บทที่ 520 คุณคือเจ้าบ้าน

“ไม่งั้น ผมจะไปที่ตระกูลของพวกคุณด้วยตัวเอง!

“ยกเลิกงานวันเกิดวันนี้ ทุกคนไม่ต้องอยู่ต่อ เชิญกลับไป เถอะ!”

จู่ๆ เจงกวาดตามองทุกคน และพูดอย่างน่าเกรงขาม คำพูด

ของเขาเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

เรื่องมาถึงขนาดนี้ ถ้าขืนให้คนนอกอยู่ต่อ พวกเขาก็จะมอง ตระกูลเย่เป็นตัวตลก

ทุกคนมองหน้ากันไปมา พวกเขารีบตั้งสติ ทำความเคารพและ กล่าวอวยพร จากนั้นจึงพากันแยกย้ายกลับ

คำขู่ของเจงเมื่อครู่ ใครๆ ก็รู้ว่าห้ามพูดเรื่องที่เกิดขึ้นใน

งานเด็ดขาด

ไม่นาน ในห้องโถงตระกูลเย่ เหลือเพียงแค่หยางเฉินกับหม่า ชาว

บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด เจงไม้เท้า และมองหยางเฉิ นอย่างโกรธแค้น

แต่หยางเฉินกลับมีสีหน้าราบเรียบ ยังนั่งอยู่อย่างมั่นคง มี กานาซาลายคราม และถ้วยชาแสนประณีตวางอยู่ตรงหน้า ท่าทางของเขาผ่อนคลาย และนั่งจิบชาอย่างนิ่งเฉย
ส่วนหม่าชาวที่ฆ่าผู้แข็งแกร่งชุดดำเมื่อครู่ ยืนอยู่ข้างหลัง หยางเฉินด้วยท่าทีแน่วแน่ สีหน้าของเขาเฉยชา

ทุกคนมองเงียบๆ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา

“หยางเฉิน คนของนาย กล้าฆ่าคนในตระกูลเย่ ยังไม่รีบให้ เขาคุกเข่าขอโทษอีก!”

หลังจากที่เม่านอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง เธอตวาดใส่หยางเฉิน ด้วย

สีหน้าตื่นตระหนก

ถึงตอนนี้ หยางเฉินเพิ่งจะเงยหน้าช้าๆ เขามองหน้าซีดเผือด ของเย่ม่าน และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คนนั้นเขาทำร้าย เพื่อนผมก่อน ข่มขู่ว่าจะฆ่าเพื่อนผม เขาเลยต้องป้องกันตัวไม่ใช่ หรือไง”

“ทำไมเมื่อมาถึงถิ่นของพวกคุณ ต้องโยนความผิดทั้งหมด ให้ เพื่อนผมอย่างนั้นเหรอ”

“หรือจะบอกว่า คนตระกูลเยฆ่าเพื่อนผมได้ แต่เพื่อนผม ตอบโต้กลับไม่ได้เหรอ”

“แถมยังจะให้เพื่อนผมคุกเข่าขอโทษ ตระกูลธรรมดาๆ อย่าง

ตระกูลเย่ มีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ

สีหน้าของหยางเฉินราบเรียบ น้ำเสียงของเขาก็เช่นกัน แต่คำ พูดที่ออกมา กลับกระแทกหน้าคนตระกูลเยเต็มๆ

ตอนนี้อำนาจบนตัวหยางเฉินพลุ่งพล่าน เหมือนเขาคือราชา เพียงหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้
เมื่อหยางเฉินกวาดตามอง ทุกคนที่โดนมอง ถึงกับก้มหน้าลง อัตโนมัติ เพราะไม่กล้าสบตาหยางเฉิน

เม่านกัดฟันแน่น เธอรู้ดีว่าหยางเฉินแข็งแกร่งเพียงใด

ขนาดนักสู้อันดับเก้าของสมาคมบูโด อย่างหนิวเกนหุย ยังถูก เขาฆ่าอย่างง่ายดาย ถ้าไม่ใช่เพราะฉินซี หยางเฉินคงไม่ตอบตกลงเธอ และร่วมมือ

กับตระกูลเย

และคงไม่มาตระกูลเย่ในวันนี้

“ฉันเป็นแม่ของเสียว! เขาเป็นตาของเสียว! เขาแค่อยาก เจอหน้าหลานสาวสักครั้ง คนของนายถึงกับต้องฆ่าคน ต่อหน้า ทุกคนเลยเหรอ”

“การที่นายทําแบบนี้ รู้ไหมว่าจะทำให้ตระกูลเยลำบากใจ ขนาดไหน”

“ถึงนายจะไม่พอใจตระกูลเย่แค่ไหน ก็ไม่ควรทำตัวไร้ มารยาทกับผู้อาวุโสแบบนี้ เข้าใจไหม

เย่ม่านสะกดกลั้นความกลัวในใจ และกัดฟันพูดออกมา

เธอกลัวหยางเฉินมาก กลัวว่าถ้าหยางเฉินไม่พอใจขึ้นมา แล้ว จะฆ่าเธอไปด้วย

ไม่ว่ายังไง หยางเฉินก็เป็นลูกเขยของเธอ ถ้าไม่ไกล่เกลี่ย เรื่องทั้งหมด ในวันนี้ ยากมากที่เธอคงจะควบคุมอำนาจในตระ กูลเย่ต่อไป
เธอกล้าพนันได้เลยว่า หยางเฉินไม่ฆ่าเธอ เพราะฉัน

ไม่ใช่แค่เธอ เย่จงก็ด้วย หยางเฉินไม่มีทางทำแน่นอน

ไม่ว่ายังไง พวกเขาเป็นคนในครอบครัวของฉัน ถ้าเขาฆ่า

ฉันจะรับเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ตระกูลเยเป็นฝ่ายยั่วโมโห เขาคงไม่ปล่อย

ให้หม่าชาวลงมือหรอก

เรื่องทั้งหมดนี้ เป็นเพราะตระกูลเย่หาเรื่องใส่ตัวทั้งนั้น “ก่อนที่จะสั่งสอนผม ทางที่ดีคุณช่วยคิดให้ดีก่อนพูด” หยางเฉินหรี่ตามองเม่าน เขาพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ เย่ม่านอึ้งไป หยางเฉินกำลังพูดขู่เธอเหรอ

เพราะเธอเคยบอกหยางเฉิน เรื่องที่ต้องการแก้แค้นแทนสามี

ถ้าตอนนี้หยางเฉินพูดออกมา เธอต้องตายอย่างแน่นอน! ตระกูลเย่ที่ไร้ความเมตตา ถึงเธอจะเป็นลูกสาวของเจง ก็ ต้องตายอยู่ดี!

อันที่จริง เธอลืมเรื่องแก้แค้นอะไรนั่น ไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้ เธอแค่อยากควบคุมอำนาจในตระกูลเย่

เพราะเธอรู้ดี ขอแค่มีอำนาจในมือ เธอถึงจะมีสิทธิ์เผชิญหน้า กับทุกอย่าง

ถ้าในตอนนั้น เธอมีอำนาจในตระกูลเย่เหมือนตอนนี้ สามีเธอคงไม่ต้องตาย และคงไม่ต้องทิ้งลูกสาวแท้ๆ ของเธอ

สุดท้ายเย่ม่านก็เงียบ หยางเฉินจึงหันไปมองเยอง และพูด เนิบๆ ว่า “เห็นแก่เสี่ยวซี ผมหวังว่าจะจบกันในวันนี้ แน่นอนว่า ถ้าคุณไม่ยอมจบ คุณจะเอายังไง ผมจะสนองให้ทุกอย่าง!

“นายมันก้าวร้าว ก้าวร้าวที่สุดในบรรดาคนหนุ่มที่ฉันเคยเจอ มา!”

ในที่สุด เยจี้จงก็เอ่ยขึ้น

เมื่อเขาพูดออกมา ความโกรธแค้นบนตัวเขาค่อยๆ หายไป แววตาที่มองหยางเฉิน เต็มไปด้วยความสับสน

สีหน้าของ เจี้จง ทำให้หยางเฉันคิดไม่ถึง

เขารู้สึกว่า ความอาฆาตที่ เจงมีต่อเขาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ได้ หายไปหมดแล้ว แววตาที่เขามองมายังตัวเอง แฝงไปด้วยความ ชื่นชม

หยางเฉินยิ้มบางๆ “ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ ผมก็ยอมรับ ถ้าไม่มี เรื่องอะไรแล้ว งั้นผมขอลา

พูดจบ หยางเฉินเตรียมกลับ

“ขอแค่นายยอมพาหลานสาวฉันกลับมาตระกูล นายจะได้เป็น เจ้าบ้านคนต่อไปของตระกูลเย่!”

หยางเฉินเดินไปได้หลายก้าว จู่ๆ เสียงของ เจี้จงดังขึ้นจาก ข้างหลัง
ตอนนี้ เหล่าญาติสายตรงของตระกูลเย พากันเบิกตาโต เย่จงต้องการให้ลูกเขยตระกูลเย่ มาเป็นเจ้าบ้านอย่างนั้นเห

รอ

ขนาดหยางเฉิน ยังตกใจกับคำพูดของ เจง

สำหรับเหล่าคนตระกูลสูงส่งในเมืองเยี่ยนตู หยางเฉินรู้ดีว่า พวกเขาให้ความสำคัญกับทายาทสายตรงมากแค่ไหน

ตอนนี้เจงกลับพูดว่า ถ้าหยางเฉินยอมพาฉันซีกลับตระกูล จะมอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้หยางเฉิน

“แต่นายต้องเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเ

เย่จี้จงพูดเสริมอีก

“พ่อ เขาเป็นแค่คนนอกตระกูล ถึงจะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเ ยังไงก็ยังเป็นคนนอก พ่อจะเอาตำแหน่งเจ้าบ้าน มอบให้เขาได้ ยังไง”

หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เย่ชังพูดขึ้นเป็นคนแรก สีหน้าของ เขาดูกระวนกระวาย

การที่เขาโดนปลดออกจากตำแหน่งเจ้าบ้าน ทำให้เขาไม่ พอใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เจงจะมอบตำแหน่งเจ้าบ้าน ให้หยางเฉินอีก เขาจะยอมรับได้ยังไง

ถ้าไม่ใช่เพราะหยางเฉิน งานวันเกิดคงเริ่มไปนานแล้ว ไม่แน่ เย่จี้จงอาจจะประกาศว่า เย่ชังเป็นเจ้าบ้านคนต่อไปแล้วด้วย
ตอนนี้ความแค้นที่เยี่ยังมีต่อหยางเฉิน เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “คุณปู่ ลุงรองพูดถูก ยังไงเขาก็เป็นคนนอก ถ้าเจ้าบ้าน ไม่มี สายเลือดของคนในตระกูล แล้วจะมีค่าอะไรอีก

จากนั้นเย่หวูซวงก็ลุกขึ้นพูดเช่นกัน

เดิมทีหลังจากที่เยี่ยังโดนปลดออกจากตำแหน่งเจ้าบ้าน คนที่ มีโอกาสที่สุดคือเขา ส่วนเม่าน เป็นเพียงแรงกดดันเล็กน้อย สำหรับเขาเท่านั้น ไม่มีอะไรอย่างอื่น

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึง เจงจะให้คนนอก มาเป็นเจ้าบ้านตระ กูลเย่