บทที่ 535 กำจัดพวกไม่รักดี

ใครก็คิดไม่ถึงว่า เม่านแอบเลี้ยงดูผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคน เอาไว้อย่างลับๆ

หยางเฉินสัมผัสได้ถึงคนพวกนี้ตั้งแต่แรก แต่เขาไม่ได้คุ ยกับเม่าน ตอนนี้เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย

แต่เป็นแบบนี้ยิ่งดี เขาจะได้ไม่ต้องออกแรง

เรื่องนี้เป็นเรื่องในตระกูลเย่ ถ้าหยางเฉินผลีผลามลงมือ ขึ้น เขาไม่ทันระวัง แล้วทำใครตายขึ้นมา เขาไม่รู้จะอธิบายกับฉัน อย่างไร

เขาแค่ต้องปกป้องชีวิตของเม่านให้ปลอดภัย แค่นั้นก็เพียง พอแล้ว

“เย่ม่าน นี่แกจะหักหลังเหรอ”

เยจี้จงอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ความโกรธอยู่บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้ว

รอย

“พ่อบังคับฉันให้ทำเรื่องทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อ เรื่องมันจะ มาถึงจุดนี้ไหม”

“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลเย่จะครอบครองตระกูลฉีได้ไหม”

“ถ้าไม่ได้ครอบครองตระกูล ป่านนี้ตระกูลเองหลุดออกจาก แปดตระกูลแห่งเยี่ยนไปแล้ว”
“ฉันเป็นสายเลือดตระกูลเยี กฎข้อไหนบอกว่าผู้หญิงไม่ สามารถเป็นเจ้าบ้านได้

เย่ม่านพูดด้วยสีหน้าเฉยชา แววตาอันแหลมคม กวาดมอง คนในตระกูลเย่ ไม่ว่าใครได้สบตากับเธอ จะต้องก้มหน้าหลบ โดยอัตโนมัติ ไม่มีใครกล้ามองเธอสักคน

“ไม่มีกฎที่ว่าผู้หญิงห้ามเป็นเจ้าบ้าน แต่มันเป็นกฎที่ไม่ได้ เขียนเอาไว้ชัดเจน ตระกูลเยี่ปฏิบัติตามกฎ มาร้อยกว่าปี แกมี สิทธิ์อะไรมาแหกคอก”

เยจี้จงมองอย่างปรปักษ์ ถึงเขาจะอายุ 80 ปีแล้ว แต่ความมี

อำานาจ ยังไม่ลดลงแม้แต่น้อย

“กฎที่ไม่ได้เขียนไว้ชัดเจนอย่างนั้นเหรอ น่าขำชะมัด!

เย่ม่านแสยะยิ้ม “ถึงจะเขียนกฎไว้ชัดเจน วันนี้ฉันก็จะแหกกฎ และจะทำลายมันด้วย ผู้หญิงแล้วยังไง นี่มันยุคที่หญิงชายเท่า เทียมกัน ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีและฐานะเหมือนกัน”

“หลังจากนี้เจ้าบ้านตระกูลเย่ คือคนที่มีความสามารถ ไม่ว่าจะ หญิงหรือชาย ก็มีสิทธิ์เหมือนกัน!

“ในเมื่อร้อยปีมานี้ ตระกูลเยไม่มีเจ้าบ้านที่เป็นผู้หญิง งั้นคน อย่างเย่ม่าน จะเป็นเจ้าบ้านหญิงคนแรก ของตระกูลเย่!”

ตอนนี้เท่านเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ความน่าเกรงขาม ปกคลุมทั่วตัวเธอ

เธอมั่นใจแต่ไม่ก้าวร้าว ผู้หญิงที่ใช้กำลังของตัวเองเพียงคนเดียว สร้างแมมบ้าแดงกรุ๊ปขึ้นมา เธอจะธรรมดาได้อย่างไร

“แก……แก แกจะบีบบังคับให้ฉันตาย!

เย่จี้จงพูดตวาด เขาโกรธจนสั่นไปทั้งตัว

“พอแล้ว เย่ม่าน!”

ขณะนั้น จู่ๆ เย่ซังก็ลุกขึ้น เขากัดฟันพูดว่า “ทําไมเธอถึงพูดกับ พ่อแบบนี้ หรือต้องบีบบังคับให้พ่อตาย เธอถึงจะพอใจ

เย่ม่านเหลือบมองเธ่งด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ เธอพูด ประชดว่า “ออกมาพูดตอนนี้ อยากแสดงให้เขาเห็นหรือไง แล้ว ให้เขาประกาศให้นายเป็นผู้สืบทอดเหรอ”

เยยังหน้าแดง จู่ๆ เขาก็พูดเพราะอายจนโกรธ “เธอพูดอะไรได้ สาระ ตำแหน่งเจ้าบ้านตั้งแต่อดีต มีเพียงเจ้าบ้านเท่านั้นที่จะมี สิทธิ์สั่ง พ่อเป็นเจ้าบ้าน ในตอนนี้ เขาจะให้ใครเป็นเจ้าบ้าน คน นั้นก็ต้องเป็น ถ้าเขายอมให้เธอเป็นเจ้าบ้านจริงๆ ฉันก็ไม่ คัดค้าน”

“แต่พ่อไม่คิดจะทําเช่นนี้ เธอกลับบังคับเขา”

“ได้! เธอเก่งมากไม่ใช่เหรอ ถึงขนาดจะฆ่าพ่อ งั้นก็เข้ามาฆ่า ฉันก่อนสิ!”

เย่งอารมณ์เดือดดาล เขาเข้ามาขวางหน้า เจง และทำตัว เป็นลูกกตัญญู

เย่หวูซวงตากระตุก เขามีสีหน้าหงุดหงิด เขารู้ดี มีหม่าชาวกับหยางเฉินอยู่ เม่านน่ากลัวมาก

นี่เป็นโอกาสเดียวของเขา ถ้าออกหน้าเหมือนเยซัง บางทีอาจ

จะได้รับการชื่นชมจาก เจง เพื่อจะได้ตำแหน่งผู้สืบทอด แต่ว่า ถึงเยจงมอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้ตัวเอง มีเย่มานอยู่ ตัวเองจะทำอะไรได้

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เย่หวูซวงจึงขอดูสถานการณ์ก่อนดีกว่า

เย่ม่านเหลือบมองเยงอย่างเย็นชา เธอพูดอย่างไม่สบ อารมณ์ว่า “ในเมื่อนายอยากตายขนาดนี้ งั้นฉันจะสนองให้ คิด ซะว่าเชือดไก่ให้ลิงดู คนตระกูลเย่จะได้เห็น ผู้หญิงที่กลายเป็น บ้า สามารถทําได้ทุกอย่าง”

พูดจบ เธอกวักมือ และออกคำสั่ง “ภายในสิบวินาที ถ้าเยี่ยัง ยังไม่ถอย ฆ่าเขาได้เลย!”

“รับทราบ!”

ผู้แข็งแกร่งที่สวมหน้ากากผีสิบกว่าคน พูดขึ้นอย่างพร้อม

เพรียง

ความอาฆาตปกคลุมไปทั่วคฤหาสน์ตระกูลเย่ มันน่ากลัวจน

ใจหาย

เมื่อได้ยินดังนั้น เย่ชังสั่นไปทั้งตัว เขาออกหน้า เพราะอยากได้ ตำแหน่งเจ้าบ้าน ตอนแรกยังมีความหวังกับเข่ม่าน แต่สุดท้าย เขากลับผิดหวังมาก
“เม่าน ฉันเป็นพี่รองของเธอนะ เธอจะฆ่าแม้กระทั่งฉันเหรอ” เย่ยังถามด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

สีหน้าของเม่านยังปกติ มีเพียงความเฉยชา เธอยกนาฬิกา ข้อมือขึ้นดู และพูดอย่างเฉยเมย “สามวินาทีสุดท้าย!

“น้องเล็ก เธอจะฆ่าฉันจริงเหรอ”

เย่ งเบิกตาโต

“หมดเวลา!”

เย่ม่านใช้การกระทำตอบเขา เธอพูดออกมาว่า “ฆ่า!”

ผู้แข็งแกร่งที่สวมหน้ากากผีคนหนึ่ง เดินเข้าไปหาเยซัง จนถึง ตอนนี้ เย่งเพิ่งเข้าใจ เท่านจะฆ่าเขาจริงๆ

“ฉันขอถอนตัวออกจากการชิงตำแหน่งเจ้าบ้าน!

เมื่อเห็นผู้แข็งแกร่งหน้ากากผีกำลังจะเข้ามาฆ่าเช้งจึง

ตะโกนออกมา

เมื่อตะโกนออกมา เขารู้สึกเหมือนปลดปล่อย เป็นผู้สืบทอด มาหลายปี ภาระบนบ่าเขาหนักหนาเหลือเกิน

จู่ๆ เขาก็ตะโกนว่าขอละทิ้งตำแหน่งเจ้าบ้าน เขารู้สึกเหมือน โยนภาระอันหนักอึ้งทิ้งไป

“เหอะ!”

เย่ม่านมองเย่ชังที่เดินไปอีกด้าน ด้วยสายตาดูถูก จากนั้นจึงละสายตามามอง คนที่สีหน้าไม่สู้ดีอย่างเจง เธอพูดประชดว่า “นี่คือเจ้าบ้านคนต่อไป ที่พ่อเลือกเอาไว้ แค่คนอ่อนแอที่กลัว ตาย”

“อย่าบอกนะว่า ในสายตาของพ่อ คนอ่อนแอแบบนี้ เหมาะสม กับตำแหน่งเจ้าบ้านในอนาคตที่สุด

“ใช่สิ ยังมีคนเลว ที่ไม่กล้าแม้แต่จะออกมาสู้อีกคน

“ตระกูลเย่ตกต่ำขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร ถึงขั้นที่มีเพียงคนเลวกับ คนอ่อนแอ มีสิทธิ์เป็นเจ้าบ้านอย่างนั้นเหรอ”

“พ่อเอาแต่พูด กลัวว่าหลังจากตายไป จะไม่กล้าไปพบ บรรพบุรุษ พ่อยอมมอบตำแหน่งเจ้าบ้าน ให้คนประเภทนี้เหรอ”

คำพูดของเม่านรุนแรง และเต็มไปด้วยความประชดประชัน ทุกประโยค ทำให้สีหน้าของเยองซีดเผือด เธอพูดออกมาส องสามประโยค ทำให้เจงกระอักเลือดออกมา สีหน้าของเขาดู สลดมาก

ทายาทสายตรงของตระกูลเย่ ได้รับแรงกดดันจากเย่ม่าน จึง ไม่มีใครกล้าพูดออกมาสักคน

ความเจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเม่าน และหายไป อย่างรวดเร็ว

“ส่งเจ้าบ้านตระกูลเย่ ไปดูอาการที่โรงพยาบาล!

เย่ม่านมองทุกคน และพูดสั่งอย่างเด็ดขาด
ไม่นาน ลูกน้องของตระกูลเปเข้ามา พวกเขากำลังจะประ กองเยอง แต่ทว่า โดนเขาปฏิเสธ

เขาใช้มือไม้เท้า ส่วนอีกมือโต๊ะเอาไว้ และลุกขึ้นยืน อย่างโงนเงน ใบหน้าที่เผชิญความลำบากมาโชกโชน ตอนนี้ หลงเหลือเพียงความเศร้าโศก

“ฉันขอประกาศว่า เม่านคือเจ้าบ้านตระกูลเย ตั้งแต่วันนี้

เป็นต้นไป!”

พูดจบ เจงเดิน ไม้เท้าออกไป

แสงไฟสว่างไสวในคฤหาสน์ตระกูลเย ภายใต้แสงไฟที่ส่องลง มา ทำให้เงาแผ่นหลังของเจงยืดยาว ทุกคนมองเขากำลังเดิน ออกไปอย่างช้าๆ ด้วยแววตานิ่งเฉย

ทุกคนรู้ดีว่า ตระกูลเย่ในยุคเยจี้จงได้สิ้นสุดลงแล้ว

ต่อไปตระกูลเย่ จะควบคุมโดยเจ้าบ้านที่เป็นผู้หญิงคนแรก

หยางเฉินรู้สึกทอดถอนใจ ถึงเขาจะคิดเอาไว้บ้าง แต่ก็คิดไม่ ถึงจริงๆ ว่าเท่านจะทำถึงขนาดนี้

“ตอนนี้ถึงเวลากำจัดพวกไม่รักดีแล้ว!”

ทันใดนั้น สายตาของเม่านมองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง ในแวว ตาของเธอฉายแววอาฆาต

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ