บทที่ 534 พากันแตกตื่น

แค่พวกเขาไม่เสียผลประโยชน์ ถึงคนนอกจะมาเป็นเจ้าบ้าน แล้วมันจะเป็นยังไงหรือ

ขณะนั้น หม่าชาวลากใครคนหนึ่งเข้ามา เมื่อ เจงเห็นคนที่หม่าชาวลากเข้ามา เขาถึงกับหน้าเปลี่ยน

คนนี้ คือมือปืนระหว่างประเทศอันดับต้นๆ ที่เขาจ้างมาด้วย เงินจํานวนมหาศาล ตอนนี้ โดนหม่าชาวพาเข้ามา สิ่งสำคัญไป กว่านั้น อีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่

“เจ้าบ้านเย่ ถ้าผมเอาเขาส่งให้สมาคมบูโด ตระกูลเย่จะมี จุดจบยังไง”

หยางเฉินยิ้มและมองไปที่เยอง จากนั้นจึงถามขึ้น

คนแก่อายุ 80 ปี ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยตีนกา มีความ หวาดกลัวแสดงออกมา

เขาจ้างมือปืนคนนี้มา วันนี้ทรราช โดนยิง ถ้าหยางเฉินส่ง มือปืนไปให้สมาคมบูโด พวกเขาต้องง้างปากมือปืนอย่าง แน่นอน

เมื่อถึงตอนนั้น ความจริงต้องเปิดเผยแน่ๆ

“มือปืนคนนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ถึงนายจะส่งเขาให้สมาคมโด แล้วมันจะยังไงล่ะ” เจงพูดด้วยสีหน้ากลัวความผิด

เมื่อยังไม่มั่นใจว่าหยางเฉินจะส่งคนให้สมาคมบูโตหรือเปล่า เขาไม่มีทางยอมรับ

หยางเฉินถามอย่างยวน “ผมยังไม่รู้ว่าคนนี้คือใคร เจ้าบ้าน เย่รู้ได้ยังไง ว่าเขาคือมือปืน แถมยังเป็นมือปืนที่ฆ่าทรราชอีก ด้วย หรือเจ้าบ้านเย่ มีความสามารถในการรู้ล่วงหน้า

เมื่อได้ยินดังนั้น คนตระกูลเยถึงกับอึ้ง

ทรราช โดนลอบยิง พวกเขาตกใจ และหวาดกลัวมาก กลัว สมาคมบูโดจะทำลายตระกูลเย่

หยางเฉินพูดไม่กี่ประโยค ก็สามารถหลอกเยจี้จงได้ เย่จี้จงตื่นตระหนก เขากัดฟันพูด “นายต้องการอะไรกันแน่ “คุณทำเรื่องชั่วเอาไว้มากมาย ไม่คิดจะสำนึกผิดสักนิดเลย หรือไง”

รอยยิ้มบนใบหน้าหยางเฉินหายไป เขาพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “พ่อตาที่ผมไม่เคยเจอหน้า ต้องตายเพราะคุณ คุณจะไม่ขอโทษ ภรรยาและลูกสาวเขาเลยหรือไง”

หยางเฉินไม่พอใจกับตาเฒ่าคนนี้มาก ถ้าเขาไม่ใช่ตาของฉินซี มีหรือที่หยางเฉินจะรอถึงตอนนี้

ไม่แน่เขาอาจจะทำลายตระกูลเย เพื่อแก้แค้นให้พ่อฉินซีไปตั้ง นานแล้ว
เม่านตาแดงก่ำ เธอกัดฟันพูดว่า “ในสายตาของพ่อ คงมีแค่ ผลประโยชน์ของตระกูลสินะ ถึงฉันเป็นลูกสาวพ่อ แต่ฉันคงเป็น แค่หมากตัวหนึ่ง พอจะควบคุมหมากตัวนี้ยังไงก็ได้

“การที่เป็นคนของตระกูลเย่ เป็นเจ้าบ้านเย่ สิ่งที่ฉันทำทั้งหมด ก็เพื่อตระกูล ฉันผิดหรือไง”

“แกรู้ไหมว่า การที่ตระกูลเย่มาถึงทุกวันนี้ได้ บรรพบุรุษต้อง

เสียเลือดเสียเนื้อตั้งเท่าไร

“ฉันแค่อยากให้ตระกูลอยู่ในจุดที่รุ่งเรืองมากกว่านี้ เพื่อทำให้ บรรพบุรุษสบายใจ ฉันผิดหรือไง”

เยจี้จงสีหน้าบึ้งตึง เขาพูดด้วยความสะเทือนใจ “ถ้าไม่ใช่ เพราะตระกูลเย่ ฉันอายุแปดสิบปีแล้ว ทำไมยังต้องมาจัดการ เรื่องทั้งหมดในตระกูลเยอีก”

“ทำไมฉันถึงไม่มอบตำแหน่งให้คนอื่น แล้วไปปลูกผักปลูก

หญ้า ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสบายใจล่ะ”

เยจี้จงเหมือนคนบ้า เขาพูดออกมาอย่างโมโห ดวงตาสองข้าง แดง ส

เย่ม่านดวงตาแดงก่ำ เธอกัดริมฝีปากแน่น และไม่พูดอะไร ออกมาสักคำ เธอมองเยจงอย่างเกลียดชัง

หลายปีมานี้ ทุกครั้งที่นึกขึ้นมาว่าคนรักของเธอ โดนพ่อสั่งฆ่า เธอรู้สึกว่าตายดีกว่ามีชีวิตอยู่

เธออยากแก้แค้น และมีโอกาสหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่จะลงมือเธอก็ทำใจไม่ได้สักที

ไม่ว่ายังไง เจงคือพ่อที่มอบชีวิตให้เธอ ถึงเขาจะผิด ยังไง เขาก็เป็นพ่อของเธอ! ดังนั้น ในใจเธอจึงมีเพียงความเกลียดเยอง เธอไม่สามารถ

ฆ่าเขาได้จริงๆ

หยางเฉินเงียบเหมือนกัน หน้าที่ของเขามีเพียงแค่ช่วยเย่ม่าน ตอนนี้เขาทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือคือเรื่องของเม่าน เขาแค่ปกป้องให้แม่านมีชีวิตอยู่ก็พอ

ตอนที่ เยจี้จง ให้มือปืนยิงหมาชาว อันที่จริงเขามีเหตุผลเพียง พอที่จะฆ่า เจงแล้ว

แต่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเจงกับฉัน ความสัมพันธ์ อันบอบบาง ทําให้หยางเฉินไม่สามารถลงมือกับคนแก่อายุ 80 ปีได้

“ใช่! เพราะตระกูล พ่อสามารถควบคุมชีวิตของลูกแต่ละคน ได้”

“คนเป็นพ่อ สามารถสละความสุขของฉัน เพื่อแลกกับผล ประโยชน์ของตระกูล”

“แต่ทำไมพ่อต้องฆ่าเขาด้วย เขาแค่ต้องการให้พ่ออวยพรให้ เรา แต่พ่อไม่ยอม ก็ปฏิเสธได้! ทำไมพ่อต้องฆ่าเขาด้วย

“พ่อบอกฉันมา เขาทำผิดอะไร ถึงขนาดที่ต้องฆ่าเขา
เม่านสะเทือนใจ เธอร้องไห้และตะโกนออกมา ใบหน้าของ เธอเต็มไปด้วยความเศร้าและเจ็บปวด อีกทั้งยังมีความผิดหวัง อีกด้วย

เธอรักผู้ชายคนนั้น ผู้ชายธรรมดาคนนั้น ผู้ชายคนที่ทุ่มเททุก อย่างเพื่อเธอ

ขนาดเธอรักเขาขนาดนี้ พ่อยังสั่งฆ่าเขา

สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดบนโลกนี้ คงไม่มีอะไรเกินกว่าการที่คนที่ตัว เองรักที่สุด ฆ่าคนรักของตัวเอง

แววตาขุ่นมัวของเจง ไม่ไหวติง ยังคงเฉยชาเหมือนตอน

แรก

เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเม่าน ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกผิดและ สํานึกเลยแม้แต่น้อย

ในพจนานุกรมของเขา คงจะไม่มีคำว่าความรู้สึก คงมีเพียง

แค่คำว่าผลประโยชน์เท่านั้นสินะ

“นี่เป็นโชคชะตาของแก โชคชะตาของผู้หญิงตระกูลเย่!” ผ่านไปนาน เจงจึงเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเขาไร้เยื่อใย ไม่มี ความรู้สึกสักนิด

เสียงร้องไห้ของเม่านหายไป แววตาของเธอเย็นชาลงเรื่อยๆ เธอมองเยจี้จงและเอ่ยขึ้น “คุยกับคนเลือดเย็นแบบพ่อ ถึงฉันจะ พูดสักเท่าไร ก็ไร้ประโยชน์”
เย่จี้จงส่งเสียงหีออกมา และไม่พูดอะไร

“หยางเฉิน ฉันจะเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คำพูดของฉันเป็นใหญ่ในตระกูล!

จู่ๆ เท่านหันไปมองหยางเฉิน และพูดด้วยสายตาจริงจัง

หยางเฉินประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อครู่ตอนที่เขาถามเธอว่า สนใจตำแหน่งเจ้าบ้านหรือเปล่า แววตาของเธอยังไม่เห็นด้วย ขนาดนี้ ราวกับว่าเธอกำลังร่วมมือกับเขาเท่านั้น

แต่ทว่าตอนนี้ แววตาของเม่าน เต็มไปด้วยความหมกมุ่น หมกมุ่นที่จะยึดอำนาจตระกูลเป

หยางเฉินยิ้มบางๆ “เอาตามที่คุณต้องการ! ถึงคุณจะฆ่าตาแก่ นี่ ผมจะไม่เข้าไปก้าวก่าย หน้าที่ของผม มีเพียงอย่างเดียว คือ ปกป้องชีวิตของคุณให้ปลอดภัย!

เท่านอยากได้ยินคำพูดนี้ เธอพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง จากนั้น

จึงกวาดตามองคนในตระกูล ด้วยแววตาเฉยชา “จากวันนี้

เป็นต้นไป ฉันคือเจ้าบ้านตระกูลเย มีใครไม่ยอมหรือเปล่า”

ตอนนี้ เหมือนแม่านเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ความเย็นยะ เยือกปกคลุมทั่วร่างกาย และมีราศีของผู้มีอำนาจ

คนตระกูลเย่อยู่ที่นี่ทั้งหมด ทุกคนพากันตกตะลึง ราวกับไม่คิด ว่าจะมีวันที่ผู้หญิงในตระกูลอย่างเย่ม่าน จะขึ้นเป็นเจ้าบ้านตระ กูลเย่

“เย่ม่าน ฉันยังไม่ตายนะ!”
น้ำเสียงของเจงทุ้มและเย็นซา แววตาขุ่นเคืองมองไปที่เย ม่าน “แกอยากควบคุมตระกูลเย เว้นแต่ฉันตายเท่านั้น!

“พ่อคิดว่าคําพูดของพ่อ ยังใช้ได้ผลในตระกูลเหรอ”

เย่ม่านยิ้มเยาะเย้ย

เมื่อเธอพูดจบ เสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นจำนวนมาก

จากนั้น ระหว่างที่คนในตระกูลเย่กำลังตกใจ ผู้แข็งแกร่งสวม หน้ากากผี สิบกว่าคน บุกเข้ามาในตระกูลเย่ และล้อมคนตระกูล เย่เอาไว้

ตอนนี้ ทุกคนพากันแตกตื่น!