บทที่ 525 หายนะของตระกูลเย่
คนที่เป็นอันดับแปดในสมาคมบูโดอย่างเขา ยังเอาชนะผู้ ติดตามของหยางเฉินไม่ได้ แล้วจะฆ่าหยางเฉินได้อย่างไร
เขารู้สึกถึงความกลัวที่อยู่ในใจ คนหนุ่มที่มีพละกำลัง แข็งแกร่ง ทั้งสองคน จะไม่มีเบื้องหลังได้หรือ
ถึงจะเป็นสมาคมบูโด ก็คงไม่สามารถล่วงเกินได้
คิดได้ดังนั้น เขาหันหลังวิ่งหนีอย่างไม่รีรอ
“ล่วงเกินสมาคมบูโด ถึงพวกนายจะหนีไปสุดหล้าฟ้าเขียว ก็ ไม่มีทางหนีพ้น!”
ก่อนจะหนีไป ลือเหมิงไม่ลืมทิ้งคำพูดโหดร้ายเอาไว้
แต่ทว่า เขาคิดจะฆ่าหยางเฉิน มีหรือที่หยางเฉินจะปล่อยเขา
ไป
หม่าชาวกำลังจะตามไป จู่ๆ ก็มีเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น “ไม่ต้อง
ตามไปแล้ว!”
“พรวด!”
หม่าชาวยังไม่ทันได้ตั้งสติ จู่ๆ คือเหมิงที่วิ่งไปไกลกว่าสิบ เมตร มีท่าทีเหมือนโดนยิง ความเคยชินทำให้เขาก้าวไปข้าง หน้าได้ไม่กี่ก้าว จากนั้นก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง
เห็นได้ชัดว่า ลือเหมิงตายแล้ว!
หลังจากหม่าชาวอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงส่ายหน้ายิ้มอย่างเศร้าๆ “พละกำลังของพี่เฉิน แข็งแกร่งขนาดไหนกันนะ”
ขนาดเขาเอง ยังไม่รู้เลย
แต่รู้สึกเหมือนโดนโจมตี ตัวเขาเองต้องสู้สุดชีวิต กว่าจะ เอาชนะผู้แข็งแกร่งได้ ส่วนหยางเฉิน ไม่แม้กระทั่งลงจากรถ เขา แค่ดีดนิ้ว คนที่วิ่งไปไกลกว่าสิบเมตรอย่างมือเหมิง ก็ตายเหมือน โดนยิง
โบราณกล่าวไว้ว่า คนฉลาดไม่ต้องทําอะไร แค่วางแผนให้ดี ก็สามารถฆ่าคนได้แล้ว
หยางเฉินไม่ต้องใช้อะไรเลย ก็สามารถฆ่าคนได้อย่างนั้นเหรอ
ภายในคฤหาสน์ตระกูลเย่ ในเมืองเยี่ยน
เย่หวซวงเดินวนไปวนมาในห้อง นี่เป็นเวลาสองชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่หยางเฉินออกไป
ถ้าให้พูดกันตามเหตุผล คือเหมิงน่าจะฆ่าหยางเฉินแล้ว
แต่เขายังไม่ได้รับข่าวอะไรเลย จะให้ติดต่อลือเหมิง เขาก็ไม่
กล้า
“คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ”
เย่หนูชวงพึมพำกับตัวเอง
เมื่อความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัว เขาส่ายหน้า และอดหัวเราะ ไม่ได้ “ถึงมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน จะสู้ท่านแปดของสมาคมบูโดได้ยังไง”
เวลาผ่านไปทุกวินาที ไม่มีข่าวที่หยางเฉินโดนฆ่า แจ้งกลับมา
เลย
ขณะนั้นมีเสียง “ปัง” ดังขึ้น ประตูคฤหาสน์โดนกระแทก ลูก
น้องคนหนึ่ง วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“ไอ้เลว ใครใช้ให้แกผลีผลามเข้ามา
เมื่อกี้ เย่หวูซวงตกใจจนสะดุ้งโหยง เขาจึงก่นด่าออกมา ลูกน้องพูดอย่างหวาดระแวง “คุณชายซวง ครับ ตายแล้ว! เขาตายแล้ว!”
“ตายแล้วเหรอ”
เมื่อได้ยิน เย่หาซวงถึงกับโล่งอก เขาหัวเราะออกมาอย่างบ้า คลั่ง “ฮ่าๆ ตายแล้ว ในที่สุด หยางเฉินก็ตายแล้ว!
“แกอวดดีไม่ใช่เหรอ สุดท้ายก็ตาย “มาแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านกับฉัน แกมีสิทธิ์อะไร
“เย่ชังถูกปลดออกจากตำแหน่งเจ้าบ้าน เขาไม่มีอำนาจแล้ว!”
“ตอนนี้หยางเฉินโดนฆ่า เท่านไร้ซึ่งอำนาจโดยสมบูรณ์ ต่อ ไป คนที่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลเย่ ก็มีฉันเพียงคน เดียวเท่านั้น!”
“จะมาสู้กับฉัน พวกแกมีสิทธิ์อะไร
เยาวซวงหัวเราะอย่างเหิมเกริม สีหน้าของเขาเต็มไปด้วย ความตื่นเต้น
“ไม่ใช่ครับ คุณชายขวง คนที่ตายไม่ใช่หยางเฉิน แต่เป็นท่าน แปด! ท่านแปดของสมาคมบูโดครับ!”
ลูกน้องร้อนใจ และรีบพูดอธิบาย
“อะไรนะ”
“แกพูดอะไร”
“ใครตายนะ”
“ท่านแปดตายแล้วเหรอ”
คนที่เพิ่งหัวเราะอย่างเหวซวง ถึงกับหน้าเปลี่ยนสี เขาคอ เสื้อลูกน้อง และตวาดเสียงดัง
ลูกน้องตกใจจนจะร้องไห้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“คุณ……..คุณชายซวง คนที่ตายคือท่านแปด ท่านแปดครับ!!
“รถของหยางเฉิน โดนท่านแปดขวางไว้ระหว่างทาง ผมกลัว ว่าจะโดนจับได้ เลยไม่กล้าเข้าใกล้ และมองดูอยู่ไกลๆ
“แต่ต่อมา รถของหยางเฉินเคลื่อนตัวออกไปก่อน ตอนที่ผม เข้าไป ก็พบว่า ท่านแปดตายแล้ว”
ลูกน้องรีบเล่าเรื่องทั้งหมดออกมา
เย่หวูซวงอึ้งไป เขาทรุดลงนั่งบนโซฟา และพูดอย่างไม่อยาก จะเชื่อ “เป็นไปได้ยังไง ท่านแปดเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับแปด ในสมาคมบูโดเชียวนะ ถึงขนาดที่พูดกันว่า พละกำลังของท่านแปด อยู่ในห้าอันดับของสมาคมบูโด”
“อย่าว่าแต่ห้าอันดับแรกเลย ถึงจะเป็นแปดอันดับแรก ใน แปดตระกูลแห่งเยี่ยน ก็นับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ แล้ว “ความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ ทำไมถึงตายได้ล่ะ แถมยัง
ตายคามือคนหนุ่มแค่สองคน
เย่หวูซวงคิดยังไงก็คิดไม่ออก คือเหมิงโดนหยางเฉินกับหม่า ชาว ฆ่าได้ยังไง
“แกบอกฉันมา ถือเหมิงตายได้ยังไง
เย่หวูซวงเค้นถาม
ลูกน้องส่ายหน้า “ผมอยู่ไกลมาก จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผม ตรวจดูศพท่านแปด บนหน้าผากของเขามีรอยเลือดเป็นรู เหมือน โดนปืนยิงหัว”
“ปืนยิงหัวงั้นเหรอ”
เยาวซวงพูดอย่างตกใจ จากนั้นเขาก็เข้าใจทันที “ที่แท้ใช้ปืน นี่เอง ฉันว่าแล้ว ไม่งั้นพวกมันคงฆ่าท่านแปดของสมาคมบูโดไม่ ได้หรอก!”
“พวกแกกล้าดีจริงๆ กล้ายิ่งท่านแปดของสมาคมบูโด ฉันจะ คอยดู ว่าพวกแกจะมีชีวิตอยู่อีกนานแค่ไหนกัน
เดิมทีเย่หวูซวงกำลังหวาดกลัวในใจ แต่เพียงชั่วพริบตา ก็รู้สึกโล่งใจ
ถ้าหยางเฉินกับหม่าชาว ใช้พละกำลังของตัวเอง ฆ่าลือเหมิง เขาต้องกลัวแน่ แต่ในเมื่อฆ่าลือเหยิงด้วยอาวุธปืน ก็ไม่มีอะไร ต้องกลัว
“!”
ขณะนั้น มีเสียงดังสนั่น จู่ๆ ประตูคฤหาสน์ของเยาวซวง พังลง
มา
จากนั้น มีชายร่างกายคนหนึ่ง พุ่งเข้ามา “แกเป็นใคร กล้าดียังไงถึงบุกรุกเข้ามาในตระกูลเย่!” เมื่อเย่หวซวงเห็นคนที่เข้ามา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที เมื่อเขาพูดจบ ก็เห็นว่าข้างหลังของชายร่างกาย มีเงาอันคุ้น เคยอยู่ด้วย
“คุณปู่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เย่หวซวงมอง เจงที่ยืนอยู่ด้านหลังชายรูปร่างกำยำ ด้วย
สีหน้ามึนงง
“พูดมา ท่านแปดตายได้ยังไง”
เยจี้จงยังไม่ทันตั้งตัว ชายร่างกายก็พุ่งเข้าไป จับคอเสื้อของ เย่หวซวงเอาไว้ เย่หวซวงเหมือนลูกไก่ ที่โดนยกจนตัวลอย
ตอนนี้ เย่หวซวงหวาดกลัวถึงขีดสุด ไม่ใช่เพราะชายร่างกาย กํายำ หิ้วตัวเขาขึ้นมา แต่เพราะอีกฝ่ายถามว่า ท่านแปดตายได้ยังไง
“เพราะ……..เพราะหยางเฉิน!”
เย่หวซวงพูดอย่างไม่ลังเล
“หยางเฉินเป็นใคร”
ชายร่างกายก่ายาตวาดออกมา เขาเหวี่ยงมือ เสียงดัง “พลัก”
เย่หวูซวงถูกเหวี่ยงไปกระแทกบนโต๊ะชาข้างๆ และกลิ้งลงมาบนพื้น เย่หวูซวงกลิ้งจนมึนงงไปหมด เขารู้สึกเหมือนกระดูกทั้ง
ร่างกาย แยกออกจากกัน
เขายังไม่ทันตั้งตัว ก็มีเท้าขนาดใหญ่ เหยียบลงบนหัวเขา อย่างแรง น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาต ของชายร่างกาย ก่าย่า ดังขึ้นอีกครั้ง “บอกสิ่งที่แกมาทั้งหมด ไม่งั้น ฉันจะ เหยียบหัวแกให้กระจุย!
พูดจบ ชายร่างกายกำยำก็กดแรงลงไปที่เท้า
เย่หวูซวงรู้สึกเหมือนกระดูกจะแตก เขาร้องโอดครวญ ด้วยความเจ็บปวด
บดขยี้!
และบดขยี้!
คนในตระกูลเย่ เห็นภาพตรงหน้า ถึงกับขนหัวลุก ชาย ร่างกายกำยำตรงหน้า โหดเหี้ยมเหลือเกิน พวกเขาไม่สงสัยเลย ว่า ถ้าเหวซวงไม่พูดออกมา อีกฝ่ายต้องเหยียบเยาวซวงจน ตายแน่
“อ๊าก…….พอแล้ว!
“ฉันบอกแล้ว! ฉันบอกแล้ว! ฉันจะบอกทุกอย่าง!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
