจึงหยิบการ์ด หน่วยความจําออกมา

“แกทําอะไรน่ะ? เอากล้องคืนฉันมา!”

เมื่อเห็นหยางเฉินดึงการ์ดหน่วยความจำออกมา ช่างภาพก็รู้ ว่าตัวเองโดนเปิดเผยแล้ว รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อแย่งคืน

“ตูม!”

หยางเฉินเอากล้องสะท้อนภาพเลนส์เดียวอันล้ำค่า กระแทก ลงอยู่บนพื้นอย่างแรง ด้วยพลังของเขา แรงกระแทกนี้ก็พังทลาย ไปทั้งหมด ในทันที กล้องก็แตกกระจายไปทั่ว ต่อให้ซ่อม ก็ไม่มี ความหวังใด

และการ์ดหน่วยความจำ ก็โดนเขาบีบกลายเป็นชิ้นๆ และโยน ทิ้งลงไปในถังขยะที่อยู่ข้างๆ

“แก แกกล้าทําลายกล้องของฉัน ฉันจะสู้กับแก!”

ช่างภาพมองกล้องที่ถูกทำลาย ก็โมโหจนหน้ามืดในทันที และพุ่งไปทางหยางเฉิน
“ตูม!”

หยางเฉินเตะออกไป ช่างภาพโดนเตะกระเด็นไปหลายเมตร

ก่อนที่จะล้มลงกับพื้นแล้วร้องคร่ำครวญ “บอกมา ใครส่งแกมากันแน่? ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รังเกียจที่จะ ทำให้แกไม่สามารถถ่ายรูปได้อีก

หยางเฉินเดินเข้าไป เท้าเหยียบอยู่บนมือของช่างภาพ ตราบ ใดที่ออกแรง มือข้างนี้ และก็จะโดนเหยียบหักในทันที

ช่างภาพรู้สึกถึงแรงกดที่ค่อยๆส่งมาจากหลังมือ สีหน้าของ เขาก็เปลี่ยนไปมากทันที รีบตะโกนอย่างรวดเร็วว่า: “มีคนมาหา ที่สตูดิโอของฉัน ให้เงินฉันหนึ่งหมื่น ให้ฉันแอบถ่ายรูปภาพที่แก กับแฟนของแกใกล้ชิดกัน แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

ช่างภาพหวาดกลัวจริงๆ เนื่องจากเขาก็ทำงานสายนี้ ถ้าหาก มือโดนหัก ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็จะพังหมด

หยางเฉินก็ถามอีกว่า: “สตูดิโอของแกอยู่ที่ไหน? คนคนนั้นมา หาแกให้แอบถ่ายฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“อยู่ที่ถนนหมินไท่เลขที่ห้าร้อย อี้เจี้ยฟิล์มสตูดิโอ เมื่อสอง ชั่วโมงที่แล้ว ชายวัยกลางคนคนหนึ่งมาหาฉัน ให้ฉันมาถ่ายรูป ที่สวนสนุกของเจียงโจวทันที” ช่างภาพรีบพูดอย่างตรงไปตรงมา จากนั้นหยางเฉินก็ปล่อยเท้า และตะโกนอย่างเยือกเย็นว่า

“ไสหัวไปซะ!”

ราวกับได้รับนิรโทษกรรม วิ่งหัวซุกหัวซุนจากไป
และหยางเฉินก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรหาหมายเลข หนึ่ง: “สองชั่วโมงที่แล้ว ถนนหมินไม่เลขที่ห้าร้อย อี้เจี้ยฟิล์มสตู ดิโอ มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งไปที่นั่น ตรวจสอบให้ฉันด้วยว่า คนคนนี้ เป็นใครกันแน่?

ในใจของหยางเฉินพอคาดเดาได้ แต่ว่าต้องแน่ใจก่อน

ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว หลังจากที่ทั่วปิงแต่ง ตั้งฉินเป็นรองประธาน ก็มีผู้จัดการแผนกคนหนึ่ง ที่ออกมา แสดงความไม่พอใจอย่างโจ่งแจ้ง หลังจากที่โดนลั่วปิงขับไล่ ออกจากบริษัท กลับกระโดดตึกฆ่าตัวตายอย่างกะทันหัน

ที่สำคัญหลังจากนั้น หยางเฉินก็ตรวจสอบพบว่า รองประธาน สำนักงานใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังผู้จัดการแผนกคนนั้น หลังจากที่ เข้าสู่ตระกูลอวี่เหวินที่เย็นๆ ก็หายตัวไปอย่างสมบูรณ์

นอกจากเหตุการณ์นี้แล้ว ยังมีบางคนที่อยู่ในเจียงโจวประกา ศว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปถอนตัวกับตระกูลอวี่เหวินแล้ว ซึ่งทำให้การ พัฒนาของเยี่ยนเงินกรุ๊ปประสบปัญหามากมาย

ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่า บางคนในตระกูลอวี่เหวินต้องการจะ ทําลายสํานักงานสาขาเจียง โจว

เรื่องราวของวันนี้ มีความเป็นไปได้มาก ยังมีความเกี่ยวข้อง กับตระกูลอวี่เหวิน

เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านไป ในดวงตาของหยางเฉินก็ประกาย ด้วยความแหลมคมเล็กน้อย พึมพำเสียงเบาว่า “ไม่ว่าแกจะเป็น ใคร ตราบใดที่กล้าลงมือกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ฉันก็ไม่มีทางปล่อยไว้แน่!

เยี่ยนเงินกรุ๊ปสำหรับเขา ไม่สามารถนำความมั่งคั่งมาให้ได้

มากนัก แต่ว่าเป็นของสิ่งเดียวที่แม่ของเขาเหลือไว้ให้บนโลกใบ นี้ แม้ว่าจะเป็นกระดาษแผ่นเดียว เขาจะปกป้องมันอย่างสุดชีวิต “พี่เขย นี่ก็คือห้องน้ำไม่ใช่เหรอ? พี่วิ่งไปทำไมตั้งไกลขนาด

นั้น?”

เมื่อเห็นหยางเฉินกลับมา ฉันยิ้มแย้มชี้ไปที่ห้องน้ำข้างๆแล้ว พูด

เมื่อเห็นฉิน หยางเฉินปรับเปลี่ยนความทุกข์เมื่อกี้นี้ ยิ้มเล็ก น้อย: “เมื่อกี้นี้เร่งรีบ ไม่เห็น พวกเราไปรับเสี้ยวเสียวกันเถอะ!”

ฉันเล่นเป็นบ้ามาตลอดทั้งบ่าย และอารมณ์ก็ดีขึ้นมาก ดู

ท่าทาง เรื่องราวของตอนเที่ยง ผลกระทบที่มีต่อเธอ น่าจะไม่มาก

นัก

หยางเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขับรถโฟล์คเภา ตันคันนั้น ตลอดทางไปจนถึงโรงเรียนอนุบาลหลานเทียน

เย็นตู ตระกูล หวิน ในคฤหาสน์สุดหรู

บนโซฟาไม้พะยูงจีนที่มีมูลค่ามาก ร่างของชายหนุ่มนั่งอยู่ ด้านบน และในมือถือแก้วไวน์แดงล้ำค่าแก้วหนึ่ง แล้วเขย่าเบาๆ

ตรงหน้าของเขา ยังมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งยืนอยู่ และพูดอย่างสั่นเทา: “ผมคาดไม่ถึงจริงๆ หมอนั่นจะสามารถช่วยผู้หญิง คนนั้นไว้ได้ เดิมที่ต้องการจะแก้ไข แต่ก็ยังล้มเหลว คุณชายปิง ได้โปรดลงโทษด้วยครับ!”

“เรื่องนี้ ไม่โทษนาย ฉันประเมินหมอนั่นไป เขาหัวรั้น เหมือนกับแมลงสาบ อยากจะเล่นเขาให้ตาย ดูเหมือนว่าจะไม่ ง่ายเลยจริงๆ”

คุณชายปิงกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เอ่ยปากพูดอย่างราบ เรียบว่า

“คุณชายปิง ผมว่านะ จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ ครับ? หามือสังหารคนหนึ่งไม่ดีกว่าเหรอ ฆ่าเขาให้ตายก็ พอแล้ว”ชายวัยกลางคนพูดอย่างระมัดระวัง

“คุณปู่เป็นคนส่งมอบเยียนเฉินกรุ๊ปให้กับเขา ถ้าหากฆ่าเขา

ให้ตาย คุณจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนแน่

คุณชายปิ้งหรี่ตาแล้วพูดว่า “แต่ไม่เป็นไร เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็น ของสิ่งเดียวที่แม่ของเขาเหลือไว้ให้เขา ตราบใดที่ทำลายเยี่ยน เฉินกรุ๊ปแล้ว ก็สามารถทำให้เขาตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมพวกเราไม่ลงมือกับสำนักงานใหญ่โดยตรง ล่ะ? แต่ไปลงมือกับสำนักงานสาขาเล็กๆ ในเจียงโจว?”ชายวัย กลางคนงงมาก

“ไอ้โง่! สิ่งที่นายท่านเกลียดที่สุดคือการไม่เชื่อฟังคำสั่งของ เขา”
คุณชายปิงแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้ได้มอบเยี่ยนเงินกรุ๊ป ให้หยางเฉินแล้ว และสำนักงานใหญ่ก็อยู่ในเย็นตู ลงมือตรง หน้านายท่าน แกไม่ชอบที่ฉันได้รับความชื่นชอบมากเกินไปใช่ มั้ย?”

“คุณชายปิง ผมไร้ความรู้ ชายวัยกลางคนหวาดกลัวมาก และรีบคุกเข่าลงกับพื้น

“เอาล่ะ นายลุกขึ้นมาเถอะ!”

คุณชายปิงพูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันไม่สนว่านายจะใช้วิธี การอะไร ภายในหนึ่งเดือน ต้องทำลายสำนักงานสาขาเจียงโจว ให้ฉันให้ได้!”

ชายวัยกลางคนสั่นเทาไปทั้งตัว และพูดอย่างรวดเร็ว: “คุณ ชายปิงวางใจได้ครับ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน ครับ!”

เจียงโจว โรงเรียนอนุบาลหลานเทียน

หยางเฉินรับเสี้ยวเสี้ยวแล้ว กำลังจะจากไป ทันใดนั้นก็พบว่า อยู่ที่ไม่ไกลมีหลายร่าง กำลังจ้องมาที่ตัวเองอย่างบูดบึงไม่ยิ้ม แย้ม

หยางเฉินขมวดคิ้ว ปัญหายังทยอยกันมาอย่างไม่ขาดสาย

จริงๆ!
เพียงแต่ไม่รู้ว่า คนกลุ่มนี้ เป็นใครอีก?

วิ่งมาหาตัวเองที่โรงเรียนอนุบาล นี่เป็นการตักเตือนตัวเองเห รอ?

ในดวงตาของหยางเงินประกายด้วยความกระหายสังหาร ไม่ ว่าใครจะจัดการกับตัวเอง เขาก็สามารถรับมือได้ แต่ว่ามาขวาง ทางเขาที่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลลูกสาวของตัวเอง นี่ก็คือ กําลังรนหาที่ตาย

“เสี่ยว ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการ เธอขับรถส่งเสี้ยวเลี้ยวกลับบ้านก่อน ได้มั้ย?” หยางเฉินพูดอย่า งกะทันหัน

ฉันไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติอะไร เพียงแค่คิดว่าหยางเฉิ นมีธุระสำคัญอะไร รีบพูดอย่างรวดเร็วว่า: “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? งั้น ฉันขับรถพาเสี้ยวเลี้ยวกลับบ้านก่อน พี่ก็นั่งแท็กซี่ไปเองนะ!”

“บ๊ายบายค่ะพ่อ!”

หยางเฉินมีเวลาให้มากขึ้น เสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ได้ติดเขาเหมือน ตอนที่เพิ่งเจอหน้ากันแบบนั้น

“บ๊ายบายค่ะเลี้ยวเลี้ยว!”

หยางเฉินยิ้มและโบกมือ

หลังจากที่มองดูฉินยีขับรถออกไป หยางเฉินก็เดินตรงไปทาง คนเหล่านั้น
ทันทีที่หยางเฉันเดินเข้ามา ชายรูปร่างสูงใหญ่แปดคน ก็ล้อม หยางเฉินไว้ตรงกลางในทันที

รัศมีของคนเหล่านี้แข็งแกร่งมาก อย่างน้อยก็แข็งแกร่งกว่า คนของหวังเฉียง

“คุณหยาง รบกวนคุณไปกับพวกเราด้วย!

ในขณะนั้น หัวหน้าของชายรูปร่างสูงใหญ่ก็เอ่ยปากพูดขึ้นทันที