บทที่ 141 รนหาที่ตาย

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ หยางเฉินซึ่งยืนอยู่ข้างหลังของซูซาน เมื่อกี้นี้ ก็ขยับเท้าอย่างกะทันหัน และผ่านตรงกลางของบอดี้ การ์ดทั้งสองไปในทันที

“เพียะ!”

ไม่มีใครมองได้ไม่ชัดว่าเขาเคลื่อนไหวอย่างไร ในวินาทีต่อมา ก็เห็นมือของหยางเฉิน คว้าคอของเฉินอิงจวิ้นไว้แล้ว

“ไอ้หนุ่ม แกจะทำอะไร?”

บอดี้การ์ดทั้งสองคนกลัวจนหน้าถอดสีในทันที และตะโกนใส่ หยางเฉิน

หยางเฉินมองไปที่เฉินอิงจวิ้นที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาด กลัวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ค่อยๆเอ่ยปากว่า “ฉันก็บอกแล้ว ฉวย โอกาสที่ฉันอารมณ์ดี อย่ากวนโมโหฉัน ทำไมไม่เชื่อฟังล่ะ?”

“แก แกต้องการจะทําอะไร?” เฉินอิงจวิ้น โดนหยางเฉินบีบคอ และไม่สามารถพูดจาได้ชัดเจน

“เมื่อกี้นี้แกบอกว่า จะให้ฉันคุกเข่าขอความเมตตากับแกเห รอ?” หยางเฉินเอ่ยปากขึ้นทันที

“ไอ้หนุ่ม แกกล้าลงมือกับฉัน ตระกูลเฉินไม่ปล่อยแกไว้แน่ เฉินอิงจนถึงตายก็จะรักษาหน้าไว้แม้ว่ามีชีวิตอยู่เพื่อได้รับความทุกข์ทรมานก็ตาม การแสดงออกบนใบหน้านั้นหวาดกลัว แต่ก็มีความโกรธด้วย

หยางเฉินสายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และในวินาทีต่อมา เขาก็เตะ ออกไปอย่างกะทันหัน

“ผลัวะ!”

เฉินอิงจวิ้นโดนเตะเข้าที่น่อง ขาทั้งสองตรงไปทางหยางเฉิน และคุกเข่าลงอย่างหนัก

เขาทั้งสองของเฉินอิงจวิ้น คุกเข่าลงพื้นอย่างหนัก

“อ๊ากกก…..

ทิ่มแทงใจเจ็บปวดอย่างฉับพลัน ทำให้เป็นอิงจนอดไม่ได้ที่ จะส่งเสียงคร่ำครวญขึ้นมา

เดิมทีเขาก็ใช้ชีวิตที่มีเกียรติมั่งคั่งและร่ำรวย แล้วก็ยังเป็น

ทายาทของตระกูลเฉินตระกูลชั้นสูงในเมือง โจวเฉิง โตมาขนาด นี้ ยังไม่เคยได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้มาก่อน ขณะที่หยางเฉินกดเขาลง เข่าทั้งสองของเขาก็กระแทกลงกับ

พื้นอย่างหนัก และเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างเห็นได้ชัด

นี่ยังเป็นหยางเฉินที่อ้อมมือ ไม่อย่างนั้นคุกเข่าเมื่อกี้นั้น เกรง ว่าเขาทั้งสองของเขาก็หักในทันที

“อ๊ากกก……ฉันจะให้แกตาย……..เขาซะ
เฉินอิงจนเจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยว และตะโกนขึ้นมา

บอดี้การ์ดทั้งสองของเขาเมื่อเห็นว่าเจ้านายของตัวเอง โดนกด ให้คุกเข่าลงกับพื้น ก็ตะลึงไปนานแล้ว ในเวลานี้ได้รับคำสั่งจาก เฉินอิงจวิ้น ทั้งสองก็โจมตีหยางเฉินอย่างรวดเร็ว

หยางเฉินยิ้มอย่างเยือกเย็น: “รนหาที่ตาย!”

เขายืนอยู่ที่เดิม และมองดูบอดี้การ์ดทั้งสองเดินเข้ามาใกล้ อย่างไม่หยุด ดวงตาทั้งสองก็หรี่ลงเล็กน้อย

“ผลัวะ! ผลัวะ!”

ในขณะที่บอดี้การ์ดทั้งสองคนพุ่งเข้ามา หยางเฉินใช้เท้าซ้าย เป็นแกนกลาง ร่างกายหมุนไปสามร้อยหกสิบองศาในทันใด และเท้าก็เตะออกไปทันที

แทบในเวลาเดียวกัน ก็เหวี่ยงหมัดขวาออกไปอีก

บอดี้การ์ดทั้งสองคน กระเด็นออกไปทั้งหน้าและหลัง และ กระแทกไปที่กระถางใหญ่หลายอันที่วางอยู่ในล็อบบี้ของร้าน อาหารพังในทันที

เพียงท่วงท่าเดียว ก็ทำให้บอดี้การ์ดทั้งสองสูญเสีย ประสิทธิภาพการต่อสู้ในทันที

ในขณะนั้น ทุกคนก็ดูตกใจ

เฉินอิงจนก็คาดไม่ถึงว่าผลจะเป็นแบบนี้ บอดี้การ์ดสองคน นั้นเป็นยอดฝีมือที่เฉินซิงไม่ตั้งใจจัดให้อยู่ข้างกายของเขา เมื่ออยู่ในสายตาของทั้งเมืองโจวเฉิง ก็มีคู่ต่อสู้ไม่กี่คน แต่ตอนนี้ กลับพ่ายแพ้ให้หยางเฉินอย่างง่ายดาย

ในใจของซูซานก็ตกใจอย่างมากเช่นกัน ครั้งก่อนอยู่ที่ประตู ทางเข้าของตระกูลซู เธอโดนลอบสังหาร รถกำลังจะชนเธอ กระเด็น แต่ตอนที่เธอกำลังสิ้นหวัง ทันใดนั้นหยางเฉินก็ช่วยชีวิต ของเธอ ไว้

ตอนนี้เมื่อเฉินอิงจวิ้นจะตบหน้าของเธอ โดนหยางเฉินขัด ขวาง

ความหยิ่งทะนงที่หยางเฉินแสดงให้เห็นในเวลานี้ ทำให้หัวใจ ของเธอเต้นแรง

“แกต้องการจะทำอะไร?

เมื่อเห็นหยางเฉันเดินเข้ามาทีละก้าว เฉินอิงจวิ้นก็แทบหวาด กลัว เข่าทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว ไม่สามารถยืนขึ้นมาได้ นั่งอยู่บนพื้น พยายามดิ้นรนที่จะถอยหลังกลับอย่างไม่หยุด

หลังจากที่หยางเฉันเดินเข้ามา มองเขาลงมาจากด้านบนแล้ว พูดว่า “วันนี้ถือว่าให้บทเรียนกับแกครั้งหนึ่ง ถ้าหากวันนี้เป็นต้น ไป แกยังกล้าตามตื้อซูซานอีก ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเหมือนวันนี้ แล้ว”

ดวงตาของซูซานก็เริ่มมีน้ำตา แม้แต่ซูเฉิงอู่พ่อของเธอ ก็ไม่ เคยให้อิสระแก่เธอในการเลือกความรัก

เธอเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการแต่งงาน อยู่ที่ต่างประเทศตลอดไม่ยอมกลับมา พยายามทำให้ตัวเองมีประโยชน์มากยิ่งขึ้น และ พยายามให้ได้กำหนดความรักของตัวเอง

แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังแสดงออกอย่างชัดเจนว่า ไม่ชอบเฉิ นอิงจวิ้น ซูเฉิงอู่ยังตัดสินใจให้เธอแต่งงานเข้าบ้านของตระกูล เฉิน

และหยางเฉินกับเธอเพียงแค่เจอกันครั้งที่สอง ก็กล้าข่มขู่เฉิ นอิงจนไม่ให้ตอแยตัวเอง

“คุณหนู คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

ในขณะนี้ คนที่ซูซานเรียกมาก็มาถึง

ซูซานส่ายหัว มองไปที่เฉินอิงจนอย่างราบเรียบ และพูด อย่างเคร่งขรึมว่า: “เฉินอิงจวิ้น ฉันบอกนายอย่างชัดเจนแล้ว ฉัน ไม่มีทางคบกับนาย!”

ต่อจากนั้น เธอก็มองไปทางหยางเฉินแล้วพูดว่า “พวกเราไป กันเถอะ!”

เมื่อมองดูแผ่นหลังของทั้งสองคนที่จากไป แววตาของเฉินอิงจ วินโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ โหดร้าย: ฉันจะทำให้คู่ชายหญิงแพศยาอย่างพวกแก ชดใช้ กรรม!”

แม้ว่าซูซานจะเมาเล็กน้อย แต่การแสร้งก็มีมากกว่าครึ่ง โดน เฉินอิงจวิ้นก่อกวนแบบนี้ ความมึนเมาก็หายเป็นปลิดทิ้ง เธอก็ไม่ สามารถเสแสร้งได้อีกต่อไป
หลังจากที่ทั้งสองออกจากร้านอาหาร ดวงตาของซูซานก็แดง เล็กน้อย มองไปที่หยางเฉินแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย เพราะฉัน ทำให้นายทำให้ตระกูลเฉินขุ่นเคือง

หยางเฉินยิ้มอย่างราบเรียบ: “ถ้าหากตระกูลเฉินยอมอ่อนข้อ ให้เรื่องราวสงบลง ฉันสามารถถือได้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้า พวกเขากล้าท้าทายต่อไป ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ

ซูซานไม่ได้รู้สึกว่าหยางเฉินกำลังพูดจาโอ้อวด ในใจก็รู้สึก ประหลาดใจเล็กน้อย

ตอนที่เธอเจอหยางเฉินครั้งแรกที่เมืองคิง หยางเฉินสวม หน้ากาก รัศมีที่สงบเยือกเย็นนั้น เกมไพ่แปลกๆต่อเนื่องกันสี่เกม ทําให้หลิวข่ายโกรธ

และหยางเฉินกลับยังคงสงบเช่นเดิม เพียงแค่ปล่อยให้เธอ และฉินซีออกไปก่อน รอตอนที่หยางเฉินออกมา ทุกอย่างก็จบลง แล้ว ต่อมา เธอได้รับข่าวที่น่าตื่นตาตื่นใจว่า หลิวข่ายตายแล้ว นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอก็แน่ใจว่าหยางเฉินไม่ธรรมดา

ยังมีเมื่อกี้นี้ ภายใต้สถานการณ์ที่หยางเฉินรู้ฐานะของเฉินอิงจ วิ้น ยังกล้าลงมือกับเขา ดูเหมือนหยิ่งทะนงเป็นอย่างมาก แต่เธอ กลับยิ่งเชื่อมากขึ้นว่า หยางเฉินเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง

“ส่งฉันกลับบ้านได้มั้ย?”

ซูซานมองไปที่หยางเฉินอย่างคาดหวัง

“ไปกันเถอะ!”
หยางเฉินยิ้มจางๆ และหันหลังเดินไปที่ลานจอดรถ ระหว่างทาง ซูซานอยู่ในความเงียบ สายตาก็จ้องมองไปที่ นอกหน้าต่าง ก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

จนกระทั่งหยางเฉินจอดรถอยู่ที่ประตูทางเข้าตระกูลซู เรียก เธอ เธอถึงได้ดึงสติกลับมา

“เรื่องของวันนี้ ขอบคุณนะ!”

ซูซานขอบคุณอีกครั้ง หลังจากที่พูดจบ ก็ออกจากรถ

ทันทีที่เธอเข้ามาให้คฤหาสน์ ก็เห็นซูเฉิงคู่กำลังนั่งอยู่บน โซฟา ด้วยใบหน้าที่เป็นชา

“พ่อค่ะ!”

เมื่อท่าทางนี้ของซูเฉิงอู่ ในใจของซูซานก็กังวลเล็กน้อย

“ฮึ! ในสายตาของแกยังมีฉันที่เป็นพ่อคนนี้อยู่หรือเปล่า?” ซูเฉิง พูดอย่างเยือกเย็น เห็นได้ชัดว่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ นี้ เขารู้แล้ว

ดวงตาทั้งสองของซูซานแดง “พ่อค่ะ เมื่อกี้นี้เฉินอิงจนจะ ลงมือตบหนู ถ้าหากไม่ใช่เพื่อนของหนู หนูก็โดนตบหน้าไปแล้ว หรือว่าในใจของพ่อ ผลประโยชน์ของตระกูล สำคัญกว่าหนู จริงๆเหรอ?”

“การแต่งงานของแกกับเฉินอิงจวิ้น พวกเราสองตระกูลตกลง กันมาตั้งนานแล้ว ตามข้อตกลง เมื่อแกอายุยี่สิบสี่ปี ก็ต้องแต่งงาน แต่แกกลับหลบอยู่ที่ต่างประเทศไม่ยอมกลับมา เลย กำหนดมาสองปีเต็มๆแล้ว!”

ซูเฉิงอู่พูดอย่างตั้งความหวังว่า: “ก็แค่ในเวลาสองปีสั้นๆ ตระกูลซูต้องเผชิญหน้ากับวิกฤติกี่ครั้ง ความสูญเสียมากเพียง ใด แกรู้มั้ย? ตระกูลซูดูเหมือนสง่างามมาก แต่ในเจียงโจวมี คนที่กำลังเพ่งเล็งตำแหน่งของตระกูล สิ่งเหล่านี้แกเข้าใจมั้ย?”